Ο Αντώνης Μαυρογεώργος, με αφορμή τη πρώτη νίκη της Άρσεναλ μετά από τις 6 Οκτωβρίου, γράφει στο Kingsport.gr για την εικόνα που μετέφερε ο Έμερι και τι φέρνει πλέον η επόμενη μέρα μετά την απόλυση του
Η Άρσεναλ κατάφερε να πάρει τη πρώτη της νίκη στη Premier League (9/12) μετά από τις 6 Οκτωβρίου κόντρα στη Γουέστ Χαμ με 3-1.
Το αρνητικό σερί επτά αγώνων χωρίς νίκη πήγε την ομάδα 35 χρόνια πίσω. Ο Ουνάι Έμερι αποτέλεσε παρελθόν εδώ και κάτι μέρες από τους “Κανονιέρηδες”, αλλά η κατάσταση φαίνεται να μην έχει αλλάξει.
Ο Σουηδός Ναπολέοντας
Ο Φρέντι Λιούνγκμπεργκ ανέλαβε τη θέση του Ισπανού τεχνικού, όντας βοηθός στο τιμ του. Κατάφερε να πάρει τη πρώτη νίκη (στις 9/12) απέναντι στα “Σφυριά” μετά από δύο σερί ανεπιτυχή αποτελέσματα με Νόριτς (2-2) και Μπράιτον (1-2).
Τα προβλήματα που άφησε ο Έμερι είναι πολλά. Οι παίκτες αρχικά βλέπουν την ψυχολογία τους να είναι στα τάρταρα. Δεν γίνεται ποδοσφαιριστές όπως οι Ομπαμεγιάνγκ, Λακαζέτ, Πεπέ να μην μπορούν να βρουν δίχτυα κόντρα σε χαμηλές ομάδες ή γενικά ως σύνολο. Με βασική ομάδα σε αρκετά παιχνίδια, η Άρσεναλ ήταν απογοητευτική.
Κατάφερε να δώσει βαθμούς σε ομάδες, όπως οι Γκιμαράες, Γουότφορντ και Μπράιτον εντός έδρας. Οι ομάδες αυτές επί εποχής Βενγκέρ φοβόντουσαν μόνο να πατήσουν το χορτάρι του Emirates. Τώρα, όχι απλά το πατάνε, αλλά είναι και κυρίαρχοι στον αγωνιστικό ρυθμό.
Καμία δουλειά
Να περάσουμε στο θέμα της τακτικής και της οργάνωσης. Εδώ και περίπου 1,5 χρόνο, δεν έχουμε δει καμία βελτίωση, είτε αμυντική είτε επιθετική. Στην άμυνα, απλά περιμένεις ότι η ομάδα του Λονδίνου θα δεχτεί γκολ από οποιονδήποτε. Παρότι υπάρχουν ποιοτικοί παίκτες στις θέσεις αυτές, ακόμα και στις χειρότερες επιθετικά ομάδες του πρωταθλήματος, κατάφερε να “φάει” γκολ.
Σίγουρα, οι λύσεις για το επίπεδο του κλαμπ είναι κακές και μπορείς να του δώσεις ένα ελαφρυντικό. Στην επίθεση, εκτός από την μεγάλη ποιότητα που υπάρχει, δεν βλέπεις κάτι άλλο. Καμία τακτική, κανένα σύστημα, καμία ουσία. Αυτοματισμοί και συνεργασίες μεταξύ δύο και τριών παικτών έφερναν τα γκολ. Τίποτα άλλο.
Στις στημένες μπάλες, έβλεπες σαν να μην τις δούλευαν στην προπόνηση. Καμία οργάνωση, τυχαίες θέσεις και γενικά ότι κάτσει. Ότι και εάν βάλουμε και ότι φάμε. Χωρίς το εάν. Εγώ, προσωπικά, θα ήθελα να παρακολουθήσω μια προπόνηση του Έμερι. Τι γινόταν εκεί. Το μόνο που βλέπαμε από τα σόσιαλ μίντια ήταν χαμόγελα, χαρές και μια “παιδική χαρά” παρά τα άθλια αποτελέσματα εντός αγωνιστικών χώρων.
Ο δικός του κόσμος
Για να κλείσουμε, άλλο ένα δείγμα κακού προπονητή ήταν οι συνεντεύξεις που έδινε μετά από κάθε ματς. Δεν γίνεται να είναι ευχαριστημένος από τους αθλητές του όταν χάνεις με 2-0 από την Λέστερ ή με 1-0 από τη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, ενώ τα σκορ θα έπρεπε να είναι πολύ μεγαλύτερα.
Είναι σαν να ζούσε σε ένα δικό του κόσμο. Σε αυτό το πλανήτη, κύριε Έμερι, ήμασταν στην τετράδα και διεκδικούσαμε πρωτάθλημα. Αν ναι, τότε δεν μπορούμε να πούμε κάτι παρά να συνεχίσουμε να σας στηρίζουμε.
Το μήνυμα μου…
Φτάνοντας στο τέλος, θέλω να πω και εγώ κάτι, προσωπικά. Θα έπρεπε να ντρέπεστε κύριε Έμερι όταν αναλάβατε αυτή τη θέση. Εάν δεν ήσασταν ικανός και πάνω από όλα δεν μπορούσατε να σηκώσετε το βάρος της θέσης, να μην δεχόσασταν.
Να μην ζητούσατε και απαιτούσατε να ξοδευτούν λεφτά που ήταν ρεκόρ για τον σύλλογο το καλοκαίρι, για να έχουμε αυτό το άθλιο αποτέλεσμα τώρα. Μόνο και μόνο που δεν ζητήσατε συγγνώμη που φέρατε το σύλλογο εκεί που τον φέρατε, δεν πρέπει να θεωρείστε καν προπονητής!