Ο Γιάννης Αντωνόπουλος εξομολογήθηκε στο Kingsport.gr τις εμπειρίες του δίπλα στον Μάικ Σιζέφσκι και μας αποκάλυψε 10 “ΣΟΚ” που έζησε στο πλάι του “Coach K”.
Ο Έλληνας προπονητής καλαθοσφαίρισης, Γιάννης Αντωνόπουλος, με αφορμή την τελευταία χρονιά του Μάικ Σιζέφσκι ως προπονητής στο Duke, μας εξιστόρησε μερικές προσωπικές του εμπειρίες και αναμνήσεις από το κοντινό 2017. Ο Έλληνας τεχνικός στις 17 Οκτωβρίου του 2017, βρέθηκε στο πλευρό του Αμερικανού θρύλου της προπονητικής στο μπάσκετ, ως καλεσμένος του, για την προετοιμασία του Duke.
Οι πρώτες εικόνες του Γιάννη Αντωνόπουλου από τις αθλητικές εγκαταστάσεις του Duke University:
“Ήταν 17 Οκτωβρίου 2017 και 13:45 και βρισκόμουν στο Durham του North Carolina, έξω από το βοηθητικό γήπεδο μπάσκετ στη Krzyzewski Ville (είναι μία μίνι πόλη αφιερωμένη στο τμήμα μπάσκετ του Πανεπιστημίου στο Duke University, γεμάτο αθλητικές, εμπορικές και διοικητικές εγκαταστάσεις-εμπνευστής του, φυσικά ο Coach Krzyzewski και φυσικά αφιερωμένο σε αυτόν), περιμένοντας τον τότε Athletic Director του τμήματος μπάσκετ του Πανεπιστημίου, ο οποίος θα με συνόδευε στην πρώτη εναρκτήρια προπόνηση προετοιμασίας του Πανεπιστημίου, καθώς ήμουν καλεσμένος του Coach K για να παρακολουθήσω από κοντά της προπονήσεις και τη δραστηριότητα της ομάδας.”
Τα πρώτα του συναισθήματα και οι πρώτες μεγάλες διαφορές από τις ελληνικές προπονήσεις:
“Φυσικά το άγχος τρομερό αλλά το πιο δύσκολο ήταν να συνειδητοποιήσω που πραγματικά βρισκόμουν και τι θα αντιμετώπιζα στα επόμενα λεπτά, ώρες και μέρες που θα έμενα στο East Coast. Το ραντεβού μου άργησε λιγάκι, οπότε αγχωμένοι πλέον και οι δύο, διασχίσαμε πολύ γρήγορα, όλες τις πόρτες υπερασφάλειας (με κωδικούς, κάρτες, δακτυλικά αποτυπώματα, security), διασχίσαμε βιαστικά το υπερσύγχρονο μουσείο και την reception, το διάδρομο των αθλητών και φτάσαμε στην πόρτα του γυμναστηρίου.
Μπαίνοντας μέσα, ένας πρωτοφανής κόσμος ανοίγεται μπροστά μου. Δεν ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα προπόνηση. Ήταν όμως η πρώτη φορά που αντιμετώπιζα μία τέτοια προπόνηση. Γύρω στα 50 άτομα με συγκεκριμένο ρόλο στην ομάδα, 3 βοηθοί που έτρεχαν την προπόνηση κ φώναζαν σαν τρελοί στους αθλητές, οι 25 ball managers να βοηθάνε με απίστευτες ταχύτητες, γυμναστές, φυσιοθεραπευτές, ψυχολόγος, στατιστικολόγοι προπόνησης, cameramen και σκηνοθέτες και φυσικά 15 αθλητές, να τρέχουν, να πηδάνε, να καρφώνουν σε απίστευτη ταχύτητα και ένταση, με φωνή και ενθουσιασμό. Υπέθεσα φυσικά λανθασμένα ότι… οκ… είναι η πρώτη προπόνηση της σεζόν, η φιέστα όπως την αποκαλούν οι ίδιοι, οπότε δικαιολογημένα. Tίποτα όμως δεν άλλαξε στους επόμενους μήνες… ίσα ίσα που ανέβαινε η ένταση κ ο ενθουσιασμός.”
Η γνωριμία και οι πρώτες κουβέντες με τον Μάικ Σιζέφσκι:
“O επίσημος συνοδός μου λοιπόν, με οδηγεί στο γραφειάκι της Γραμματείας, στο δεύτερο ενωμένο βοηθητικό γήπεδο, απέναντι από το γήπεδο που γινόταν η προπόνηση κ καθόμαστε. Μου είπε λοιπόν ψιθυριστά, πως από εκεί μπορώ να βλέπω την προπόνηση κ να κρατάω σημειώσεις. Πράγματι έβγαλα τα μπλοκ μου κ τον laptop κ μόλις ετοιμάστηκα, έψαξα να δω, που είναι κ τι κάνει ο Coach K. Καθόταν στο κέντρο του γηπέδου, σε ένα ψηλό σκαμπό, με πλάτη προς εμένα κ παρακολουθούσε την προπόνηση που την έτρεχαν οι βοηθοί του.
Γυρίζει εκείνη τη στιγμή κ μας βλέπει να παρακολουθούμε την προπόνηση και σκέφτηκα πως τώρα θα μας διώξει έξαλλος γιατί αργήσαμε 10 λεπτά. Φωνάζει τον πρώτο βοηθό του, του λέει κάτι στο αυτί και έρχεται προς το μέρος μας. Φυσικά καταλαβαίνετε ότι οι σφυγμοί μου πήγαν στο 400. Με τεντωμένο χέρι με χαιρετάει εγκάρδια και δυνατά και ξεκινάει ένα μπαράζ ερωτήσεων για την οικογένεια μου, για την ομάδα μου κ την κατηγορία που παίζουμε, για τη δουλειά μου. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα με έκανε να νιώσω πολύ άνετα μαζί του. Προς το τέλος της μίνι ανάκρισης, με ρώτησε λοιπόν: ‘Γιατί ήρθες εδώ Γιάννη; Τι ψάχνεις;’’. Εγώ του απάντησα: ‘’Coach, δεν έκανα ένα τόσο μεγάλο ταξίδι, ούτε άφησα την οικογένεια μου κ την ομάδα μου και τη δουλειά μου, για να κλέψω 50 ασκήσεις και να έχω διάρκεια γνώσεων 10 προπονήσεων. Ήρθα να αγοράσω μυαλό. Ήρθα να αγοράσω ΠΩΣ και ΓΙΑΤΙ. Να δω το ΠΩΣ σκέφτεσαι, το ΓΙΑΤΙ σκέφτεσαι έτσι, το ΠΩΣ το οργανώνεις και το ΠΩΣ το εκτελείς’’, τότε χαμογέλασε, με αγκάλιασε εγκάρδια κ μου είπε: ‘’Τότε βρίσκεσαι στο σωστό μέρος” και εκεί έρχεται το πρώτο ΣΟΚ.
ΣΟΚ 1: Η απλότητα του
“Αφού μου λέει λοιπόν ευγενικά ότι πρέπει να επιστρέψει στην προπόνηση και γυρίζει να φύγει, μετά από λίγα βήματα, σταματάει, γυρίζει και μου λέει με σοβαρότητα: ‘’Κάτσε μέχρι το τέλος σε παρακαλώ κ έλα να μιλήσεις στα παιδιά μου και να μας πεις τι κάνουμε λάθος’’. Εγώ έκπληκτος φυσικά τον ρώτησα: ‘’Coach, αλήθεια τώρα, θέλεις εγώ να σου πω τη γνώμη μου;’’ και μου απάντησε αυθόρμητα, με μια απλότητα κ εντελώς ακομπλεξάριστα, που ακόμα και σήμερα δεν έχω ξεπεράσει…:’’Γιατί Γιάννη; Και οι δύο μας προπονητές είμαστε!’’ και έφυγε.”
ΣΟΚ 2: Ο επαγγελματισμός και η συνεργασία του
“Φεύγει λοιπόν ο Coach, γυρίζει στην προπόνηση, πάει στο γραφειάκι της Γραμματείας, παίρνει δύο χαρτιά και ξαναέρχεται προς το μέρος μου….έρχεται λοιπόν και κρατάει στο χέρι του το ‘’πρόγραμμα της προπόνησης’’ (το σχεδιασμό δηλαδή της προπόνησης με το τι ασκήσεις θα έκαναν τη συγκεκριμένη μέρα), γραμμένο από τον ίδιο. Είχε μαζί του το αυθεντικό κ μία φωτοτυπία. Μου έδωσε την αυθεντική του σημείωση και αυτός κράτησε τη φωτοτυπία. Μου είπε πως το είχαν σκεφτεί και έβγαλαν μία ακόμα φωτοτυπία γι’ αυτόν, γιατί θα ήθελε να μπορώ να παρακολουθήσω καλύτερα την προπόνηση και να με γλυτώσουν από περιττές σημειώσεις Έμεινα με το χαρτί στο χέρι σαν τον Κολοκοτρώνη στη Σταδίου κ να αναρωτιέμαι μέσα μου… πλάκα μου κάνεις τώρα;”
ΣΟΚ 3: Όταν ο “Coack K” έψαξε τα αποτελέσματα της Β’ ΕΣΚΑ
“Έχουν περάσει 2 -3 εβδομάδες και είναι Δευτέρα, η πρώτη προπόνηση της Εβδομάδας. Έχω πάρει τη θέση μου 1 ώρα πριν στο γήπεδο και πλέον κάθομαι κοντά στην ομάδα…είχα πάρει εσωτερική προαγωγή… και περιμένω τον Coach Κ να εμφανιστεί. Ο Μάικ Σιζέφσκι είχε πάντα τη ρουτίνα του. Έμπαινε 5 λεπτά πριν αρχίσει η προπόνηση στο γήπεδο, πήγαινε κατευθείαν στη γραμματεία και έκανε μίνι διατάσεις. Του άρεσε να τραβάει τις γάμπες του πριν ξεκινήσει η προπόνηση. Η ομάδα μου, που τότε αγωνιζόταν στη Β’ΕΣΚΑ, ο Φίλιππος Περιστερίου (αντρικό) έπαιζε Πέμπτες κ την προηγούμενη βδομάδα με προπονητή τον τότε βοηθό μου Γιάννη Τσίτο κ τον δεύτερο βοηθό μου, Παναγιώτη Πολίτη (που πέτυχαν το απόλυτο, όσο έλειπα, κέρδισαν προς τιμήν τους, όλα τα παιχνίδια), είχε κερδίσει ένα πολύ κρίσιμο παιχνίδι εκτός, με μία εκπληκτική κ ιστορική ομάδα, τη Νήαρ Ήστ, εκτός έδρας (πολύ σημαντική νίκη για τους στόχους της ομάδας). Είχα τότε στην ομάδα έναν πολύ καλό σκόρερ τον Γιώργο Παπαδόπουλο, που είχε κάνει πολύ καλό παιχνίδι. Μπαίνει λοιπόν ο Coach Κ στο γήπεδο και πριν πάει να κάνει τη ρουτίνα του έρχεται σε μένα. Όλο χαμόγελο μου είπε “Καλή δουλειά για την ομάδα σου, μεγάλη νίκη. Κάθε ελληνική ομάδα έχει ένα Παπαδόπουλο, πάντα’’ και έφυγε γελώντας. Στην αρχή δεν κατάλαβα τι έγινε. Μετά συνειδητοποίησα ότι μίλαγε για την ομάδα μου και ότι έκατσαν και την έψαξαν στο internet. Αλήθεια τώρα, ποιος θα το έκανε αυτό;”
ΣΟΚ 4: Όταν ο Γιάννης Αντωνόπουλος συμβούλεψε τον Μάικ Σιζέφσκι
“Ήταν η εβδομάδα που θέμα είχαν τις ζώνες Πως τις έπαιζαν και πως τις αντιμετώπιζαν εναντίον 2-1-2 άμυνας ζώνης λοιπόν είχαν ένα πολύ ενδιαφέρον κ λειτουργικό σύστημα, το οποίο όμως στην προπόνηση κάπου κόλλαγε, στο τελείωμα. Δεν υπήρχε option σε περίπτωση καλής αντιμετώπισης από την άμυνα και όλη την εβδομάδα ο Coach και οι βοηθοί ασχολιόντουσαν με αυτό το πρόβλημα και δοκίμαζαν διάφορα πράγματα. Στη μέση λοιπόν της προπόνησης έρχεται προς το μέρος μαζί με το πινακάκι του αγώνα και μου λέει…’’Γιάννη, εσείς παίζετε καλύτερα τις ζώνες από εμάς…εσύ τι θα έκανες εδώ;’’ και μου δίνει το πινακάκι του και το μαρκαδόρο του. Να σας πω την αλήθεια ντράπηκα, δεν ήθελα να νομίζει ότι είμαι καβαλημένος. Από την άλλη πάλι, σκέφτηκα ότι αυτός ζήτησε τη βοήθειά μου. Του είπα λοιπόν κ εγώ διακριτικά…. ’’Coach εγώ στην ομάδα μου θα έκανα αυτό’’ και του το σχεδίασα στο πινακάκι του. Πήρε λοιπόν το πινακάκι του και μπήκε πάλι στο γήπεδο. Έσβησε ότι έγραψα, φώναξε τους βοηθούς του και τους έδειξε ό,τι του έδειξα. Σταμάτησαν οι βοηθοί την προπόνηση, φώναξαν τη μία πεντάδα κοντά του, τους το σχεδίασε και μπήκαν μέσα να το κάνουν εναντίον της άλλης πεντάδας που δεν ήξερε τι θα αντιμετωπίσει. Για καλή μου τύχη, ο πιο αγαπημένος μου παίκτης εκείνης της ομάδας, ο Grayson Allen, που τώρα είναι συμπαίκτης του Γιάννη στους Μπακς, έκανε τρίποντο και ευστόχησε. Ο Coach γύρισε, με κοίταξε και μου έκανε thump. Απίστευτο… ο Νο 1 προπονητής στο NCAA τόσο απλά, δοκίμασε και έκανε τόσο ακομπλεξάριστα αυτό που του πρότεινα εγώ, που πιθανόν η μητέρα μου, να μην θυμάται ότι είμαι προπονητής Δεν έχει σημασία που μπήκε το σουτ, το θέμα είναι ότι δεν κόλλησε να ρωτήσει, δεν το έπαιξε δήθεν και δεν φοβήθηκε να το δοκιμάσει, αφού φυσικά το επεξεργάστηκε και ο ίδιος με τους βοηθούς του. Φυσικά έδωσε το σουτ στον καλύτερο σουτέρ του, ώστε να μην με κάψει. Ξέρω πολύ καλά, ότι θα έκανε το ίδιο, με οποιονδήποτε προπονητή είχε την τύχη, να είναι στη θέση τη δική μου. Αυτό είναι το σημαντικό της υπόθεσης.”
ΣΟΚ 5: Όταν ο Σιζέφσκι έδωσε VIP εισιτήριο πίσω από τον πάγκο της ομάδας στον Γιάννη Αντωνόπουλο
“Ήταν απόγευμα, γύρω στις 20.00 και ήμουν στο δωμάτιό μου, στο ξενοδοχείο μου, βλέποντας ΝΒΑ live μετά από μία πολύ κουραστική μέρα. Χτύπησε λοιπόν το κινητό και ήταν ένα email από το Πανεπιστήμιο. Μoυ ζήταγε λοιπόν η Γραμματέας του Coach, να περάσω από τα γραφεία τους, κάτι με ήθελαν. Πάω λοιπόν την επομένη και εγώ νωρίτερα, ανέβηκα στο γραφείο της και μου έδωσε έναν φάκελο. Τον ανοίγω και έχει μία πρόσκληση VIP. Έχουν κανονίσει το πρώτο τους Exhibition Game εναντίον του Πανεπιστημίου του Missouri. Με πήρε λοιπόν και με πήγε στο γραφείο του Coach, ο οποίος μου είπε, ότι ζήτησε την πρόσκληση αυτή για μένα γιατί ήθελε να κάθομαι πίσω από τον πάγκο του και να ακούω το κοουτσάρισμα του. Τι να πεις τώρα. Μέσα στα τόσα που είχε στο κεφάλι του, όχι μόνο σκεφτόταν την κάθε λεπτομέρεια αλλά είχε και εμένα στο μυαλό του.”
ΣΟΚ 6: Πάντα πρέπει να ζητάς τη μπάλα φωνάζοντας “Ball – Ball”
“O Coach, όπως όλοι μας είχε κάποιες ιδιαιτερότητες, κολλήματα, όπως θέλετε πείτε τα. Ένα από αυτά ήταν ότι ήθελε οι παίκτες του στην προπόνηση, όταν περιμένουν πάσα, να φωνάζουν πάντα ‘’Ball Ball’’. Εκείνη λοιπόν τη χρονιά, ήταν στην ομάδα και ο γιος του ‘’δικού’’ μας Βράνκοβιτς. Το παλικάρι έβλεπε τον κόσμο από τα 2.14 περίπου, έχοντας εκπληκτική σωματοδομή και ξέροντας και λίγο μπασκετάκι, ενώ ήταν και πολύ αθλητικός. Είχε ακόμα περίπου 1 ώρα προπόνησης και σε ένα κόψιμό του δε φώναξε ‘’Ball Ball’’. Οκ, αυτό ήταν. Ο άνθρωπος που δεν είχε ακουστεί η φωνή του, ο γλυκομίλητος, ο ευγενικός, κοκκίνησε, έγινε σαν το παντζάρι. Πετάγεται από το σκαμπό του σταμάτησε την προπόνηση, πήγε πάνω στον Βράνκοβιτς, ο οποίος είχε ασπρίσει, κάτι του είπε στο αυτί και αυτός έβγαλε τη σαλιάρα του και βγήκε έξω από το γήπεδο. Δεν ακούστηκε ούτε φωνή ούτε τίποτα. Ο Coach K ξαναγύρισε στη θέση του κατακόκκινος πάλι και η προπόνηση συνεχίστηκε κανονικά. Ο γυμναστής πήγε στον Βράνκοβιτς σφεντόνα και από εκείνη τη στιγμή μέχρι το τέλος της προπόνησης έτρεχε καμικάζι-30αρια-15αρια-σανίδες-κοιλιακούς-Push Ups, σερί όλη την ώρα, ενώ παράλληλα φώναζε, ασταμάτητα…’’Ball-Ball’’. Ακόμα ακούω τη φωνή του. Το σίγουρο είναι ένα. Ο Βράνκοβιτς, από τότε φώναζε “Ball-Ball’’ ακόμα και όταν έπαιζε άμυνα.”
ΣΟΚ 7: Η διαμονή του Γιάννη Αντωνόπουλου και η έχθρα Duke – North Carolina
“Είμαι κάποια στιγμή στο διάδρομο του Προπονητικού Κέντρου, λίγες μέρες πριν επιστρέψω στην Ελλάδα και μιλάω με τον Grayson Allen. Έρχεται λοιπόν ο Coach και με ρωτάει που μένω. Του εξηγώ ότι έμενα σε ένα ξενοδοχείο στο Chapel Hill και με κοίταξε έκπληκτος. ’’Εκεί είναι γεμάτο Tar Heels’’, μου είπε. Μόλις 20 χιλιόμετρα μακριά από το Duke, βρίσκεται το Πανεπιστήμιο του North Carolina. Duke και North Carolina είναι ορκισμένοι εχθροί. Πολύ φανατίσμος. Το Chapel Hill λοιπόν θεωρείται το άνδρο των Tar Heels κ όντως στο ξενοδοχείο που έμενα ήταν παντού αφίσες και κάδρα των παικτών και των προπονητών του North Carolina. Μάλιστα ήμουν αντιπαθής στους υπαλλήλους του ξενοδοχείου, από τότε που έμαθαν ότι πηγαίνω κάθε μέρα στο Duke. Είπα λοιπόν στον Coach, ότι δυστυχώς μόνο εκεί βρήκα φτηνή διαμονή. Γυρίζει τότε και μου λέει…’’Την επόμενη φορά που θα έρθεις, θα μείνεις μέσα στο Πανεπιστήμιο και το φαγητό και η στέγη θα είναι δωρεάν’’. Πήρε επιτόπου τη Γραμματέα του τηλέφωνο και της έδωσε εντολή να το έχει στο μυαλό της. Εγώ έμεινα άναυδος.”
ΣΟΚ 8: Τα αναμνηστικά από τον “Coach K”
“Τελευταία μέρα μου στο Πανεπιστήμιο. Έρχεται ο Coach να με αποχαιρετήσει. Αφού λέμε διάφορα του λέω ευθαρσώς, ’’Coach, θέλω να σου ζητήσω 2 μεγάλες χάρες’’ και μου λέει ‘’Φυσικά Γιάννη”. Ήξερα ότι δεν του αρέσει να βγάζει φωτογραφίες και όμως, βρήκα το θάρρος και του είπα… ’’Coach, θέλω μια αναμνηστική φωτογραφία μαζί σου και θέλω και το πινακάκι σου, των αγώνων’’. Ενώ περιμένω το όχι, να είναι πιο μεγάλο από της 28ης Οκτωβρίου, γυρίζει ο Coach και μου λέει ‘’Φυσικά Γιάννη’’. Βγάζουμε φωτογραφία και βγάζει το πινακάκι του από την τσάντα του και μου το δίνει. Μου λέει ‘’Κράτα το εσύ, εγώ ούτως ή άλλως σπάω καμμιά δεκαριά κάθε χρόνο από τα νεύρα μου…όταν θα ξαναϊδωθούμε μου το δίνεις σώο’’. Σαν να μην φτάνει αυτό, έστειλε τον Athletic Director και μου έφερε μετά από λίγο 2 τεράστια Σακ Βουαγιάζ γεμάτα ρούχα, φόρμες, polo, T-Shirts, σορτς, καπέλα, για αναμνηστικά. Τι να πεις τώρα…. απλά Respect!”
ΣΟΚ 9: Η “αντιπάθεια” στους Έλληνες, λόγω Γιαννάκη και Pick n’ Roll
“Σε κάποια προσωπική συζήτηση που είχαμε κατά τη διάρκεια ενός διαλύματος, του πρότεινα, να τον φιλοξενήσω στην Αθήνα και στην Τήνο, όποτε έρθει Ελλάδα, για να του ανταποδώσω τη φιλοξενία. Γελώντας λοιπόν, μου είπε “Γιάννη, δε θέλω να σας βλέπω στα μάτια μου, εσάς τους Έλληνες. Εγώ στο Πανεπιστήμιο, δεν έπαιζα ποτέ Pick’N’Roll, ρώτα και τον φίλο σου, το Νίκο Λινάρδο, θα στο επιβεβαιώσει (κ όντως, ο κόουτς Λινάρδος μου το επιβεβαίωσε). Από τότε που με κερδίσατε με τον Coach Γιαννάκη, παίζω μόνο Pick’N’Roll’’ και ξαναγέλασε. Σκέφτηκα μέσα μου…’’Αλήθεια, πόσο προσαρμοστικός είναι ο τύπος;’’ ”
ΣΟΚ 10: Η εξαιρετική του σχέση με τον Ελληνικό λαό και το ιδιαίτερα το ούζο
“Και για να ευθυμήσουμε λοιπόν, όταν πρωτοσυνάντησα τον κόουτς, του προσέφερα 2 μπουκάλια Ούζο από την Ελλάδα. Με μεγάλη χαρά τα δέχτηκε και μου είπε πως το ούζο είναι το αγαπημένο του ποτό και πως εκτός από καλό μπάσκετ και φοβερούς προπονητές, οι Έλληνες είμαστε καλοί φίλοι και φτιάχνουμε τέλειο Ούζο. Πάντα μετά τα παιχνίδια, κάθεται στο σπίτι του, στο play room, βλέποντας το παιχνίδι 3 και 4 φορές, συντροφιά με ένα ποτήρι ούζο.”
Το συμπέρασμα του Γιάννη Αντωνόπουλου από το ταξίδι του στο Duke University
“Είναι πάρα πολλά αυτά που μπορείς να πεις για τον Coach Krzyzewski. Είναι τεράστιο σχολείο και δεν θα σταθώ στο μπάσκετ. Το ότι είδα πράγματα, που ακόμα και 1.000 χρόνια να ζούσα, ποτέ δεν θα τα σκεφτόμουνα. Αυτό εξάλλου, είναι κάτι που το περίμενα, όμως αυτό που δεν περίμενα είναι το πόσο ακομπλεξάριστος είναι Αυτό κυριολεκτικά δεν το έχω ξεπεράσει. Ίσως γιατί εδώ στην Ελλάδα τα πράγματα δυστυχώς είναι περίεργα. Πολύ περίεργα. Θεωρώ ότι ίσως να έχουμε και τους καλύτερους προπονητές στον κόσμο. Ίσως και καλύτερους από τους Αμερικάνους, όμως σίγουρα, έχουμε μεγάλα και δύσκολα κουσούρια. Έχουμε πρόβλημα με την ήττα και με τους καλύτερους από εμάς.
Μετά από πολλές ώρες σκέψης και ενώ έβαζα σε τάξη τις σημειώσεις τις μπασκετικές από αυτό το ταξίδι ζωής, έφτασα σε ένα συμπέρασμα. Δε γνωρίζω αν έχει υποθεί από άλλον…προσωπικά λοιπόν έφτασα στο εξής συμπέρασμα:
“Οι Μεγάλοι Άνθρωποι Συμπεριφέρονται σαν Απλοί και οι Απλοί Άνθρωποι Συμπεριφέρονται σαν Μεγάλοι”