Το ζευγάρι του τελικού του Champions League έχει αρχίσει να διαμορφώνεται μετά τους πρώτους ημιτελικούς και περιμένουμε να δούμε αν τελικά η πρωταθλήτρια Ευρώπης Real Madrid θα ολοκληρώσει την πρόκριση στον τελικό του Κιέβου και αν θα ξανασυναντήσει εκεί την Liverpool μετά τον χαμένο τελικό του 1981 στο Παρίσι…
Σε εκείνον τον τελικό βέβαια η Ρεάλ με προπονητή τον αείμνηστο Βουγιαντίν Μποσκόφ σε καμία περίπτωση δεν συγκαταλεγόταν στις κορυφαίες της Ευρώπης. Έχασε με 1-0 από την παντοδύναμη τότε Λίβερπουλ (τέσσερα πρωταθλητριών μέσα σε μία οκταετία!) του Μπομπ Πέισλι ενώ δύο χρόνια αργότερα έχανε άλλον έναν τελικό από την Αμπερντίν των Αλεξ Φέργκιουσον και Γκόρντον Στράχαν (!) μέχρι να παρει τα δύο σερί κύπελλα ΟΥΕΦΑ (1985, 1986) με τον Λουίς Μολόβνι και τους Μίτσελ, Μπουντραγκένιο, Σαντσίς κλπ.
Κρίθηκε στις πτέρυγες
Χτες το βράδυ στην Allianz Arena η Ρεάλ επιβεβαίωσε πως παραμένει πρώτο φαβορί και για το φετινό τρόπαιο και κορυφαίο κλαμπ στον κόσμο τα τελευταία χρόνια. Πάλι 2-1 μέσα στο Μόναχο όπως πέρσι και πάλι με ανατροπή. Και με τη συνολική εικόνα και τις τελικές φάσεις να είναι εναντίον της, καθάρισε το παιχνίδι κυρίως λόγω της ποιότητας των παικτών αλλά και του βάθους στο ρόστερ της. Επιπλέον πρόσφατα έχουμε γράψει από τη συγκεκριμένη στήλη ότι έχει και έναν πολύ έξυπνο, ευέλικτο και τελικά απολύτως ικανό προπονητή που διαβάζει καλά παιχνίδια και αντιπάλους και δίνει λύσεις πριν και στη διάρκεια των 90λεπτων. Κόντρα στα προγνωστικά των ΜΜΕ, Ο Ζιντάν παρέταξε τη Ρεάλ με 4-5-1 (Ρονάλντο κορυφή, Κασεμίρο κλασικά εξάρι κλπ) με το Ισκο αριστερό εξτρέμ μπροστά από Μαρσέλο και δεξιά πλευρά με Καρβαχάλ και Λούκας Βάθκεθ. Αναφέρομαι στα άκρα της Ρεάλ γιατί εκεί κρίθηκε ο ημιτελικός.
Ο Ζιντάν φυσικά δεν ξέχασε το περσινό 1-2 στο Μπερναμπέου (στην παράταση 4-2 με λάθη του Ούγγρου Κασάι που ευνόησαν σε μεγάλο βαθμό τη Ρεάλ) όπου οι Βαυαροί (του Αντσελότι τότε) την χτύπησαν από τις πτέρυγες. Φέτος η Μπάγερν όμως χωρίς τον τραυματία Κομάν και με τον Ρόμπεν να αποχωρεί στο 5′, δεν είχε αυτή τη δυνατότητα. Και από αριστερά ο 35χρονος Ριμπερί έτρεχε σαν …έφηβος στο μεγαλύτερο μέρος του ματς αλλά στο τέλος κουράστηκε αναζητώντας έξτρα… οξυγόνο! Συν τοις άλλοις δεν βρήκε τον τρόπο να συνεργαστεί ιδανικά με τον Ραφίνια για να πλαγιοκοπήσουν την Ισπανική άμυνα και να δημιουργήσουν τα απαραίτητα ρήγματα. Και συμπερασματικά οι τρεις κομβικές φάσεις του αγώνα στο Μόναχο (ο Κάιπερς δεν είδε το καθαρό πέναλτι του Καρβαχάλ στο Λεβαντόφσκι στα πρώτα …δευτερόλεπτα του ματς) ήταν
Α/το κακό κοντρόλ του Ριμπερί που αν έκανε το 2-0 θα ήταν άλλο ματς,
Β/ Το γκολ κλάσης του Μαρσέλο που ισοφαρίζει από το …πουθενά στο 45′ αποδεικνύοντας άλλη μια φορά πως δεν υπάρχει ακόμα καλύτερο αριστερό μπακ από αυτόν
Γ/ το λάθος του Ραφίνια που δεν συγχωρεί η ομάδα που λέγεται Ρεάλ στο 1-2 του Ασένσιο. Η Μπάγερν χωρίς δεύτερη σκέψη θα πάει στη Μαδρίτη για την ανατροπή, οι Γερμανοί σε τέτοια είναι ασυμβίβαστοι θα το παλέψουν όσο δεν πάει. Χωρίς τόσα σημαντικά όπλα όμως (Ρομπεν, Κομάν, Βιδάλ, Μπόατενγκ κλπ) σε αυτή την κρίσιμη εποχή που κρίνεται ο τίτλος, τα πράγματα έχουν δυσκολέψει αρκετά…
King “Mo”
Όσο για το βράδυ της Τρίτης, στο “Άνφιλντ Ρόουντ” είδαμε για άλλη μία φορά πόσο ξεχωριστά πράγματα μπορεί να κάνει στο τερέν η πιο hot “tridente” της σεζόν στη διοργάνωση, Σαλάχ, Μανέ και Φιρμίνο (28 γκολ οι τρεις τους, όσα το μεγάλο φαβορί και δεύτερη επίθεση της φετινής διοργάνωσης Ρεάλ!). Η “τριάρα” επί της κορυφαίας φέτος στην Αγγλία, Σίτυ έγινε …“πεντάρα” απέναντι στη Ρόμα, την ομάδα που έβγαλε έξω άλλο ένα μεγάλο φετινό φαβορί (Μπάρσα). Πολλοί είπαν το βράδυ της Τρίτης ότι “κακώς φοβήθηκε ο Ντι Φραντσέσκο το ματς και κατέβασε την ομάδα με τρία στόπερ” κλπ. Το μεγάλο πρόβλημα όμως της Ρόμα δεν ήταν ο σχηματισμός. Το θέμα ήταν ότι αυτή η αμυντική τριάδα Μανωλάς – Φάσιο – Ζεζούς κλήθηκε να “μονομαχήσει” με την …υπερηχητική επιθετική τριπλέτα των “ρεντς” σε συνθήκες που σαφώς και χωρίς δεύτερη κουβέντα μεινοκτούσε: Στον ανοικτό χώρο! Η σκέψη του Αμπρουτσέζου προπονητή να μην φοβηθεί τη Λίβερπουλ (δεν του βγήκε η “έμπνευση” Ουντέρ ο οποίος δεν βρήκε χώρο να …ανασάνει) και να επιδιώξει να πάρει τη μπάλα ώστε να δημιουργήσει μέσα στο “Ανφιλντ”, είχε τα συν και τα πλην της: Πραγματικά η Ρόμα ήταν εκείνη που απείλησε πρώτη στο ματς και θα μπορούσε να προηγηθεί με το δοκάρι του Κολάροφ. ‘Όταν η Λίβερπουλ όμως πάτησε καλύτερα και κατέβασε παραπάνω παίκτες στην Ιταλική περιοχή (Μίλνερ, Χέντερσον καταπληκτικοί), άλλαξε εντελώς τη μορφή του ματς και παραδόξως δεν έδειξε να επηρεάζεται από τον τραυματισμό του Οξλέιντ Τσάμπερλεϊν. Το δεύτερο γκολ του Σαλάχ στο φινάλε του πρώτου ημιχρόνου είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα που οι γρήγοροι στα πόδια “κόκκινοι” πέτυχαν στο …ξέφωτο τα στόπερ της Ρόμα και …αντίο! Αλλά και στο 4-0, όταν οι “τζαλορόσι” παίζουν άμυνα ένας (Ζεζούς) με έναν (!!!) τον κορυφαίο αυτή τη στιγμή παίκτη στον πλανήτη (είδαμε όλοι πώς άνοιξε το σκορ στη φάση που οι αντίπαλοι τους άφησαν ελεύθερο ένα τετραγωνικό …εκατοστό!) πώς έχεις την απαίτηση να μην έρθει η συντριβή;
Χωρίς τον Σαλάχ πάντως, η εικόνα στο τερέν άλλαξε με τη Λίβερπουλ στο ίδιο διάστημα να χάνει το μεγαλύτερο της “όπλο” και την ευκαιρία να ξεδιπλώσει κόντρα-επίθεση απέναντι σε άμυνα τεσσάρων (αντί πέντε που είχε στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα) της Ρόμα που ανέβηκε για να μειώσει. Φυσικά και ο Κλοπ ξέρει καλά ότι για να “κλειδώσει” την πρόκριση στον τελικό του Κιέβου θέλει γκολ στις 2 Μαϊου στο “Ολίμπικο”. Εκεί που η Ρόμα ακόμα δεν έχει δεχτεί γκολ στα πέντε φετινά παιχνίδια της στη διοργάνωση!