Ο επί σειρά ετών αρχηγός του Αjax και της εθνικής Ολλανδίας, Ruud Krol μίλησε στο Νίκο Στρατή για τον αγώνα του “Αίαντα” με την Tottenham για τους ημιτελικούς του Champions League δίνοντας πλέον 70% πιθανότητες στην ολλανδική ομάδα να περάσει στον τελικό της Μαδρίτης, ενώ θυμήθηκε και τα …ένδοξα χρόνια της εποχής, στην οποία φορούσε τη φανέλα μιας εκ των πλέον επιτυχημένων ομάδων της ιστορίας του ποδοσφαίρου!
Ο (πλέον 70χρονος) Ρούντι Κρολ είναι ένας από τους …ζωντανούς θρύλους του Ολλανδικού ποδοσφαίρου! Βασικό στέλεχος του Άγιαξ που κατέκτησε τα τρία σερί κύπελλα Ευρώπης πρωταθλητριών ομάδων στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ενώ αποτέλεσε έναν από τους πιο πρωτοποριακούς αμυντικούς της τότε εποχής καθώς μπορούσε με μεγάλη άνεση να αγωνιστεί και ως μέσος εκτός από αμυντικός (είχε παίξει σε όλες τις θέσεις της άμυνας!) Με αξιοζήλευτη τεχνική κατάρτιση και ποιότητα αλλά και ταχύτητα, στοιχεία που αν δεν είχες τότε δεν υπήρχε περίπτωση να έπαιζες σε μία από τις καλύτερες ομάδες που εμφανίστηκαν στην ιστορία του σπορ. Εκτός από τον “Αίαντα” φόρεσε τις φανέλες των Βανκούβερ, Νάπολι και Κάννες αλλά και της εθνικής Ολλανδίας (συνολικά 83, πολλές ως αρχηγός ενώ πέτυχε και τέσσερα γκολ με τους “οράνιε”). Φυσικά ανάμεσα στις ομάδες που εργάστηκε ήταν ο Αγιαξ (την περασμένη δεκαετία βοηθός του Ροναλντ Κούμαν) ενώ τώρα κάθεται στον πάγκο της Τυνησιακής Σφαξιέν.
Με αφορμή την συμμετοχή του Αγιαξ στους ημτελικούς του Τσάμπιονς λιγκ μας είπε: “Πίστευα πως ο Αγιαξ ήταν φαβορί για να πάει τελικό (σ.σ. πριν το πρώτο ματς μιλώντας στην τηλεοπτική εκπομπή ΣΠΟΡ ΣΚΟΡ ΡΕΚΟΡ του ΑΡΤ είχε δώσει 60% πιθανότητες στην παλιά του ομάδα για να νικήσει μέσα στο Λονδίνο!). Εχει πιο βαριά φανέλα από την Τότεναμ στην Ευρώπη χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως το έργο του είναι εύκολο. Ο προπονητής της Αγγλικής ομάδας όμως έκανε ένα τακτικό λάθος κατά τη γνώμη μου, δεν λειτούργησε καλά το 3-5-2 με το οποίο ξεκίνησε και φυσικά πήγε πολύ καλύτερα με το 4-4-2 μετά την είσοδο του Σισοκό. Για μένα από πλευράς Αγιαξ ξεχώρισε σε απόδοση ο σκορερ Ντόνι Φαν Ντε Μπεεκ και στην άμυνα ο Ντάλεϊ Μπλιντ. Εξαιρετικός βέβαια και ο Ματάις Ντε Λιχτ (σ.σ. 19 ετών) που μπορεί να γίνει στο μέλλο ο καλύτερος αμυντικός στον κόσμο! Πλέον δίνω ποσοστό 70% στον Αγιαξ να περάσει στον τελικό!”
-Κ.Κρολ είναι προνόμιο να συνομιλούμε και θέλω να μας ταξιδέψετε πίσω στη δεκαετία του ’70, τί θυμάστε από τότε; Τι σημαίνει για σας ο Αγιαξ;
Ο Αγιαξ είναι ένα μεγάλο όνομα του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, σημαίνει πάρα πολλά για όλους μας. Φέραμε επανάσταστη στο διεθνές στερέωμα στις αρχές της δεκαετίας του ’70 με το ποδόσφαιρο που παίζαμε και τους τίτλους που κατακτήσαμε. Δεν ήταν εύκολο για τις επόμενες ομάδες του Αγιαξ να κουβαλήσουν αυτήν την κληρονομιά. Βγήκε και μία μεγάλη ομάδα το 1995 που πήρε το Τσάμπιονς λιγκ και ελπίζω και η τωρινή ομάδα να καταφέρει το ίδιο.”
-Είχατε συνειδητοποιήσει την εποχή που παίζατε ότι γράφατε ιστορία;
Στην αρχή νομίζω οχι! Οταν παίζαμε στο γήπεδο μας (De Meer, χωρ. 20.000) πολλές φορές δεν ήταν sold out αν και στα Ευρωπαϊκά παιχνίδια παίζαμε στο Ολυμπιακό Στάδιο του Αμστερνταμ μαζεύαμε 60.000 κόσμο! Παρ’όλα αυτά δεν είχαμε ακόμα καταλάβει ότι γράφαμε ιστορία. Όταν πηγαίναμε στο εξωτερικό πχ Ισπανία, Ιταλία τα γήπεδα γέμιζαν και στα αποδυτήρια κάναμε πλάκα, το διασκεδάζαμε. Ο Ρίνους Μίχελς άρχισε να χτίζει την ομάδα από το 1966 και σιγά σιγά την μετέτρεψε σε ένα παντοδύναμο σύνολο. Ηταν περίεργη η εποχή γιατί τότε σε πολλές χώρες και φυσικα και στην Ολλανδία το ποδόσφαιρο από ημιεπαγγελματικό γινόταν επαγγελματικό. Ο Μίχελς έψαχνε τρόπο να υπερνικήσει το αμυντκό παιχνίδι των Ιταλών, το περίφημο “κατενάτσιο” που τότε επικρατούσε στην Ευρώπη. Χάσαμε 4-1 το 1969 στον τελικό της Μαδρίτης από τη Μίλαν (δεν έπαιζε ακόμα βασικός) αλλά χρονιά με τη χρονιά ωριμάζαμε και στις αρχές της επόμενης δεκαετίας κυριαρχήσαμε!
-Στον τελικό του Ουέμπλεϊ με τον Παναθηναϊκό (2 Ιουνίου 1971) ήσασταν τραυματίας, πώς νιώσατε;
“Ναι πραγματικά! Είχα υποστεί κάταγμα στον ημιτελικό με την Ατλέτικο Μαδρίτης κι όταν περάσαμε στον τελικό έλεγα: “Θεε μου τί έπαθα! Είμαστε στον τελικό και τον χάνω!”. Ευτυχώς όμως παίξαμε σε ακόμα δύο τελικούς και μάλιστα διαδοχικούς και έτσι κατάφερα να παίξω κι εγώ σε τελικό!”
-Εσείς προσωπικά όμως κάνατε κάτι ξεχωριστό για εκείνη την εποχή σε ότι αφορά στην θέση του αμυντικού. Κατεβάζατε τη μπάλα προς την επίθεση και έτσι ξεκινούσε η ομάδα την ανάπτυξη από την άμυνα! Δεν ήταν και πολλοί αμυντικοί τότε που το κατάφερναν αυτό!
“Σωστά! Το σύστημα μας ήταν το “Total Football”, όλοι οι παίκτες έπρεπε να κινούνται, να αλλάζουν θέσεις και να βρίσκουν κενούς χώρους. Αυτή ήταν η φιλοσοφία του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου. Θυμάμαι τότε έκανα έξτρα προπονήσεις δύο φορές κάθε εβδομάδα με σουτ, σέντρες, κατοχή μπάλας κλπ για να γίνω καλύτερος και δημιουργικά…”
-Και μάλιστα παίξατε δύο τελικούς παγκοσμίου κυπέλλου σε δύο διαφορετικές θέσεις! Το 1974 ως αριστερός μπακ και το ’70 ως αρχηγός παίζατε λίμπερο!
“Ισχύει! Έπαιζα στον Αγιαξ ως κεντρικός αμυντικός, αλλά και στη θέση του αριστερού αμυντικού. Οταν ο Μίχελς έφυγε για την Μπαρσελόνα (σ.σ. ανέλαβε ο Ρουμάνος Στέφαν Κόβατς) έπαιζα κυρίως ως αριστερός αμυντικός κι όταν ο Μίχελς επέστρεψε με έβαλε ξανά κεντρικό αμυντικό, καθώς έκρινε πως η ομάδα εκεί με χρειαζόταν περισσότερο!”
-Ως παλιός αμυντικός αλλά και εν ενεργεία προπονητής, ποιά είναι η άποψη σας για δύο από τους κορυφαίους στόπερ στον κόσμο, τον Ματάις Ντε Λιχτ και τον Βίρζιλ Φαν Ντάικ;
“Ο Ντε Λιχτ είναι πολύ καλός σε όλα τα στυλ παιχνιδιού. Χαμηλά, ψηλά, δυναμικός και με εξαιρετική τεχνική. Κάνει μερικά λάθη βέβαια ακόμα, αλλά είναι μόλις 19 ετών. Εχει ολα τα φόντα να γίνει ο κορυφαίος του πλανήτη! Ο Φαν Ντάικ είναι πιο έμπειρος, βγάζει μία ηρεμία κι ωριμότητα στο παιχνίδι του, διαβάζει τις φάσεις και επεμβαίνει αποτελεσματικά. Είναι βέβαια πιο μεγάλος σε ηλικία. Αναμφίβολα τυχερός ο Ρόναλντ Κούμαν που τους έχει στην εθνική Ολλανδίας!”
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΗ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΞΗ ΤΟΥ ΡΟΥΝΤ ΚΡΟΛ ΣΤΟ ΑΡΤ