‘‘Μεθυσμένη πολιτεία‘‘ το Ρίο ντε Τζανέιρο ανήμερα των προεδρικών εκλογών στη Βραζιλία λόγω της κατάκτησης του CONMEBOL Copa Libertadores από τη Flamengo του Dorival Junior και του ‘‘Gabigol‘‘! Η για πολλούς η πιο επιτυχημένη ομάδα της Βραζιλίας τα τελευταία χρόνια φτάνει για τρίτη φορά στην ιστορία της στην κορυφή του λατινοαμερικάνικου ποδοσφαίρου. Γράφει ο Νίκος Στρατής στο Kingsport.gr
Μία από τις ομάδες που πολλοί από μας αγαπήσαμε στα παιδικά μας χρόνια ήταν η εθνική ομάδα της Βραζιλίας. Κάθε τέσσερα χρόνια στην τελική φάση του παγκοσμίου κυπέλλου περιμέναμε να δούμε τον Zico και την παρέα του: Socrates, Falcao, Eder, Cerezo, Careca κλπ. Μεγαλώνοντας μάθαμε και την ομάδα του ‘‘μάγου‘‘ Ζίκο με τα περίφημα φάουλ… μπανάνα όπως τα λέγαμε πιτσιρικάδες. Η θρυλική Clube de Regatas do Flamengo που προχτές επέστρεψε στο θρόνο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης της Νοτίου Αμερικής, του Copa Libertadores, κατακτούσε το 1981 το πρώτο σχετικό τρόπαιο της ιστορίας της. Με ηγέτη φυσικά τον Zico αλλά και με τους Junior, Tita, Leandro, Andrande, Mozer (ο τελευταίος με σημαντική θητεία στην Ευρώπη, Benfica και Marseilles).
Με προπονητή τον σπουδαίο Paulo Cesar Carpegiani επικράτησε στον διπλό τελικό της Χιλιανής Cobreloa. Διπλό είπα; Λάθος! Χρειάστηκε και τρίτος τελικός καθώς οι δύο πρώτοι δεν ανέδειξαν πρωταθλητή. 2-1 νίκη της “Mengao” στο “Maracana”, 1-0 οι Χιλιανοί στη ρεβάνς του Σαντιάγο αλλά στον τρίτο τελικό που έγινε στο ιστορικό “Centenario” του Μοντεβιδέο η ‘‘Φλα‘‘ θριάμβευσε με 2-0. Και τα τέσσερα Βραζιλιάνικα γκολ αυτής της σειράς των τελικών πέτυχε ο μεγάλος Zico! Λίγους μήνες αργότερα μάλιστα η Flamengo νίκησε τη Liverpool στο Τόκιο στον τελικό του διηπειρωτικού κυπέλλου με το εντυπωσιακό 3-0 ενώ από το 1980 ως το 1983 πήρε τρία πρωταθλήματα Βραζιλίας!
Η… σύγχρονη dream team!
Για πολλές δεκαετίες οι φίλοι της “Rubo Negro” θεωρούσαν εκείνη τη φουρνιά την καλύτερη Flamengo όλων των εποχών. Μέχρι που εμφανίστηκε η ομάδα των τελευταίων ετών με έναν εξίσου σημαντικό πρωταγωνιστική. Το αγαπημένο παιδί της κερκίδας o διεθνής φορ-εξτρέμ Gabriel Barbosa ή πιο γνωστός ως “Gabigol” που λατρεύεται από τους οπαδούς της πιο λαοφιλούς ομάδας της Βραζιλίας (εκτιμάται πως σε μία χώρα με πληθυσμό παραπάνω από 215 εκατομμύρια κατοίκους οι φίλοι της ‘‘Φλα‘‘ είναι 43 εκατομμύρια!) εντάχθηκε σε ηλικία 8 ετών στις ακαδημίες της Santos και μετά την περιπλάνησή του στην Ευρώπη (Inter – Benfica) κατέληξε να γίνει ο παίκτης πάνω στον οποίον η Flamengo έχτισε την πρόσφατη ….αυτοκρατορία της! Φυσικά πλαισιωμένος από χαρισματικούς και έμπειρους ποδοσφαιριστές (Everton Ribeiro, De Arrascateta, Felipe Luis, Bruno Henrique, Diego Alves, Rodrigo Caio κλπ) έγινε η γεμάτη ποιότητα και αυτοπεποίθηση ομάδα που κυριάρχησε εντός των συνόρων με δύο σερί πρωταθλήματα (2019 με προπονητή Jorge Jesus, 2020 υπό τις οδηγίες του Rogerio Ceni). Την πρώτη από τις δύο χρονιές του εγχώριου τίτλου μάλιστα με τον “σοφό των πάγκων‘‘ Πορτογάλο Jorge Jesus στην τεχνική ηγεσία, έφτασε και στο δεύτερο Copa Libertadores της ιστορίας της με το ‘‘δραματικό‘‘ φινάλε στον τελικό της Λίμα απέναντι στη River Plate από την οποία έχανε μέχρι το 89’ αλλά με δύο γκολ από τον… άνθρωπο των τελικών “Gabigol” πήρε το τρόπαιο στις καθυστερήσεις!
Πέρσι πίκρα, φέτος ..κούπα!
Πέρσι η Flamengo έφτασε υπό την καθοδήγηση του Renato Gaucho (που το 2017 είχε οδηγήσει την Gremio στην κατάκτηση του Libertadores) στον μεγάλο Βραζιλιάνικο εμφύλιο με την Palmeiras του Abel Ferreira στο Μοντεβιδέο στον τελικό των… πλουσίων (είναι οι δύο ομάδες με το μεγαλύτερο μπάτζετ στη Βραζιλία) όπου πάλι ο “Gabigol” βρήκε δίχτυα ισοφαρίζοντας σε 1-1 (με 11 γκολ ήταν και ο πρώτος σκόρερ της περσινής διοργάνωσης), όμως το αψυχολόγητο λάθος του Andreas Pereira (παίκτης της Fulham πλέον) έδωσε έτοιμο γκολ στους αντιπάλους για να ηττηθεί τελικά με 2-1 από τη “Verdao” στην παράταση. Επειδή όμως ο… επιμένων νικά, και φέτος βρέθηκε στο μεγάλο ραντεβού, όχι με την Palmeiras τελικά όπως θα περίμεναν οι περισσότεροι αλλά με την Atletico Parananense του Luiz Felipe Scolari ο οποίος στον ημιτελικό ‘‘πλήγωσε‘‘ την πρώην ομάδα του (ο “Felipao” είχε κατακτήσει το 1999 το Libertadores στον πάγκο της Palmeiras!). O “Gabigol” μίλησε και πάλι στον φετινό τελικό του Γουαγιακίλ καθώς με δικό του γκολ έκρινε τον τελικό!
Πρωταθλήτρια και στους… αριθμούς
Η Flamengo και με βάση τις στατιστικές κατηγορίες ήταν η καλύτερη ομάδα της φετινής διοργάνωσης διαθέτοντας τον πρώτο σκόρερ του φετινού τουρνουά με 12 γκολ, 25χρονο Pedro που ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά στη ‘‘μισητή‘ συμπολίτισσα Fluminense, ενώ δεν κατάφερε να δώσει το στίγμα του στην Ευρώπη με τη φανέλα ης Fiorentina, αλλά και την καλύτερη και ποιοτικότερη δημιουργία παιχνιδιού κυρίως με Everton Ribeiro και Giorgian De Arrascaeta αλλά και τον πρώτο σε ασίστ (5) στο φετινό τουρνουά Bruno Henrique που έλειψε από τον τελικό λόγω τραυματισμού. Με αυτή την κατάκτηση η ομάδα του Dorival Junior κέρδισε μεταξύ άλλων και το δικαίωμα να εκπροσωπήσει τη Νότιο Αμερική και στο παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων για το οποίο δεν έχει ανακοινωθεί ο τόπος και ο χρόνος διεξαγωγής (πιθανότατα τέλος Μαρτίου 2023) κάτι που αναμένεται σύντομα να πραγματοποιήσει η FIFA.
🏆🇧🇷 ¡CAMPEÓN DE LA CONMEBOL #Libertadores!
❤🖤 @Flamengo alcanzó el tricampeonato tras vencer a #AthleticoParanaense.
⭐⭐⭐ ¡Felicitaciones al #Mengão!#GloriaEterna pic.twitter.com/b5saNFqjEv
— CONMEBOL Libertadores (@Libertadores) October 29, 2022
Άλλο ένα τρόπαιο (δύο για την ακρίβεια καθώς πρόσφατα πανηγύρισε και το κύπελλο Βραζιλίας κόντρα στην Corinthians) προσέθεσαν στις πλούσιες έτσι κι αλλιώς καριέρες τους οι 35χρονοι πλέον Arturo Vidal και David Luiz. Από την άλλη πλευρά ο Luiz Felipe Scolari κυνηγούσε ακόμα έναν μεγάλο διεθνή τίτλο (1999 το Libertadores με την Palmeiras, 2002 το μουντιάλ με τη Βραζιλία) χωρίς τελικά να τα καταφέρει, όπως και ο Fernandinho με τον 37χρονο πρώην σταρ της Manchester City και της Shakhtar Donetsk (με την οποία πανηγύρισε το κύπελλο UEFA το 2009) να γνωρίζει δεύτερη απογοήτευση με την ίδια ομάδα στον τελικό της διοργάνωσης αφού το 2005 στα 20 του χρόνια είχε ηττηθεί από τη Sao Paulo. Δεύτερη αποτυχημένη απόπειρα για κατάκτηση του Copa Libertadores και για τον captain της “Furacao” 34χρονο Thiago Heleno που το 2009 ως παίκτης της Cruzeiro είχε ηττηθεί από την Αργεντινικη Estudiantes. Τέλος και μια κουβέντα για τον Αργεντινό διαιτητή του Σαββατιάτικου τελικού Αργεντινό Patricio Loustau που είχε διευθύνει και τον τελικό Libertadores 2020 (Palmeiras – Santos 1-0). Είναι διεθνής διαιτητής από το 2011 και γιος του παλιού referee Juan Carlos Lοustau ο οποίος έχει σφυρίξει μεταξύ άλλων το συγκλονιστικό νοκ άουτ παιχνίδι της φάσης των 16 του μουντιάλ 1990 Δ.Γερμανία – Ολλανδια 2-1 στο Μιλάνο αποβάλλοντας τους Rudy Voller και Frank Rijkaard για την μεταξύ τους ‘‘κοκορομαχία‘‘ που συνοδεύτηκε με…φτυσίματα στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα…