Παπαντωνάκος στο Kingsport.gr: «Πετύχαμε τους στόχους μας, παρά τις ατυχίες που προέκυψαν»
Ο power forward του Ψυχικού, Κωνσταντίνος Παπαντωνάκος μίλησε αποκλειστικά στο Kingsport.gr και στον Στέλιο Καλογερά.
Ο πολύπειρος forward σε μία άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη σε στυλ… «μπασκετοκουβέντας» έκανε τον απολογισμό της φετινής χρονιάς, χαρακτηρίζοντας την ως επιτυχημένη, τόσο σε ομαδικό, όσο και σε ατομικό επίπεδο.
Επίσης αναφέρεται για την κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό μπάσκετ, την κόντρα μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, αλλά και για το επίπεδο της Α1 με της Α2 κατηγορίας.
Επιπλέον για το πώς βλέπει τον εαυτό του, όταν αποφασίσει να αποσυρθεί από την ενεργό δράση, για την έλλειψη δίψας της νέας γενιάς- φουρνιάς του ελληνικού μπάσκετ, για τον προσωπικό του …γκουρού και «πατέρα», Στέργιο Κουφό και μας αποκαλύπτει την καλύτερη προσωπική του πεντάδα!
Αναλυτικά η συνέντευξή του στο Kingsport.gr:
‘’Πετύχαμε τους στόχους μας, παρά τις ατυχίες που προέκυψαν’’
Πως θα χαρακτήριζες την φετινή χρονιά σε ομαδικό, αλλά και σε ατομικό επίπεδο;
«Σύμφωνα με την περσινή μου χρονιά στον Χολαργό, θα έλεγα πως τα πράγματα κύλησαν πολύ ήρεμα. Πετύχαμε τους στόχους μας, παρά τις ατυχίες που προέκυψαν μέσα στη σεζόν. Σε ατομικό επίπεδο η χρονιά ήταν πολύ θετική.»
Ποια είναι τα σχέδια σου για τη νέα σεζόν;
«Είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμα για να ξέρω. Ακόμα οι ομάδες ψάχνονται. Αν υπάρχει κάτι θα το ξέρω σε πολύ λίγο καιρό, καθώς οι ομάδες από τον Ιούλιο ξεκινάνε να κάνουν τον σχεδιασμό της νέας χρονιάς.»
‘’Για εμένα το μπάσκετ είναι ότι θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι και σήμερα!’’
Τι σημαίνει για εσένα το μπάσκετ και πως φαντάζεσαι τη ζωή σου μόλις αποσυρθείς από την ενεργό δράση;
«Για εμένα το μπάσκετ είναι ότι θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι και σήμερα! Ποτέ μου δεν σταμάτησα να το σκέφτομαι κυρίως επαγγελματικά, όσο και αν με στεναχωρούν οι καταστάσεις που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ ρομαντικό ακόμα. Δεν νομίζω πως όταν θα σταματήσω να αγωνίζομαι θα σταματήσω να ασχολούμαι με το μπάσκετ. Δεν πρόκειται να γίνω προπονητής ποτέ, αλλά θα ασχοληθώ σίγουρα με το κομμάτι της ενδυνάμωσης και εκγύμνασης παικτών στο συγκεκριμένο άθλημα, αλλά και γενικότερα, καθώς είναι κάτι το οποίο το γνωρίζω πολύ καλά.»
Πόσο δύσκολο είναι για έναν Έλληνα μπασκετμπολίστα να επιβιώσει στη χώρα μας και να βγάλει τα προς το ζην από αυτό;
«Πιστεύω ότι ανεξάρτητα με την κατηγορία που αγωνίζεται κάποιος, αφήνοντας στην άκρη τις μεγάλες ομάδες, αν ένας μπασκετμπολίστας δεν έχει το οικονομικό υπόβαθρο σε οικογενειακό επίπεδο ή δεν έχει μια έξτρα δουλειά, τα βγάζει πολύ δύσκολα εις πέρας. Όχι επειδή παίρνει λίγα λεφτά, αλλά επειδή οι πιο πολλές ομάδες δεν είναι φερέγγυες σε αυτά που έχει συμφωνήσει με τον παίκτη, όταν αυτός έβαλε την υπογραφή του στο συμβόλαιο που του πρότειναν. Αυτό συμβαίνει πάρα πολλά χρόνια στην Ελλάδα και δεν πρόκειται να αλλάξει και το λέω από προσωπική εμπειρία, καθώς είναι κάτι που το βιώνω σχεδόν κάθε χρόνο. Πιστεύω είναι ελάχιστες οι ομάδες και οι πρόεδροι που ξεχρεώνουν στην ώρα τους ή πληρώνουν πρώτη του μηνός. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι επιχειρηματίες και το βλέπουν σαν δουλειά, καθώς επίσης ξέρουν και από μπάσκετ. Οι υπόλοιποι απλά το «παίζουν» πρόεδροι.»
“Δεν θα μπορούσα να σκεφτώ τον εαυτό μου να μην είναι πρωταγωνιστής’’
Τι είναι προτιμότερο, κατά την γνώμη σου, ένας ρολίστας στην Α1 με μέτρια καριέρα ή ένας βασικός παίκτης στην Α2 με μία αξιοπρεπής πορεία;
«Ανάλογα πως σκέφτεται ο καθένας το μπάσκετ μέσα του. Εγώ προσωπικά δεν θα μπορούσα να σκεφτώ τον εαυτό μου να μην είναι πρωταγωνιστής. Εννοείται πιο μικρός πέρασα από το στάδιο του ρολίστα, μένοντας πίσω από δυο και τρεις παίκτες. Τώρα όμως θέλω να χτυπάω την μπάλα στο παρκέ όσο περισσότερο χρόνο μπορώ και να παίρνω αποφάσεις για την ομάδα μου. Προτιμώ λοιπόν να είμαι πρωταγωνιστής στην Α2 παρά να είμαι ένας απλός ρολίστας στην Α1. Όλα αυτά εννοείται ανεξάρτητα από το οικονομικό και αν κάποιος βρει συμβόλαιο ίδιο με την Α2 στην Α1, θα τον παρότρυνα να το δοκιμάσει, αν δεν το έχει ξανακάνει.»
Πιστεύεις πως η Α2 είναι πιο ανταγωνιστική και πιο ενδιαφέρον κατηγορία από την Α1;
«100%. Η Α2 είναι το πιο ανταγωνιστικό και πιο ενδιαφέρον πρωτάθλημα αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Σίγουρα υπάρχουν συμφέροντα και «βρωμιά» αλλά είναι ακόμα ρομαντικό. Βλέπεις Έλληνες να παίζουν και οι ομάδες έχουν έναν ξένο ή έναν ξένο και έναν κοινοτικό. Βλέπεις παιδιά να παίζουν και να το ευχαριστιούνται. Όλες οι ομάδες είναι ανταγωνιστικότατες. Με βάση και το φετινό πρωτάθλημα, δεν ήξερες αν από δέκατος θα ήσουν πέμπτος την επόμενη αγωνιστική ή αν θα είσαι στην ζώνη των play out και αυτό πιστεύω είναι το καλύτερο σε μια κατηγορία. Τώρα στην Α1 παίζει ρόλο πόσα λεφτά θα βάλει μια ομάδα στην αρχή. Αν βάλει 800 χιλιάδες με 1 εκατομμύριο έχει βλέψεις για Α1, αλλιώς θα παίζει για να σωθεί. Δεν έχει επίσης ενδιαφέρον, γιατί όλοι ξέρουμε πως ένας εκ των δύο (Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός) θα είναι ο πρωταθλητής και πάνω κάτω ποιος θα μπει στα playoffs. Το μόνο ενδιαφέρον που έχει η Α1 είναι που δεν ξέρουμε ποιος θα υποβιβαστεί.»
‘’Δεν βλέπω «δίψα» από τη νέα γενιά- Το μόνο που τους νοιάζει, να λένε ότι παίζουν Α1 και τι αμάξι θα έχουν έξω από το γήπεδο!’’
Θεωρείς ότι το ελληνικό μπάσκετ έχει μέλλον, όσον αφορά τους παίκτες που «έρχονται»;
«Πιστεύω πως υπάρχουν πολλά παιδιά που «έρχονται», αλλά δεν βλέπω «δίψα» από τη νέα γενιά. Πριν 10 χρόνια όταν εγώ ήμουν 18 χρονών, έβλεπα τα μεγαλύτερα παιδιά από εμένα που τότε μπαίνανε στις ανδρικές ομάδες, πιο συγκεκριμένα για τη «φουρνιά» του 90’, οι οποίοι «διψάγανε» να παίξουνε. Πλέον τους νοιάζει πιο πολύ να λένε ότι είναι στην Α1 και τι αμάξι θα έχουν έξω από το γήπεδο!»
Έχουμε καλές ακαδημίες στην Ελλάδα;
«Έχουμε πάρα πολύ καλούς προπονητές αλλά το βασικότερο είναι το θέμα της οργάνωσης. Πολλές ομάδες δίνουν μεγάλη έμφαση στις ακαδημίες και αυτό προσωπικά μου δίνει μεγάλη ευχαρίστηση και αισιοδοξία. Σε όσες ομάδες έχω αγωνιστεί έχω δει πως δουλεύουν σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό με τις ακαδημίες και μερικές φορές τους νοιάζει πιο πολύ να έχουν τις ακαδημίες σε υψηλό επίπεδο παρά το αντρικό τμήμα.»
‘’Πιστεύω ήταν θέμα χρόνου να γίνει κάτι τέτοιο, είτε με τον Παναθηναϊκό είτε με τον Ολυμπιακό’’
Η γνώμη σου για όλα όσα έχουν γίνει τον τελευταίο χρόνο στην «μεγάλη» κατηγορία;
«Κάθε χρόνο βλέπουμε να γίνονται τέτοια σκηνικά στην Ελλάδα, κυρίως ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Απλά φέτος το ποτήρι ξεχείλισε και αυτό έγινε λόγω της διαιτησίας, χωρίς να θέλω να πάρω θέση υπέρ ή κατά. Πιστεύω ήταν θέμα χρόνου να γίνει κάτι τέτοιο, είτε με τον Παναθηναϊκό είτε με τον Ολυμπιακό. Δεν μου αρέσει καθόλου που υπάρχουν αυτές οι διαμάχες, αντί να προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι καλύτερο για το ελληνικό πρωτάθλημα. Ελπίζω να βρεθεί κάποια στιγμή μια ομάδα ανθρώπων να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, γιατί το ελληνικό μπάσκετ έχει μέλλον και του αξίζει να είναι σε υψηλό επίπεδο.»
Ποια ομάδα αποκαλείς ως «οικογένεια» και ποιος είναι ο μπασκετικός «πατέρας» σου;
«Θα πω το Μαρούσι, παρόλο που πρωτοξεκίνησα στο ΟΙΟΝ Αγίου Στεφάνου. Ο λόγος είναι επειδή εκεί κατάλαβα τι είναι το μπάσκετ και αυτή η ομάδα με έκανε να το αγαπήσω. Έζησα τις μεγαλύτερες μου εμπειρίες στον σύλλογο αυτόν, τις οποίες δεν πρόκειται να τις ξεχάσω ποτέ. Όσον αφορά τον μπασκετικό μου « πατέρα», αυτός είναι χωρίς δεύτερη σκέψη ο Τάκης Μπακογιώργος. Είναι ο άνθρωπος που χωρίς αυτόν δεν θα είχα κάνει κάτι τώρα που μιλάμε και δεν ξέρω σε ποια κατηγορία θα έπαιζα. Με βοήθησε πάρα πολύ στο να καταλάβω εάν θα ασχοληθώ με το μπάσκετ ή θα μπλέξω με άλλα πράγματα. Επίσης θα ήθελα να αναφέρω και τον coach Καλαμπάκο που τον είχα στην θητεία μου στο Παγκράτι. Ήταν ο άνθρωπος που μου είπε ότι θα πάω στην ομάδα και θα παίξω το παιχνίδι πού ξέρω. Μου ξεκαθάρισε τον ρόλο μου και πιστεύω είναι ο άνθρωπος που με έκανε να σταθώ και να συνεχίσω να αγωνίζομαι στην Α2.»
‘’Σημαντικές εμπειρίες σε ΑΕΚ και Μαρούσι- μπασκετικός πατέρας και γκουρού του μπάσκετ ο Στέργιος Κουφός’’
Ποια είναι η σημαντικότερη στιγμή της καριέρας σου;
«Τεράστια εμπειρία ήταν η χρονιά που ήμουν στην ΑΕΚ όταν ανεβάσαμε την ομάδα στην πρώτη κατηγορία και πάλι. Παρόλο που δεν είχα πολύ χρόνο συμμετοχής, καθώς είχα παικταράδες μπροστά μου, αγάπησα την ομάδα και κυρίως λόγω των οπαδών της. Ακόμα πολύ σημαντική ήταν η εμπειρία μου στο Μαρούσι που ήμουν στην ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα. Έτυχε να ενταχθώ στην ομάδα ως νέος και να κάνω ταξίδια που δεν είχα φανταστεί ποτέ, καθώς η ομάδα τότε αγωνιζόταν στην Ευρωλίγκα και είχε φτάσει στους 16. Τέλος, μια πολύ σημαντική και κομβική χρονιά για την καριέρα μου ήταν η περσινή στην ομάδα του Χολαργού. Η ομάδα από το πουθενά ανέβηκε στην Α1 και γνώρισα και έναν άνθρωπο, ο οποίος είπα ότι είναι ο «γκουρού του μπάσκετ». Αυτός είναι ο Στέργιος Κουφός, ο οποίος είναι μπασκετική διάνοια, τον οποίο επίσης τον αποκαλώ μπασκετικό «πατέρα» και για άλλους λόγους, όχι μόνο μπασκετικούς.»
Καλύτερη πεντάδα συμπαικτών πού έχεις αγωνιστεί;
«Θα ξεκινήσω στο 5 (παρόλο που παίζει όλες τις θέσεις) με το φιλαράκι μου τον Νίκο Παπανικολάου, θα βάλω στη θέση του 4 έναν παίκτη που λατρεύω και έχω μάθει πολλά από αυτόν, τον Κώστα Καϊμακόγλου. Στο 3 θα βάλω τον Βαγγέλη Καράμπουλα, τον μετρ των ανόδων στην Α1. Στο 2 θα βάλω τον Θοδωρή Τσιλούλη που ήμασταν συμπαίκτες πέρσι. Τέλος, στον άσσο θα βάλω τον κολλητό μου αλλά και αγαπημένο μου συμπαίκτη, τον Χρήστο Λάκκα.»
