Μόλις δύο ημέρες κράτησε το επεισόδιο στο… σίριαλ της European Super League (ESL) που δίχασε την ποδοσφαιρική Ευρώπη σε επίπεδο διοικήσεων, αλλά ένωσε όσο λίγα πράγματα στο παρελθόν τους απανταχού φίλους του “βασιλιά των σπορ”, του ποδοσφαίρου. O Νίκος Στρατής παρουσιάζει στο Kingsport.gr το ιστορικό του σχεδίου το γκρουπ των ισχυρών της Ευρώπης που βρήκαν χρηματοδότες από την άλλη άκρη του Ατλαντικού…
Στη δεκαετία του ’50 όταν οι αρχισυντάκτες της κορυφαίας αθλητικής Γαλλικής εφημερίδας “L’Equipe”, Gabriel Hanot και Jaques Ferran εμπνεύστηκαν το κύπελλο Ευρώπης πρωταθλητριών ομάδων ήθελαν να δουν μία διοργάνωση στην οποία θα συμμετείχαν οι πρωταθλήτριες των εθνικών πρωταθλημάτων, οι ισχυρές δυνάμεις της εποχής Real Madrid, Milan, Rapid, Benfica, Reims, Borussia Dortmund κλπ. Εν έτει 2021 οι οραματιστές και το κυριότερο οι …επίδοξοι χρηματοδότες της νέας ‘‘ελιτίστικης‘‘ τάξης πραγμάτων δεν ήταν Γάλλοι αλλά Αμερικάνοι. Και είναι ευρέως γνωστό πως στην άλλη άκρη του Ατλαντικού τίποτα δεν σχεδιάζεται και πολύ περισσότερο δεν γίνεται στην τύχη σε επιχειρηματικό επίπεδο.
Ο χρηματοοικονομικός κολοσσός JP Morgan εκπόνησε το “business plan” προσφέροντας 4 δις ευρώ στα μεγάλα κλαμπ της Ευρώπης θέλοντας να δημιουργήσει μία… made in USA κλειστή λίγκα που θα αντικαθιστούσε το UEFA Champions League. Οι Ηνωμένες πολιτείες έχουν την οικονομική επιφάνεια να γεμίσουν το … ντεπόζιτο της πιο επιτυχημένης εμπορικά διοργάνωσης στην ιστορία του ποδοσφαίρου και να δελεάσουν τα μεγάλα κλαμπ της Ευρώπης η οποία χτυπήθηκε βαρύτατα από την πανδημία. Οι πληροφορίες που αποκαλύφθηκαν από τa ευρωπαϊκά ΜΜΕ ανέφεραν ότι οι 12 σύλλογοι που μπήκαν στο project των… 48 ωρών, ανέβασαν τα χρέη τους περισσότερο από 1,9 δις την περσινή μόνο σεζόν (!) χωρίς να υπολογίζονται οι απώλειες της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου! Πιο χρεωμένη από τους δώδεκα η Tottenham (1,5 δις αλλά με νεόκτιστο ιδιόκτητο γήπεδο εδώ και δύο χρόνια), η Chelsea (1,4 δις οφειλόμενο στον ίδιο τον Abramovich), η Barcelona (1,2 δις) κλπ.
Το “κενό εξουσίας” της UEFA και το… μυστικό δείπνο στη Νέα Υόρκη!
Η ιδέα δεν ήταν καινούργια μιας και εδώ και πάνω από δυο δεκαετίες τόσο ο άλλοτε πρόεδρος της Bayern, Karl–Heinz Rummenigge αλλά και ο πρώην αφεντικού της Milan Silvio Berlusconi απειλούσαν την UEFA με αυτομόληση αν δεν ικανοποιούνταν οικονομικά και θεσμικά όπως και οι πρόεδροι της Real, Florentino Perez και της Barcelona, Joan Laporta (στην πρώτη του θητεία) ήταν …εξίσου ένθερμοι υποστηρικτές! Μάλιστα η …non stop πίεση του γκρουπ των ‘‘ισχυρών‘‘ στην Ευρωπαϊκή ομοσπονδία, έφερε και την απευθείας είσοδο των τεσσάρων πρώτων ομάδων από Ισπανία, Αγγλία, Ιταλία και Γερμανία στους ομίλους του Champions League, κάτι που πέρασε στη διάρκεια του …κενού εξουσίας της UEFA τη σεζόν 2015-16 στην μετάβαση της ηγεσίας από τον ‘‘έκπτωτο‘‘ λόγω σκανδάλων Michel Platini στον τωρινό πρόεδρο Aleksander Ceferin, το διάστημα δηλαδή που ο Ισπανός προσωρινός προεδρεύων Angel Maria Villar έκανε το χατήρι των μεγάλων προκειμένου να μην τους χάσει από …πελάτες! Μέχρι που ανέλαβαν …δράση οι Αμερικανοί! Η Βρετανική “Daily Mail” αποκάλυψε το …μυστικό δείπνο στο εστιατόριο της Νέας Υόρκης “Locanda Verde” ανάμεσα στους ιδιοκτήτες/διευθυντές των μεγάλων Αγγλικών ομάδων (αδερφοί Glazer και Ed Woodward – Man.United, John Henry – Liverpool, Ivan Gazidis τότε διευθυντής της Arsenal και πλέον της Milan). Κάπου εκεί πήγε να τους …προλάβει ο πρόεδρος της FIFA Gianni Infantino παρουσιάζοντας στο κογκρέσο της παγκόσμιας ομοσπονδίας ποδοσφαίρου στη Μπογκοτά (2018) πλάνο για FIFA Clubs World Cup με …άγνωστους χρηματοδότες (από Ιαπωνία, Σουηδική Αραβία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα) που για τέσσερα τουρνουά 24 ομάδων(!) θα πλήρωσαν 22 δις ευρώ!
Ο Infantino ζήτησε γρήγορη απάντηση από τα μέλη του συμβουλίου τα οποία τελικά υπό την πίεση του χρόνου δεν ενέκριναν την πρόταση. Ο πρόεδρος της Juventus Andrea Agnelli μάλιστα είχε χαρακτηρίσει ‘‘σκοτεινή‘‘ εκείνη την πρόταση. Λίγα χρόνια αργότερα το αφεντικό της ‘‘Μεγάλης Κυρίας‘‘ του Ιταλικού ποδοσφαίρου έμελλε να είναι εκ των πρωτεργατών της …ανταρσίας των 12. Άλλωστε η Juve μαζί με τη Real και τη Barcelona είναι και οι τρεις που ακόμα δεν έχουν αποχωρήσει από τη ‘‘συμμαχία‘‘ της European Super League προκαλώντας νέες απειλές από τα υπάρχοντα όργανα του ποδοσφαίρου. Κλειδί για την υπαναχώρηση των Άγγλων (έξι από τις δώδεκα ομάδες) ήταν οι δυναμικές αντιδράσεις – διαμαρτυρίες των φίλων των Chelsea, Man.City, Liverpool, Man. United, Arsenal, Tottenham. Οι επικοινωνιολόγοι του Borris Johnson υπαγόρευσαν στον Βρετανό πρωθυπουργό να γίνει αρεστός στον κόσμο και να ταχθεί κατά του νέου εγχειρήματος προκειμένου να αντιστρέψει την αρνητική του εικόνα η οποία είχε πληγεί από τους κάκιστους χειρισμούς στο ξεκίνημα της πανδημίας και είχε μόνο εν μέρει αποκατασταθεί από τα γρήγορα αντανακλαστικά που επέδειξε η κυβέρνηση του στο θέμα των εμβολιασμών (πράγμα που επέτρεψε και στην Αγγλική ομοσπονδία να δεσμευτεί στην UEFA για παρουσία φιλάθλων στο επερχόμενο Euro από 25% της χωρητικότητας του Wembley στη φάση των ομίλων έως και ει δυνατόν γεμάτο γήπεδο στον μεγάλο τελικό της 11η Ιουλίου). O Johnson μάλιστα σχεδόν …εκβίασε τις ομάδες με απειλές επιβολής φόρου πολυτελείας καθώς και αλλαγές στο νόμο περί άδειας εργασίας (ζούμε και σε εποχή … BREXIT πλέον) πετυχαίνοντας τελικά το σκοπό του.
Bayern και Pari δεν… ψήθηκαν!
Το πρότζεκτ της συμμαχίας βέβαια είχε μεγάλα κενά. Στηρίχτηκε αποκλειστικά και μόνο στο αμερικάνικης λογικής, αλλά αναμφίβολα κερδοφόρο για να μην πούμε ….χρυσοφόρο business plan: 350 ευρώ θα έπαιρναν τα μεγαλύτερα brand name των 15 μόνιμων ομάδων-μελών της κλειστής λίγκας (εκτός από τις 12 που είχαν δεχτεί να μπουν, πρόσκληση είχαν λάβει, αλλά είχαν αρνηθεί οι Bayern, Dortmund & Pari SG με το πλάνο να μιλάει και για σενάριο 20 ή και 24 ομάδων μεταξύ αυτών και ο Ολυμπιακός!) ως “welcome bonus” χωρίς να υπολογίζονται τα χρήματα που θα έβαζαν στα ταμεία τους οι ομάδες από τις εισπράξεις της κάθε σεζόν. Ο πρωταθλητής θα ‘‘τσέπωνε‘‘ μέχρι 210 εκατομμύρια ευρώ σε μία χρονιά την ώρα που ο τωρινός τροπαιούχος του Champions League δύσκολα ξεπερνάει τα 100! Η διαφορά… χαώδης! Παρόλα αυτά οι Γερμανοί και οι Γάλλοι δεν πείστηκαν. Οι πρώτοι γιατί μέτρησαν πολύ τις αντιδράσεις των οπαδών (το μοντέλο διοίκησης στη Γερμανία στην συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων υπαγορεύει τουλάχιστον το 51% να ελέγχεται από τους φιλάθλους, άρα οποιαδήποτε τέτοια πρόταση θα έπρεπε να περάσει από ανάλογη πλειοψηφική έγκριση) για μία λίγκα που πλην της οικονομικής μελέτης, δεν είχε πλήρες σχέδιο στο αγωνιστικό σκέλος, δηλαδή τη σύνδεση της European Super League με τις υπάρχουσες διοργανώσεις της UEFA και των εθνικών πρωταθλημάτων.
Η Pari SG, γιατί ο Καταριανός ιδιοκτήτης της Nasser Al Khelaifi είναι μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της UEFA (αλλά κυρίως χρηματοδότης της μέσω του καναλιού BEIN Sports που έχει τα τηλεοπτικά δικαιώματα της διοργάνωσης) και πλέον και πρόεδρος της Ένωσης των συλλόγων (ECA) μετά την αιφνίδια αποχώρηση του Andrea Agnelli. Το ποδόσφαιρο που αντιπροσωπεύει το πάθος, την αγωνία, την έκπληξη, το ποδόσφαιρο που επιβραβεύει την επιτυχία, τον πρωταθλητισμό, που ξεχωρίζει το νικητή από τον ηττημένο, ξαφνικά θα έπρεπε να μετατραπεί σε λέσχη πλουσίων με αυστηρό …face control στην είσοδο της! Η αποκοπή της ελίτ από την ευρύτερη ποδοσφαιρική κοινωνία, της κορυφής από τη βάση, των ομάδων-επιχειρήσεων από το πάθος των οπαδών τους, έμοιαζε ένα απόμακρο, άψυχο και εν τέλει ‘‘αποκρουστικό‘‘ για τους οπαδούς πλάνο καταδικασμένο να εισπράξει τη γενική κατακραυγή της κοινής γνώμης, όπως και έγινε! Λίγες ώρες αργότερα οι παραιτήσεις αλλά και οι διοικητικές …συγνώμες διαδέχονταν η μία την άλλη. Η νέα σελίδα του ποδοσφαίρου είχε μετατραπεί σε ‘‘φιάσκο‘‘!
Ο “πόλεμος”… συνεχίζεται!
Η Βρετανική ιστοσελίδα ‘‘The Athletic‘‘ αναλύοντας την αποτυχία του πλάνου που κατέρρευσε σε λιγότερο από 48 ώρες σχολίασε: “H ESL πλήρωσε δύο βασικά λάθη. Πρώτα από όλα υποτίμησε τις αντιδράσεις του κόσμου και δεν ασχολήθηκε καθόλου με το να επικοινωνήσει το όραμα της”. Κανείς δεν ρώτησε παίκτες, προπονητές φιλάθλους κλπ να καταθέσουν τη γνώμη τους για το εγχείρημα. Κάτι που ο ιθύνων νους της European Super League Florentino Perez και οι συνεργάτες του θα λάβουν πολύ σοβαρά υπ’ όψιν όταν επανέλθουν με πιο πλήρη …φάκελο! Γιατί το …μόνο βέβαιο είναι πως θα επανέλθουν με πρόταση πιο προσιτή στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Προσωπικά θα προσέθετα και κάτι άλλο: Η πρόταση της η ESL δεν περιλάμβανε το βασικό συστατικό επιτυχίας του σπορ: Ότι πριν την έναρξη του αγώνα κανείς δεν ξέρει το νικητή! Δε γνωρίζει ποιος θα περάσει στον επόμενο γύρο και ποιος θα αποκλειστεί. Η Αμερικάνικη ‘‘ψυχρή‘‘ επιχειρηματική προσέγγιση στα επαγγελματικά σπορ δεν βρίσκει την ίδια ανταπόκριση και εφαρμογή στην Ευρώπη όπου ο κόσμος ζει πολύ διαφορετικά το παιχνίδι! Τα μέχρι τελευταίου …. δολαρίου προϋπολογισμένα από τους οικονομικούς διευθυντές έσοδα των ομάδων του ΝΒΑ αφορούν σε συλλόγους που ξέρουν πως για όσα χρόνια έχουν συμβόλαιο θα παίζουν χωρίς το φόβο υποβιβασμού. Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και στον πλανήτη “ποδόσφαιρο”, Πέμπτη βράδυ παίζουν δύο ομάδες στα play off του Europa League και μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή οι πρόεδροι των αντιπάλων δεν ξέρουν ποιος από τους δύο θα βρίσκεται την άλλη μέρα το μεσημέρι στην κλήρωση των ομίλων στο Μονακό και ποιος θα πρέπει τα μεσάνυχτα να… ακυρώσει την πτήση του για το πριγκιπάτο!
(Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε και στο ηλεκτρονικό περιοδικό ποικίλης ύλης “https://www.discoverlifemagazine.gr/”)