Ο Βασίλης Πολυχρονόπουλος γράφει στο Kingsport.gr για την νοοτροπία της ΑΕΚ στην Τούμπα και τον στόχο που δεν επετεύχθη, ενώ έχει σημαντικά υστερόγραφα για Λιβάγια, Σωκράτη και… Περιστέρι.
Ματσάρα στην Τούμπα. Ντέρμπι από αυτά που δεν θες να τελειώσει είτε είσαι υποστηρικτής της ΑΕΚ ή του ΠΑΟΚ, είτε είσαι ουδέτερος. Γκολ, φάσεις, ένταση, ρυθμός, κοντράστ συναισθημάτων και γενικότερα όλα όσα χρειάζεται να έχει ένα ματς τέτοιου επιπέδου για να σε έχει στο… on. Δύο πράγματα έλειψαν μόνο, το βαθμολογικό ενδιαφέρον και ο νικητής.
Επρόκειτο για μια αναμέτρηση καθαρά αποδείξεων και γοήτρου. Ο μόνος τρόπος για να υπήρχε και βαθμολογικό κίνητρο θα ήταν να είχε «στραβοπατήσει» ο Ολυμπιακός, κάτι το οποίο δεν έγινε ποτέ αν και θα μπορούσε υπό… κανονικές συνθήκες. Αυτές δεν υπήρχαν στο Περιστέρι, αλλά δεν είναι της παρούσης. Οπότε, πάμε στα του ντέρμπι…
Νοοτροπία νικητή – Νοοτροπία ΑΕΚ!
Πέρα από τα συστήματα, τον τρόπο ανάπτυξης, την ανασταλτική λειτουργία και τις αλλαγές, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι παράγοντες, αρκετά σημαντικοί, για την έκβαση και το αποτέλεσμα ενός αγώνα, πόσο μάλλον ενός ντέρμπι. Ένας από αυτούς είναι η νοοτροπία.
Στο ντέρμπι «δικεφάλων» η Ένωση είχε νοοτροπία νικητή και αυτό είχαμε να το δούμε πάρα πολύ καιρό. Εδώ και δυόμισι χρόνια οι «κιτρινόμαυροι» εμφανίζονται στα μεγάλα παιχνίδια με νοοτροπία… λούζερ. Χαμένη από τα αποδυτήρια (ελάχιστες οι εξαιρέσεις).
Ο Μανόλο Χιμένεθ απέδειξε πως στην μάχη με την ηττοπάθεια, που κυρίευσε την ομάδα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, βγήκε νικητής. Είναι γνωστό άλλωστε πως ο Ισπανός τεχνικός είναι master όσον αφορά το ψυχολογικό κομμάτι και όχι μόνο.
Στην αναμέτρηση με τον ΠΑΟΚ λοιπόν, η ΑΕΚ ήταν… ΑΕΚ. Είχε την ένταση και την ψυχή που αρμόζει στο μέγεθος της και αυτό φυσικά είχε θετικό αντίκτυπο. Ωστόσο, αυτό δεν ήταν αρκετό για να έρθει και το θετικό αποτέλεσμα.
Ο στόχος δεν επετεύχθη, γιατί…
Παρά την φοβερή αγωνιστική εικόνα της ομάδας του Μανόλο Χιμένεθ και την ανωτερότητα της στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα του αγώνα, δεν κατάφερε να φύγει με τη νίκη. Και καλώς η κακώς το αποτέλεσμα μετράει.
Η Ένωση πλήρωσε πολύ ακριβά, για ακόμη μια φορά, ένα τραγικό – παιδικό λάθος. Εκεί που είχε πάρει ξανά το προβάδισμα, ενώ είχε χάσει μεγάλη ευκαιρία με τον Λιβάγια για το τρίτο γκολ και έδειχνε να έχει στα χέρια της τη νίκη, ήρθε το μοιραίο λάθος, που μοιράστηκαν οι Λάτσι και Αθανασιάδης.
Βέβαια, για να είμαι ακριβοδίκαιος, το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης ανήκει στον Έλληνα τερματοφύλακα. Μπορεί το γύρισμα του νεαρού αμυντικού να μην ήταν ιδανικό, τουναντίον, αλλά το… μπλακ άουτ που υπέστη ο Αθανασιάδης και μπλόκαρε την μπάλα είναι άνευ προηγουμένου.
Ωστόσο, δεν θα «κρεμάσουμε» έναν παίκτη για ένα λάθος. Εξάλλου το πρόβλημα δεν είναι ο Έλληνας γκολκίπερ, αλλά η ΑΕΚ, που επιμένει πως δεν τίθεται θέμα απόκτησης τερματοφύλακα. Και αυτή η απόφαση σε συνδυασμό με την απόφαση τη μη απόκτησης στόπερ ηγέτη θα της ξανά κοστίσει.
ΥΓ: Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το πρωί της ίδιας μέρας του ντέρμπι, η ΑΕΚ επέλεξε να ασχοληθεί και επίσημα με τον Παπασταθόπουλο. Με έναν παίκτη, ο οποίος αποτελεί παρελθόν από την ομάδα εδώ και 12 χρόνια και δεν είχε υπάρξει η οποιαδήποτε ένδειξη μέσα σε αυτά για την επιστροφή του. Απλά κάποιες δηλώσεις του ίδιου, οι οποίες άλλαζαν πιο συχνά και από τις αποφάσεις της κυβέρνησης για τα μέτρα του κορωνοιού. Στην αρχή ήταν Παναθηναϊκός, μετά ΑΕΚ, ύστερα απαξιωτικός για το ελληνικό ποδόσφαιρο, λέγοντας ότι δεν θα γυρίσει στην Ελλάδα και τώρα Ολυμπιακός. Ωστόσο, το πρόβλημα δεν είναι ο Σωκράτης, ο παίκτης είναι ελεύθερος να λέει και να κάνει ότι θέλει, εξάλλου όλοι κρινόμαστε για τα λεγόμενα μας και τις επιλογές μας. Το πρόβλημα στην συγκεκριμένη περίπτωση το έχει η «κιτρινόμαυρη» ΠΑΕ που μπήκε στην διαδικασία να ανοίξει ένα τέτοιο… αδιάφορο θέμα την ημέρα του αγώνα με τον ΠΑΟΚ. Άλλο ένα επικοινωνιακό λάθος.
ΥΓ2: Έχω ξαναπεί πως δεν μου αρέσει καθόλου να αναλώνομαι σε συζητήσεις για την διαιτησία. Πολύ μιζέρια, που δεν θα μας κάνει σοφότερους. Δυστυχώς όμως, υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις που όσο και να προσπαθώ να εθελοτυφλώ, κάνοντας πως δεν τις βλέπω έτσι ώστε να αποφύγω το πισωγύρισμα, δεν γίνεται. Μια από αυτές τις περιπτώσεις ήταν και τα όσα συνέβησαν στον αγώνα του Ολυμπιακού με τον Ατρόμητο. Σε ένα ρεσιτάλ λαθών εις βάρος της ομάδας του Κάναντι προχώρησαν Τσαγκαράκης και Παπαπέτρου στο Περιστέρι. Ένα γκολ που δεν έπρεπε να μετρήσει λόγω φάουλ, ένα πέναλτι που δεν δόθηκε ποτέ στους Περιστεριώτες σε ξεκάθαρο χέρι του Σεμέδο και μια κόκκινη στον Μπα, που κλωτσάει τον Μάτιτς σε νεκρό χρόνο. Τρία λάθη που εκθέτουν αμφότερους τους ρέφερι, αλλά τον Παπαπέτρου πιο πολύ, καθώς πρόκειται για έναν διεθνή διαιτητή, μαζί με τον Σιδηρόπουλο θεωρούνται οι κορυφαίοι, αλλά και επειδή εκείνος ήταν στο VAR. Διαιτησίες σαν αυτές δεν βοηθάνε καθόλου το άθλημα και τον ανταγωνισμό, τουναντίον. Και αυτό που με ανησυχεί αρκετά είναι η -μέχρι νεωτέρας- απάθεια του αρχιδιαιτητή, Μαρκ Κλάτενμπεργκ.
ΥΓ3: Εκεί που γράφω λοιπόν το εν λόγω άρθρο, γνωστοποιείται και η είδηση του οριστικού ναυαγίου ανάμεσα σε ΑΕΚ και Λιβάγια. Ο τεχνικός διευθυντής της Ένωσης, Παναγιώτης Κονέ, είχε συνάντηση με τον Κροάτη άσο και τον μάνατζερ του, Βιτσέντζο Καβαλιέρε, με τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή να απορρίπτει την πρόταση της ομάδας για τετραετές συμβόλαιο με εγγυημένες αποδοχές 1 εκατομμύριο ευρώ συν τα μπόνους. Η ποιότητα του παίκτη δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, ούτε τα όσα έχει προσφέρει ντυμένος στα «κιτρινόμαυρα». Ωστόσο, θα ήταν αδιανόητο ο «Δικέφαλος» να προσφέρει περισσότερα χρήματα στον Λιβάγια από τα ήδη πολλά που του είχε βάλει στο τραπέζι, όταν ο Κροάτης από την αρχή της φετινής σεζόν είναι κατώτερος του μετρίου. Καλώς έπραξε κατ εμέ η ΑΕΚ, καθώς θεωρώ πως ο κύκλος του Κροάτη στην ομάδα είχε κλείσει. Δεν είναι όμως η μοναδική περίπτωση ποδοσφαιριστή της Ένωσης, που ο κύκλος του έχει κλείσει και περιμένω από την διοίκηση να πράξει αναλόγως και αλλού… και ο νοών νοείτω.