Δήμητρα Παντελιάδου στο Kingsport.gr: «Η ζωή μου όλη είναι το ποδόσφαιρο»
Αν γινόταν ταινία η ζωή της αυτόν τον τίτλο θα είχε και πώς να είναι αλλιώς αφού από τα 7 της χρόνια ασχολείται με το ποδόσφαιρο μαγεύοντας με το ταλέντο της τον κόσμο.
Η αρχηγός του ΠΑΟΚ Δήμητρα Παντελιάδου και μία από τις εν ενεργεία θρυλικές μορφές του γυναικείου ποδόσφαιρου στη χώρα μας μίλησε στο www.kingsport.gr και στο Θάνο Φωτόπουλο για την μεγάλη της αγάπη το ποδόσφαιρο, τα πρώτα της βήματα ,τους στόχους του ΠΑΟΚ, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το άθλημα ,το μέλλον του γυναικείου ποδόσφαιρου στην Ελλάδα αλλά και για την Εθνική ομάδα τη δεύτερη οικογένεια της όπως τη χαρακτήρισε.
Αναλυτικά η συνέντευξη
Δήμητρα, καταρχάς είναι τιμή για το σαιτ αλλά και για μένα προσωπικά αυτή η συνέντευξη μαζί σου.
Εγώ ευχαριστώ για την συνέντευξη αυτήν…
Τι ήταν εκείνο που σε έκανε να ασχοληθείς με το άθλημα και τι θυμάσαι από την πρώτη σου επαφή με το ποδόσφαιρο;
Αυτό που με έκανε να ασχοληθώ ή μάλλον Αυτός που με έκανε να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο ήταν ο αδερφός μου. Θυμάμαι όταν ήμουν 7 χρόνων και έτρεχα από πίσω του για να πάω και εγώ στο γήπεδο που έκανε προπόνηση. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι που με έβαλαν και εμένα στην ακαδημία της ομάδας που έπαιζε τότε ο αδελφός μου . Η ομάδα ήταν ο Επτάλοφος του Κιλκίς.
Τι σημαίνει για σένα ποδόσφαιρο;
Για μένα η ζωή μου όλη είναι το ποδόσφαιρο. Από τα 7 μου χρόνια ασχολούμαι και τρέχω μέσα στα γήπεδα, οπότε μπορείς να καταλάβεις πόσο σημαντική θέση έχει στη ζωή μου.
Ποιον παίκτη η παίκτρια έχεις πρότυπο;
Παίκτες πρότυπα έχω τον Ντελ Πιέρο και τον Ροναλντίνιο. Την τεχνική που είχαν αυτοί οι δυο πιστεύω ότι δεν την έχει κανένας σημερινός ποδοσφαιριστής.
Αγωνίζεσαι στην καλύτερη ομάδα της Ελλάδας ποιοι είναι οι στόχοι του ΠΑΟΚ και αν πιστεύεις ότι το πρωτάθλημα φέτος είναι ανταγωνιστικό;
Χαίρομαι πραγματικά που ανήκω σε αυτόν τον τεράστιο σύλλογο. Ο ΠΑΟΚ είναι η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα και αυτό φροντίζει να το δείχνει κάθε χρόνο μέσα στο γήπεδο. Για μένα είναι τιμή μου που φοράω αυτήν την φανέλα. Οι στόχοι Κάθε χρόνο είναι το πρωτάθλημα αλλά και το κύπελλο. Όσο για φέτος πιστεύω ότι το πρωτάθλημα θα είναι πιο ανταγωνιστικό καθώς έχουν κάνει μεταγραφές σχεδόν όλες οι ομάδες.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μια προσπάθεια ανάδειξης και βελτίωσης του γυναικείου ποδοσφαίρου θα ήθελα την άποψη σου; γίνονται προσπάθειες ή έχουμε μείνει μόνο στα λόγια; Και τι πιστεύεις ότι φταίει τελικά
Κάθε χρόνο λεμέ τα ίδια και τα ίδια αλλά ποτέ δεν γίνεται κάτι καλύτερο. Όσο η τηλεόραση δεν ενδιαφέρεται να δείξει έστω έναν αγώνα κάθε εβδομάδα το πρόβλημα θα παραμένει και το γυναικείο ποδόσφαιρο δεν πρόκειται να αναδειχτεί και είναι κρίμα πραγματικά. Υπάρχουν γυναικείες ομάδες που παίζουν καλύτερο ποδόσφαιρο από κάποιες αντρικές. Μπορεί να υστερούν σε ταχύτητα έναντι των ανδρών, αλλά υπάρχουν, ειδικά εδώ στην Ελλάδα, κάποια κορίτσια που έχουν καλύτερη τεχνική κατάρτιση από κάποιους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές.
Πολλές επαρχιακές πόλεις έχουν δημιουργήσει γυναικείες ομάδες ποδοσφαίρου? Γιατί πιστεύεις γίνεται αυτό? είναι αυτό που λένε ορισμένοι ότι η επαρχία στηρίζει το προϊόν;
Γι αυτήν την ερώτηση μπορώ να σου απαντήσω ακριβώς τι γίνεται. Και εγώ ξεκίνησα από ένα χωριό του Κιλκίς τον Επτάλοφο και έβγαινα κάθε μέρα για να παίζω ποδόσφαιρο. Εκεί τα παιδιά είναι όλα μια παρέα και βγαίνουν όλα μαζί από τα σπίτια τους για να παίξουν είτε ποδόσφαιρο είτε μπάσκετ. Έτσι είναι στα χωριά αγόρια κορίτσια όλα μαζί. Αυτό όμως δεν ισχύει δυστυχώς στις μεγάλες πόλεις .Ζω στην Θεσσαλονίκη εδώ και 10 χρόνια και δεν βλέπω να είναι έτσι εδώ τα παιδιά. Δεν υπάρχει καμία σχέση με το πώς είναι στα χωριά
Φέτος υπάρχουν πολλές κοπέλες που αγωνίζονται στο εξωτερικό εσύ θα ήθελες να αγωνιστείς, είχες ποτέ πρόταση από σύλλογο του εξωτερικού;
Καλή ερώτηση. Είχα κάποιες προτάσεις από εξωτερικό. Συγκεκριμένα το 2003 Είχα πρόταση να πάω στην Αμερική σε κολέγιο και είχα και αρκετές ακόμα από άλλες χώρες. Δυστυχώς δεν έχω μάθει ποτέ μου αγγλικά και δεν μπόρεσα να πάω κάπου. Αν ήξερα αγγλικά θα είχα φύγει..!!
Αν και είσαι ακόμα μικρή σε ηλικία, η πιθανότητα της προπονητικής υπάρχει στο μυαλό σου;
Είμαι 22 χρόνων(γελια) και έχω χρόνια μπροστά μου ακόμα. Φυσικά και υπάρχει η προπονητική στο μυαλό μου. Είμαι ήδη προπονήτρια εδώ και 7-8 χρόνια στην ακαδημία του ΠΑΟΚ και μάλιστα έχω συμπαίκτριες κάποιες μικρές που τις προπονούσα εγώ όπως η Έφη Μπραμε, Η Μαρία Πατερνά και η Ηλιάνα Μπουζινου, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα έρθουν και άλλες. Υπάρχει πολύ ταλέντο στις ακαδημίες της ομάδας και είναι μεγάλη μου χαρά να προπονώ κάποια κορίτσια και να τα βλέπω να έρχονται στην μεγάλη ομάδα!
Υπάρχει μέλλον στο γυναικείο ποδόσφαιρο; Και σε ρωτάω αυτό γιατί πρόσφατα είχαμε μια πολύ μεγάλη επιτυχία της Εθνικής Κορασίδων.
Ναι υπάρχει πολύ μέλλον. Υπάρχουν πολλά ταλέντα που μπορούν να καταφέρουν πολλά πράγματα και αυτό θα φανεί τα επόμενα χρόνια.
Κεφαλαίο Εθνική. Τι σημαίνει για σένα να αγωνίζεσαι με το Εθνόσημο;
Τι σημαίνει για μένα; ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Είμαι στην Εθνική γυναικών από τα 15 μου. Η εθνική είναι η 2η οικογένεια μου, εκεί έχω περάσει πολλές καταστάσεις άλλες χαρούμενες και άλλες λυπημένες. Όπως όταν έχασα τον πατέρα μου. Ήμουν σε αγώνα της εθνικής και παίζαμε στην Αθήνα στο γήπεδο του Ακράτητου. Μου έλεγαν να μην παίξω αν δεν είμαι καλά. Εγώ όμως ήθελα να αγωνιστώ για να με δει έστω και για τελευταία φορά ο πατέρας μου από εκεί ψηλά να μην τα παρατάω ποτέ όπως μου έλεγε. Έτρεχα και έκλαιγα μέσα στον αγώνα. Εκείνος ήταν ο καλύτερος αγώνας της ζωής μου, οπότε μπορείς να καταλάβεις τι σημαίνει για εμένα η Εθνική. Αγαπάω αυτήν την ομάδα, στενοχωριέμαι και κλαίω όταν κάτι πάει στραβά. ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΖΩ κάθε φορά που ακούω τον εθνικό ύμνο! Και είναι ΤΙΜΗ μου να φοράω τη φανέλα με το Εθνόσημο.
Ένα σχόλιο σου για την πρόσφατη πορεία της Εθνικής στα προκριματικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Πολλοί ισχυρίζονται και όχι λάθος αν θέλεις τη γνώμη μου ότι θα μπορούσε η ομάδα το κάτι παραπάνω. Συμφωνείς;
Ναι μπορούσαμε να πάμε και καλύτερα αλήθεια είναι. Αργήσαμε να το πιστέψουμε και αυτό το πληρώσαμε. Εύχομαι στις επόμενες διοργανώσεις να τα πάμε καλύτερα γιατί αυτή η ομάδα αξίζει πολλά..
Πως ένιωσες όταν κόντρα στη Γαλλία αγωνιστήκατε μπροστά σε 25.000 κόσμο;
Εγώ προσωπικά δεν είχα παίξει σε εκείνο το παιχνίδι αλλά πραγματικά η ατμόσφαιρα αυτή δεν υπήρχε. Τόσο κόσμο δεν είχαμε ούτε όταν είχα παίξει στους Ολυμπιακούς αγώνες. Ήμουν στον πάγκο και τρελαινόμουν, πωρώθηκα και εγώ μαζί με τις συμπαίκτριες μου που ήταν μέσα. Ήταν φανταστικό όλο αυτό..
Θέλω να σε πάω πίσω σε μια ημερομηνία που πιστεύω σε έχει σημαδεψει…11/8/2004 πατάς το χορτάρι του γηπέδου φορώντας τη φανέλα της Εθνικής στους Ολυμπιακούς αγώνες, θέλω να μου πεις τι θυμάσαι; Ήταν εκείνη η στιγμή η κορυφαία σου ή υπήρχαν και άλλες;
Ολυμπιακοί αγώνες… Ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσα να ζήσω στα 18 μου και θα θυμάμαι αυτήν την εμπειρία για μια ζωή γιατί δεν νομίζω να ξανά συμβεί κάτι τέτοιο στην Ελλάδα. Έτρεμα θυμάμαι μέχρι να μπω στο γήπεδο καθώς ήξερα ότι θα αντιμετωπίσω την Mia Hamm την καλύτερη τότε Αμερικανίδα παίκτρια αλλά και τη Βραζιλιάνα Μάρτα. Αυτοί οι αγώνες κόντρα σε ΗΠΑ και Βραζιλία ήταν οι καλύτεροι και οι πιο σημαντικοί στην ζωή μου!
Για μένα είναι κάτι που το κάνω πάντα στις συνεντεύξεις μου. Θέλω να μου κάνεις ένα σχόλιο για την Ναταλία Χατζηγιαννίδου. Τι σημαίνει αυτή η κοπέλα για το γυναικείο ποδόσφαιρο;
Ναταλία… Με την Ναταλία είμαστε μαζί στην Εθνική από το 2001. Μαζί στις αποστολές, μαζί στις προπονήσεις παντού μαζί. Έχω περάσει μαζί της πολλές καταστάσεις. Είναι η συμπαίκτρια που θα ήθελε κάθε παίκτρια να έχει δίπλα της και μακάρι να φτάσουν κάποια παιδιά στην ηλικία της και να παίζουν όπως αυτή. Θεωρώ όμως ότι είναι δύσκολο να βρεθεί κάποιος να κάνει ο,τι έχει κάνει η Ναταλία. Εγώ την ευχαριστώ για όλα τα χρόνια που ήταν και είναι συμπαίκτρια μου. Για μένα είναι πρώτα φίλη και μετά συμπαίκτρια.
Τέλος θα ήθελα κλείνοντας αφού σε ευχαριστήσω θερμά μια ευχή για το μέλλον του αθλήματος;
Εύχομαι μέσα στην επόμενη χρονιά να έχει προβολή το γυναικείο ποδόσφαιρο στην τηλεόραση… Αυτό που εύχομαι είναι μέσα στην επομένη χρόνια το γυναικείο ποδόσφαιρο να προβληθεί περισσότερο και η τηλεόραση να δείχνει αγώνες.
Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένεια μου που με στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια. Από τα 7 μου μέχρι τώρα. Η οικογένεια μου ήταν και είναι δίπλα μου σε ο,τι έχω κάνει και έχω έχω καταφέρει. Τα πάντα οφείλονται σε αυτούς. Σαν την οικογένεια δεν έχει!