Έκανε μια καταπληκτική χρονιά με την ομάδα της τη Λάρισα ενώ οι εμφανίσεις της με την Εθνική Κορασίδων ήταν και το διαβατήριο της για να περάσει το κατώφλι της Εθνικής γυναικών. Η ίδια υπόσχεται ότι θα δουλέψει πολύ για να καταφέρει να πετύχει και στην καινούργια προοπτική που ανοίγεται μπροστά της.
Η Ζωή Νάση μίλησε αποκλειστικά στο www.kingsport.gr και στους Θάνο Φωτόπουλο και Γιάννη Δρόσο για τα πρώτα της βήματα στο ποδόσφαιρο, την ομάδα της την Λάρισα την Εθνική Ελλάδας ενώ τονίζει ότι η επιτυχία της Εθνικής Κορασίδων δείχνει ότι το γυναικείο ποδόσφαιρο έχει πολύ μέλλον. Τέλος η νεαρή γκολκίπερ αναφέρεται και στα δικά της ποδοσφαιρικά όνειρα που δεν περιορίζονται στην Ελλάδα.
Αναλυτικά η συνέντευξη
Πώς ξεκίνησες το γυναικείο ποδόσφαιρο και γιατί το επέλεξες;
Από την αρχή που πήγαινα στην ακαδημία των αγοριών ήμουν μια χαρά γενικά. Και μετά έπρεπε να πάω αναγκαστικά στη γυναικεία για να συνεχίσω την καριέρα μου «». Και αναγκάστηκα να πάω στο γυναικείο, ξεκινώντας από τη Γ’ εθνική και σιγά σιγά ανεβαίνω και στην Α’.
Σου άρεσε από μικρή δηλαδή, έλεγες «μπαμπά, μαμά θέλω να παίζω ποδόσφαιρο»;
Από μικρή σίγουρα με είχε βάλει ο πατέρας μου στο ποδόσφαιρο και εγώ το συνέχισα γιατί μου άρεσε.
Είχες κάποιο παίκτη ή κάποια παίκτρια πρότυπο όταν ξεκίνησες;
Όχι, δεν είχα ποτέ πρότυπα.
Έπαιζες πάντα τερματοφύλακας ή σου άρεσε να παίζεις και «μέσα»;
Από την αρχή έπαιζα τερματοφύλακας, αν και μου άρεσε και το μέσα λίγο.
Δεν δοκίμασες άλλες θέσεις;
Όχι, όντως δεν δοκίμασα ιδιαίτερα.
Αγωνίζεσαι σε μία ομάδα που είναι πολύ ιστορική ποδοσφαιρικά και πολύ οργανωμένη στο γυναικείο κομμάτι τουλάχιστον (στην ΑΕΛ). Πόσο βοηθάει αυτό στην εξέλιξή σου;
Είναι σημαντικό για εμένα γιατί είμαι και σε μικρή ηλικία, γιατί με βοηθάνε, με στηρίζουν, με προωθούν σε κάποια πράγματα και είναι σημαντικό να παίζω Α’ εθνική, γιατί είναι και πιο δύσκολα τα πράγματα. Οπότε βελτιώνομαι.
Πώς ήταν φέτος η εμπειρία του πρωταθλήματος;
Ήταν μια πετυχημένη χρονιά θα έλεγα, γιατί κατακτήσαμε τις υψηλές θέσεις, που για εμάς δεν ήταν μέσα στους κύριους στόχους γιατί πέρυσι ανεβήκαμε από τη Β’ και θα έλεγα ότι είναι ευτυχία για όλες τις παίκτριες και για την ομάδα.
Άρα αυτό σε βοήθησε. Έτσι;
Ναι σίγουρα με βοήθησε.
Οι γονείς σου σε όλο αυτό είναι κοντά σου;
Ναι είναι δίπλα μου, όπως είπα και ο πατέρας μου επειδή ασχολείται με το ποδόσφαιρο με βοηθάει σε όλα. Και η μαμά μου είναι δίπλα μου σε όλο αυτό. Και προσπαθώ να κάνω το καλύτερο για εμένα στον τομέα αυτό.
Από εθνική κορασίδων, εθνική γυναικών, τα πρώτα συναισθήματα.
Μόλις είδα το φαξ που ήρθε, δεν το πρόσεξα ότι ήταν για την εθνική γυναικών και λέω, «α εντάξει, ήρθε η κλήση για την εθνική νεανίδων». Και μετά το κοιτάω καλύτερα και βλέπω εθνική γυναικών και σοκαρίστηκα λιγάκι. Γιατί είμαι μόνο 17 χρονών και πέρυσι ανέβηκα στην επόμενη ηλικιακή βαθμίδα, στις νεανίδες. Στην αρχή σοκαρίστηκα και λέω «ουάου πώς έγινε αυτό». Στη συνέχεια όμως ένιωσα πολύ περήφανη για τον εαυτό μου, που κάνω περήφανους και τους δικούς μου ανθρώπους, ένιωθα τους κόπους μου να ανταμείβονται . θα προσπαθήσω να δείξω αυτό που αξίζω.
Θεωρείς ότι η κλήση σου αντανακλά και στην επιτυχία που έχει η εθνική κορασίδων;
Ίσως, ναι.
Ήταν το επιστέγασμα όλης αυτής της πορείας σου φέτος αυτή η κλήση;
Εγώ πιστεύω πως ήταν αποτέλεσμα όλης της δουλειάς που έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Σίγουρα η συμμετοχή μου στην Εθνική Κορασίδων μου έδωσε άλλο κίνητρο, όπως και με την ΑΕΛ που μου έδωσε και αυτή κίνητρο. Από’ κει και πέρα, πιστεύω όλοι οι τομείς παίζουν ρόλο.
Τώρα σε λίγο θα πας και θα προπονηθείς με όλες τις μεγάλες του ποδοσφαίρου. Έχεις άγχος; Τις έχεις αντιμετωπίσει στο γήπεδο, άλλο όμως τώρα.
Σίγουρα, ναι υπάρχει άγχος. Αλλά δεν είναι σε μεγάλο βαθμό ώστε να με κρατάει πίσω. Εδώ ήρθα να παίξω μπάλα, να δείξω ότι αξίζω. Το άγχος είναι δευτερεύον συναίσθημα από τη χαρά.
Όταν είδες το φαξ, ποια συμπαίκτριά σου πήρες τηλέφωνο;
Δεν το είπα σε κάποιον συγκεκριμένα. Αρχικά το είπα σε μια φίλη μου και εν συνεχεία και στους φίλους μου και μου είπαν «μπράβο, συγχαρητήρια». Μετά μου έστειλαν συγχαρητήρια και οι συμπαίκτριές μου τόσο από την Εθνική Κορασίδων όσο και από την ΑΕΛ.
Στη Ρήγα μίλησες; Που ήταν και αυτή εδώ;
Όχι δεν της το είπα, το είδε μονή της, όπως άλλωστε και όλες οι συμπαίκτριες μου. Και η Γαγάρα και μου έστειλαν συγχαρητήρια .Χαίρομαι που είναι δίπλα μου σε αυτό, γιατί έχουν βρεθεί και αυτές σε αυτές τις εθνικές και ξέρουν τι πάει να πει να είσαι στην εθνική γυναικών. Και μου ευχήθηκαν να τα πάω καλά. Γιατί όπως έχουν κληθεί και αυτές, θέλουν και εγώ να τα πάω καλά.
Σου το ευχόμαστε. Πρόσφατα αντιμετωπίσατε με τις κορασίδες τη Γαλλία που είναι υπερδύναμη στο χώρο και την κερδίσατε 1-0. Πώς ένιωσες;
Εντάξει, το να κερδίζεις τη Γαλλία είναι αδιανόητο, δεν υπάρχει. Γιατί δεν το πίστευε καμία μας, ίσως να το πίστευε από λίγο η κάθε μία. Και μόλις βάλαμε το γκολ δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουμε, είχαμε όλες τις δυνάμεις και το πάθος να το πάρουμε το παιχνίδι. Και μόλις το πήραμε το συναίσθημα ήταν σαν να είχαμε περάσει στην ουσία, ήταν απεριόριστη η χαρά μας. Αισθανόμασταν περήφανες που νικήσαμε αυτή την υπερδύναμη. Και πιστεύαμε ότι άμα είχαμε λίγο περισσότερο πάθος θα μπορούσαμε να περάσουμε.
Άρα σας μένει η πίκρα ότι «κερδίσαμε τη Γαλλία που είναι υπερδύναμη αλλά δεν προκριθήκαμε»;
Ναι, ακριβώς. Γιατί η Γαλλία είχε κερδίσει και τις άλλες δύο χώρες και εμείς είχαμε περιθώριο να τις κερδίσουμε. Οπότε ήταν πίκρα για εμάς.
Ίσως είναι και το πρόγραμμα που δεν βοήθησε. Θα έπρεπε η Γαλλία να ήταν πρώτη αγωνιστική ή δεύτερη.
Δεν νομίζω πως αυτό παίζει ρόλο, γιατί αν η Γαλλία είχε μπει δυνατά θα μπορούσε να μας νικήσει, αν το είχε βάλει στόχο. Οπότε πιστεύω πως μπήκε «χαλαρά» με εμάς.
Οι δικοί σου οι στόχοι ποιοι είναι;
Οι δικοί μου οι στόχοι… επειδή θα είμαι τρίτη λυκείου, να τελειώσω το σχολείο, να περάσω σε μια καλή σχολή και να παίζω ταυτόχρονα σε μια ομάδα. Και να τα πάω καλά με αυτή την ομάδα, να συνεχίσω το ποδόσφαιρο, να έχω επιτυχίες σε αυτό. Και να βοηθάω την ομάδα, αλλά και να είμαι καλή και στο σχολείο.
Συνδυάζονται αυτά τα δύο;
Πιστεύω συνδυάζονται άμα το θέλεις.
Έχεις σαν προοπτική το εξωτερικό; Να παίξεις σε ομάδα του εξωτερικού;
Ναι, θα το ήθελα. Αλλά είναι λίγο δύσκολο γενικά στο γυναικείο να προωθηθείς. Αλλά σίγουρα είναι ένας στόχος μου.
Δύσκολο γιατί είναι;
Είναι δύσκολο γιατί το γυναικείο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα δεν είναι τόσο ανεπτυγμένο, οπότε στο εξωτερικό «οι παίκτριες είναι πιο δουλεμένες, οπότε για την Ελλάδα είναι δύσκολο για μια παίκτρια να πάει στο εξωτερικό και να παίξει.
Αυτό όμως το έχουν καταφέρει πολλές γυναίκες.
Ναι, αυτό είναι πολύ καλό, γιατί και προωθείται και η Εθνική ομάδα με παίκτριες που παίζουν στο εξωτερικό. Και είναι καλό και για τις μικρότερες, γιατί τις βλέπουν και παίρνουν παράδειγμα. Δεν το βάζουν κάτω και συνεχίζουν να προσπαθούν για να παίξουν στο εξωτερικό.
Και μια ευχή δική σου;
Εύχομαι η εθνική, γενικότερα, να πάρει αυτά που δεν έχει πάρει αυτά τα χρόνια και ειδικά τα τελευταία 2 χρόνια που έχει πολλές επιτυχίες και βρέθηκε πολύ κοντά σε προκρίσεις που δεν πήρε, να τις πάρει τα επόμενα χρόνια. Και η εθνική γυναικών επίσης να πάρει και αυτή αυτά που έχασε φέτος στην Αλβανία.
Σε ευχαριστούμε πολύ
Και εγώ σας ευχαριστώ.