Η αμυντικός της Εθνικής Γυναικών και της Πλίμουθ, Παναγιώτα Παπαϊωάννου, μίλησε στο Kingsport.gr και στον Γιάννη Δρόσο.
Η διεθνής παίκτρια που αγωνίζεται στην Αγγλία με τη φανέλα της Πλίμουθ, μίλησε για τη δύσκολη αποστολή της Εθνικής στα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, την εμπειρία της από το εξωτερικό και τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ Αγγλίας και Ελλάδας σε όλα τα επίπεδα.
Ενώ προτρέπει τα κορίτσια να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο, ιδιαίτερα εάν το αγαπούν.
Αναλυτικά η συνέντευξή της στο Kingsport.gr:
Ποιο ήταν το έναυσμά σου για να ξεκινήσεις το ποδόσφαιρο;
Από μικρή ηλικία και παρόλο που δεν είχαμε κάποια γυναικεία ομάδα κάπου στην πόλη μου, ξεκίνησα και έπαιζα με τα αγόρια, στο σχολείο, σε πλατείες… Ξεκίνησα από άλλα αθλήματα. Ξεκίνησα με μπαλέτο, μετά πήγα στίβο και μετά ήρθε το ποδόσφαιρο. Έκανα ταυτόχρονα από ηλικία περίπου 9 ετών ξεκίνησα σε ακαδημία με αγόρια. Πήγαινα 2-3 φορές την εβδομάδα και έτσι κάπως το ξεκίνησα.
Αγαπημένη θέση;
Θα έλεγα στόπερ, όπου και παίζω αυτή τη στιγμή, διότι μου αρέσει να βοηθάω περισσότερο αμυντικά, παρά επιθετικά.
Η εμπειρία σου από την Αγγλία;
Πήγα στην Αγγλία 2 χρόνια πριν, Σεπτέμβριο του 2017. Εκεί σπουδάζω κιόλας φυσικοθεραπεία. Είναι κάτι τελείως διαφορετικό και όσον αφορά στη νοοτροπία και όσον αφορά στο ποδόσφαιρο. Διαφορετικές εγκαταστάσεις, ο κόσμος είτε είναι γυναίκες είτε είναι άνδρες αγαπάνε το ποδόσφαιρο, παρακολουθούν κάθε Κυριακή και δεν υπάρχουν τα λεγόμενα ταμπού. Και ο κόσμος εκτιμά το γυναικείο ποδόσφαιρο το οποίο ανεβαίνει συνεχώς.
Το έναυσμα για να πας ήταν οι σπουδές ή το ποδόσφαιρο;
Η αλήθεια είναι ότι ήταν ένας συνδυασμός. Και οι σπουδές, μετά σκέφτηκα και την εναλλακτική του ποδοσφαίρου, ότι θα ήταν ένας πολύ καλός συνδυασμός αι ήταν όντως αλήθεια, έκανα νομίζω πολύ καλή επιλογή.
Οι διαφορές της Αγγλίας με την Ελλάδα;
Σκεφτείτε ότι στην Αγγλία υπάρχουν 10 κατηγορίες για το γυναικείο ποδόσφαιρο. Δύο επαγγελματικές, μετά είναι οι ημιεπαγγελματικές, τόσα πολλά κορίτσια που ενδιαφέρονται και κάθε χρόνο, βλέπω και στην ομάδα μου υπάρχει ολόκληρο σύστημα από ακαδημίες, οι οποίες στο τέλος απορροφώνται από τη δικιά μας ομάδα, που είναι η γυναικών στην περιοχή. Και υπάρχει γενικά μεγάλο ενδιαφέρον κάθε χρόνο, όλο και περισσότερο.
Και πέρα από το ποδόσφαιρο, η ζωή στην Αγγλία;
Όντως, όπως ξέρουν οι περισσότεροι, είναι τελείως διαφορετική. Όσον αφορά τις εξόδους, το φαγητό, οι άνθρωποι δεν θα βγουν έξω, κυρίως τις καθημερινές αργά όπως θα βγούμε εμείς για έναν καφέ. Θα προτιμήσουν να μείνουν στο σπίτι τους. Δηλαδή είναι ξύπνημα-δουλειά-σπίτι και πάλι απ’ την αρχή.
Για το ελληνικό γυναικείο ποδόσφαιρο, ποιες λύσεις θα πρότεινες για να βελτιωθεί;
Θα έλεγα ότι η διαφορά με την Αγγλία δεν έχει να κάνει με το ταλέντο. Και στην Ελλάδα γνωρίζουμε ότι υπάρχουν κορίτσια με ταλέντο και τώρα τα τελευταία χρόνια πολλές έχουν φύγει και στο εξωτερικό όπως έχουμε δει. Οπότε θα έλεγα στον κόσμο να το αγκαλιάσει, να το δει πιο ζεστά και σιγά σιγά όλα πιστεύω θα γίνουν. Απλά χρειάζονται τα κορίτσια να έχουν τις κατάλληλες βάσεις από μικρή ηλικία για να αναπτυχθούν όσο μεγαλώνουν.
Κεφάλαιο Εθνική Ελλάδας. Τι σημαίνει όταν φοράς το εθνόσημο;
Μέχρι στιγμής θα έλεγα είναι ό,τι καλύτερο έχω καταφέρει στη ζωή μου. Μπορεί να μην έχω ζήσει τόσα πολλά όπως άλλες παίκτριες της ομάδας που είναι μεγαλύτερες ηλικιακά, τόσες πολλές εμπειρίες, αλλά σίγουρα ήταν αρκετά για να καταλάβω πόσο μεγάλο είναι αυτό που έχω καταφέρει.
Το πρώτο σου παιχνίδι με την Εθνική το θυμάσαι;
Είμαι στην Εθνική στα δοκιμαστικά τον Δεκέμβριο του 2013, όταν ήμουν 14 ετών. Ένα φιλικό που είχε γίνει στο Ναύπλιο με την Τουρκία και κερδίσαμε 3-2.
Όταν ήρθε το φαξ με την κλήση, πώς αντέδρασες;
Εγώ εκείνη την ημέρα ήμουν στο σχολείο και είχε έρθει η μητέρα μου να μου το πει όταν είχα σχολάσει. Ήταν κάτι που δεν περίμενα. Ήμουν τότε στην ομάδα της Καβάλας, πρώτη μου χρονιά που έπαιζα ποδόσφαιρο, δεν γνώριζα για Εθνικές ομάδες, δεν ήμουν ποτέ ενημερωμένη. Και απλά δεν το πίστευα.
Σε λίγες μέρες ξεκινούν τα προκριματικά του Euro. Τι μπορεί να καταφέρει ομάδα;
Το πρώτο ματς είναι στις 8 Οκτωβρίου με τη Γερμανία εντός έδρας, στη Θεσσαλονίκη. Γνωρίζουμε φυσικά τις δυσκολίες γιατί η Γερμανία είναι το νο2 στην κατάταξη μετά την Αμερική. Σίγουρα θα προσπαθήσουμε να πάμε με την καλύτερη δυνατή ψυχολογία. Με τον προπονητή τον κ. Πριόνα, έχουμε προσπαθήσει πολύ και ατομικά και συλλογικά, δουλεύουμε τακτικά, γνωρίζουμε ότι η πρώτη θέση είναι κάτι πολύ δύσκολο, που δίνει την απευθείας πρόκριση. Αλλά νομίζω ότι έχουμε ελπίδες για να κατακτήσουμε τη δεύτερη θέση.
Μπορεί η Εθνική να βρεθεί στην τελική φάση μιας διοργάνωσης;
Δεν ξέρω αν εγώ είμαι πολύ αισιόδοξη, αλλά ναι, το πιστεύω. Μπορεί όχι στο αμέσως επόμενο, αλλά έχουμε πολλές ελπίδες να παίξουμε είτε σε κάποιο Μουντιάλ είτε σε Euro.
Σημαντικότερη στιγμή μέχρι τώρα στην καριέρα σου;
Νομίζω ήταν το πρώτο μου φιλικό με την Εθνική Γυναικών, τον περασμένο Νοέμβριο με τη Σλοβακία. Και αυτό γιατί είχε γίνει στην πόλη που γεννήθηκα (την Καβάλα) και είχαν έρθει οι γονείς μου, οι φίλοι μου, ήταν και πρώτο φιλικό και στην πόλη που γεννήθηκα.
Και το ματς που θα ξαναέπαιζες;
Θα έλεγα έναν τελικό Κυπέλλου με την ομάδα μου στην Αγγλία που τον χάσαμε. Ακόμα πιστεύω ότι εκείνον τον αγώνα μπορούσαμε να τον είχαμε κερδίσει και ακόμα είμαι στεναχωρημένη που χάσαμε.
Σε ένα κορίτσι που θέλει να παίξει ποδόσφαιρο, τι θα το συμβούλευες; Ή τι θα έλεγες για να το παροτρύνεις να παίξει;
Θα του έλεγα να μην ακούει τι λένε γύρω του, σε περίπτωση που οι άνθρωποι που το περιβάλλουν έχουν κάποια αρνητικότητα και να ακολουθήσει αυτό που αγαπάει, γιατί σίγουρα στο τέλος θα ανταμειφθεί.
Αγαπημένη παίκτρια;
Δεν θα πω την Άλεξ Μόργκαν γιατί είναι πολύ κλασικό. Θα πω όμως την Λούσι Μπρονζ, που αναδείχθηκε καλύτερη παίκτρια στο Τσάμπιονς Λιγκ. Την έχω δει και από κοντά βέβαια, δεν ήμασταν αντίπαλες αλλά την είχα δει από κοντά. Ατέλειωτο τρέξιμο, βοηθάει την ομάδα της και αμυντικά και επιθετικά και τη Λιόν και την Αγγλία.
Και μια ευχή για το κλείσιμο;
Να έχουμε πάντα την υγεία μας και ο καθένας να κάνει αυτό που αγαπάει και να μην ακούει τι λένε οι άλλοι.