Σοφία Νάτη «Μία φορά ο ελληνικός Εθνικός Ύμνος, χίλιες φορές καλύτερα από τον γερμανικό»

Αν και γεννήθηκε στη Γερμανία η καρδιά της χτυπάει μόνο στο άκουσμα του Ελληνικού Εθνικού ύμνου. Η ίδια απαρνήθηκε τα χρώματα της «Νασιοναλμαντσαφτ» για να ντυθεί στα «γαλανόλευκα» ενώ παραδέχεται ότι ανατριχιάζει κάθε φορά που ακούει τον Ελληνικό ύμνο, που το θεωρεί χίλιες φορές καλύτερο από το Γερμανικό.

Η Σοφία Νάτη μίλησε στο Kingsport.gr και στους Θάνο Φωτόπουλο και Γιάννη Δρόσο για το πώς ξεκίνησε ποδόσφαιρο, ποιον παίκτη έχει πρότυπο, το επίπεδο του Γερμανικού πρωταθλήματος, την Εθνική ομάδα και το πώς νιώθει κάθε φορά που αγωνίζεται με το Εθνόσημο στο στήθος.

Αναλυτικά η συνέντευξη

Τι σε έκανε να ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο;

Το κίνητρο ήταν ο πατέρας μου και ο αδελφός μου. Ο πατέρας μου ήταν προπονητής και ο αδελφός μου έπαιζε και αυτός ποδόσφαιρο και έτσι ασχολήθηκα και εγώ. Αρχικά ήμουν σε ομάδα με αγόρια άλλα στη συνεχεία πήγα με τα κορίτσια.

Άρα ο πατέρας σου ήταν το κίνητρο για να ξεκινήσεις;

Ναι και ο αδερφός μου.

Ήταν στις ομάδες και σε παρακινήσανε ή τους είπες εσύ ότι «θέλω να ξεκινήσω»;

Βασικά ο πατέρας μου με παρακίνησε άλλα ήθελα και εγώ να ξεκινήσω ποδόσφαιρο.

Γερμανία;

Ναι, εκεί γεννήθηκα.

Σε ποια πόλη;

Στο Ουμπερχάουζεν.

Εκεί πώς είναι το γυναικείο ποδόσφαιρο; Το έχουν σε υπόληψη;

Ναι, είναι πολύ καλό, πολύ οργανωμένο και το πρωτάθλημα είναι πολύ καλό. Είναι Μπουντεσλίγκα, πρώτη κατηγορία.

Φαντάζομαι εκεί θέλεις να παραμείνεις

Ναι, τώρα εκεί έχω το συμβόλαιο μου (σ.σ. στην Ντούισμπουργκ) και είμαι καλά

Έχεις κάποιο παίκτη ως πρότυπο;

Τον Κριστιάνο Ρονάλντο.

Και από γυναίκες;

Γυναίκες δεν έχω.

Ε, Να- τη η καλύτερη!

Όχι εντάξει,(γελια) κυρίως τους άντρες κοιτάω.

Δηλαδή παίρνεις κάποια στοιχεία από τους άντρες και προσπαθείς να τα εντάξεις στο δικό σου τρόπο παιχνιδιού;

Ναι, βλέπω πολύ  ποδόσφαιρο, μαθαίνεις έτσι.

Εδώ στην Ελλάδα, πώς βλέπεις το επίπεδο; Ποιες διαφορές υπάρχουν με τη Γερμανία;

Ε, υπάρχουν διαφορές. Αλλά και εδώ που ήρθα μου αρέσει πάρα πολύ, η ομάδα εδώ. Το πρωτάθλημα στην Ελλάδα δεν ξέρω πώς είναι, δεν παρακολουθώ αν και ξέρω ποιες ομάδες είναι.

 Στη Γερμανία ο κόσμος βλέπει γυναικείο ποδόσφαιρο;

Βλέπει, Εμείς έχουμε σε κάθε αγώνα στην έδρα μας  γύρω στους 500-600… 700 θεατές.

Ο κόσμος εκεί πώς αντιμετωπίζει μια κοπέλα που παίζει ποδόσφαιρο; Γιατί εδώ στην Ελλάδα είναι λίγο… περίεργοι. «Γυναίκα να παίζει ποδόσφαιρο, πώς γίνεται», λένε

Και εκεί υπάρχει και αυτό, αλλά ευτυχώς υπάρχουν και πολλοί που τους αρέσει.

Άρα ο κόσμος είναι κοντά σας δηλαδή;

Ναι.

Αν και είσαι μικρή ακόμα, φαντάζομαι έχεις βλέψεις να παίξεις αρκετά χρόνια;

Ναι. Εγώ τώρα παίζω 9 χρόνια στην  Μπουντεσλίγκα. Στα 14,5  μου είχα το πρώτο μου παιχνίδι, ενώ είχα συμμέτοχες και στις μικρές Εθνικές της Γερμανίας.

Και μετά έγινες Ελληνίδα.

Πάντα ήθελα να παίξω για την Ελλάδα. Αυτό ήταν το όνειρό μου,  να αγωνιστώ για την πατρίδα μου.

Πώς είναι όταν φοράς το εθνόσημο και παίζεις;

Εδώ θα πω τώρα κάτι. Μία φορά να τραγουδήσω τον Εθνικό μας  ύμνο είναι χίλιες φορές καλύτερα από της Γερμανίας. Εδώ είναι αλλιώς.

Επειδή δεν το θυμάμαι, ήσουν εδώ στην προκριματική φάση; Έπαιξες κάποιον αγώνα;

Ναι ναι. Με Ουκρανία, Γαλλία, Ρουμανία.

Γαλλία έξω;

Ναι.

Πώς ήταν το κλίμα;

Τέλεια.

Θα μου πεις εσύ, ίσως είχες συνηθίσει.

Όχι και με τόσο κόσμο, εκεί ήταν 25.000. Μπήκα στο γήπεδο και ανατρίχιασα. Και μετά με τον Εθνικό ύμνο ήταν τέλεια.

Έχεις να δώσεις κάποια ευχή για το 2017 για το ελληνικό ποδόσφαιρο; Μια ευχή και κάτι να πεις σε αυτούς που διοικούν το  γυναικείο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα.

Θα ήθελα το άθλημα να γίνει πιο δημοφιλές και να έρχεται πολύς κόσμος όπως ακριβώς γίνεται και στην Γερμανία

Γι’ αυτό σε ρώτησα πριν για τον κόσμο στα παιχνίδια. Γιατί εδώ βλέπεις παιχνίδια με 50 θεατές.

Στη Γερμανία δεν ισχύει αυτό. Σκέψου ότι σε παιχνίδι κόντρα στη Βόλφσμπουργκ μέσα στο Βόλφσμπουργκ είχαμε περίπου 1000 θεατές.

Τα νούμερα αυτά, εδώ δεν τα βλέπεις.

Ναι δυστυχώς!

Σε ευχαριστώ πολύ

Εγώ ευχαριστώ!