Ο πρωταθλητής του τραμπολίνο, Απόστολος Κουταβάς έδωσε συνέντευξη αποκλειστικά στο Kingsport.gr και στον Δημήτρη Μαγγανάρη.
Ο Καλαματιανός πρωταθλητής μας παρουσιάζει ένα σχετικά νέο άθλημα, το τραμπολίνο και μας μιλάει για τις επιτυχίες, τις φιλοδοξίες και του στόχους του. Επιπλέον, αναφέρεται στην σχέση του με τους δύο προπονητές του, Βασίλη Αγγελάκο και Ράνια Ρούτση και για το πως κυλάει η προετοιμασία του.
Ο Απόστολος Κουταβάς εφερε το πρώτο μετάλλιο στο τραμπολίνο για την Ελλάδα το 2005 (2η θεση) σε ηλικια 11 ετων και το πρώτο και μοναδικό χρυσό στο πανευρωπαϊκό το 2010 σε επίπεδο εφήβων.
Να τονίσουμε, πως ο Έλληνας αθλητής επελέγη στην ομάδα (μαζί με τρεις άντρες και δύο γυναίκες ακόμη) που θα εκπροσωπήσει τα ελληνικά χρώματα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα τραμπολίνο της Σόφιας (9-12 Νοεμβρίου).
Αναλυτικά, η συνέντευξη του Απόστολου Κουταβά στο Kingsport.gr:
Τι σε “τράβηξε” και πως αποφάσισες να ξεκινήσεις το τραμπολίνο;
«Ξεκίνησα τυχαία, από ένα φυλλάδιο διαφημιστικό που είχα βρει στο δρόμο, αλλά κατευθείαν μόλις ξεκίνησα την προπόνηση με τράβηξε το τραμπολίνο, μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον και συνέχισα όσο μπορούσα».
Ποιοι είναι οι στόχοι σου και τι φιλοδοξίες έχεις για το μέλλον;
«Ο μακροπρόθεσμος στόχος είναι οι Ολυμπιακοί αγώνες στο Τόκυο, αυτός είναι ο μεγαλύτερος στόχος. Μέχρι να φτάσουμε εκεί, υπάρχει μια πορεία από αγώνες στο εξωτερικό και στο εσωτερικό, υπάρχουν πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα, παγκόσμια κύπελλα και πανελλήνια. Νομίζω πως η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς αγώνες και οι εμφανίσεις στους υπόλοιπους αγώνες μέχρι την Ολυμπιάδα, είναι ο στόχος που έχω θέσει».
Τρεις συνεχόμενες χρονιές πρωταθλητής Ελλάδας και φέτος 2ος. Τι πιστεύεις πως σου κόστισε φέτος το χρυσό μετάλλιο;
«Έγιναν κάποια λάθη στην εκτέλεση του προγράμματος της προσπάθειας μου, πιστεύω πως αυτό κόστισε το χρυσό μετάλλιο. Βέβαια, αυτό δεν με λυπεί, έχω μια σταθερή πορεία στο εσωτερικό στα πρωταθλήματα. Κάθε χρονιά είναι ξεχωριστή, κάποιες χρονιές έχουν κάποιες δυσκολίες παραπάνω, ενώ κάποιες άλλες λιγότερο, αλλά είμαι χαρούμενος που καταφέρνω και διατηρούμε σε υψηλό επίπεδο».
Έχεις πετύχει αρκετές διακρίσεις σε Ελλάδα και σε ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους αγώνες. Ποιες είναι συγκεκριμένα;
«Οι μεγαλύτερες μου επιτυχίες, βάσει αποτελεσμάτων ήταν το 2010 στην κατηγορία εφήβων, είχα πάρει χρυσό μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό. Τέταρτη θέση στην Ολυμπιάδα νέων που έγινε στη Σιγκαπούρη και 7η θέση στο Παγκόσμιο της χρονιάς εκείνης. Βέβαια, αργότερα σπουδαία ήταν και η συμμετοχή στους πρώτους ευρωπαϊκούς αγώνες που έγιναν στο Μπακού, πραγματοποίησα μια καλή εμφάνιση. Επίσης, μία καλή θέση το 2016 στο Παγκόσμιο κύπελλο στην Πορτογαλία και τελευταία διάκριση και σημαντική ήταν η 6η θέση στο πανευρωπαϊκό στο ομαδικό των ανδρών που έγινε το 2016 στην Ισπανία».
H προετοιμασία σου πως κυλάει; Είσαι ευχαριστημένος από τις συνθήκες που προπονείσαι;
«Προερχόμαστε από μία περίοδο που είχαμε πολλούς αγώνες σε μικρό χρονικό διάστημα. Τώρα τελείωσε αυτή η περίοδος, οπότε μία προετοιμασία ξεκίνησε πάλι από την αρχή, βρισκόμαστε σε καλό επίπεδο και ανεβαίνουμε μέχρι τους επόμενους αγώνες».
Ποια είναι η γνώμη σου και η σχέση σου με τους προπονητές σου, Ράνια Ρούτση και Βασίλη Αγγελάκο; Σε έχουν βοηθήσει στην εξέλιξή σου;
«Με τον προπονητή μου τον Βασίλη Αγγελάκο είμαστε πολλά χρόνια, με αυτόν ξεκίνησα και έχω πετύχει αρκετές επιτυχίες. Η σχέση μας θα έλεγα πως είναι σχέση φίλων περισσότερο, με έχει βοηθήσει όχι μόνο στην εξέλιξή μου στο τραμπολίνο αγωνιστικά, αλλά και σαν άνθρωπο. Έχουμε περάσει πολλές ώρες μαζί στην προπόνηση, οπότε αυτό με έχει βοηθήσει στην καθημερινή μου ζωή γενικότερα. Όπως επίσης και η κα Ράνια Ρούτση που κάνουμε μαζί προπόνηση στην Αθήνα και συνεργάζεται μαζί με τον κο Αγγελάκο και αυτή συνεχίζει με το ίδιο μοτίβο να με βοηθάει στην καθημερινότητά μου,, εκτός από το κομμάτι της προπόνησης και του αθλητισμού».
Πόσο δύσκολο είναι να συνδυάζεις την σχολή με τον πρωταθλητισμό;
«Σπουδάζω στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στη σχολή τοπογράφων μηχανικών, είμαι στο τελευταίο έτος (5ο έτος). Η αλήθεια είναι ότι και λόγω των συνθηκών που επικρατούν στην Ελλάδα είναι δύσκολο να συνδυάσεις μία σχολή απαιτητική με τον πρωταθλητισμό. Από μικρή ηλικία ήμουν πειθαρχημένος, είχα πρόγραμμα, πιστεύω το βασικότερο από όλα είναι ο προγραμματισμός με το διάβασμα και τον αθλητισμό, γενικότερα. Οπότε έχω μπει σε αυτή τη διαδικασία και συνεχίζω με τον ίδιο τρόπο».
Σε τι επίπεδο βρισκόμαστε στην Ελλάδα σε σχέση με το εξωτερικό;
«Νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια και ειδικά φέτος, το επίπεδο στην Ελλάδα έχει ανέβει αρκετά. Έχει γίνει μια νέα αρχή και αυτό φαίνεται από το γεγονός πως μετά από αρκετά χρόνια έγιναν τρία τεστ, έτσι ώστε να προκριθούν οι τέσσερεις Έλληνες αθλητές που θα αγωνιστούν στο εξωτερικό. Συνήθως, ήμασταν λιγότερα άτομα από τα τέσσερα που απαιτούνται, οπότε και αυτό και μόνο δείχνει πως σιγά σιγά το επίπεδο ανεβαίνει».
Η ελληνική Πολιτεία και η ομοσπονδία σας στηρίζει; Είναι δίπλα σας σε ότι χρειαστείτε;
«Η ομοσπονδία θεωρώ πως με τα μέσα που παρέχονται και με την γενικότερη κατάσταση που επικρατεί βοηθάει όσο μπορεί. Τα μέσα είναι περιορισμένα, αλλά νομίζω πως είναι δίπλα μας».
Είσαι ευχαριστημένος από τις συνθήκες που προπονείσαι; Αντιμετωπίζετε προβλήματα; Αν ναι, ποια είναι αυτά;
«Οι συνθήκες στο κέντρο του Αγίου Κοσμά που έχουν δημιουργηθεί είναι κάτι καινούριο για το άθλημα του τραμπολίνο. Ήταν μία κίνηση καλή, υπάρχει ένας χώρος με δύο όργανα καλά, όπου μπορούμε να προπονούμαστε σωστά».
Υπάρχει η απαραίτητη διαφήμιση και προώθηση/ προβολή του αθλήματος στην Ελλάδα;
«Γενικά, το τραμπολίνο είναι ένα νέο άθλημα και ειδικότερα στην Ελλάδα είναι καινούριο. Νομίζω πως αναπτύσσεται πολύ γρήγορα και πιστεύω πως προώθηση και προβολή του αθλήματος μπορεί να γίνει ακόμα περισσότερο, γιατί είναι ένα άθλημα ενδιαφέρον που τραβάει τον κόσμο και να ασχοληθεί και να το δει».
Πιστεύεις πως ο κόσμος το έχει «αγκαλιάσει»; Δείχνει ενδιαφέρον για να ασχοληθεί
«Είναι ένα θεαματικό άθλημα, «τραβάει» τον κόσμο στο να το δει και να ασχοληθεί. Στους πανελλήνιους και στους προκριματικούς αγώνες που γίνονται στην περιφέρεια υπάρχουν πολλές συμμετοχές παιδιών, οπότε νομίζω πως μόνο από τον αριθμό των ατόμων που ασχολούνται , το άθλημα αναπτύσσεται».
Το άθλημα προσφέρεται για άτομα που δεν ασχολούνται επαγγελματικά; Πχ για ευρύτερη άθληση;
«Φυσικά, το τραμπολίνο δεν απευθύνεται σε άτομα που έχουν σκοπό να πρωταγωνιστήσουν και να ασχοληθούν με τον πρωταθλητισμό. Είναι μία γυμναστική, η οποία βοηθάει όλο το σώμα, δεν εστιάζει κάπου συγκεκριμένα και νομίζω πως οποιοσδήποτε που θέλει να γυμναστεί, θα του κάνει καλό».
Σε ποια ηλικία (και ποια είναι η κατάλληλη ηλικία) για να ξεκινήσει κάποιος τραμπολινό;
«Για να ξεκινήσει κάποιος και να θελήσει να κάνει πρωταθλητισμό και εντατικές προπονήσεις, η καλύτερη ηλικία είναι από νεαρή ηλικία, 6-7 χρονών. Βέβαια, αυτό δεν εμποδίζει κανέναν σε οποιαδήποτε ηλικία που βρίσκεται για να ξεκινήσει να κάνει, για την γυμναστική του και την ενασχόλησή του με τον αθλητισμό».
Ποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά πρέπει να έχει κάποιος, ώστε να ασχοληθεί;
«Πιστεύω πως το τραμπολίνο είναι από τα λίγα αθλήματα που δεν χρειάζεται κάποιος να έχει κάποιο ιδιαίτερο προσόν, έτσι ώστε να μπορέσει να ασχοληθεί. Αυτό που μετράει περισσότερο στο τραμπολίνο είναι η τεχνική που ακολουθεί ο αθλητής, την ώρα που κάνει τις προσπάθειές του, οπότε αφού δεν υπάρχει ούτε δύναμη, ούτε ευλυγισία, ούτε κάποιο άλλο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό νομίζω πως όλοι μπορούν να ασχοληθούν».
Τι θα συμβούλευες κάποιον/α που θα ήθελε να ασχοληθεί με το άθλημα αυτό;
«Θα τον συμβούλευα να ξεκινήσει το τραμπολίνο χωρίς δεύτερη σκέψη. Είναι κάτι πολύ ενδιαφέρον, είναι σαν παιχνίδι και αθλητισμός ταυτόχρονα, οπότε δεν σε κάνει να βαριέσαι σε καμία στιγμή».
Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία στο τραμπολίνο; Είναι επικίνδυνο άθλημα;
«Είναι ένα άθλημα, το οποίο χρειάζεται προσοχή, όταν κάνεις. Δεν θεωρώ ότι είναι επικίνδυνο, όταν υπάρχουν οι κατάλληλες προδιαγραφές για να κάνεις. Πάντα πρέπει να υπάρχει κάποιος άνθρωπος που θα σε εποπτεύει και να ξέρει και να ασχολείται με το τραμπολίνο».
Ποια είναι η αίσθηση την ώρα που κάνεις τραμπολίνο;
«Η αίσθηση που υπάρχει στο τραμπολίνο, όταν κάνεις και είσαι στον αέρα, λίγες φορές είναι αυτό που φαίνεται , δηλαδή ότι μπορείς να πετάς. Περισσότερο, υπάρχει η αίσθηση της βαρύτητας και κάτι πολύ σημαντικό, στην διάρκεια των ασκήσεων πάνω στον αέρα, πολύ μεγάλο ρόλο παίζει η συγκέντρωση, επειδή δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους, λόγω της βαρύτητας».
