Ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών, ο θρυλικός μπασκετμπολίστας Βραζιλιάνος Όσκαρ Σμιντ με 49.737 πόντους συνολικά, είχε συμφωνήσει να έρθει στον Άρη το 1993, μα η μεταγραφή χάλασε λόγω… απύθμενης οργής!
Πρόκειται για μια ανεκπλήρωτη φαντασίωση, ίσως σκεφτούν αρκετοί, ωστόσο η ιστορία που αφορά το «γάμο» του Όσκαρ Σμιντ με τον Άρη, ο οποίος χάλασε στο… παρά ένα, είναι κάτι παραπάνω από αληθινή.
«Άκυρο» στον Ομπράντοβιτς
Θερινοί μήνες του 1993. Ο πρόεδρος του μπασκετικού Άρη, Θεόφιλος Μητρούδης, αποφασίζει να χτίσει ένα καινούργιο οικοδόμημα, πραγματοποιώντας αλλαγές εκ βάθρων. Στο πλαίσιο αυτό, ενώ έφτασε πολύ κοντά να αναλάβει την τεχνική ηγεσία ο αξεπέραστος Ζέλικο Ομπράντοβιτς, εντέλει ψήφο εμπιστοσύνης έλαβε ο Βλάντο Τζούροβιτς.
Το κενό που άφησε η αποχώρηση του Παναγιώτη Γιαννάκη λόγω του υψηλού του συμβολαίου, φάνταζε δυσαναπλήρωτο. Αναντικατάστατο. Παρόλα αυτά, οι διοικούντες τους «κίτρινους» βολιδοσκοπώντας διάφορες περιπτώσεις κατέληξαν σε έναν ασταμάτητο, έναν ανεξάντλητο σκόρερ, μια πραγματική καλαθομηχανή, επιλογή στην κυριολεξία για… Όσκαρ. Τον Βραζιλιάνο Όσκαρ Σμιντ, ο οποίος κυκλοφορούσε στην αγορά ελεύθερος και ωραίος μιας και είχε αποδεσμευτεί από την Πάβια.
Μολονότι επήλθε συμφωνία ανάμεσα στην ελληνική πλευρά και το «ιερό χέρι» του μπάσκετ, το διαφαινόμενο deal «κόλλησε», επειδή η σχεδόν κλεισμένη μεταγραφή αποκαλύφθηκε από τις εφημερίδες. Οι φανατικοί υποστηρικτές των «κιτρίνων» αντέδρασαν σφοδρά, με συνέπεια την «έκρηξη» του Μητρούδη. Ο τελευταίος, ακύρωσε τη συμφωνία τινάσσοντας τα πάντα στον αέρα.
Ο Θεόφιλος Μητρούδης, o άνθρωπος που, εκτός από πρόεδρος των «κιτρινόμαυρων» (1992-1994) υπήρξε για μία δεκαετία (1984-1994) μάρτυρας και συντελεστής στη δημιουργία και στη διάλυση της Αυτοκρατορίας τους, περιγράφει χαρακτηριστικά στο βιβλίο του «Η Αυτοκρατορία. Η άνοδος και η πτώση από την πίσω πλευρά του φεγγαριού»:
«Ξεκίνημα της νέας σεζόν. Ιούλιος του 1993. Πλήρης ανασύνταξη. Θέλω να κάνουμε καινούργια ομάδα, με καινούργια όπλα. Ο Λάκης Αντωνίου και ο Φάνης Ταρνατώρος συνεχίζουν δίπλα μου.
Πρώτο θέμα, καινούργιος προπονητής Ο Σβίκα Σερφ, με τις ενέργειές του και με τις αποφάσεις του πριν από τον τελικό του Κυπέλλου, έχασε κάθε πιθανότητα να διεκδικήσει καινούργιο συμβόλαιο. Οι σκέψεις μας ήταν ανάμεσα στον Βλάντο Τζούροβιτς του Πανιωνίου και τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς που περίμενε στη Σερβία το κάλεσμά μας για να έρθει.
Καταλήξαμε στον Τζούροβιτς. Ήταν το αστέρι της εποχής. Ήταν της μόδας. Όλος ο κόσμος αυτόν ήθελε. Τον φέραμε στη Θεσσαλονίκη μετά βαΐων και κλάδων! Η εντολή ήταν μία, χωρίς καμία άλλη επιλογή: Φτιάξτε ομάδα πρωταθλητισμού.
Αποφασίσαμε να μην ανανεώσουμε το συμβόλαιο του Παναγιώτη Γιαννάκη. Ήταν πολύ ακριβό για τα νέα δεδομένα. Την ομάδα τη σκεφτόμασταν αλλιώς.
{…} Το τεχνικό τιμ, ο Φάνης Ταρνατώρος και ο Βλάντο Τζούροβιτς, άρχισαν να φέρνουν παίκτες και να στήνουν το ρόστερ της ομάδας.
Ο Γιώργος Μασλαρινός, ο Παναγιώτης Λιαδέλης, ο Ζντράβκο Ραντούλοβιτς και ο Σέρτζαν Γιοβάνοβιτς, ένα ελληνοποιημένο πλέι μέικερ από τη Σερβία, ήταν οι πρώτες τους επιλογές.
«Η συμφωνία έκλεισε»
Μου έλειπε, όμως, ο ηγέτης. Το μεγάλο όνομα. Η ατμομηχανή που θα έσερνε την αμαξοστοιχία. Τον παίκτη που έψαχνα τον βρήκα στο πρόσωπο του Όσκαρ Σμιντ. Άλλο ένα τεράστιο όνομα. Άλλη μια μεγάλη μεταγραφή που θα συζητιόταν και θα έγραφε Ιστορία. Η συμφωνία έκλεισε. Έφυγε ο Φάνης με τα χρήματα στα χέρια στην Ιταλία, για να υπογράψουν τα συμβόλαια. Να τελειώσει η μεταγραφή.
Όλα γίνονται με άκρα μυστικότητα. Θέλουμε να εμφανίσουμε το γεγονός ως μεγάλη έκπληξη. Διαρρέει, όμως, η είδηση σε μια αθλητική εφημερίδα της πόλης μας. Τότε, η άλλη αθλητική εφημερίδα της πόλης θυμώνει που δεν είχε την είδηση. Γι’ αυτό αρχίζει να κατηγορεί με τα χειρότερα λόγια τη μεταγραφή. Αυτή ήταν η κατάσταση που επικρατούσε στην πόλη. Έτσι λειτουργούσε το σύστημα. Κανένα έλεος για τον Άρη. Μόνο τα συμφέροντά τους κοιτούσαν όλοι και τις αντιπαλότητες.
Οι σύνδεσμοι αρχίζουν να μπαίνουν στα διοικητικά, αρχίζουν να με πλησιάζουν. Οι οπαδοί στα ραδιόφωνα σχολιάζουν αρνητικά, με επιθετικές τάσεις σε βάρος μου. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι γίνεται. Κανείς δεν ξέρει τι θέλει. Μια πλήρης παράνοια.
«Φάνη, χαλάς τη μεταγραφή τώρα»
Το μυαλό μου πονάει. Μιλάω με τον εαυτό μου και αναρωτιέμαι: ‘’Ηλίθιε, υποθηκεύεις πλέον και το μέλλον σου; Το φαγητό των παιδιών σου; Χαλάς τη δουλειά σου γι’ αυτούς; Για να σε βρίζουν και να σε κατηγορούν; Όχι άλλο! Πάτησαν όλες τις κόκκινες γραμμές! Τέλος’’.
Σηκώνω την ίδια στιγμή το τηλέφωνο, χωρίς δεύτερη σκέψη, και μιλάω με τον Φάνη. Τον βρίσκω την ώρα που υπογράφουν με τον παίκτη και τη δικηγόρο του τα συμβόλαια. Λίγο πριν του δώσει τα χρήματα στα χέρια.
‘’Φάνη, χαλάς τη μεταγραφή τώρα’’, του λέω.
Ο Φάνης μένει εμβρόντητος. Γύρισε τελικά χωρίς τον Όσκαρ Σμιντ. Μου είπε εκ των υστέρων:
‘’Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη στιγμή. Ούτε θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα του Όσκαρ Σμιντ, όταν του το ανακοίνωσα’’».
Κάπως έτσι λοιπόν θα μπορούσε εύκολα να απονεμηθεί στον Άρη… Όσκαρ γκάφας.
Για την οικονομία της συζήτησης, ο «γητευτής» της πορτοκαλί μπάλας ανάμεσα στα αμέτρητα ρεκόρ που κατέχει αποτελεί τον πρώτο σκόρερ των Ολυμπιακών Αγώνων με 1093 πόντους. Σε ένα ματς Καζέρτα-Μοντεκατίνι, σημείωσε 34 πόντους. Έπειτα πήγε στο νοσοκομείο γιατί πονούσε στο χέρι του, το οποίο όπως διαπιστώθηκε ήταν σπασμένο. Μάλιστα, παρότι φόρεσε νάρθηκα δεν έλειψε σε καμιά από τις προπονήσεις των επόμενων 25 ημερών. Έχει επίσης ενδιαφέρον ότι αγωνίστηκε σε 271 συνεχόμενους αγώνες στην Ιταλία., δηλαδή για εφτά χρόνια δεν έχασε παιχνίδι!
Στα 39 του, όταν φορούσε τα χρώματα της Σάο Πάολο σε μια αναμέτρηση πέτυχε 73 πόντους(!) Φυσικά είναι μέλος του Hall of Fame του NBA. Αποσύρθηκε από τα παρκέ στα 45(!), ενώ η φανέλα του έχει αποσυρθεί τέσσερις φορές: Στην Καζέρτα (Νο 18) το 1990, στην Πάβια (Νο 11) το 1993, στην Φλαμένγκο (Νο 14) το 2003 και στην Ουνινδάδε Βιντζιχάνκα (την πρώτη του ομάδα όταν ήταν 13 ετών, Νο 14) το 2004