Αλέξανδρος Παπαναστασίου στο Kingsport.gr: «Ο καθένας έβαλε το λιθαράκι του και όλοι μαζί φτάσαμε πάρα πολύ ψηλά» 

Ο ασημένιος Ολυμπιονίκης με την Εθνική Ελλάδας πόλο ανδρών, Αλέξανδρος Παπαναστασίου μίλησε αποκλειστικά στο Kingsport.gr και στην Ελένη Μαστραντώνη.

«Στόχευε στο φεγγάρι. Ακόμα κι αν αστοχήσεις, θα βρεθείς κάπου, ανάμεσα στ’ αστέρια» (Πλάτωνας), είναι μια φράση η οποία χαρακτηρίζει στο έπακρο τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου. Ο Έλληνας Ολυμπιονίκης μίλησε αποκλειστικά στο Kingsport.gr και στην Ελένη Μαστραντώνη, για την εμπειρία που έζησε στο Τόκιο πριν, αλλά και κατά τη διάρκεια της κατάκτησης του ασημένιου μεταλλίου.

Το ανερχόμενο αστέρι του ελληνικού πόλο εξήγησε αν υπάρχει κάποιο μυστικό επιτυχίας, αλλά και πώς είναι να φοράει το εθνόσημο, ενώ μοιράστηκε μαζί μας την πρώτη του σκέψη μετά τον τελικό. Επιπλέον, αναφέρθηκε και στο πρόσωπο που τον μύησε στο πόλο.

Ο 22χρονος άσος της “γαλανόλευκης” που αγωνίζεται για λογαριασμό της Γιουγκ στην Κροατία αποκάλυψε διάφορες πτυχές του εαυτού του, τα χόμπι του, αλλά και την δυσκολία να συνδυάσει το Πολυτεχνείο στη σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ με το άθλημα.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Αλέξανδρου Παπαναστασίου στο Kingsport.gr:

 

“Μετά το μετάλλιο και όταν πετυχαίνεις ένα στόχο, είναι αυτό που λένε ότι “δεν χωράνε λέξεις σε αυτά, μόνο άμα τα ζήσεις, μπορείς να τα κατανοήσεις πλήρως” 

Πώς ήταν η εμπειρία σου στο Τόκιο και πώς αισθάνεσαι για την κατάκτηση του μεταλλίου;

“Η εμπειρία στο Τόκιο ήταν πρωτόγνωρη, ήταν η πρώτη μου συμμετοχή σε Oλυμπιακούς Aγώνες και γενικά από την αρχή μέχρι το τέλος των αγώνων, νιώθεις πάρα πολύ έντονα συναισθήματα. Nιώθεις ότι βρίσκεσαι στο κέντρο του κόσμου, είναι η όλη η ατμόσφαιρα τρομερή και είσαι στην “τσίτα”  θα μπορούσαμε να πούμε, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Φυσικά υπήρχαν και κάποιες δυσκολίες όσον αφορά τον covid και τα μέτρα που έπρεπε να τηρούμε αλλά εντάξει νομίζω μπροστά σε όλη τη συνολική εμπειρία δεν ήταν τίποτα. Μόνο ίσως λίγο η απουσία του κόσμου να μας επηρέασε λίγο παραπάνω. Τώρα πόσο μάλλον όταν αυτή εμπειρία συνοδεύεται από ένα μετάλλιο τότε όλα αυτά που περιέγραψα πριν πολλαπλασιάζονται επί 10. Μετά το μετάλλιο και όταν πετυχαίνεις ένα στόχο, είναι αυτό που λένε ότι “δεν χωράνε λέξεις σε αυτά, μόνο άμα τα ζήσεις μπορείς να τα κατανοήσεις πλήρως”.

Έχεις υπηρετήσει την Ελλάδα από τις μικρές ηλικιακά εθνικές ομάδες. Τι σημαίνει για σένα το κεφάλαιο Εθνική;

“Θεωρώ ότι όταν παίζεις, φορώντας το εθνόσημο είναι όλα λίγο διαφορετικά, γιατί πραγματικά  καταλαβαίνεις ότι δεν εκπροσωπείς μόνο την ομάδα σου, μόνο συμπαίκτες, εκπροσωπείς κάτι πολύ μεγάλο και για αυτό το λόγο νομίζω για όλους μας οι αγώνες με την Εθνική Ομάδα έχουν μία παραπάνω βαρύτητα από τους αγώνες με την ομάδα μας. Τους αντιμετωπίζουν διαφορετικά και νομίζω και επιτυχίες αντίστοιχα σημαίνουν ίσως περισσότερα πράγματα από ότι κάποια επιτυχία με το σύλλογο μας”.

Υπήρχε κάποιο μυστικό στην επιτυχία αυτή;

“Δεν ξέρω αν υπήρχε κάποιο μυστικό ή αν κάναμε κάτι διαφορετικό από τις άλλες ομάδες αλλά νομίζω ότι για εμάς αυτό που βιώσαμε καθ’ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας και των αγώνων ήτανε ότι ήμασταν όλοι πάρα πολύ συγκεντρωμένοι στο στόχο, ενωμένοι καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Κάναμε πολλή προπόνηση, ξέραμε γιατί παίζουμε, ποιος είναι ο πιο συχνά στόχος όλων μας και τελικά το καταφέραμε. Αν ήταν τώρα κάποιο μυστικό, δεν νομίζω ότι μπορώ να το βρω αυτή τη στιγμή”.

 

“Ο καθένας έβαλε το λιθαράκι του και όλοι μαζί φτάσαμε πάρα πολύ ψηλά” 

Τι ρόλο έπαιξε ο προπονητής Θοδωρής Βλάχος στην όλη πορεία της ομάδας;

“Δεν θα ήθελα να μιλήσω για κάποιον ξεχωριστά, ο καθένας είχε το ρόλο του από τον προπονητή μέχρι τον κάθε παίκτη, τον φυσιοθεραπευτή, τον αρχηγό της ομάδας και νομίζω όλοι επιτέλεσαν ο καθένας το ρόλο τους άψογα και για αυτό φτάσαμε και στο σημείο που φτάσαμε. Ο καθένας έβαλε το λιθαράκι του, ο καθένας συνεισέφερε με τον καλύτερο τρόπο και όλοι μαζί φτάσαμε πάρα πολύ ψηλά”.

Ποια ήταν η πρώτη σου σκέψη την ώρα που έληξε ο τελικός;

“Η πρώτη μου σκέψη μπορώ να πω ότι ήτανε μία ελαφρά πικρία στιγμιαία, γιατί ήταν ένας έντονος τελικός. Χάνεις δεν μπορείς να είσαι χαρούμενος μόλις τελειώνει ένα παιχνίδι και έχεις ηττηθεί. Αυτές ήταν οι πρώτες μου σκέψεις. Σιγά-σιγά ξεκαθάρισαν μετά τα πράγματα στην απονομή, φυσικά ήμασταν χαρούμενοι αλλά δεν είσαι πλήρως ικανοποιημένος ακόμα κι αν έχεις πετύχει κάτι τεράστιο όπως αυτό που πετύχαμε εμείς. Όταν έχεις φτάσει τόσο κοντά στο καλύτερο δυνατό, δεν μπορείς να λες ότι είμαι 100% ευχαριστημένος μόλις τελειώνω το παιχνίδι, νομίζω ότι αυτό είναι στοιχείο κάθε αθλητή που ασχολούνται με τον πρωταθλητισμό, έτσι και εμείς”

Πώς σας εμψύχωσε ο Γιάννης Φουντούλης πριν τον τελικό;

“Δεν κάναμε κάτι διαφορετικό από αυτά που κάναμε πριν από όλους αγώνες στον τελικό, είχαμε μία ρουτίνα φυσικά με ζέσταμα όλοι μαζί. Αυτά που είπαμε και μεταξύ μας και φυσικά ο Γιάννης είναι ότι ένα τέτοιο παιχνίδι δεν το παίζεις κάθε μέρα είναι κάτι ξεχωριστό για όλους και πάμε να τα δώσουμε όλα να το ζήσουμε όσο πιο πολύ μπορούμε, γιατί φυσικά δεν ξέρει κανείς πότε και αν θα έχει ξανά μία τέτοια ευκαιρία”.

Για την κίνηση του κ. Βαγγέλη Μαρινάκη να δωρίσει πριμ στην ομάδα;

“Όσον αφορά το πριμ έχουμε φυσικά ευχαριστήσει και δημόσια τον κύριο Μαρινάκη για την κίνηση του αυτή. Είμαστε πολύ χαρούμενοι και δείχνει το ενδιαφέρον και τη στήριξη γενικά για τον αθλητισμό του συγκεκριμένου ανθρώπου, γιατί δεν ήταν υποχρεωμένος να το κάνει και να μην το έκανε, δεν θα του λέει κανείς τίποτα. Τον ευχαριστούμε πολύ και εμείς με τη σειρά μας, δωρίσαμε το μισό στους πυρόπληκτους, ώστε να μπορέσουμε και εμείς τουλάχιστον με αυτό τον τρόπο να συνεισφέρουμε στη δύσκολη κατάσταση που βίωσαν όλη τη διάρκεια των αγώνων και έχει αφήσει ακόμα ανοιχτές πληγές”.

 

“Σε κάθε διοργάνωση πλέον νομίζω ότι είναι ξεκάθαρος ο στόχος, να βρισκόμαστε στο βάθρο”

Ποιος ήταν ο πρώτος που επικοινώνησες μόλις τελείωσε το παιχνίδι;

“Πρώτα από όλα επικοινώνησα με τους γονείς μου και την αδερφή μου, ήξερα ότι βλέπανε οι τρεις τους το ματς μαζί, ήταν πάνω στο βάθρο και η επικοινωνία που είχαμε. Εκεί δεν χωράνε πολλά λόγια, μιλήσαμε λίγο και με άφησαν να ζήσω τη στιγμή και ξαναμιλήσαμε μετά αργότερα”.

Επόμενοι στόχοι με την Εθνική Ελλάδος και με την ομάδα σου; Προσωπικοί στόχοι για το μέλλον;

“Νομίζω πλέον μπορούμε και με τη… βούλα να λέμε σαν Εθνική Ομάδα, ότι στόχος μας είναι πάντα ένα μετάλλιο. Επόμενος σταθμός η διοργάνωση που έχουμε είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Φουκουόκα, εκεί θα πάμε με στόχο το μετάλλιο. Σε κάθε διοργάνωση πλέον νομίζω ότι είναι ξεκάθαρος ο στόχος, να βρισκόμαστε στο βάθρο, φυσικά δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό, υπάρχουν πάρα πολύ καλές ομάδες και πολλές καλές ομάδες, αλλά εμείς έχουμε τη δυναμική να πετύχουμε αρκετές παρόμοιες επιτυχίες στο μέλλον. Όσον αφορά τους προσωπικούς στόχους αυτοί είναι. Οι στόχοι σου ταυτίζονται με την ομάδα σου, είναι έτσι η φύση των ομαδικών αθλημάτων. Με την ομάδα μου φυσικά, θέλω να κατακτήσω όσα πιο πολλά τρόπαια, είναι δυνατόν στο μέλλον”.

 

“Το άθλημα το ξεκίνησα λόγω του πατέρα μου, όμως αυτός ο οποίος ουσιαστικά με ώθησε στο άθλημα ήταν ο παππούς μου” 

Ποιος ήταν ο μεγαλύτερος δάσκαλος σε όλη αυτή την πορεία σου;

“Δεν μπορώ να πω για κάποιον συγκεκριμένα, πραγματικά συνεργάστηκα μέχρι τώρα με πάρα πολύ καλούς προπονητές και πάρα πολύ καλούς ανθρώπους, οι οποίοι μου έδωσαν ο καθένας και κάτι ξεχωριστό. Άλλος λίγο λιγότερα, άλλος λίγο περισσότερο, αλλά από όλους πήρα κάτι και όλοι έχουν ένα κομμάτι στο να διαμορφώσω ποιος είμαι αυτή τη στιγμή. Επομένως δεν ξέρω αν μπορώ να μιλήσω για κάποιον ξεχωριστά, πραγματικά ήμουν πάρα πολύ τυχερός σε αυτό το κομμάτι, στη μέχρι τώρα καριέρα μου, είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με ξεχωριστούς προπονητές”

Ποιος σε ώθησε να ασχοληθείς με το πόλο και ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με το άθλημα;

“Το άθλημα το ξεκίνησα λόγω του πατέρα μου που έπαιζε και αυτός πόλο, όμως αυτός ο οποίος ουσιαστικά με ώθησε στο άθλημα ήταν ο παππούς μου. Εκείνος με πηγαινοέφερνε κάθε μέρα, με πήγαινε στην προπόνηση, με γύρναγε σπίτι, με ξαναπήγαινε και το ίδιο έκανε και με τα παιδιά του, οπότε ναι θα μπορούσα να πω ότι αυτός είναι που με έβαλε και με κράτησε στο άθλημα. Τώρα όσον αφορά την πρώτη μου επαφή με αυτό, έχω υπάρξει στις κερκίδες από πολύ μικρός, όταν ακόμα έπαιζε ο πατέρας μου, δεν έχω αναμνήσεις από αυτό ιδιαίτερες, έχω κάποιες θολές αναμνήσεις από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, όπου και εκεί βρισκόμουνα στη κερκίδα σε κάποια παιχνίδια. Αλλά μάλλον η πρώτη χαρακτηριστική ανάμνηση που έχω ήταν σε μικρή ηλικία, όπου έπαιξα πρώτη φορά πόλο, ήτανε σε ένα summer camp στη Γλυφάδα, αν δεν απατώμαι, τότε ήταν η πρώτη μου πραγματική επαφή από την άποψη ότι έπιασα την μπάλα, εκεί ήταν η πρώτη στιγμή που γνώρισα το άθλημα”

 

“Φυσικά θα το σκεφτόμουν να γυρίσω στην Ελλάδα – Έχουν βελτιωθεί πολλά πράγματα”

Πόσο εύκολο είναι να συνδυάσεις τη σχολή και τον αθλητισμό, ειδικά από την Κροατία;

“Ο συνδυασμός της σχολής με το πόλο είναι αρκετά δύσκολος, ειδικά από εδώ που βρίσκομαι τώρα. Προσπαθώ να κρατάω μία ισορροπία, δεν είναι εύκολο, ειδικά τη φετινή χρονιά ήταν λίγο αυξημένες υποχρεώσεις, όπως και κάποιες άλλες φορές, αλλά προσπαθώ να τα έχω σε μία τάξη και να δίνω ένα κομμάτι εαυτό μου και στα δύο, όχι πάντα με επιτυχία, αλλά πιστεύω ότι είναι σε καλό δρόμο όλα.  Αύριο γράφω μάθημα το πρωί και online (γέλια), οπότε είμαι στην Κροατία, μπορώ να το δώσω από εδώ, αν και δύσκολο, τα καταφέρνω έστω και λίγο πιο αργά”

Πως προέκυψε η μεταγραφή στην Γιουγκ;

“Ο συγκεκριμένος προπονητής που είναι αυτή τη στιγμή στην ομάδα, αρέσκεται πάρα πολύ να δουλεύει με νέους παίκτες και εκείνη την περίοδο προφανώς κοιτούσε για κάποιο νέο παίκτη, ακόμα και στα Παγκόσμια και Πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Είχαμε την επιτυχία με την εθνική νέων, πήραμε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων στο Βελιγράδι, την επόμενη χρονιά είχαμε κάποιους αγώνες με την Εθνική Ανδρών στην Κροατία, όπου έπαιξα καλά και μάλλον ένας συνδυασμός όλων αυτών έπαιξε ρόλο, ώστε να με επιλέξει ως έναν από τους νέους παίκτες, με τους οποίους θα ήθελε να δουλέψει. Εκείνη τη χρονιά πήρε εμένα και άλλον έναν νέο παίκτη, δύο χρόνια μεγαλύτερό μου από τη Ρωσία και αυτό δείχνει φυσικά και τη νοοτροπία του προπονητή, ο οποίος ήθελε να δουλέψει με νέους παίκτες και όχι να πάρει κάποιους, ας πούμε κάποιους ήδη φτασμένους παίκτες στην ομάδα του”

Από την εμπειρία σου στο εξωτερικό, πως είναι τα πράγματα εκεί, σε σχέση με την Ελλάδα;

“Είναι σίγουρα πολύ καλές συνθήκες εδώ πέρα, ώστε να κάνει κάποιος προπόνηση, δεν υπάρχουν κάποια προβλήματα υποδομών που ίσως αντιμετωπίζει κάποιος στην Ελλάδα με τα κολυμβητήρια (που υπάρχουν διάφορα προβλήματα), ωστόσο πιστεύω ότι από τη στιγμή που έφυγα, έχουν βελτιωθεί πολύ και κάποια πράγματα στην Ελλάδα, οπότε δεν μπορώ να πω ότι υστερούμε πάρα πολύ. Εδώ από την πρώτη στιγμή που ήρθα είναι πολύ κοντά η πισίνα, οι υποδομές που έχω πάντα το κολυμβητήριο και το γυμναστήριο στη διάθεσή μου και διάφορα άλλα πράγματα, τα οποία με βοήθησαν να είμαι 100% συγκεντρωμένος στην προπόνηση μου και στο να γίνομαι καλύτερος και να μην ασχολούμαι με κάποια άλλα προβλήματα δεν μπορώ να προέκυπταν εξωαγωνιστικά.”

Θα γυρνούσες να αγωνιστείς στην Ελλάδα ή έχεις σκοπό να πας σε κάποιο άλλο πρωτάθλημα;

“Ναι, φυσικά θα το σκεφτόμουν να γυρίσω στην Ελλάδα και εν μέρει και για το Πολυτεχνείο θα ήθελα να γυρίσω, ώστε να είμαι και πιο κοντά στο πανεπιστήμιο. Κάποια πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα από εδώ. Δεν έχω αποφασίσει κάτι, ούτε ξέρω κάτι σίγουρα, αυτά θα τα δω από τη μέση του χρόνου και μετά, αλλά ναι, δεν μπορώ να αποκλείσω αυτή τη στιγμή καμία πιθανότητα.”

 

“Το μυαλό μας ήταν φυσικά καθ’ όλη τη διάρκεια των αγώνων με τους Έλληνες που περνούσαν δύσκολα”

Ποια ήταν τα συναισθήματά σας, όταν ακούγατε τις δυσκολίες με τις φωτιές στην Ελλάδα; Επίσης πως βίωσες και εσύ ο ίδιος αυτή την κατάσταση, καθώς ήσουν και εσύ πυρόπληκτος.

“Νομίζω ότι το συγκεκριμένο κομμάτι με τις φωτιές, συνοψίζεται καλύτερα από όλα, στις δηλώσεις που είχε κάνει ο Γιάννης Φουντούλης, ο αρχηγός μας μετά από τη νίκη με την Ουγγαρία. Νομίζω δεν χρειάζεται να ειπωθεί τίποτα παραπάνω, το μυαλό μας ήταν φυσικά καθ’ όλη τη διάρκεια των αγώνων με τους Έλληνες που περνούσαν δύσκολα και πραγματικά χαιρόμαστε πάρα πολύ, αν ξέρουμε ότι έστω και για λίγο σε κάποιους ανθρώπους που περνούσαν μαύρες μέρες, τους κάναμε να χαρούν έστω και λίγο, αυτό είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της νίκης για εμάς.”

Ποια είναι τα χόμπι σου, όταν δεν ασχολείσαι με το άθλημα του πόλο; Υπάρχει κάποιο άλλο άθλημα που σου αρέσει και παρακολουθείς/ασχολείσαι, πέρα από το πόλο;

“Μου αρέσουν πολύ οι ταινίες, διαβάζω και βιβλία στον ελεύθερό μου χρόνο μου, μου αρέσει και λίγο η μουσική παίζω ερασιτεχνικά τελείως κιθάρα.  Όπως ξέρεις δεν υπάρχει και πάρα πολύς ελεύθερος χρόνος όταν δεν ασχολούμαι με το πόλο ασχολούμαι λίγο με τη σχολή και σε λίγο ελεύθερο χρόνο που έχω για να χαλαρώσω θα πάμε για έναν καφέ ίσως με τους συμπαίκτες μου, με τους φίλους μου οπότε ναι δεν υπάρχει ίσως χρόνος για κάτι πιο πιο περιπετειώδες. Μου αρέσει να παρακολουθώ σχεδόν όλα τα αθλήματα, το είχα από μικρός αυτό, από ποδόσφαιρο μέχρι τένις και Formula 1, οτιδήποτε δω στην τηλεόραση, υπάρχει περίπτωση να το παρακολουθήσω. Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο σε ανταγωνιστικό επίπεδο, νομίζω θα κάτσω να δω τα περισσότερα αθλήματα που θα πετύχω.”

Ποιον παίκτη έχεις ως πρότυπο;

“Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο παίκτη ως πρότυπο, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θαυμάζω κάποιους και δεν προσπαθώ να εντάξω στο παιχνίδι μου, στοιχεία τους που βλέπω, που θεωρώ πάρα πολύ καλά και με αυτό τον τρόπο να βελτιωθώ.”