Πρωταθλήτρια Ευρώπης η Ιταλία για δεύτερη φορά την ιστορία της υπό της οδηγίες του Roberto Mancini. Ο Νίκος Στρατής παρουσιάζει στο Kingsport.gr τη “squadra azzurra” που εντυπωσίασε στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, κυριαρχώντας σε αρκετές στατιστικές κατηγορίες και κερδίζοντας νέους φιλάθλους ανά τον πλανήτη…
Το Νοέμβριο του 2017 η ποδοσφαιρική Ιταλία του Gian Piero Ventura βίωνε τη σκληρή πραγματικότητα του αποκλεισμού από το μουντιάλ της Ρωσίας χάνοντας στα μπαράζ πρόκρισης από τη Σουηδία! Η εικόνα του (νυν μέλους του τεχνικού τιμ του Mancini) Daniele De Rossi που δυσανασχετεί μπροστά στο Ventura επειδή του ζήτησε να μπει στον αγώνα με τους Σουηδούς την ώρα που o Insigne θα έμενε στον πάγκο, είναι χαρακτηριστική: ‘‘Δεν θέλουμε να ισοφαρίσουμε. Θέλουμε τη νίκη. Βάλε τον Insigne!‘‘ Τα αποτελέσματα τα …ξέρετε!
60 χρόνια είχε να απουσιάσει η Ιταλία από το μεγάλο ραντεβού της FIFA. “Αυτή είναι η αποκάλυψη! Είμαστε εκτός παγκοσμίου κυπέλλου!” έγραφε η Gazzetta dello Sport στον τίτλο της. Ο Gianluigi Buffon έκλαιγε on camera μετά τη λήξη του αγώνα στο Μιλάνο προτού πέσει στην αγκαλιά του Giorgio Chiellini που προσπαθούσε να τον παρηγορήσει! Η γειτονική χώρα περνούσε από τη δική της ‘‘μαύρη τρύπα‘‘ πριν την αναγέννηση που έμελλε να ακολουθήσει. 44 μήνες αργότερα θα ανέβαινε στην κορυφή της Ευρώπης σε μία απολύτως άξια και παλικαρίσια κατάκτηση…
“Χτίσιμο” με υπομονή
Ο Mancini όπως αναφέραμε και πρόσφατα, χρησιμοποίησε σε αυτήν την τριετία 67 ποδοσφαιριστές! Δοκίμασε νέα παιδιά, έδωσε ευκαιρίες σε παίκτες που ‘‘διψούσαν‘‘ για επιτυχίες, που το… έλεγε η καρδιά τους! Χωρίς τον φόβο για τον αντίπαλο, χωρίς ενοχές και αναστολές, με βασικό σκεπτικό ‘‘θα κάνουμε εμείς το παιχνίδι, θα βάλουμε εμείς τους κανόνες!‘‘ Μία άλλη Ιταλία! Κάπως έτσι την περιμέναμε και στο Euro. Ομάδα γρήγορη, ευχάριστη στο μάτι και την ίδια ώρα… κακός μπελάς για τον αντίπαλο! Οι αμφιβολίες μας είχαν να κάνουν με τη σκληράδα, τον χαρακτήρα και την ωριμότητά της. Αν για παράδειγμα η τελική φάση γινόταν το 2020 όπως ήταν προγραμματισμένο, οι γείτονες μας ίσως να μην είχαν φτάσει στο επίπεδο ετοιμότητας, χημείας, αυτοματισμών και ανθεκτικότητας που θα της επέτρεπαν να διεκδικήσει το τρόπαιο σε ένα τουρνουά που τρέχει με …τρελούς ρυθμούς όπως η τελική φάση ενός Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.
Οι προηγούμενες φουρνιές των μικρών εθνικών ομάδων έδειχναν πως υπάρχουν παίκτες να πλαισιώσουν και να ενισχύσουν τη νέα προσπάθεια. Η ομάδα που συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό ελπίδων του 2013 στο Ισραήλ (2η θέση), τροφοδότησε στην εθνική ομάδα παίκτες όπως Veratti, Insigne, Immobile, Florenzi με την ομάδα του Denis Mangia να χάνει στον τελικό με 4-2 από την… υπερφυσική Ισπανία! Οι επόμενες εκδόσεις της U21 προσέφεραν διεθνείς όπως Berardi, Belotti, Bernardeschi, Donnarumma, Pellegrini, Chiesa, Barella, Meret, Locatelli. Το υλικό ήταν γνωστό πως δεν έλειπε, ούτε η διάθεση για δουλειά, δημιουργία και κυρίως… αλλαγές!
Η πιο δημιουργική ομάδα του Euro!
Σε αυτήν την τελική φάση η Ιταλία ήταν η πιο παραγωγική ομάδα με 13 γκολ (όσα και η Ισπανία), οι ομάδα με τις περισσότερες επιθετικές προσπάθειες (128 τελικές). Πρώτη και στα τάκλιν (99) και στις ανακτήσεις μπάλας (291), κάτι που μαρτυρά σε σημαντικό βαθμό και την… ταυτότητα της. Προσπαθούμε πρώτα από όλα να πιέσουμε την αντίπαλη κατοχή για να κερδίσουμε τη μπάλα, να παίξουμε άμεσο ποδόσφαιρο και να απειλήσουμε το γρηγορότερο δυνατόν τον αντίπαλο. Σε συνδυασμό πάντα με την ασφάλεια της εστίας μας γιατί έχουμε και ένα …όνομα στο παγκόσμιο στερέωμα! Διαφορετικά δεν θα ….διατυμπάνιζε τόσο το νέο ρεκόρ απαραβίαστης εστίας 1168 λεπτών που διακόπηκε στο παιχνίδι με την Αυστρία (φάση 16) ούτε των 34 αγώνων χωρίς ήττα (τέρματα 87-11) που έσπασε το ρεκόρ της παντοδύναμης Ιταλίας των ’30s του θρυλικού Vitorio Pozzo με τα δύο παγκόσμια κύπελλα που πανηγύρισε στο τέλος της εποχής του μεσοπολέμου! Χρειάζεται ακόμα ένα αήττητο παιχνίδι για να ισοφαρίσει το απόλυτο ρεκόρ Βραζιλίας και Ισπανίας (35)
Εμβληματικό κεντρικό αμυντικό δίδυμο Bonucci – Chiellini που στο μέλλον θα πάρει… μυθικές διαστάσεις! Μαζί στην εθνική και στη Juventus από το 2010, αποτέλεσαν την εγγύηση στα μετόπισθεν παραπάνω από μία δεκαετία, πρωταγωνιστούν σε πολλές στατιστικές κατηγορίες, πλέον και σε …ηλικιακές! Κορυφαίος και σκόρερ του τελικού ο Bonucci, στα 34 του χρόνια ο γηραιότερος που σκόραρε σε τελικό του θεσμού, μεγαλύτερος αρχηγός αρχικής ενδεκάδας τελικού ο Chiellini (36 χρ. και 11 μηνών!). Έστω κι αν …αθροιστικά οι δυο τους είναι 71 ετών (!), κατάφεραν στον τελικό να περιορίσουν τον ‘‘πολύ‘‘ Harry Kane στις ….μηδέν τελικές και …άλλες τόσες δημιουργίες ευκαιρίας! Απλά εκπληκτικοί! Μεγάλος άτυχος της άμυνας ο αριστερός μπακ της Roma, Leonardo Spinazzola που υπέστη ρήξη Αχιλλείου τένοντα στον ημιτελικό κι ενώ νωρίτερα είχε κάνει συγκλονιστικά ματς. Ακόμα κι έτσι πάντως μαζί με τον Άγγλο Luke Shaw ήταν οι δύο κορυφαίοι της θέσης στο φετινό τουρνουά…
Ήρωας Gigio!
Δίκαια παίκτης του τουρνουά ο Gianluigi Donnarumma! Στα 22 του χρόνια εμπνέει τέτοια σιγουριά κάτω από την εστία, θαρρείς και βλέπεις τον …30χρονο Buffon ή τον Zoff! Πρωταγωνιστής στις διαδικασίες πέναλτι με Ισπανία και Αγγλία! Έχει νικήσει στις πέντε πρόσφατες σχετικές διαδικασίες στην καριέρα του. Τρεις με τη Milan και δύο με την Ιταλία! Δυνατός και στα απειλητικά χαμηλά σουτ των αντιπάλων, εξαιρετικός και με τη μπάλα στα πόδια όταν πρέπει να προωθήσει εκείνος το παιχνίδι στους συμπαίκτες του. Πλέον θα υπερασπίζεται την εστία της Paris Saint Germain φιλοδοξώντας να κατακτήσει μαζί της ότι δεν θα μπορούσε με τους ‘‘ροσονέρι‘‘ και φυσικά ότι δεν κατάφερε στην ‘‘πόλη του Φωτός‘‘ το 2018-19 ο Buffon: Το Champions League!
Αξιοζήλευτα τα στατιστικά και του… σούπερ δημιουργικού στα χαφ Marco Veratti που τελείωσε το τουρνουά με 14 δημιουργίες ευκαιριών, 59 προωθήσεις της μπάλας, 388 ολοκληρωμένες πάσες, 18 τάκλιν (πρώτος στη διοργάνωση) και 39 ανακτήσεις μπάλας! Κυρίαρχος και στον Κυριακάτικο τελικό καθώς με τη δική του προώθηση η Ιταλία ανέβασε την πίεση της στην Αγγλική περιοχή στο δεύτερο μέρος. Μαζί με τον …εξωπραγματικό Barella (κάνει τα πάντα στο κέντρο, μαρκάρει, δημιουργεί, προωθεί, απειλεί ως εξτρέμ και φυσικά σκοράρει!) και τον …ελεγκτή της κυκλοφορίας στο κέντρο Jorginho, δημιούργησαν την καλύτερη μεσαία γραμμή του τουρνουά.
Η καλύτερη γραμμή χαφ κι ο προικισμένος Chiesa!
Μια μεσαία γραμμή που ήταν ο κύριος υπαίτιος για την ισορροπία που έδειξαν ως ομάδα οι νέοι πρωταθλητές Ευρώπης! Από τα 56 κλεψίματα μπάλας που πραγματοποίησαν τη διοργάνωση (τόσα και οι Δανοί, κανείς άλλος περισσότερα) τα 13 κατέληξαν σε σουτ και τρία στα αντίπαλα δίχτυα! Ο πάντα επικίνδυνος Insigne υστέρησε όταν χρησιμοποιήθηκε ‘‘φουνταριστός‘‘ φορ με Ισπανία και Αγγλία. Έστω κι έτσι οι Ιταλοί βρήκαν γκολ στον τελικό σε φάση που ο Veratti είχε… κεφαλιά στο δοκάρι (!) προτού έρθει να ισοφαρίσει ο Bonucci! Η κατοχή μπάλας από ανούσια και χωρίς εμπνεύσεις και λύσεις στο πρώτο ημίχρονο, έγινε πιο εντατική και συντεταγμένη στο δεύτερο φέρνοντας και περισσότερες φάσεις στην Αγγλική περιοχή απέναντι σε μία άτολμη και χωρίς σωστή πνευματική προετοιμασία ομάδα…
‘‘Ξεχωριστός‘‘ και χαρισματικός ο Federico Chiesa, δεν μαρκάρεται στο ένας με έναν, ρεκόρ οι 12 προωθήσεις της μπάλας που χρησιμοποίησε (δεν του την έπαιρνες ούτε με …αίτηση!) για να φτάσει σε 9 σουτ και τρεις ευκαιρίες συνολικά στο Euro! Στα δύσκολα πολλές φορές έμπαινε και καθάριζε, όπως έκανε με την Αυστρία στη φάση των 16. Με την Ισπανία έμοιαζε να προσπαθεί ατομικά και με την ποιότητα του να κερδίσει μέτρα προς την αντίπαλη περιοχή, να παλεύει μόνος εναντίον …όλων, έστω κι έτσι όμως κατάφερε να σκοράρει ξανα ένα υπέροχο γκολ. Στον τελικό πάλι πήρε την ομάδα πάνω του κάποιες φορές αλλά λίγο ο Pickford, λίγο η ατυχία (τραυματισμός) δεν τον άφησαν στο τερέν ως το τέλος…
Τους πήρε σχεδόν… τρεις δεκαετίες!
Και μια κουβέντα για τους Vialli – Mancini! Πριν 29 χρόνια γεύτηκαν παρέα τη σκληρή κι επίπονη εμπειρία της ήττας σε έναν ευρωπαϊκό τελικό! Στο παλιό Wembley. Έπεσαν θύμα της… ιστορίας που εκείνο το βράδυ της 20ης Μαϊου 1992 έμελλε να γράψει “πρώτη φορά Barcelona”! Ήταν η σειρά των “blaugrana” του αείμνηστου Johan Cruyff. Δεν ήταν… γραφτό για τους “Διόσκουρους” που εκείνο το βράδυ έχασαν ευκαιρίες για να αλλάξουν υπέρ τους την κατάληξη της βραδιάς…
11 Ιουλίου 2021. Επέτειος της κατάκτησης του “Espana ’82”. Ιστορική ημερομηνία για το ιταλικό ποδόσφαιρο! Το αγαπημένο δίδυμο της Samp των ’90s (που μεταξύ άλλων εκπροσωπούσε και τη φουρνιά που διαδέχτηκε τη θριαμβεύτρια “squadra azzurra” του ’82), είναι στον πάγκο της Ιταλίας η οποία στο νέο πλέον Wembley έχει ακόμα πιο δύσκολη αποστολή: Να παίξει έναν “εκτός έδρας” ευρωπαϊκό τελικό αποτρέποντας το σενάριο “πρώτη φορά Αγγλία”! Κόντρα σε πολλά προγνωστικά και τις …αναποδιές που διαμορφώθηκαν μέσα στον αγώνα, τα κατάφεραν! Η δικαίωση ήρθε 29 χρόνια αργότερα. Τα… κολλητάρια γεύτηκαν τελικά την εμπειρία “πρωταθλητές Ευρώπης στο Λονδίνο”! Έστω και μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες! Το ποδόσφαιρο διαχρονικά προσφέρει τέτοιες απίστευτες ιστορίες…