Ο Σάντιο Μανέ κλήθηκε να μιλήσει για το εξωαγωνιστικό κομμάτι που κυριαρχεί αυτές τις ημέρες λόγω της έξαρσης του κορωνοϊού και είχε να πει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.
Αρχικά, αναφέρθηκε στις δράσεις που έχει κάνει στο χωριό που μεγάλωσε και αποκάλυψε δράσεις που έκανε και με την ευκαιρία που αναφέρθηκε στην πατρίδα του, μίλησε για το πως έφυγε και γενικά την ηλικία πριν εγκαταλείψει την οικογένεια του.
Ερωτηθείς για το λόγο για τον οποίο αποφάσισε να το δημοσιοποιήσει τώρα, απάντησε: «Το ποδόσφαιρο είναι η δουλειά μου, αλλά όχι πάντα. Θεωρώ ότι είμαστε είδωλα. Οπότε, είναι σημαντικό να βοηθάμε ανθρώπους, καθώς και να το δείχνουμε μια καλή εικόνα. Μερικές φορές δε μου αρέσει να μιλάω για όσα κάνω, αλλά είναι σημαντικά για εμένα. Μερικές φορές στην Αφρική, ξεχνούν τα χωριά, οπότε όταν πέτυχα ήθελα πραγματικά να βοηθήσω. Φαίνεται πως το έχουν ανάγκη οι άνθρωποι. Η εκπαίδευση είναι σημαντική, οπότε κάνω ό,τι μπορώ ώστε να βοηθήσω. Θέλω να δουν το χωριό μου, να δουν τι μπορείς να καταφέρεις αν πιστέψεις στον εαυτό σου. Είναι κι ευκαιρία να με δουν εκτός αγωνιστικού χώρου και να μάθουν για τη ζωή μου».
Ακολούθως, αναφερόμενος στη φυγή του από το χωριό του, είπε: «Δεν ήταν εύκολη η απόφαση, ήταν δύσκολη. Θες να πραγματοποιήσεις το όνειρό σου και κανείς δε σε βοηθά, ούτε η οικογένειά σου. Τίποτα δεν είναι πιο δύσκολο. Σκεφτόμουν πως χαραμίζομαι και ότι η ποδοσφαιρική επιτυχία είναι απλά ένα όνειρο. Ήταν όμως κι η μόνη δουλειά που θα μου επέτρεπε να βοηθήσω την οικογένειά μου. Όταν μεγάλωσα, αποφάσισα να φύγω από το χωριό, ώστε να πραγματοποιήσω το όνειρό μου, ήξερα πως δε θα με βοηθούσε η οικογένειά μου. Ήθελαν να γίνω καθηγητής».
«Ευτυχώς, υπήρξε ένα άτομο στο χωριό που με βοήθησε, είχα και τους φίλους μου, οπότε πήγα στη πρωτεύουσα, τη Dakar. Ονειρευόμουν σαν μικρό παιδί, ενώ ήμουν μακρυά απ’ το ποδόσφαιρο. Γι’ αυτό έφυγα μακρυά. Η οικογένειά μου με συγχώρεσε, αρχικά όμως δεν ήταν εύκολο».