Ο Γιάννης Δρόσος γράφει στο Kingsport.gr για τον χτεσινό αποκλεισμό από τη Λαμία για το Κύπελλο και το γιατί είναι ανάγκη να ηρεμήσουν τα πνεύματα.
Ένας απρόσμενος αποκλεισμός για τον Ολυμπιακό από το Κύπελλο. Δεν είναι τόσο ο ίδιος ο αποκλεισμός, όσο το ότι η ομάδα έμεινε εκτός του μοναδικού στόχου της. Η Ευρώπη χάθηκε, η δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα δύσκολα θα κινδυνέψει, ενώ το Κύπελλο μπορούσε να το κατακτήσει.
Ο Πέδρο Μαρτίνς υπέπεσε στο ίδιο σφάλμα που έχει κάνει πολλές φορές φέτος: δεν διάβασε σωστά τον αντίπαλό του και παρέταξε μια λανθασμένη για τις απαιτήσεις του ματς ενδεκάδα. Τέτοιο μεγάλο (και μεγαλύτερο ακόμα) ροτέισον θα μπορούσε να κάνει αν η πρόκριση είχε κριθεί από το πρώτο ματς. Εφόσον όλα ήταν ανοιχτά έπρεπε να παρατάξει την βασική του ενδεκάδα. Με Φορτούνη και Ποντένσε μέσα.
Παρόλα αυτά όμως έκανε πολύ καλό παιχνίδι ο Σολδάνο. Όπως και ο Νάτχο σε όλη τη διάρκεια του ματς. Ο Φορτούνης και ο Ποντένσε με το που μπήκαν άλλαξαν την εικόνα της ομάδας.
Όμως η μπάλα είναι μπάλα. Ο Ολυμπιακός έκανε 28 (!) τελικές και δεν σκόραρε. Για την ακρίβεια έπεσε πάνω σε έναν εξαιρετικό Μπόγιαν Σαράνοφ, που ό,τι πήγαινε προς τα μέσα το έδιωχνε. Δεν αποκλείεται να ήταν το καλύτερο παιχνίδι της καριέρας του. Και μάλιστα απέκρουσε και το πέναλτι του Φορτούνη στο 86’. Την ώρα που ο Ολυμπιακός θα προκρινόταν ακόμα και με ισοπαλία. Από την άλλη η Λαμία έκανε μόλις μία τελική και πέτυχε το γκολ που την έστειλε στα ημιτελικά. Θα το ξαναπούμε: μπάλα είναι, όλα μπαίνουν και όλα χάνονται.
Πάντως είναι εντυπωσιακές αυτές οι αλλαγές της γνώμης του Έλληνα οπαδού. Μετά τις νίκες όλους τους αποθεώνει, μετά τις ήττες λέει πως δεν αξίζουν να βρίσκονται εδώ. Όχι μόνο τώρα, πάντα συνέβαινε και πάντα θα συμβαίνει αυτό.
Όμως τα πνεύματα πρέπει να ηρεμήσουν. Ο Ολυμπιακός χτες ήταν άτυχος. Γιατί αν τελειώνει ένα ματς 0-1 με τελικές 28-1 κανένας προπονητής δεν φταίει. Είναι θέμα και των παικτών που έπρεπε να προσέξουν το τελείωμα της κάθε φάσης και του τερματοφύλακα και της τύχης. Γιατί πάντα παίζει ρόλο και ο παράγοντας τύχη.
Για το θέμα του ροτέισον… σύμφωνοι ο Μαρτίνς έκανε λάθη. Αλλά υπάρχουν δύο πολύ σημαντικές παράμετροι. Πρώτον, η ομάδα έδωσε 15 παιχνίδια μέσα σε 40 μέρες. Και μάλιστα παιχνίδια «στα κόκκινα». Κάτι που μπορεί να απέφερε κακή απόδοση λόγω κούρασης και τραυματισμούς. Και δεύτερον, πολλοί παίκτες ήταν τραυματίες: Ελαμπντελαουί, Τοροσίδης, Καμαρά, Ντίας, Χριστοδουλόπουλος. Δηλαδή ο Μαρτίνς κάπου είχε δίκιο. Ποιους να έβαζε; Δεν είχε και άλλους. Ουσιαστικά η ομάδα έχει «ξεμείνει» από ακραίους μπακ και εξτρέμ.
Υπάρχει πίκρα από όλους, αυτό δεν αμφισβητείται. Ο Ολυμπιακός έμεινε έξω από τον μοναδικό του στόχο, που θα ήταν το χαρτί που θα έσωζε την παρτίδα μιας όχι καλής χρονιάς. Σίγουρα το Κύπελλο είναι σε κάθε χώρα ο θεσμός των εκπλήξεων. Πολλές μεγάλες ομάδες αποκλείονται από μικρότερες. Παντού γίνεται αυτό, γίνεται και σε εμάς, έγινε και χτες. Ωστόσο υπάρχουν 3 πράγματα που κάνουν αυτή τη χρονιά να μην είναι τόσο πολύ αποτυχημένη: το πρώτο είναι το δέσιμο μιας κυριολεκτικά καινούργιας ομάδας. Το δεύτερο η πολύ καλή μπάλα που παίζει ανά διαστήματα (σαφώς καλύτερη από τον πρωτοπόρο ΠΑΟΚ). Και το τρίτο η μεγάλη νίκη επί της Μίλαν το Δεκέμβριο. Αυτά τα τρία πράγματα πρέπει να αποτελέσουν «οδηγό» για τη νέα χρονιά. Και οι επιτυχίες θα ξανάρθουν, πολύ σύντομα.