Λαμπρίνα Τσάκαλου στο Kingsport.gr: ”Πρώτος στόχος το νταμπλ και μετά το εξωτερικό”

Η ταλαντούχα και πολυτιμότερη παίκτρια του πρωταθλήματος, Λαμπρίνα Τσάκαλου, μιλάει στην Στέλλα Παγκράτη και στο Kingsport.gr. Εξηγεί τους λόγους που επέλεξε το χάντμπολ, κάνει σχέδια για μεταγραφή σε σύλλογο του εξωτερικού και αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να ξαναγυρίσει στο στίβο.

Ο πρωταθλητισμός καθίσταται μονόδρομος για την 22χρονη playmaker της Νέας Ιωνίας. Μεγαλώνοντας με δύο γονείς γυμναστές στο επάγγελμα, σε μια «χαντμπολική» πόλη, όπως είναι η Άρτα, παράτησε τον στίβο που είχε επιλέξει από πολύ μικρή για να ασχοληθεί επαγγελματικά με το άθλημα που την ανέδειξε.

Το πάθος και ο δυναμικός της χαρακτήρας ήταν η «αβάντα» της για να τα καταφέρει.

Αναλυτικά, η συνέντευξή της στο Kingsport.gr:

Η περσινή χρονιά στάθηκε γενναιόδωρη για την  ομάδα σου, με την κατάκτηση του νταμπλ και την ατομική σου διάκριση ως πρώτη σκόρερ για 2η συνεχή χρονιά. Συνεχίζετε και φέτος με τον ίδιο ρυθμό;

«Φυσικά, οι στόχοι μας στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι πάντα ίδιοι και πάμε ξανά για το νταμπλ. Κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για την ομάδα και μέσα από εκεί βγαίνουν και οι ατομικές διακρίσεις».

Τον Ιούλιο κλήθηκες από την μικτή κόσμου σε αγώνα επίδειξης στην Ελβετία, όπου και απέδωσες εξαιρετικά. Τι αποκόμισες από αυτή την ευκαιρία που σου δόθηκε;

«Ήταν μια διαφορετική εμπειρία, δεν έχουν τη δυνατότητα να το ζήσουν όλοι οι αθλητές αυτό. Υπήρχαν αθλητές από όλο τον κόσμο και ήμασταν όλοι μαζί μια παρέα, ακόμη και αν δεν είχαμε γνωριστεί μεταξύ μας ποτέ πριν, κάναμε την επίδειξη σε ένα πολύ ευχάριστο κλίμα».

Ποιους αθλητές ξεχώρισες;

«Στο μπιτς χάντμπολ έχουν μεγάλη παράδοση οι Βραζιλιάνοι και οι Βραζιλιάνες, οι παίκτες είναι πολύ εντυπωσιακοί, και νομίζω κάνουν πάντα τη διαφορά μέσα σε ένα παιχνίδι».

Χάντμπολ σάλας ή μπιτς χάντμπολ, τι προτιμάς;

«Είναι δύο τελείως διαφορετικά αθλήματα, προτιμώ το χάντμπολ σάλας σαν επάγγελμα, αλλά το μπιτς χάντμπολ είναι για εμένα ένα πολύ ωραίο και ευχάριστο διάλειμμα που ελπίζουμε να γίνει ακόμη πιο σημαντικό με την είσοδο του στους ολυμπιακούς αγώνες».

Κανείς σχέδια για τους Ολυμπιακούς αγώνες;

«Οι ολυμπιακοί αγώνες είναι βασικός στόχος, δυστυχώς όμως το άθλημα που συμμετέχω είναι ομαδικό και πρέπει να τον κατακτήσουμε μαζί αυτόν τον στόχο. Μπορεί μια μέρα να ξυπνήσω και να πω τα παρατάω όλα και ξαναγυρίζω στον στίβο, μήπως και καταφέρω να μπω στη διοργάνωση (γέλια).

Η Εθνική ομάδα χάντμπολ βρίσκεται σε πολύ χαμηλό επίπεδο, πιστεύεις ότι έχει ελπίδες να “δυναμώσει” μελλοντικά;

«Πρέπει εμείς οι αθλήτριες να προσπαθήσουμε να εξελιχθούμε ατομικά πρώτα και στην πορεία να δέσουμε σαν ομάδα. Έχουμε καταλάβει ότι διανύουμε μια περίοδο, η οποία είναι δύσκολη οικονομικά και αυτό επηρεάζει όλα τα ομαδικά αθλήματα, πόσο μάλλον και το χάντμπολ που δεν είναι διαδεδομένο. Λόγω της κρίσης δεν μπορεί να προετοιμαστεί σωστά η Εθνική, εφόσον δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα δεν φέρνουμε τα καλύτερα αποτελέσματα, οπότε μετά δεν υπάρχει το απαραίτητο ενδιαφέρον από την Ομοσπονδία και όλους τους σχετικούς του αθλήματος στο γυναικείο πρωτάθλημα. Η μόνη ελπίδα είναι να το πάρουμε απόφαση εμείς οι αθλήτριες και από μόνες μας να ξεκινήσουμε να κάνουμε την αλλαγή».

Ξεκίνησες τον αθλητισμό κάνοντας στίβο, ένα ατομικό άθλημα και επέλεξες να συνεχίσεις επαγγελματικά σε ομαδικό. Τι σε κέρδισε στο χάντμπολ;

«Με κέρδισε η ένταση και το πάθος που δημιουργείται λόγω των επαφών με τον αντίπαλο, είναι ένα πολύ δυναμικό άθλημα που νομίζω ταιριάζει στον χαρακτήρα μου γι’ αυτό τελικά επέλεξα να μείνω εδώ».

Γνωρίζω ότι κάνεις πολύ σκληρή προπόνηση και δεν απουσιάζεις σχεδόν ποτέ από τις υποχρεώσεις σου, πόσες ώρες τη μέρα αφιερώνεις για το αγαπημένο σου άθλημα;

«Με την ομάδα έχουμε δύο ώρες καθημερινά και μερικές φορές έχουμε διπλές προπονήσεις. Όταν δεν έχουμε διπλές τότε φροντίζω να κάνω ατομική προπόνηση με τον προπονητή μου ή κάνω και βάρη ξεχωριστά. Καθημερινά είναι τέσσερις με δυόμισι ώρες περίπου, γενικά το πρόγραμμα πάει ανάλογα τη μέρα».

Ποιος ήταν ο χειρότερος σου τραυματισμός;

«Συνολικά έχω κάνει τέσσερα χειρουργεία στα γόνατα, οι δύο χειρότεροι τραυματισμοί ήταν όταν είχα πάθει ρήξη πρόσθιου χιαστού και μηνίσκου δύο φορές, νομίζω πως αυτός ήταν ο πιο χρονοβόρος και επίπονος τραυματισμός».

Ύστερα από ένα κακό παιχνίδι πως διαχειρίζεσαι την ήττα;

«Πάντα προσπαθώ να κοιτάω το καλύτερο για το επόμενο παιχνίδι, οι αθλητές είμαστε άνθρωποι, οπότε είναι λογικό να υπάρχουν παιχνίδια που θα είμαστε καλύτεροι, άλλα υπάρχουν και εκείνα που δεν θα είμαστε τόσο καλοί. Πρέπει μέσα από κάθε παιχνίδι να κρατάμε τις εμπειρίες και να τις αξιοποιούμε, ώστε την επόμενη φορά να μην κάνουμε τα ίδια λάθη».

Υπάρχουν πλάνα για μεταγραφή στο εξωτερικό;

«Σίγουρα, αυτός είναι και ο στόχος μου μετά το τέλος του πρωταθλήματος, πρώτα όμως κοιτάμε να κατακτήσουμε με την ομάδα το νταμπλ και από εκεί και περά νομίζω πως το ελληνικό πρωτάθλημα δεν με χωράει άλλο».

Προσωπικοί στόχοι πού θα ήθελες να πετύχεις;

«Προς το παρόν είναι οι αθλητικοί μόνο, μετά θα με ενδιέφερε να πάρω το πτυχίο μου από το ΤΕΦΑΑ Αθήνας και θα ήθελα να κάνω ένα μεταπτυχιακό στην ψυχολογία, ώστε να ακολουθήσω την ειδικότητα της αθλητικής ψυχολόγου».