Σήμερα το Κατάρ θα φιλοξενήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο συλλόγων η διοργάνωση θα διαρκέσει έως στις 21 Δεκεμβρίου. Το 2021 το Μουντιάλ συλλόγων θα αλλάξει η μορφή του, καθως θα γίνει με 24ομαδες και θα διεξάγεται κάθε τέσσερα, η πρώτη χώρα που θα αναλάβει το αναβαθμισμένο Μουντιάλ συλλόγων θα είναι η Κίνα.
Την αυλαία ανοίγει η Αλ Σαντ με την Ιανγκέν Σπορ. Η ομάδα του Κατάρ κατέκτησε το Qatar Stars League και με τον θρυλικό, Τσάβι, στο τιμόνι να έχει δώσει τις γνώσεις του κάνοντας την ομάδα του πολύ επικίνδυνη. Το σύνολο Φέλιξ Τάκαβα είναι αρκετά επιθητικογενές ομάδα, στην διοργάνωση πέρασε με δυσκολία καθως τα βρήκε σκούρα με την Ουέλλιγκτον.
Η διοργάνωση πήρε σάρκα και οστά το 1960 εμπνευστής της διοργάνωσης ήταν ο Γάλλος, Ανρί Ντελονέ, ο θεσμός είχε σκοπό να αναδεικνύεται κάθε χρόνο η κορυφαία ομάδα στον κόσμο.
Εκείνη την εποχή η Ευρώπη και η Νότια Αμερική είχαν αξιόλογες ποδοσφαιρικές ομάδες.
Ωστόσο στην αρχή οι Ευρωπαϊκές ομάδες δεν αποδέχτηκαν την διοργάνωση με αποτέλεσμα οι τελικοί του 1975 και 1978 να αναβληθεί. Επίσης, σε πέντε τελικούς (1971, 1973, 1974, 1977, 1979) συμμετείχε η φιναλίστ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης, έπειτα από άρνηση της κατόχου του Κυπέλλου να συμμετάσχει. Το ίδιο συνέβη το 1993, λόγω τιμωρίας της πρωταθλήτριας Ευρώπης Ολιμπίκ Μαρσέιγ.
Το 1979 ο τελικός διεξαγόταν σε διπλούς αγώνες στις έδρες των δύο φιναλίστ με εξαίρεση το 1973. Ως το 1968 ο νικητής αναδεικνυόταν από τις νίκες ανεξάρτητα από τα γκολ, γι’ αυτό τέσσερις φορές (1961, 1963, 1964 και 1967) χρειάστηκε και τρίτος αγώνας για την ανάδειξη του κυπελλούχου. Από το 1969 σε περίπτωση ισοβαθμίας καθιερώθηκε ο υπολογισμός των γκολ.
Τη δεκαετία του ’70 ο θεσμός αντιμετώπισε κρίση, λόγω της άρνησης πολλών ευρωπαϊκών ομάδων να συμμετέχουν. Το 1980 καθιερώθηκε να διεξάγεται ένας τελικός το Δεκέμβριο στο Τόκιο της Ιαπωνίας και το κύπελλο αποκαλείται Toyota European South American Cup, αφού ως χορηγός ανέλαβε η ομώνυμη αυτοκινητοβιομηχανία. Από το 2001 ο τελικός διεξάγεται στο Στάδιο της Γιοκοχάμα.
Το 2005 το Διηπειρωτικό Κύπελλο άλλαξε όνομα και έγινε Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, το οποίο διεξάγεται υπό την αιγίδα της ΦΙΦΑ πάλι στην Ιαπωνία. Η ΦΙΦΑ είχε προσπαθήσει να κάνει μια ανάλογη διοργάνωση και το 2000 αλλά δεν βρήκε αποδοχή και η προσπάθεια δεν είχε συνέχεια.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων συμμετέχουν σε έναν πρώτο γύρο οι πρωταθλήτριες ομάδες των υπόλοιπων τεσσάρων ηπείρων (Ασίας, Αφρικής, Βόρ. Αμερικής και Ωκεανίας). Οι νικήτριες αντιμετωπίζουν στους ημιτελικούς τις εκπροσώπους της Ευρώπης και της Νότ. Αμερικής.
Η πολυνίκης του θεσμού είναι έξι ομάδες από 3 κατακτήσεις η καθεμία: η Πενιαρόλ και η Νασιονάλ από την Ουρουγουάη, η Ρεάλ Μαδρίτης (Ισπανία), η Μίλαν (Ιταλία), η Μπόκα Τζούνιορς (Αργεντινή) και η Σάο Πάολο (Βραζιλία). Συνολικά το κύπελλο έχουν κατακτήσει 27 διαφορετικές ομάδες από 11 χώρες. Περισσότερες νίκες έχουν οι ομάδες της Αργεντινής: 6 φορές. Στις ομάδες υπολογίζεται και η Κορίνθιανς που κατέκτησε το Α΄ Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων της ΦΙΦΑ, που διεξήχθη του 2000 πριν ακόμα καταργηθεί το διηπειρωτικό. Από τα 45 (ή 46 με του 2000) κύπελλα, τα 24 έχουν κατακτήσει ομάδες της Ν. Αμερικής (25 με εκείνο της Κορίνθιανς) και τα 22 ευρωπαϊκές.[3]
Στο φετινό κύπελλο συλλόγων συμμετέχουν επτά ομάδες οι οποίες είναι οι έξης : Λίβερπουλ (Champions League), Αλ Χιλάλ (AFC Champions League), Φλαμένγκο (Copa Libertadores), Εσπεράνς (CAF Champions League), Moντερέι (CONCACAF Champions League), Αλ Σαντ (Qatar Stars League) και Ιανγκέν Σπορ (OFC Champions League).
Ο κάτοχος του Champions League και του Copa Libertadores θα μπουν στις διασταυρώσεις από την ημιτελική φάση, ενώ οι υπόλοιπες ομάδες καλούνται να περάσουν τουλάχιστον μία ακόμα ομάδα για να φτάσουν στους τέσσερις.
Η Λίβερπουλ με τον Γιούργκεν Κλοπ έχει κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ και το Ευρωπαϊκό Σουπερ Καπ, φέτος κάνει μια εκπληκτική πορεία στο πρωτάθλημα δείχνοντας πως είναι έτοιμη να σηκώσει την Πρέμιερ Λίγκ μετά από 30 χρόνια.
Η Φλαμένγκο του Ζόρζε Ζέσους κατέκτησε το Copa Libertadores επικρατώντας 2-1 της Ρίβερ Πλέιτ στη Λίμα. Οι Βραζιλιάνοι μετά τον θρίαμβο του Κόπα εξασφάλισαν και τον τίτλο του πρωταθλητή . Η Φλαμένγκο είναι η ομάδα που πρώτη φορά μετά από 56 χρόνια κέρδισε το πρωτάθλημα και το Libertadores το ίδιο έτος. Πρώτη που το είχε καταφέρει αυτό είναι η Σάντος του Πελέ το 1963.
Η Αλ Χιλάλ με δυο γνώριμους στο Ελληνικό κοινό ,Ραζβάν Λουτσέσκου και Αμίρι Κούρντι κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ της Ασίας, νικώντας 2-0 των Urawa Red Diamonds.
Οι σημαντικότεροι αριθμοί του Μουντιάλ συλλόγων 2019, όπως τους παρουσιάζει η ιστοσελίδα της FIFA:
160 -τα εκατοστά ύψους του Σεμπάστιαν Τζοβίνκο της Αλ Χιλάλ. Είναι ο πιο κοντός παίκτης από τις επτά ομάδες και κατά 35 εκατοστά πιο κοντός από τον αμυντικό της Λίβερπουλ Ζοέλ Μάτιπ.
133 -οι διεθνείς συμμετοχές για τον προπονητή της Αλ Σαντ, Τσάβι, σχεδόν πέντε φορές περισσότερες από τους υπόλοιπους έξι προπονητές (27). Ο Φέλιξ Ταγκάβα έχει 22 για την Ταϊτή, ο Αντόνιο Μοχάμεντ τέσσερις για την Αργεντινή και ο Μουινέ Χααμπανί μία για την Τυνησία, ενώ οι Ζόρζε Ζέσους, Γιούργκεν Κλόπ και Ράζβαν Λουτσέσκου δεν είχαν διεθνή συμμετοχή με Πορτογαλία, Γερμανία και Ρουμανία αντίστοιχα.
102 -τα χρόνια της εκπληκτικής διαφοράς… ηλικίας μεταξύ των ετών ίδρυσης Λίβερπουλ και Ιαγκέν. Η Λίβερπουλ είναι η πιο παλιά ομάδα στο Κατάρ (127 ετών), ακολουθούμενη από τις Φλαμέγνκο (108), Εσπεράνς (101), Μοντερέι (74), Αλ Χιλάλ (62), Αλ Σάντ (50) και Ιαγκέν (25).
65 -είναι η ηλικία που κάνει τον Ζόρζε Ζέσους της Φλαμένγκο, 13 χρόνια μεγαλύτερο από τον επόμενο προπονητή στο Μουντιάλ συλλόγων 2019, τον Γιούργκεν Κλοπ της Λίβερπουλ. Ο Μουινέ Χααμπανί της Εσπεράνς (38) ξεπερνά κατά ένα χρόνο τον Τσάβι της Αλ Σαντ (39) για να είναι ο νεότερος. Ο Ζέσους ήταν στην Αλ Χιλάλ μέχρι τον Ιανουάριο, ενώ επίσης προπονούσε Μοντερέι και Μπενφίκα.
39 -τα γκολ σε 22 παιχνίδια για τον Μπαγκντάν Μπουνεντζάχ, οδηγώντας την Αλ Σαντ στον εθνικό τίτλο και σε μια θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο συλλόγων, εμφανίζοντας την καλύτερη αναλογία γκολ κατά τη διάρκεια των προκριματικών (1,77 ανά παιχνίδι). Ο συμπατριώτης του Ακράμ Αφίφ, σημείωσε 26 γκολ στα 22 ματς (1.18). Ο Γκομίς με την Αλ Χιλάλ σημείωσε 11 γκολ σε 14 ματς (0,79), ο Γκαμπιγκόλ με την Φαμένγκο 9 σε 12 (0,75), ο Νικόλας Σάντσες με την Μοντερέι 5 στα 7 (0,71) και ο Κάι με τη Ιαγκέν 4 στα 6 (0,67).
38 -τα χρόνια που περίμενε η Φλαμένγκο για να κατακτήσει το Copa Libertadores, μέχρι που νίκησε (2-1) τη Ρίβερ Πλέιτ. Διπλάσιος χρόνος από αυτόν που χρειάστηκε μία από τις έξι άλλες πρωταθλήτριες, η Αλ Χιλάλ, που έβαλε τέλος σε μία 19ετή αναμονή για να κατακτήσει την Ασία.
3 -Για τρίτη φορά οι τελικοί των ηπειρωτικών «προκριματικών» αγώνων που ήταν υποθέσεις ενός έθνους με τις Ιανγκέν, Λίβερπουλ και Μοντερέι να έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν Μαγκέντα, Τότεναμ και Τίγκρες για να φτάσουν στο Μουντιάλ το 2019. Όκλαντ, Μπάγερν και Μοντερέι νίκησαν Ουέιτεϊκ Γιουνάιτεντ, Ντόρτμουντ και Σάντος Λαγκούνα το 2013, ενώ Αμέρικα, Όκλαντ και η Ρεάλ Μαδρίτης νίκησαν, Τίγκρες, Ουέλινγκτον και την Ατλέτικο Μαδρίτης το 2016.
1 -η συμμετοχή και των επτά στα τελευταία πέντε Παγκόσμια Κύπελλα συλλόγων, χάρη στην Εσπεράνς πέρυσι. Λίβερπουλ και Αλ Σαντ πραγματοποίησαν τις μοναδικές συμμετοχές τους το 2005 και το 2011 αντίστοιχα, η Μοντερρέι έκανε την τελευταία της εμφάνιση από τις τρεις το 2013 και οι Αλ Χιλάλ, Φλαμένγκο και Ιαγκέν δεν έπαιξαν ποτέ στο τουρνουά.
0 -οι ήττες για την Εσπεράνς (11 νίκες, τέσσερις ισοπαλίες) και την Ιαγκέν (πέντε νίκες, μία ισοπαλία). Ήταν οι δύο ομάδες που απέφυγαν την ήττα στη διαδρομή τους. Η Λίβερπουλ κατέγραψε τις περισσότερες απώλειες (τέσσερις, εκ των οποίων τις τρεις στην φάση των ομίλων).
Αναλυτικά το πρόγραμμα:
11 Δεκεμβρίου
- Αλ Σαντ (Κατάρ) – Ιανγκέν Σπορ (Νέα Καληδονία)
14 Δεκεμβρίου
- Μοντερέι (Μεξικό) – Νικητής αγώνα 1
- Αλ Χιλάλ (Σαουδική Αραβία) ή Εσπεράνς (Τυνησία)
17 Δεκεμβρίου
- Φλαμένγκο (Βραζιλία) – Νικητής αγώνα 3
18 Δεκεμβρίου
- Λίβερπουλ (Αγγλία) – Νικητής αγώνα 2
21 Δεκεμβρίου
Τελικός: Νικητής 4 – Νικητής 5
Η πολυνίκης του θεσμού είναι η Ρεάλ Μαδρίτης (2014, 2016, 2017, 2018) με τέσσερα τρόπαια με την Μπαρτσελόνα να είναι μια ανάσα πίσω με τρία (2009, 2011, 2015).
Στην ουρά βρίσκονται οι έξης :
Κορίνθιανς 2 (2000, 2012)
Σάο Παόλο 1 (2005)
Ιντερνασιονάλ 1 (2006)
Μίλαν 1 (2007)
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 1 (2008)
Ίντερ 1 (2010)
Μπάγερν Μονάχου 1 (2013)