Ξεκινά η γιορτή του UEFA Euro 2024 – Η ιστορία και τα στατιστικά της διοργάνωσης.
Ξεκινά η μεγάλη ποδοσφαιρική γιορτή της Ευρώπης.
Η ώρα του Euro 2024 έφτασε. Για έναν μήνα, από τις 14 Ιουνίου έως τις 14 Ιουλίου, στα γήπεδα της Γερμανίας, θα διεξαχθεί η μεγάλη γιορτή των ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων.
Για πρώτη φορά μάλιστα έχοντας περάσει τρία και όχι τέσσερα χρόνια από την προηγούμενη διοργάνωση (μιας και διεξήχθη το 2021 και όχι το 2020 λόγω του κορωνοϊού).
Ενώ η Γερμανία φιλοξενεί μεγάλη διοργάνωση ξανά ύστερα από το Μουντιάλ του 2006.
Για τρίτη φορά, η διοργάνωση θα διεξαχθεί με 24 ομάδες.
Η ιστορία του EURO
Η ιστορία του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος ξεκινάει το 1927, όταν ο Γάλλος Ανρί Ντελονέ είχε την ιδέα για τη διεξαγωγή μιας διοργάνωσης στην οποία θα συμμετείχαν οι εθνικές ομάδες της Ευρώπης. Η ιδέα ωστόσο υλοποιήθηκε 30 χρόνια αργότερα, μιας και το 1957 αποφασίστηκε η δημιουργία της διοργάνωσης.
Ένα χρόνο μετά, ξεκίνησε η διοργάνωση υπό την ονομασία «Κύπελλο Εθνών Ευρώπης», με διπλούς νοκ άουτ αγώνες μέχρι και τα ημιτελικά. Οι 4 ημι-φιναλίστ αγωνίστηκαν στη Γαλλία για την τελική φάση της διοργάνωσης, και η πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση κατέκτησε το πρώτο κύπελλο.
Το ίδιο σύστημα ακολουθήθηκε και στην επόμενη διοργάνωση, ενώ από το 1968 οι αγώνες της πρώτης φάσης απέκτησαν χαρακτήρα προκριματικών και διεξάγονταν σε ομίλους. Και πάλι οι τέσσερις ομάδες που έφταναν στα ημιτελικά, στη χώρα μιας εξ αυτών διεξαγόταν η τελική φάση με δύο ημιτελικούς, τον μικρό και τον μεγάλο τελικό.
Το 1980, χρονιά που συμμετείχε για πρώτη φορά και η εθνική μας ομάδα, το σύστημα της διοργάνωσης άλλαξε. Πλέον στην τελική φάση συμμετέχουν 8 ομάδες χωρισμένες σε δύο ομίλους. Οι επικεφαλής των ομίλων αγωνίζονται στον τελικό με τη Δυτική Γερμανία νικήτρια, και τις δύο δεύτερες ομάδες να παίζουν για τον μικρό τελικό, στην τελευταία φορά που αυτός έγινε, πριν καταργηθεί. Από το 1984 έως το 1992, και πάλι συμμετείχαν 8 ομάδες σε δύο ομίλους των τεσσάρων, αλλά ο πρώτος κάθε ομίλου αγωνίστηκε με τον δεύτερο του άλλου στον ημιτελικό, με τους νικητές να διεκδικούν το τρόπαιο.
Το 1996 υπήρξε ακόμη μία διεύρυνση στη διοργάνωση με 16 ομάδες να συμμετέχουν, χωρισμένες σε 4 ομίλους. Οι δύο πρώτες προκρίνονταν στην προημιτελική φάση και στη συνέχεια ακολουθούσαν οι ημιτελικοί και ο τελικός. Αυτό το σύστημα εφαρμόστηκε μέχρι και το 2012. Από το 2016, οι ομάδες αυξήθηκαν σε 24, χωρισμένες σε 6 ομίλους. Στην επόμενη φάση προκρίνονται οι δύο πρώτοι κάθε ομίλου και οι 4 καλύτεροι τρίτοι, έτσι ώστε να σχηματιστεί η φάση των «16».
Οι τελικοί
1960 (Γαλλία) Σοβιετική Ένωση-Γιουγκοσλαβία 2-1 παρ.
(Μετρεβέλι 49’, Πονετέλνικ 113’ – Γκάλιτς 41’)
1964 (Ισπανία) Ισπανία-Σοβιετική Ένωση 2-1
(Περέδα 5’, Μαρσελίνιο 84’ – Χουσάικοφ 7’)
1968 (Ιταλία) Ιταλία-Γιουγκοσλαβία 1-1 παρ.
(Ντομεγκίνι 78’ – Τζάιτς 40’)
Έγινε επαναληπτικός δύο ημέρες αργότερα
Ιταλία-Γιουγκοσλαβία 2-0
(Ρίβα 13’, Αναστάζι 33’)
1972 (Βέλγιο) Δυτική Γερμανία-Σοβιετική Ένωση 3-0
(Γκερντ Μίλερ 27’, 58’, Βίμερ 52’)
1976 (Γιουγκοσλαβία) Τσεχοσλοβακία-Δυτική Γερμανία 2-2 (5-3 πέν.)
(Σβέλικ 8’, Ντόμπιας 25’ – Ντίτερ Μίλερ 28’, Χόλτζεμπαϊν 90’)
Η Τσεχοσλοβακία κατέκτησε το τρόπαιο στη διαδικασία των πέναλτι, με την περίφημη εκτέλεση του Αντονίν Πανένκα.
1980 (Ιταλία) Δυτική Γερμανία-Βέλγιο 2-1
(Χρούμπες 10’, 88’ – Βάντερεϊκεν 71’ πέν.)
1984 (Γαλλία) Γαλλία-Ισπανία 2-0
(Πλατινί 57’, Μπελόν 90’)
1988 (Δυτική Γερμανία) Ολλανδία-Σοβιετική Ένωση 2-0
(Γκούλιτ 33’, Φαν Μπάστεν 54’)
1992 (Σουηδία) Δανία-Γερμανία 2-0
(Γιένσεν 18’, Βίλφορντ 78’)
1996 (Αγγλία) Γερμανία-Τσεχία 2-1 (παρ. κ.α. 1-1)
(Μπίρχοφ 73’, 95’ χρυσό γκολ – Μπέργκερ 58’ πέν.)
2000 (Βέλγιο/Ολλανδία) Γαλλία-Ιταλία 2-1 (παρ. κ.α. 1-1)
(Βιλτόρ 90’, Τραζεγκέ 103’ – Ντελβέκιο 55’)
2004 (Πορτογαλία) Ελλάδα-Πορτογαλία 1-0
(Χαριστέας 57’)
2008 (Αυστρία/Ελβετία) Ισπανία-Γερμανία 1-0
(Τόρρες 33’)
2012 (Πολωνία/Ουκρανία) Ισπανία-Ιταλία 4-0
(Σίλβα 14’, Άλμπα 41’, Τόρρες 84’, Μάτα 88’)
2016 (Γαλλία) Πορτογαλία-Γαλλία 1-0 (παρ)
(Έντερ 109’)
2021 (13 πόλεις, ημιτελικοί και τελικός στην Αγγλία) Ιταλία-Αγγλία 1-1 (3-2 πέν)
Οι κατακτήσεις
| Χώρα | Νικητές | Φιναλίστ |
| Γερμανία | 3 (1972*, 1980*, 1996) | 3 (1976*, 1992, 2008) |
| Ισπανία | 3 (1964, 2008, 2012) | 1 (1984) |
| Γαλλία | 2 (1984, 2000) | 1 (2016) |
| Ιταλία | 2 (1968, 2021) | 2 (2000, 2012) |
| Σοβιετική Ένωση | 1 (1960) | 3 (1964, 1972, 1988) |
| Τσεχία | 1 (1976**) | 1 (1996) |
| Πορτογαλία | 1 (2016) | 1 (2004) |
| Ολλανδία | 1 (1988) | – |
| Δανία | 1 (1992) | – |
| Ελλάδα | 1 (2004) | – |
| Γιουγκοσλαβία | – | 2 (1960, 1968) |
| Βέλγιο | – | 1 (1980) |
| Αγγλία | – | 1 (2021) |
*Ως Δυτική Γερμανία
**Ως Τσεχοσλοβακία
Πρώτοι σκόρερ
| Θέση | Παίκτης | Συμμετοχές | Γκολ |
| 1 | Κριστιάνο Ρονάλντο | 25 (2004, 2008, 2012, 2016, 2021) | 14 |
| 2 | Μισέλ Πλατινί | 5 (1984) | 9 |
| Άλαν Σίρερ | 9 (1992*, 1996, 2000) | 7 | |
| Αντουάν Γκριζμάν | 10 (2016, 2021) | ||
| 3 | Ρουντ Φαν Νιστελρόι | 8 (2004, 2008) | 6 |
| Πάτρικ Κλάιφερτ | 9 (1996, 2000, 2004) | ||
| Τιερί Ανρί | 12 (2000, 2004, 2008) | ||
| Νούνο Γκόμεζ | 14 (2000, 2004, 2008) | ||
| Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς | 10 (2004, 2008, 2012, 2016*) |
*Έπαιξε μεν, αλλά δεν σκόραρε
Ο Κριστιάνο Ρονάλντο που πλέον είναι μόνος πρώτος θα έχει την ευκαιρία διευρύνει το ρεκόρ του. Ωστόσο, τα 9 γκολ του Μισέλ Πλατινί σε μία διοργάνωση (και μάλιστα με 8 ομάδες, το 1984) είναι ρεκόρ που μάλλον δύσκολα θα καταρριφθεί.
Πρώτοι σκόρερ ανά διοργάνωση
| Χρονιά | Παίκτης | Γκολ |
| 1960 | Μίλαν Γκάλιτς (Γιουγκοσλαβία) | 2 |
| Ντράζεν Γιέρκοβιτς (Γιουγκοσλαβία) | 2 | |
| Φρανσουά Οΐτ (Γαλλία) | 2 | |
| Βαλεντίν Ιβάνοφ (Σοβιετική Ένωση) | 2 | |
| Βίκτορ Πονεντέλνικ (Σοβιετική Ένωση) | 2 | |
| 1964 | Φέρεντς Μπένε (Ουγγαρία) | 2 |
| Ντέτσο Νόβακ (Ουγγαρία) | 2 | |
| Χεσούς Μαρία Περέδα (Ισπανία) | 2 | |
| 1968 | Ντράγκαν Τζάιτς (Γιουγκοσλαβία) | 2 |
| 1972 | Γκερντ Μίλερ (Δυτική Γερμανία) | 4 |
| 1976 | Ντίτερ Μίλερ (Δυτική Γερμανία) | 4 |
| 1980 | Κλάους Άλοφς (Δυτική Γερμανία) | 3 |
| 1984 | Μισέλ Πλατινί (Γαλλία) | 9 |
| 1988 | Μάρκο Φαν Μπάστεν (Ολλανδία) | 5 |
| 1992 | Ντένις Μπέρκαμπ (Ολλανδία) | 3 |
| Τόμας Μπρολίν (Σουηδία) | 3 | |
| Χένρικ Λάρσον (Δανία) | 3 | |
| Καρλ Χάιντς Ρίντλε (Γερμανία) | 3 | |
| 1996 | Άλαν Σίρερ (Αγγλία) | 5 |
| 2000 | Πάτρικ Κλάιφερτ (Ολλανδία) | 5 |
| Σάβο Μιλόσεβιτς (Γιουγκοσλαβία) | 5 | |
| 2004 | Μίλαν Μπάρος (Τσεχία) | 5 |
| 2008 | Νταβίντ Βίγια (Ισπανία) | 4 |
| 2012 | Μάριο Γκόμεζ (Ισπανία) | 3 |
| Φερνάντο Τόρρες (Ισπανία) | 3 | |
| Μάριο Μπαλοτέλι (Ιταλία) | 3 | |
| Μάριο Μάντζουκιτς (Κροατία) | 3 | |
| Κριστιάνο Ρονάλντο (Πορτογαλία) | 3 | |
| Άλαν Τζαγκοέφ (Ρωσία) | 3 | |
| 2016 | Αντουάν Γκριζμάν (Γαλλία) | 6 |
| 2021 | Κριστιάνο Ρονάλντο (Πορτογαλία) | 5 |
| Πάτρικ Σικ (Τσεχία) |
Καλύτερος παίκτης του τουρνουά (απονέμεται μετά το 1980)
| 1980 | Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε | Δυτική Γερμανία |
| 1984 | Μισέλ Πλατινί | Γαλλία |
| 1988 | Μάρκο Φαν Μπάστεν | Ολλανδία |
| 1992 | Πέτερ Σμάιχελ | Δανία |
| 1996 | Ματίας Ζάμμερ | Γερμανία |
| 2000 | Ζινεντίν Ζιντάν | Γαλλία |
| 2004 | Θοδωρής Ζαγοράκης | Ελλάδα |
| 2008 | Τσάβι Ερνάντες | Ισπανία |
| 2012 | Αντρές Ινιέστα | Ισπανία |
| 2016 | Αντουάν Γκριζμάν | Γαλλία |
| 2021 | Τζιανλουίτζι Ντοναρούμα | Ιταλία |
Παίκτες με τα περισσότερα τουρνουά
| Παίκτης | Τουρνουά | Έπαιξε | Χρονιές |
| Κριστιάνο Ρονάλντο (Πορτογαλία) | 5 | 5 | 2004, 2008, 2012, 2016, 2021 |
| Ίκερ Κασίγιας (Ισπανία) | 5 | 3 | 2000*, 2004, 2008, 2012, 2016* |
| Λόταρ Ματέους (Γερμανία) | 4 | 4 | 1980, 1984, 1988, 2000 |
| Πέτερ Σμάιχελ (Δανία) | 4 | 4 | 1988, 1992, 1996, 2000 |
| Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο (Ιταλία) | 4 | 4 | 1996, 2000, 2004, 2008 |
| Λιλιάν Τουράμ (Γαλλία) | 4 | 4 | 1996, 2000, 2004, 2008 |
| Έντβιν Φαν Ντερ Σαρ (Ολλανδία) | 4 | 4 | 1996, 2000, 2004, 2008 |
| Όλοφ Μέλμπεργκ (Σουηδία) | 4 | 4 | 2000, 2004, 2008, 2012 |
| Αντρέας Ίσακσον (Σουηδία) | 4 | 4 | 2004, 2008, 2012, 2016 |
| Μπαστιάν Σβαϊνστάιγκερ (Γερμανία) | 4 | 4 | 2004, 2008, 2012, 2016 |
| Ντάριο Σρνα (Κροατία) | 4 | 4 | 2004, 2008, 2012, 2016 |
| Τζιανλουίτζι Μπουφόν (Ιταλία) | 4 | 4 | 2004, 2008, 2012, 2016 |
| Γιάροσλαβ Πλάσιλ (Τσεχία) | 4 | 4 | 2004, 2008, 2012, 2016 |
| Κιμ Κάλστρομ (Σουηδία) | 4 | 4 | 2004, 2008, 2012, 2016 |
| Λούκας Ποντόλσκι (Γερμανία) | 4 | 4 | 2004, 2008, 2012, 2016 |
| Πετρ Τσεχ (Τσεχία) | 4 | 4 | 2004, 2008, 2012, 2016 |
| Τόμας Ροζίτσκι (Τσεχία) | 4 | 4 | 2004, 2008, 2012, 2016 |
| Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς (Σουηδία) | 4 | 4 | 2004, 2008, 2012, 2016 |
| Τζόρζιο Κιελίνι (Ιταλία) | 4 | 4 | 2008, 2012, 2016, 2021 |
| Σεμπάστιαν Λάρσον (Σουηδία) | 4 | 4 | 2008, 2012, 2016, 2021 |
| Λούκα Μόντριτς (Κροατία) | 4 | 4 | 2008, 2012, 2016, 2021 |
| Ζοάο Μουτίνιο (Πορτογαλία) | 4 | 4 | 2008, 2012, 2016, 2021 |
| Άρον Βίντερ (Ολλανδία) | 4 | 3 | 1988*, 1992, 1996, 2000 |
| Ρούι Πατρίσιο (Πορτογαλία) | 4 | 3 | 2008*, 2012, 2016, 2021 |
| Ίγκορ Ακινφέεφ | 4 | 2 | 2004*, 2008, 2012*, 2016 |
| Αντρέας Γκράνκβιστ (Σουηδία) | 4 | 2 | 2008*, 2012, 2016, 2021* |
| Στιβ Μανταντά (Γαλλία) | 4 | 0 | 2008*, 2012*, 2016*, 2021* |
*Ήταν στην αποστολή αλλά δεν αγωνίστηκε
Για τον Κριστιάνο Ρονάλντο θα είναι το έκτο τουρνουά. Και αν αγωνιστεί (που θα αγωνιστεί), θα αποτελεί ρεκόρ, μιας και θα είναι ο πρώτος που θα το καταφέρει.
Περισσότεροι αγώνες
| Παίκτης | Αγώνες | Διοργανώσεις |
| Κριστιάνο Ρονάλντο (Πορτογαλία) | 25 | 2004, 2008, 2012, 2016, 2021 |
| Ζοάο Μουτίνιο (Πορτογαλία) | 19 | 2008, 2012, 2016, 2021 |
| Πέπε (Πορτογαλία) | 19 | 2008, 2012, 2016, 2021 |
| Λεονάρντο Μπονούτσι (Ιταλία) | 18 | 2012, 2016, 2021 |
| Μπαστιάν Σβαϊνστάιγκερ (Γερμανία) | 18 | 2004, 2008, 2012, 2016 |
| Τζιανλουίτζι Μπουφόν (Ιταλία) | 17 | 2004, 2008, 2012, 2016 |
| Τζόρτζιο Κιελίνι (Ιταλία) | 17 | 2008, 2012, 2016, 2021 |
| Ζόρντι Άλμπα (Ισπανία) | 16 | 2012, 2016, 2021 |
| Σεσκ Φάμπρεγας (Ισπανία) | 16 | 2008, 2012, 2016 |
| Αντρές Ινιέστα (Ισπανία) | 16 | 2008, 2012, 2016 |
| Ρουί Πατρίσιο (Πορτογαλία) | 16 | 2012, 2016, 2021 |
| Λιλιάν Τουράμ (Γαλλία) | 16 | 1996, 2000, 2004, 2008 |
| Έντβιν Φαν Ντερ Σαρ (Ολλανδία) | 16 | 1996, 2000, 2004, 2008 |
| Ούγκο Γιορίς (Γαλλία) | 15 | 2012, 2016, 2021 |
| Τόμας Μίλερ (Γερμανία) | 15 | 2012, 2016, 2021 |
| Νάνι (Πορτογαλία) | 15 | 2008, 2012, 2016 |
| Μάνουελ Νόιερ (Γερμανία) | 15 | 2012, 2016, 2021 |
| Σέρχιο Ράμος (Ισπανία) | 15 | 2008, 2012, 2016 |
| Νταβίντ Σίλβα (Ισπανία) | 15 | 2008, 2012, 2016 |
Ο Κριστιάνο Ρονάλντο πλέον είναι μόνος πρώτος και αναμένεται να κάνει νέο ρεκόρ.
Προπονητές
| Έτος | Προπονητής | Χώρα |
| 1960 | Γαβριήλ Καχάλιν | Σοβιετική Ένωση |
| 1964 | Χοσέ Βιγιαλόνγκα | Ισπανία |
| 1968 | Φερούζιο Βαλκαρέτζι | Ιταλία |
| 1972 | Χέλμουτ Σον | Δυτική Γερμανία |
| 1976 | Βάτσλαβ Γιέζεκ | Τσεχοσλοβακία |
| 1980 | Γιαπ Ντέργουολ | Δυτική Γερμανία |
| 1984 | Μισέλ Χιντάλγκο | Γαλλία |
| 1988 | Ρίνους Μίχελς | Ολλανδία |
| 1992 | Ρίτσαρντ Μόλερ Νίλσεν | Δανία |
| 1996 | Μπέρντι Βογκτς | Γερμανία |
| 2000 | Ροζέρ Λεμέρ | Γαλλία |
| 2004 | Ότο Ρεχάγκελ | Ελλάδα |
| 2008 | Λουίς Αραγονές | Ισπανία |
| 2012 | Βιθέντε Ντελ Μπόσκε | Ισπανία |
| 2016 | Φερνάντο Σάντος | Πορτογαλία |
| 2021 | Ρομπέρτο Μαντσίνι | Ιταλία |
Ο Ότο Ρεχάγκελ είναι ο μόνος διαφορετικής εθνικότητας που κατακτά το τρόπαιο.
Τι κάνει η διοργανώτρια
Μόλις 3 φορές η διοργανώτρια χώρα κατέκτησε το τρόπαιο, οι οποίες γίνονται 4 εάν συνυπολογίσουμε πως το επετειακό Euro 2020 (2021) το κατέκτησε η εκ των διοργανωτριών Ιταλία (αν και ο τελικός έγινε στην Αγγλία).
| Χρονιά | Διοργανώτρια | Θέση |
| 1960 | Γαλλία | 4η θέση |
| 1964 | Ισπανία | Πρωταθλήτρια |
| 1968 | Ιταλία | Πρωταθλήτρια |
| 1972 | Βέλγιο | 3η θέση |
| 1976 | Γιουγκοσλαβία | 4η θέση |
| 1980 | Ιταλία | 4η θέση |
| 1984 | Γαλλία | Πρωταθλήτρια |
| 1988 | Δυτική Γερμανία | Ημιτελικά |
| 1992 | Σουηδία | Ημιτελικά |
| 1996 | Αγγλία | Ημιτελικά |
| 2000 | Βέλγιο | Φάση ομίλων |
| Ολλανδία | Ημιτελικά | |
| 2004 | Πορτογαλία | Τελικός |
| 2008 | Αυστρία | Φάση ομίλων |
| Ελβετία | Φάση ομίλων | |
| 2012 | Πολωνία | Φάση ομίλων |
| Ουκρανία | Φάση ομίλων | |
| 2016 | Γαλλία | Τελικός |
| 2021 | Αζερμπαϊτζάν | Δεν προκρίθηκε |
| Δανία | Ημιτελικά | |
| Αγγλία | Τελικός | |
| Γερμανία | Φάση των 16 | |
| Ουγγαρία | Φάση ομίλων | |
| Ιταλία | Πρωταθλήτρια | |
| Ολλανδία | Φάση των 16 | |
| Ρουμανία | Δεν προκρίθηκε | |
| Ρωσία | Φάση ομίλων | |
| Σκωτία | Φάση ομίλων | |
| Ισπανία | Ημιτελικά |
Διάφορα στατιστικά:
Περισσότερα Κύπελλα: Γερμανία, Ισπανία, 3
Περισσότεροι τελικοί: Γερμανία, 6
Περισσότερες συμμετοχές στο τελικό τουρνουά: Γερμανία, 12 (Σε κάθε διοργάνωση από το 1976 και μετά)
Περισσότερα συνεχόμενα τρόπαια: Ισπανία, 2 (2008, 2012)
Περισσότεροι συνεχόμενοι τελικοί: Γερμανία, 3 (1972, 1976, 1980)
Μεγαλύτερο διάστημα μεταξύ δύο τίτλων: 44 χρόνια (Ισπανία 1964-2008)
Μεγαλύτερο διάστημα μεταξύ δύο τελιών: 32 χρόνια (Ιταλία 1968-2000)
Μεγαλύτερο διάστημα μεταξύ συμμετοχών στην τελική φάση: 44 χρόνια (Ουγγαρία 1972-2016)
Διοργανωτές & τροπαιούχοι: Ισπανία 1964, Ιταλία 1968, Γαλλία 1984
Περισσότερες προκρίσεις από τη φάση ομίλων: 8, Δυτική Γερμανία/Γερμανία (1980, 1988, 1992, 1996, 2008, 2012, 2016, 2021), Πορτογαλία (1984, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016, 2021) – (Η φάση των ομίλων εισήχθη από τη διοργάνωση του 1980).
Περισσότεροι αγώνες: 53, Γερμανία
Περισσότερες νίκες: 27, Γερμανία
Περισσότερες ήττες: 17, Δανία
Περισσότερες ισοπαλίες: 18, Ιταλία
Περισσότερα γκολ υπέρ: 78, Γερμανία
Περισσότερα γκολ κατά: 55, Γερμανία
Λιγότερα γκολ υπέρ: 1, Αλβανία, Λετονία, Νορβηγία, Φινλανδία
Λιγότερα γκολ κατά: 1, Νορβηγία
Ατομικά:
Περισσότερες αποστολές σε τουρνουά: 5, Κριστιάνο Ρονάλντο (2004, 2008, 2012, 2016, 2021), Ίκερ Κασίγιας (2000, 2004, 2008, 2012, 2016), αλλά το 2000 και το 2016 δεν αγωνίστηκε.
Περισσότερα παιχνίδια ως αρχηγός: 16, Κριστιάνο Ρονάλντο (Πορτογαλία)
Νεότερος παίκτης: Κάσπερ Κοζλόφσκι (2021, Πολωνία-Ισπανία), 17 χρονών & 246 ημερών
Νεότερος παίκτης σε τελικό: Ρενάτο Σάντσες (2016, Πορτογαλία-Γαλλία), 18 χρονών & 327 ημερών
Γηραιότερος παίκτης: Γκαμπόρ Κίραλι (2016, Ουγγαρία-Βέλγιο), 40 χρονών & 86 ημερών
Γηραιότερος παίκτης σε τελικό: Γενς Λέμαν (2008, Γερμανία-Ισπανία), 38 χρονών & 232 ημερών
Γηραιότερος νικητής: Ρικάρντο Καρβάλιο (2016 Πορτογαλία-Γαλλία), 38 ετών & 53 ημερών