Η Ευρωπαϊκή Super League εξετάζει αγωγή 3,63 δισ. € κατά της UEFA.
Η ευρωπαϊκή Super League εξετάζει μία αγωγή κατά της UEFA, απαιτώντας αποζημίωση για ζημιές μετά τις ενέργειες που εφάρμοσε για να εμποδίσει την έναρξη της νέας διοργάνωσης από το 2021.
Σύμφωνα με Ιταλικά ΜΜΕ, η αποζημίωση που ζητάει η ευρωπαϊκή Super League θα μπορούσε να φτάσει τα 3,63 δισ. ευρώ συνολικά.
«Το ποσό – το οποίο προέκυψε μέσω δομημένης ανάλυσης, βάσει προκαταρκτικών συζητήσεων με διάφορους εμπειρογνώμονες – καθορίστηκε λαμβάνοντας υπόψη μια καθυστέρηση τριών ή τεσσάρων ετών στην έναρξη της νέας διοργάνωσης, λόγω των περιοριστικών κανόνων και των απειλών οικονομικών κυρώσεων. που εμπόδισε τη γέννηση του τουρνουά τον Απρίλιο του 2021. Ένα έργο που στη συνέχεια ανέκτησε δύναμη – αν και με διαφορετική μορφή – μετά την απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο αποφάνθηκε για τη μονοπωλιακή θέση της UEFA στη διοργάνωση ποδοσφαιρικών διοργανώσεων στο Ευρώπη», σημειώνεται χαρακτηριστικά.
Συγκεκριμένα, η απόφαση, εντελώς δεσμευτική και μη υποκείμενη σε έφεση, καθόρισε ότι το καταστατικό της UEFA και της FIFA που χρησιμοποιήθηκε το 2021 για να εμποδίσει τη γέννηση του έργου της ευρωπαϊκής Super League είναι παράνομο, καθώς είναι αντίθετο με τους νόμους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις αρχές που υποστηρίζουν, όπως ο ελεύθερος ανταγωνισμός και η ελευθερία παροχής υπηρεσιών σε ολόκληρη την ΕΕ.
Έτσι, φαίνεται πως αν δεν υπήρχε το κανονιστικό πλαίσιο και οι καταχρηστικές πρακτικές της FIFA και της UEFA, το έργο της ευρωπαϊκής Super League θα μπορούσε να αναπτυχθεί αυτόνομα.
Αυτό δεν κατέστη δυνατό λόγω των περιοριστικών κανόνων των δύο διοικητικών οργάνων και των απειλών με κυρώσεις κατά των συλλόγων και των παικτών που εμπλέκονται στο έργο. Εξ ου και η απαίτηση αποζημίωσης 3,63 δισ. ευρώ.
Υπάρχει επίσης ένα δεύτερο σενάριο, στο οποίο η αξίωση ζημιών δισεκατομμυρίων δολαρίων θα μπορούσε να φτάσει σε διπλάσιο ποσό, ένα σενάριο όμως που συνδέεται με την υπόθεση ότι η ευρωπαϊκή Super League δεν θα δει ποτέ το φως της δημοσιότητας.
Ποιο αναλυτικά:
Μήνυση UEFA Super League – Πώς επιτεύχθηκε το αίτημα για αποζημίωση
Υπάρχουν διάφοροι τομείς στους οποίους, σύμφωνα με την ίδια τη Super League, θα είχαν πραγματοποιηθεί οι ζημιές για τις οποίες ζητείται πλέον αποζημίωση. Ξεκινώντας από το δάνειο των 4 δισ. ευρώ που διαπραγματεύτηκε, τεκμηριώθηκε και εγγυήθηκε η επενδυτική Αμερικάνικη τράπεζα JPMorgan . Τα έσοδα θα είχαν διανεμηθεί στους συμμετέχοντες συλλόγους, αλλά λόγω των ενεργειών που υλοποίησε η UEFA και του επακόλουθου μπλοκαρίσματος του έργου το 2021, το δάνειο δεν εκταμιεύτηκε ποτέ. Ως αποτέλεσμα, τα πολύ βολικά επιτόκια που θα μπορούσαν να είχαν επιτευχθεί εκείνη την ιστορική στιγμή (που χρονολογούνται πριν από σχεδόν τρία χρόνια) δεν είναι πλέον διαθέσιμα στην αγορά. Σε αυτή τη βάση βασίζεται και το αίτημα αποζημίωσης από την Εταιρεία Super League.
Η εν λόγω χρηματοδότηση είχε παρόμοια δομή με υποθήκη με πάγιες ετήσιες πληρωμές . Την ώρα της ανακοίνωσης της Super League ο δανεισμός θα μπορούσε να ληφθεί με επιτόκιο 3%, ενώ στην τρέχουσα αγορά είναι πιθανό να φτάσει το 6%, σύμφωνα με εκτιμήσεις. Η διαφορά στην τρέχουσα αξία μεταξύ αυτών των δύο αποτελεσμάτων είναι περίπου 1 δισ. ευρώ, ποσό που η Super League ποσοτικοποιεί ως ζημιά από αυτή την άποψη.
Η Super League που σχεδιάστηκε για το 2021 – και η εξέλιξή της στα τέλη του 2023 – θα περιλάμβανε σημαντικά μεγαλύτερο αριθμό αγώνων υψηλής ποιότητας μεταξύ των λεγόμενων μεγάλων συλλόγων, όπου η διαφορά στο επίπεδο του κοινού είναι τεράστια σε σύγκριση με ορισμένους αγώνες χαμηλότερης ποιότητας που προσφέρεται επί του παρόντος από το UEFA Champions League (η αναφορά αφορά εκείνους τους αγώνες μεταξύ συλλόγων που θεωρούνται μεσαίες ή μικρές, τους οποίους το μοντέλο που μελετά η Super League δεν προβλέπει στο υψηλότερο επίπεδο). Κατά συνέπεια, η αξία των τηλεοπτικών δικαιωμάτων στη Super League σίγουρα θα ήταν (και θα είναι) μεγαλύτερη.
Το ερώτημα είναι: πόσο υψηλότερο από αυτό που παίρνει η UEFA πουλώντας τις διοργανώσεις της στην αγορά; Οι συντηρητικές εκτιμήσεις που έγιναν από τη Super League δείχνουν μια τιμή 30% υψηλότερη , αλλά μια πιο «επιθετική» ανάλυση θα μπορούσε να οδηγήσει σε εκτίμηση 50% ή και 100% περισσότερο, πρακτικά διπλάσιο από το ποσό που συλλέγει η UEFA.
Στην πρώτη περίπτωση (30%), λοιπόν, θεωρούνται διαφυγόντα έσοδα άνω των 700 εκατ. ευρώ , ενώ στη δεύτερη περίπτωση (50%) το συνολικό ποσό ανέρχεται ακόμη και σε 1,2 δισ. ευρώ . Εκτίμηση έγινε και στο μέτωπο των εσόδων του σταδίου, καθώς ο αριθμός των εγγυημένων αγώνων είναι στην πραγματικότητα μικρότερος για τους συλλόγους που συμμετέχουν στο UEFA Champions League , σε σύγκριση με το μοντέλο που μελετήθηκε από τη Super League . Χρησιμοποιώντας ως δείκτη τα μέσα έσοδα ανά εντός έδρας αγώνα για τρία χρόνια και λαμβάνοντας υπόψη τον πληθωρισμό, καταλήγουμε σε συνολικά χαμένα έσοδα άνω του μισού δισεκατομμυρίου ευρώ.
Τέλος, η Super League θεωρεί ότι έχει γίνει ζημιά και στον εμπορικό τομέα. Σύμφωνα με τη λογική των διοργανωτών, ο διαγωνισμός όπως διαφημίζεται θα αύξανε σημαντικά την παγκόσμια απήχηση των συμμετεχόντων συλλόγων ως αποτέλεσμα της αυξημένης τηλεθέασης και της ενισχυμένης προβολής. Αποτέλεσμα που θα οδηγούσε διαχρονικά σε αύξηση των εσόδων από χορηγούς. Από αυτή την άποψη, οι εκτιμήσεις εξετάζουν πιθανή αύξηση 10% στα εμπορικά έσοδα την τριετία που δεν παίχτηκε η Super League, αλλά αυτή είναι επίσης μια συντηρητική εκτίμηση.
Συνολικά, λοιπόν, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα στοιχεία (χρηματοδότηση της JP Morgan, έσοδα από τηλεοπτικά δικαιώματα, έσοδα γηπέδου και εμπορικά έσοδα), το αίτημα της Super League για αποζημίωση στην αγωγή της UEFA θα κυμανθεί από το ελάχιστο 3,1 δισεκατομμύρια έως το μέγιστο 3,6 δισεκατομμύρια ευρώ .
Μήνυση UEFA Super League – Επόμενα βήματα
Δεδομένης της έλλειψης διαλόγου με την UEFA και λαμβάνοντας υπόψη ότι η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου δεν φαίνεται να έχει την πρόθεση (τουλάχιστον προς το παρόν) να προσαρμοστεί σε ό,τι καθιερώθηκε με την απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Σούπερ Λίγκα θα συνεχίσει στον δικό της δρόμο. Από καθαρά νομική άποψη, η Super League Company είναι πεπεισμένη ότι βρίσκεται στο πλευρό της λογικής, με βάση όσα έχει διαπιστωθεί από το Δικαστήριο και όσα μπορούν να βρεθούν στα άρθρα 101 και 102 της Συνθήκης για τη Λειτουργία του Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΛΕΕ) για την ελευθερία του ανταγωνισμού.
Παρά το πολιτικό βάρος ενός φορέα όπως η UEFA, που οργανώνει το ποδόσφαιρο σε ηπειρωτικό επίπεδο εδώ και δεκαετίες και που θα μπορούσε να βασίζεται στην υποστήριξη των κρατών μελών (προφανώς συμπαγής, μαζί με τις αντίστοιχες ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες τους), σε νομικό επίπεδο υπάρχει δεν υπάρχει χώρος για ερμηνείες σχετικά με τη μονοπωλιακή θέση του ευρωπαϊκού κυβερνητικού οργάνου. Μένει να δούμε αν η UEFA θα λάβει υπόψη της αυτή την κατάσταση ή αν –όπως φαίνεται– η σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη.