Χαρά Δημητρίου στο Kingsport.gr: «Νιώθω ανατριχίλα και δακρύζω όταν ακούω τον Εθνικό ύμνο»

Η μέσος της Εθνικής Γυναικών και του ΠΑΟΚ, Χαρά Δημητρίου μίλησε στο Kingsport.gr και τον Γιάννη Δρόσο.

Η διεθνής παίκτρια του ΠΑΟΚ, αναφέρθηκε στο δύσκολο έργο της Εθνικής Γυναικών στα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, αλλά και την εμπειρία της από το εξωτερικό και τις διαφορές των πρωταθλημάτων.

Τόνισε πως το ποδόσφαιρο είναι άθλημα και για τις γυναίκες και πως πρέπει να παραμερίσουν τα «ταμπού» και να ασχοληθούν όλο και περισσότερα κορίτσια με το άθλημα.

Τέλος, αναφέρθηκε στους φετινούς στόχους της ομάδας της Θεσσαλονίκης για τη φετινή περίοδο.

Αναλυτικά η συνέντευξή της στο Kingsport.gr:

Ποιο ήταν το έναυσμά σου για να ξεκινήσεις το ποδόσφαιρο;

Παλιά θυμάμαι τον πατέρα μου, που έπαιζε και εκείνος ποδόσφαιρο. Έτσι ξεκίνησα και εγώ, να πηγαίνω μαζί του στο γήπεδο. Αυτός ήταν και ένας λόγος που μου άρεσε να παρακολουθώ και αγώνες και προπονήσεις του. Και αυτός ήταν και ο λόγος που ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο, στην αρχή με τις παρέες μου στη γειτονιά και μετά σε ακαδημία αγοριών, όπου και ενσωματώθηκα σε ηλικία 10 χρονών.

Εκτός από το ποδόσφαιρο έχεις ασχοληθεί με κάποιο άλλο άθλημα;

Κυρίως σαν χόμπι παίζω μπιτς βόλεϊ, αλλά τα καλοκαίρια. Δεν είναι ότι ήμουν σε κάποιο σύλλογο ή οτιδήποτε τέτοιο, αλλά μέσα στη γυμναστική ακαδημία μετά, στο ΤΕΦΑΑ, γνώρισα όλα τα αθλήματα.

Αγαπημένη θέση;

Ακραίος επιθετικός, από την αριστερή πλευρά. Αυτή συνήθισα να παίζω παλιά, ασχέτως που με τα χρόνια ήρθα όλο και πιο πίσω, αλλά αυτή είναι η αγαπημένη μου θέση.

Μέχρι πέρυσι έπαιζες στη Γερμανία, ποια είναι η εμπειρία σου από εκεί;

Ήμουν για 3 χρόνια στη Γερμανία. Μπορώ να την καθορίσω σαν μια εμπειρία ζωής, γιατί το έκανα σε μια καθοριστική ηλικία, στα 26 μου. Οπότε γνώρισα και ένα άλλο πρωτάθλημα, την Μπουντεσλίγκα. Τον τρόπο με τον οποίο παίζουν στη Γερμανία γενικότερα, το πόσο οργανωμένοι είναι και γενικά όλες τις παροχές. Σίγουρα και άλλο στυλ παιχνιδιού, τελείως διαφορετικό από ότι σε εμάς. Εκεί τα κύρια χαρακτηριστικά τους είναι στα φυσικά προσόντα, δηλαδή δύναμη, ταχύτητα και δίνουν έμφαση στην τακτική. Ενώ εδώ είμαστε πιο πολύ τεχνίτριες και παίζουμε περισσότερο με ψυχή και καρδιά.

Πέρα από το αγωνιστικό, ποιες είναι οι άλλες διαφορές ανάμεσα στα δύο πρωταθλήματα, ελληνικό με γερμανικό;

Κύρια χαρακτηριστική διαφορά θεωρώ ότι είναι η οργάνωση. Από μικρή ηλικία μπορεί ένα κορίτσι να ξεκινήσει το ποδόσφαιρο. Οι υποδομές τους και οι εγκαταστάσεις τους είναι πολύ καλές και οι παροχές που έχουν είναι οι ίδιες, όπως και εδώ σε μια ακαδημία αγοριών. Θα πω ξεκάθαρα την οργάνωση και το ενδιαφέρον που δείχνουν οι Γερμανοί για το γυναικείο ποδόσφαιρο.

Ο κόσμος εκεί πώς το αντιμετωπίζει;

Ο κόσμος γενικότερα έχει αγκαλιάσει στη Γερμανία το γυναικείο ποδόσφαιρο, αυτό το είδαμε και στο Παγκόσμιο των γυναικών, πόσος κόσμος ακολουθεί την γυναικεία ομάδα. Ακόμα και αν ένας Γερμανός μια Κυριακή που θα έχει αγώνα γυναικείου ποδοσφαίρου, δεν έχει να κάνει κάτι, προτιμά να πηγαίνει στο γήπεδο. Είναι η κουλτούρα τελείως διαφορετική σε σύγκριση με εμάς, που προτιμούμε να πάμε για έναν καφέ.

Οπότε για το ελληνικό γυναικείο ποδόσφαιρο, ποιες λύσεις θα πρότεινες για να βελτιωθεί;

Σίγουρα οι μεγάλοι σύλλογοι στο ανδρικό πρωτάθλημα, να δημιουργήσουν και εκείνοι τμήματα γυναικείου ποδοσφαίρου, έτσι ώστε να υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός. Έτσι, θεωρώ ότι αν υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός, θα υπάρχει και μεγαλύτερη πρόοδος και εξέλιξη. Περισσότερες παίκτριες επίσης θα ασχοληθούν με το γυναικείο ποδόσφαιρο και εύχομαι κάποια στιγμή άμεσα να γίνει και επαγγελματικό το ποδόσφαιρο.

Ναι, αλλά όλο αυτό δεν θα φέρει και τα αντίστοιχα αρνητικά (πχ βία κλπ);

Σίγουρα, γιατί είναι η νοοτροπία του κόσμου τέτοια. Απλά θεωρώ γενικότερα πως, εγώ πχ που παίζω αυτή τη στιγμή στον ΠΑΟΚ ότι είναι η καλύτερη ομάδα, που πρωτοστατεί τα τελευταία χρόνια στο γυναικείο ποδόσφαιρο, ότι είναι καλύτερο να υπάρχουν όλο και περισσότεροι αντίπαλοι, έτσι ώστε με τον ανταγωνισμό, όταν κάθε Κυριακή ξέρεις ότι το παιχνίδι θα είναι πολύ δυνατό, θα υπάρχει και εξέλιξη σε εσένα, δηλαδή προσωπική, αλλά και στην ομάδα.

Μιας και λέμε για τον ΠΑΟΚ, οι στόχοι για φέτος;

Σε κάθε περίπτωση, να κερδίσουμε τις εγχώριες διοργανώσεις, που είναι μόνο το πρωτάθλημα τώρα, γιατί τα τελευταία χρόνια δεν γίνεται Κύπελλο. Και φυσικά, η ομάδα φέτος απαρτίζεται από αρκετές νεαρές παίκτριες οι οποίες έχουν ταλέντο και θεωρώ ότι μέσα από το πρωτάθλημα θα κερδίσουν περισσότερη εμπειρία. Και αυτό σαν δέσιμο όλων μαζί, θα μας καθιστά να απαιτήσουμε κάτι καλύτερο στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Για τον νέο προπονητή, τον Σπύρο Φιλίππου ένα σχόλιο;

Ο νέος προπονητής τακτικά είναι αρκετά καλός, δηλαδή έχει πάρα πολλή εμπειρία και από ανδρικά πρωταθλήματα και από το γυναικείο που ήταν πιο παλιά στη Δράμα. Θα πω ότι σε μικρό χρονικό διάστημα, κατάφερε να μας κάνει όλους μια γροθιά. Και αυτό φάνηκε στο πόσο πειθαρχημένα παίξαμε στο τελευταίο παιχνίδι μας στο Τσάμπιονς Λιγκ, απέναντι στην Κβίνερ.

Και πάμε τώρα στο κεφάλαιο Εθνική Ελλάδας. Τι σημαίνει όταν φοράς το εθνόσημο;

Σίγουρα από τα πρώτα χρόνια που αγωνίζομαι για την Εθνική ομάδα με το εθνόσημο, είναι για εμένα η μεγαλύτερη τιμή που θα μπορούσα να έχω στη ζωή μου. Θεωρώ ότι ο στόχος κάθε αθλητή είναι να ενσωματωθεί στην Εθνική ομάδα. Ότι όσο το καταφέρνεις αυτό και το κάνεις, θέλεις κάθε χρόνο να γίνεσαι καλύτερος, για να μπορείς αυτό το εθνόσημο να το τιμάς. Νιώθω ανατριχίλα και δακρύζω όταν ακούω τον Εθνικό ύμνο. Νιώθω περηφάνια που φοράω το εθνόσημο.

Το πρώτο σου ματς με την Εθνική το θυμάσαι;

Το πρώτο μου ματς ήταν με τη νεανίδων, όταν είχαμε πάει σε ένα τουρνουά στο Ισραήλ το 2008. Το θυμάμαι χαρακτηριστικά και τότε αγωνιζόμουν ως αριστερή επιθετικός.

Όταν ήρθε το φαξ με την κλήση, πώς αντέδρασες;

Τότε κιόλας είχα βγάλει δελτίο στην ομάδα του Βόλου. Και η αλήθεια είναι ότι η Εθνική για εμένα ήταν από την αρχή η πρόκληση, γιατί είχα δοκιμαστεί σε κάποιες προπονήσεις που είχαν γίνει στην Κατερίνη και έτσι μπήκα στη διαδικασία και μίλησα με τον κ. Μπατσίλα τότε, να βγάλω δελτίο σε μια ομάδα. Γιατί στα μέρη μου δεν υπήρχε γυναικείο ποδόσφαιρο, γυναικεία ομάδα. Και αυτός ήταν ο λόγος που έφυγα από τα μέρη μου, πήγα στο Βόλο να φτιάξω δελτίο, έτσι ώστε να είμαι στην Εθνική στην επόμενη αποστολή. Πολύ ικανοποιημένη, στην αρχή όμως ξαφνιάστηκα, γιατί όλα έγιναν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, το να ενταχθώ σε γυναικεία ομάδα και αμέσως μετά να πάω στην Εθνική. Μεγάλη τιμή και χαρά.

Ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που το είπες;

Οι γονείς μου ήταν οι πρώτοι που το ανέφερα και θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι έκλαιγαν στο τηλέφωνο από τη χαρά τους.

Σε λίγες μέρες ξεκινούν τα προκριματικά του Euro. Τι μπορούμε να περιμένουμε από την ομάδα;

Σίγουρα έχουμε τώρα μπροστά μας έναν όμιλο με ομάδες όπως η Γερμανία που και παγκοσμίως είναι μια από τις καλύτερες ομάδες. Μετά ακολουθούν Ουκρανία, Βόρεια Ιρλανδία και Μαυροβούνιο. Ξέρουμε τους αντιπάλους μας, τώρα όλο αυτό το διάστημα όλοι μαζί σαν ομάδα, θα δούμε πώς συμπεριφέρεται ο κάθε αντίπαλος ξεχωριστά. Πρώτο ματς τώρα με τη Γερμανία, αναλύουμε και βίντεο από την αντίπαλη ομάδα για να μπορούμε μέσα στο γήπεδο να σταθούμε καλύτερα. Σίγουρα θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, να δείξουμε μια καλή εικόνα και να αποκομίσουμε κάθε καλή εμπειρία και ατομικά και συλλογικά σαν ομάδα.

Μπορεί η Εθνική να βρεθεί στην τελική φάση μιας διοργάνωσης;

Σίγουρα υπάρχουν πιθανότητες, εφόσον μπαίνεις σε έναν όμιλο, θα διεκδικήσεις κάποια πράγματα. Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό, για να έχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Σκεφτόμαστε θετικά και κάθε αγώνα θα τον αντιμετωπίσουμε ξεχωριστά.

Σημαντικότερη στιγμή μέχρι τώρα στην καριέρα σου;

Ήταν ο αγώνας με τη Γαλλία που παίξαμε πριν 3 χρόνια. 25.000 κόσμος ήταν στις κερκίδες όταν βγήκαμε έξω. Και νομίζω ότι ήταν σαν αγώνας, λόγω του κλίματος που υπήρχε, ήταν ο καλύτερος της ζωής μου. Σαν συναίσθημα, όχι μόνο αγωνιστικά. Ασχέτως που χάσαμε, η ατμόσφαιρα ήταν τέλεια.

Και το ματς που θα ξαναέπαιζες;

Ήταν ένας αγώνας με τη Σκωτία, νομίζω το 2009 ή 2010 που χάσαμε αδίκως 1-0, εδώ στην Αθήνα, με τη γυναικών. Πιστεύω ότι ήταν μια νίκη που θα μπορούσαμε να πάρουμε, οπότε θα ξαναέπαιζα αυτό το ματς για να κερδίζαμε. Επίσης, ένας αγώνας Κυπέλλου που είχαμε παίξει στην Κατερίνη, ΠΑΟΚ-Δράμα, τα 2014 και είχαμε κερδίσει 4-1. Θεωρώ ότι σαν ομάδα και σαν παίκτριες, το ποδόσφαιρο που παίξαμε, νομίζω ότι είναι το καλύτερο ματς της ζωής μου. Αυτό θα το ξαναέπαιζα γιατί το είχα ευχαριστηθεί πολύ.

Αγαπημένη παίκτρια;

Μου αρέσει πολύ η Άλεξ Μόργκαν. Την παρακολουθώ όμως χρόνια, δεν το λέω τώρα επειδή ήταν μια από τις καλύτερες παίκτριες του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Σε ένα κορίτσι που θέλει να παίξει ποδόσφαιρο, τι θα το συμβούλευες; Ή τι θα έλεγες για να το παροτρύνεις να παίξει;

Πρώτα θα πρότεινα στους γονείς να αποφύγουν τα ταμπού, όπως «στραβώνουν τα πόδια», ή ότι «το ποδόσφαιρο δεν είναι για τα κορίτσια». Τη δεδομένη στιγμή είμαι και προπονήτρια σε αναπτυξιακές ηλικίες και χαίρομαι που προπονώ κοριτσάκια. Οπότε, όπως σε κάθε άλλο άθλημα θα παρότρυνα κάθε κοριτσάκι να παίξει ποδόσφαιρο, αν ειδικά το αγαπάει πολύ και ποιο τους ταιριάζει. Θεωρώ ότι στις μικρές ηλικίες είναι καλό αν περνάνε από όλα τα αθλήματα και να γνωρίζουν όλα τα αθλήματα, έτσι ώστε να καταλαβαίνουν ποιο άθλημα αγαπάνε πιο πολύ. Φυσικά και είναι ένα άθλημα και για τα κορίτσια και έχει αποδειχθεί ειδικά τα τελευταία χρόνια που το γυναικείο ποδόσφαιρο παγκοσμίως κάνει μεγάλα άλματα.

Οι στόχοι για το μέλλον;

Ως άμεσος στόχος στους αγώνες για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα είναι η πρόκριση. Θα ήθελα να το ζήσω με αυτή την Εθνική Ομάδα.

Και μια ευχή για το κλείσιμο;

Εύχομαι να έχουν όλοι υγεία, καλή πρόοδο και να μην σταματά ο καθένας να ακολουθεί τα όνειρά του.