Ο Γιάννης Δρόσος γράφει στο Kingsport.gr λίγα λόγια για τη χθεσινή νίκη κόντρα στη Μίλαν και για τη μεγάλη σημασία αυτής η πρόκρισης.
Αυτή ήταν μια πραγματικά θρυλική πρόκριση! Ο Ολυμπιακός εχθές, πέτυχε αυτό που ήθελε. Μια τεράστια νίκη, μια τεράστια πρόκριση. Από όποια μεριά και να το πιάσουμε, το ίδιο αποτέλεσμα βγαίνει. Γιατί απέναντί του είχε μια ομάδα που είναι από τις μεγαλύτερες όχι μόνο της Ιταλίας, αλλά και της Ευρώπης. Τη Μίλαν των 7 Κυπέλλων Πρωταθλητριών.
Ήθελε νίκη με δύο γκολ διαφορά, σε μια περίοδο που η επιθετική του δυστοκία (στην Ελλάδα τουλάχιστον) είναι ένα σοβαρό θέμα. Και τι έκανε; Δεν φοβήθηκε, έπαιξε σωστά και πέτυχε 3 γκολ.
Μυαλωμένο παιχνίδι και σωστή καθοδήγηση από τον Πέδρο Μαρτίνς. Στο πρώτο ημίχρονο, προσπάθησε να κρατήσει τη μπάλα και να παίξει με αντεπιθέσεις. Στο δεύτερο ημίχρονο, που οι Ιταλοί είχαν αρχίσει να κουράζονται, διαχειρίστηκε σωστά τις αλλαγές του, βγήκε μπροστά και σκόραρε.
Η αλήθεια είναι ότι με το σκορ στο ημίχρονο στο 0-0, με δεδομένες κιόλας τις χαμένες ευκαιρίες, ο φόβος του άγχους υπήρχε. Ωστόσο μετά το 1-0 του Σισέ, τα πράγματα άλλαξαν. Ένα γκολ μακριά ήταν πλέον η πρόκριση. Και ήρθε, με το γκολ του Γκιλιέρμε (ή αυτογκόλ του Ζαπάτα, όπως μέτρησε τελικά). Δύο λεπτά μετά, ήρθε μια «μίνι» ψυχρολουσία με το 2-1, μέχρι το 81’ και το εύστοχο χτύπημα του Φορτούνη.
Εκεί, άπαντες κατάλαβαν ότι η Μίλαν θα τα παίξει όλα για ένα γκολ. Αλλά υπήρχε η πίστη πως τελικά δεν θα έρθει. Τα τελευταία λεπτά, η κερκίδα έδινε απίστευτο παλμό, δεν μπορούσε να ακουστεί τίποτα άλλο από τις φωνές τους.
Όταν όλοι οι άλλοι αμφισβητούσαν τον Ολυμπιακό, λέγοντας ότι η κυριαρχία του τελείωσε, η ίδια η ομάδα έδωσε μια μεγάλη απάντηση, με μια πρόκριση από την οποία πετούσε εκτός Ευρώπης ολόκληρη Μίλαν! Όταν όλοι έλεγαν ότι δεν θα μπορέσει να βάλει καν γκολ, έβαλε 3!
Και εξέθεσε πολλούς. Γιατί η φάση του πέναλτι, με τον Αμπάτε που «γκρεμίζει» τον Τοροσίδη, ήταν πολύ παρόμοια με τη φάση στην Ξάνθη. Βέβαια χτες δεν υπήρχε Τζήλος. Και ο διαιτητής (που αν μη τι άλλο ήταν σωστός) σφύριξε αυτό που είδε.
Όταν οι άλλοι παραμυθιάζονται ότι έχουν δήθεν «μεγάλη» ομάδα, ο Ολυμπιακός δίνει απαντήσεις με ευρωπαϊκές νίκες. Την ώρα που η ΑΕΚ τερματίζει στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ με 0 βαθμούς και ο ΠΑΟΚ σε έναν πολύ βατό για αυτόν όμιλο, να τερματίζει 4ος, μην μπορώντας να κερδίσει ομάδες όπως η Βίντι και η Μπάτε Μπορίσοφ, έρχεται ο Ολυμπιακός να βάλει 3 γκολ στη Μίλαν, να την αφήσει έξω και να περάσει αυτός. Επιβεβαιώνοντας το ρητό που λέει πως «τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους…».
Τι άλλο μένει; Μέχρι τώρα, ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη έχει 22 γκολ (από το πρώτο ματς με τη Λουκέρνη, στον 3ο προκριματικό, έως τώρα). Είναι η μεγαλύτερη επίδοση του Ολυμπιακού συνολικά στην Ευρώπη και έπεται και συνέχεια.
Μέχρι το καλοκαίρι του 2010, όταν ανέλαβε τα ηνία της ομάδας ο Βαγγέλης Μαρινάκης, ο Ολυμπιακός είχε 75 ευρωπαϊκές νίκες σε 51 χρόνια. Από τότε ως τώρα, έχει 36 νίκες σε 8,5 χρόνια και συνολικά 111! Και νίκες απέναντι σε αντιπάλους όπως Μπενφίκα, Μπορούσια Ντόρτμουντ, Άρσεναλ (τόσο εντός, όσο και το μεγάλο διπλό στο Λονδίνο), Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ατλέτικο Μαδρίτης, Γιουβέντους… Μεγαθήρια δηλαδή, με ευρωπαϊκούς τίτλους.
Και είναι και κάποιες άλλες λεπτομέρειες. Τέτοιες μέρες, το Δεκέμβριο του 2004, ο Ολυμπιακός έχανε με 3-1 στο Άνφιλντ από τη Λίβερπουλ και με 10 βαθμούς, έμενε 3ος στην ισοβαθμία, καθώς του έφτανε η ήττα με ένα γκολ διαφορά. Χθες, έγινε το ίδιο αλλά ανάποδα. Κέρδισε με το ίδιο σκορ και σε ισοβαθμία στους 10, πέρασε εκείνος. Θα πει κάποιος «ναι αλλά ήταν και το 0-3 από την Άρσεναλ, που στοίχησε και αυτό στην ισοβαθμία». Ναι, κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, αλλά τίποτ πια δεν αναιρεί την ιστορικότητά της.
Επιπλέον, η Μίλαν ήταν η πρώτη ομάδα που αντιμετώπισε ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη. Έτυχε και μετά από 59 χρόνια να τη συναντήσει ξανά σε επίσημο αγώνα. Και τώρα χαμογέλασε αυτός.
Τώρα, όλοι κοιτάζουν την κλήρωση. Όποια ομάδα και να τύχει, οι Πειραιώτες οφείλουν να δείξουν το καλό ευρωπαϊκό τους πρόσωπο. Και η μπάλα είναι μπάλα…
ΥΓ: Είναι από τα παιχνίδια που αισθάνεσαι τυχερός που ήσουν στο γήπεδο. Και σε αυτό θα συμφωνήσουν οι σχεδόν 32 χιλιάδες άνθρωποι που ήρθαν.