Ο Δημήτρης Μαγγανάρης γράφει στο προσωπικό του blog λίγα λόγια για το πώς έζησε την συνεργασία του με τον φίλο Νταμίρ Κάναντι, για την βαριά παρακαταθήκη και το σπουδαίο έργο που αφήνει και για την ιστορία που έγραψε με «χρυσά» γράμματα στον Ατρόμητο.
Ακόμα θυμάμαι την επίσημη παρουσίασή του μπροστά στους δημοσιογράφους και η αλήθεια είναι πώς όλοι μας και κυρίως εγώ, δεν είχαμε δει με «καλό μάτι» την πρόσληψη ενός προπονητή που ερχόταν από την Αυστρία και θα δούλευε για πρώτη του φορά σε ξένη χώρα και ειδικά σε μια απαιτητική χώρα (ως προς τους φιλάθλους) Ελλάδα.
Με τις τότε ερωτήσεις μου ήδη είχα δείξει την αμφισβήτησή μου, με τον πρόεδρο Γιώργο Σπανό να με κοιτάζει με μισό μάτι και με εκνευρισμό να μου λέει… «Κάτσε ρε να τον δούμε πρώτα, τι δουλειά θα κάνει, μην τον παίρνεις από τον λαιμό ακόμα δεν ήρθε!»
Ο Νταμίρ Κάναντι απάντησε στις ερωτήσεις μου με το γνωστό του ήρεμο ύφος και… στο μέλλον με την δουλειά του μου έδωσε τις κατάλληλες απαντήσεις και με έκανε όχι μόνο να το βουλώσω(!), αλλά να με κάνει να τον κερδίσω ως άνθρωπο και στην συνέχεια ως φίλο!
Όλοι όσοι δουλέψαμε και συνεργαστήκαμε μαζί του, ο καθένας από το πόστο του, δεν έχει να πει άσχημα λόγια, καθώς ήταν υπόδειγμα επαγγελματία. Σπάνιο πράγμα να το βρεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο και η απουσία του θα φανεί στο μέλλον τόσο στην Ελλάδα, όσο και στον Ατρόμητο. Πάντα είχε τον σεβασμό όλων και την αγάπη του φίλαθλου κόσμου, όχι μόνο στο Περιστέρι, αλλά σε όλα τα γήπεδα.
Δυστυχώς το ήξερα προσωπικά (αρκετό καιρό πριν) και είχε φανεί ότι είχε τάσεις φυγής από τον περασμένο Δεκέμβριο. Έδειχνε ότι κάτι τον… χάλασε και έψαχνε κάτι καλύτερο στην προπονητική του καριέρα, ώστε να κάνει το μεγάλο βήμα. Δύο «χρυσά» χρόνια στον Ατρόμητο, που είδαμε μία ομάδα να παίζει ελκυστικό και υγιές ποδόσφαιρο, να κοιτάζει τους ‘’μεγάλους’’ στα «μάτια» και να τους κερδίζει. Πάτησε κορυφή στην βαθμολογία και έφτασε να κάνει μέχρι και πρωταθλητισμό, όμως άλλοι παράγοντες δεν τον άφησαν να το ολοκληρώσει… και φυσικά μην ξεχνάμε την έξοδο στο Europa League.
Δεν ξέρω αν ο επόμενος σταθμός του θα είναι ομάδα της Μπουντεσλίγκα ή η δεύτερη κατηγορία με την Νυρεμβέργη ή και ακόμα να κάτσει άνεργος μέχρι να περιμένει την καλύτερη δυνατή επιλογή για αυτόν. Αυτό που πρέπει να σκεφτούμε όλοι (παράγοντες και φίλαθλοι), είναι ότι αν είχαμε την σωστή νοοτροπία, τον επαγγελματισμό και τις κατάλληλες συνθήκες αγωνιστικά στην Ελλάδα (δεν αφορά μόνο τον Ατρόμητο), ο Αυστριακός προπονητής δεν θα προτιμούσε, ούτε θα επιθυμούσε να φύγει…
…και δυστυχώς δεν είναι ο μόνος που θέλει να φύγει!
Καλή επιτυχία Νταμίρ, σε ευχαριστούμε (εγώ ακόμα περισσότερο) για όλα και εις το επανιδείν!
***Θυμηθείτε την αποκλειστική συνέντευξή του που είχε δώσει στο Kingsport.gr***