Σαν σήμερα διεξήχθη ο πρώτος τελικός της αρχαιότερης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης, του Κυπέλλου Αγγλίας.
Σαν σήμερα πριν από 149 χρόνια, στις 16 Μαρτίου του μακρινού 1872, στο γήπεδο «Κένιγκτον Όβαλ» του Λονδίνου, η ομάδα Ρόγιαλ Εντζινίερς επικράτησε με 1-0 της Γουόντερερς μπροστά σε δύο χιλιάδες θεατές. Ήταν ο πρώτος τελικός του αρχαιότερου ποδοσφαιρικού θεσμού, του Κυπέλλου Αγγλίας.
Το γκολ που έκρινε τη συνάντηση πέτυχε στο 15ο λεπτό ο Μόρτον Μπετς, ο οποίος αγωνιζόταν με το ψευδώνυμο «Τσέκερ». Ο αγώνας ξεκίνησε στις 15.05 τοπική ώρα, έτσι ώστε να διευκολυνθούν οι φίλαθλοι που ήθελαν να παρακολουθήσουν έναν αγώνα κωπηλασίας που διεξήχθη λίγη ώρα αργότερα.
Η ομάδα των Γουόντερερς δέχθηκε τα εύσημα για τον τρόπο παιχνιδιού που είχε τότε με τον οποίο η μπάλα προωθούταν με πάσες και όχι με ντρίμπλα, κάτι πολύ πρωτοποριακό για την εποχή.
Από την άλλη, οι Ρόγιαλ Εντζινίερς, μιας και ήταν ομάδα του βρετανικού στρατού, αποτελούνταν από αξιωματικούς.
Εάν το παιχνίδι έληγε ισόπαλο μετά τα 90 λεπτά, θα παιζόταν 30λεπτη παράταση μόνο εάν συμφωνούσαν οι δύο αρχηγοί. Ενώ εάν και εκεί δεν άλλαζε κάτι θα ακολουθούσε επαναληπτικός. Επιπλέον, δεν υπήρχαν αλλαγές.
Ένα ακόμη αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στους νικητές το τρόπαιο δεν απονεμήθηκε εκείνη την ώρα αλλά ύστερα από περίπου ένα μήνα σε μια λαμπρή γιορτή στο «Pall Mall Restaurant» του Λονδίνου. Η Αγγλική Ομοσπονδία, έδωσε επίσης σε κάθε παίκτη από ένα μεταξωτό σήμα για τη νίκη τους, ενώ η διοίκηση των Γουόντερερς τους απένειμε από ένα χρυσό μετάλλιο.
Μάλιστα, οι Γουόντερερς ως κυπελλούχοι, συμμετείχαν απευθείας στον τελικό της επόμενης σεζόν (και το κατέκτησαν εκ νέου), εφαρμόζοντας την κυριολεκτική έννοια του «Challenge Cup». Ένας κανονισμός ωστόσο, που εφαρμόστηκε μόνο εκείνη τη χρονιά.
Το 2010, το μοναδικό (γνωστό) σωζόμενο μετάλλιο εκείνου του τελικού προσφέρθηκε για δημοπρασία στο Λονδίνο. Είχε αγοραστεί από ένα κοσμηματοπωλείο ως μέρος της εκκαθάρισης σπιτιού τη δεκαετία του 1950 και αναμενόταν να δοθεί για περίπου 50 χιλιάδες λίρες. Εν τέλει αγοράστηκε από την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών για 70.500 λίρες.
Στις 7 Νοεμβρίου του 2012, στην επέτειο των 140 χρόνων, ο αγώνας επαναλήφθηκε από τις νέες πια ομάδες Γουόντερερς και Ρόγιαλ Εντζινίερς, στο νέο «Οβάλ».
Στην πρώτη διοργάνωση του Κυπέλλου, στον πρώτο γύρο οι μεν Γουόντερερς κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την Χάρροου Τσέκερς, οι δε Ρόγιαλ Εντζινίερς την Ρέιγκεϊτ Πράιορι. Ωστόσο αμφότεροι πέρασαν άνευ αγώνα. Στον δεύτερο γύρο, οι Γουόντερερς νίκησαν 0-1 την Κλάπμαν Ρόβερς και οι Ρόγιαλ Εντζινίερς 0-5 την Χίτσιν. Στον τρίτο γύρο, οι Γουόντερερς αναδείχθηκαν ισόπαλοι 0-0 με την Κρίσταλ Πάλας, ωστόσο και οι δύο ομάδες πήραν την πρόκριση χωρίς να διεξαχθεί ρεβάνς και να περάσει ένας και οι Εντζινίερς νίκησαν 3-0 την Χάμπστεντ Χίθερς. Στους ημιτελικούς, οι μεν Γουόντερερς ενώ έμειναν στο 0-0 με την Κουίνς Παρκ, πέρασαν χωρίς ρεβάνς, οι δε Εντζινίερς νίκησαν την Κρίσταλ Πάλας (που πέρασε μαζί με την αντίπαλό της από την προηγούμενη φάση) 3-0, πριν το 0-0 του επαναληπτικού.
Για την ιστορία, οι δύο ομάδες παρατάχθηκαν στον τελικό της 16ης Μαρτίου 1972 με τους:
Γουόντερερς: Βέλτς, Λούμποκ, Τόμπσον, Άλκοκ, Μπόουεν, Μπόνσορ, Μπέτς, Κρέικ, Χούμαν, Βίνταλ, Γούλαστον (σύστημα 1-1-8)
Ρόγιαλ Εντζινίερς: Μέριμαν, Μαριντίν, Άντισον, Γκούντγουιν, Μίτσελ, Κρέσγουελ, Ρένι-Τέιλορ, Ριτς, Μούριχεντ. Κότερ, Μπογκλ (σύστημα 2-1-6)
Διαιτητής ήταν ο Άλφρεντ Στερ
Πλέον κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και η συγκεκριμένη διοργάνωση έμελλε να γίνει μία από το πιο δημοφιλείς παγκοσμίως, με 139 τελικούς σε 149 χρόνια ύπαρξης (χωρίς τη φετινή χρονιά, ενώ δεν διεξήχθη μόνο κατά τη διάρκεια του Α’ και Β’ Παγκοσμίου Πολέμου).