Παρί Σεν Ζερμέν και Μπάγερν Μονάχου διεκδικούν απόψε στο «Ντα Λουζ» της Λισαβόνας το τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ.
Σε μια ιδιαίτερη χρονιά, καθώς η διοργάνωση επηρεάστηκε λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. Συγκεκριμένα, η διοργάνωση διεξήχθη «στην ώρα της» μέχρι και τα πρώτα ματς της φάσης των «16», ενώ οι επαναληπτικοί έγιναν τον Αύγουστο. Από την προημιτελική φάση και μετά (όπως και στο Τσάμπιονς Λιγκ), τα ματς έγιναν με τη μορφή Final 8, με μονές αναμετρήσεις, σε γήπεδα της Πορτογαλίας.
Κάτω από αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες, ο τελικός θα γίνει χωρίς την παρουσία φιλάθλων στις κερκίδες, ενώ διεξάγεται πιο αργά ημερολογιακά (23 Αυγούστου) από κάθε άλλη φορά στην ιστορία του.
Μάλιστα, οι δύο φιναλίστ έχουν ήδη κάνει το νταμπλ στη χώρα τους, οπότε όποιος το κατακτήσει θα κάνει τρεμπλ.
Πώς ξεκίνησε όμως αυτή η λαμπερή ποδοσφαιρική γιορτή;
Τον Δεκέμβριο του 1954, στα γραφεία της γαλλικής εφημερίδας «L’ Eqipe» ο διευθυντής της, Ζακ Γκοντέ, έχει παραλάβει την ανταπόκριση από την Αγγλία του απεσταλμένου ρεπόρτερ Γκαμπριέλ Ανό. Είχε πάει για να καλύψει τους φιλικούς αγώνες της Γουλβς με την ουγγρική Χόνβεντ και την (τότε) σοβιετική Σπαρτάκ Μόσχας, παραδοσιακές δυνάμεις της εποχής.
Η Γουλβς πέτυχε δύο πολύ σημαντικές νίκες και ο βρετανικός Τύπος είχε σπεύσει να τη χαρακτηρίσει «πρωταθλήτρια Ευρώπης». Ο Ανό στο σχολιασμό του ανέφερε ότι αυτός ο ισχυρισμός είναι εντελώς λάθος, καθώς θα πρέπει η Γουλβς να αγωνιστεί και στις έδρες των αντιπάλων της. Και πέρα από αυτό, υπήρχαν και άλλες ομάδες, όπως η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μίλαν που θα μπορούσαν και εκείνες να χαρακτηριστούν ως ευρωπαϊκές πρωταθλήτριες.
Στην τελευταία παράγραφο του κειμένου του, πρότεινε τη δημιουργία μιας διοργάνωσης, στην οποία θα παίρνουν μέρος σύλλογοι από όλον τον κόσμο, ή έστω από την Ευρώπη, όπως και με τις εθνικές ομάδες. (Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα δεν είχε ξεκινήσει ακόμα, ωστόσο ήταν ήδη υπό συζητήσεις).
Το επόμενο διάστημα, η γαλλική εφημερίδα με σειρά άρθρων της, είχε βάλει τις βάσεις για τη δημιουργία αυτής της νέας διοργάνωσης. Βασικές παράμετροι ήταν οι εξής:
Κάθε ομοσπονδία θα εκπροσωπείται από μία ομάδα, την πρωταθλήτρια της προηγούμενης χρονιάς.
Οι αγώνες θα γίνονται στο μέσο κάθε εβδομάδας και θα είναι νυχτερινά.
Θα υπάρχει πανευρωπαϊκή τηλεοπτική κάλυψη.
Μετά από αλλεπάλληλες συζητήσεις, και αφού κάμφθηκαν και τα εμπόδια από πλευράς ΦΙΦΑ και ΟΥΕΦΑ οι οποίες διατηρούσαν επιφυλάξεις, το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης ήταν γεγονός. Και στις 4 Σεπτεμβρίου 1955 στο Εθνικό Στάδιο της Λισαβόνας έγινε ο πρώτος αγώνας. Σπόρτιγκ Λισαβόνας και Παρτιζάν Βελιγραδίου ήρθαν ισόπαλες 3-3. Και στις 13 Ιουνίου 1956 στο Παρίσι έγινε ο πρώτος τελικός με την Ρεάλ Μαδρίτης να στέφεται πρωταθλήτρια επικρατώντας με 4-3 της Σταντ Ντε Ρεμς.
Αυτή η διοργάνωση συνεχίστηκε επί 36 χρόνια πριν αλλάξει, εκσυγχρονιστεί και γίνει η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική διοργάνωση του πλανήτη μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο, το Τσάμπιονς Λιγκ.
Το 1992, η ΟΥΕΦΑ δημιουργεί το Τσάμπιονς Λιγκ ως μετεξέλιξη του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Τα πρώτα χρόνια του συνεχίζουν να μετέχουν μόνο οι πρωταθλήτριες ομάδες, ενώ από το 1997, η διοργάνωση «ανοίγει» και παίζουν σε αυτή ομάδες που τερμάτισαν πίσω από τους πρωταθλητές.
Παρί Σεν Ζερμέν…
Η Παρί Σεν Ζερμέν, συμμετέχει για πρώτη φορά στην ιστορία της στον τελικό της διοργάνωσης. Δεν είναι όμως ο πρώτος της ευρωπαϊκός τελικός. Το 1996 και το 1997, αγωνίστηκε για δύο συνεχείς χρονιές στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, κατακτώντας τον πρώτο. Συγκεκριμένα, το 1996 στο «Χέιζελ» των Βρυξελλών, νίκησε 1-0 τη Ραπίντ Βιέννης και σήκωσε την πρώτη της ευρωπαϊκή κούπα. Ένα χρόνο μετά, στο «Ντε Κάιπ» του Ρότερνταμ, ηττήθηκε με το ίδιο σκορ από τη Μπαρτσελόνα.
Φέτος, οι Παριζιάνοι στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ, αντιμετώπισαν τη Ρεάλ Μαδρίτης, την οποία νίκησαν με 3-0 στη Γαλλία και φέρνοντας ισοπαλία 2-2 στην Ισπανία. Τη Γαλατασαράι που νίκησαν 0-1 στην Τουρκία και 5-0 στη Γαλλία και την Κλαμπ Μπριζ που νίκησαν 0-5 στο Βέλγιο και 1-0 στη Γαλλία. Με 5 νίκες και 1 ισοπαλία προκρίθηκαν στους «16» που αντιμετώπισαν την Μπορούσια Ντόρτμουντ. Αφού ηττήθηκαν με 2-1 στη Γερμανία, νίκησαν με 2-0 στο Παρίσι και προκρίθηκαν. Μάλιστα ο επαναληπτικός, έγινε στην ώρα του μεν, αλλά χωρίς φιλάθλους. Στη συνέχεια και με τη γνωστή εξέλιξη, πήγε στο Final 8 της Πορτογαλίας, όπου στον προημιτελικό απέκλεισε με 2-1 (και ανατροπή στο τέλος) την Αταλάντα, ενώ στον ημιτελικό νίκησε με 3-0 τη Λειψία.
…εναντίον Μπάγερν Μονάχου
Η Μπάγερν Μονάχου θα αγωνιστεί στον 11ο τελικό της ιστορίας της στη διοργάνωση, διεκδικώντας το 6ο της τρόπαιο. Εάν το καταφέρει, θα πιάσει στην 3η θέση της σχετικής κατάταξης τη Λίβερπουλ.
Οι Βαυαροί, έχουν πολύ μεγάλη ιστορία στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα. Την τριετία 1974-1976 κατέκτησαν τρία συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών: Το 1974 στις Βρυξέλλες αναδείχθηκε ισόπαλη 1-1 κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης στην παράταση, ωστόσο μιας και δεν υπήρχαν τα πέναλτι ακολούθησε επαναληπτικός (για πρώτη και μοναδική φορά στην ιστορία των τελικών της διοργάνωσης), στον οποίο επικράτησαν με 4-0. Την επόμενη χρονιά, νίκησε με 2-0 τη Λιντς στο Παρίσι και το 1976 επικράτησε με 1-0 της Σεντ Ετιέν στο Παρίσι. Το 1982 έφτασε στον τελικό του Ρότερνταμ, αλλά ηττήθηκε με 1-0 από την Άστον Βίλα και το 1987 που είδε την Πόρτο να επικρατεί με 2-1 και να το κατακτά εκείνη. Το 1999 σε έναν από τους πιο συναρπαστικούς τελικούς, στη Βαρκελώνη, ενώ οι Βαυαροί ήταν μπροστά από νωρίς με 1-0, εν τέλει ηττήθηκαν με 2-1 από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το 2001 επιστρέφει στους τίτλους. Στο Μιλάνο, μένει στο 1-1 κόντρα στη Βαλένθια και στη διαδικασία των πέναλτι επικρατεί με 5-4. Το 2010 ηττήθηκε με 2-0 από την Ίντερ με 2-0 στη Μαδρίτη, ενώ το 2012 στην έδρα της στο Μόναχο, δεν μπόρεσε να επικρατήσει της Τσέλσι, μιας και ηττήθηκε με 6-5 στα πέναλτι, ύστερα από το 1-1. Την επόμενη χρονιά ωστόσο η τύχη της άλλαξε, μιας και στο Λονδίνο επικράτησε της Μπορούσια Ντόρτμουντ με 2-1 σηκώνοντας την 5η κούπα της. Δεν είναι όμως αυτές οι 5 κούπες οι μόνοι της Ευρωπαϊκοί τίτλοι. Πριν ξεκινήσει να κατακτά τα Κύπελλα Πρωταθλητριών, το 1967 στη Νυρεμβέργη, κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων με 1-0 στην παράταση επί της Ρέιντζερς. Και το 1996, κατέκτησε το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, με δύο νίκες, 2-0 και 3-1 (στις δύο έδρες) κόντρα στη Μπορντό.
Στη φετινή διοργάνωση, φτάνει στον τελικό έχοντας το απόλυτο στις νίκες. Αγωνίστηκε κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα και νίκησε με 3-0 στο Μόναχο και 0-6 στο Βελιγράδι, με την Τότεναμ, με 2-7 στο Λονδίνο και 3-1 στο Μόναχο και με τον Ολυμπιακό με 2-3 στο Καραϊσκάκη μια 2-0 στο Μόναχο.
Στη φάση των «16» πέρασε την Τσέλσι με 2 νίκες, 0-3 στο Λονδίνο και 4-1 στο Μόναχο (τον Αύγουστο, μετά τη διακοπή) και προκρίθηκε στο Final 8. Εκεί, στον προημιτελικό απέκλεισε με το «εκκωφαντικό» 8-2 τη Μπαρτσελόνα και στον ημιτελικό με 3-0 τη Λυών.
Μικρά, ενδιαφέροντα
-Οι ομάδες που έχουν κάνει «τρεμπλ», δηλαδή πρωτάθλημα και κύπελλο στη χώρα τους και το Τσάμπιονς Λιγκ είναι: Σέλτικ 1967, Άγιαξ 1972, Αϊντχόφεν 1988, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 1999, Μπαρτσελόνα 2009 & 2015, Ίντερ 2010, Μπάγερν Μονάχου 2013. Ενώ θα κάνει το ίδιο και όποια ομάδα το κατακτήσει φέτος.
– Οι ομάδες που το έχουν κατακτήσει αήττητες είναι: Ίντερ (1964), Άγιαξ (1972, 1995), Νότιγχαμ Φόρεστ (1979), Λίβερπουλ (1981, 1984), Μίλαν (1989, 1994), Ερυθρός Αστέρας (1991), Μαρσέιγ (1993), Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1999, 2008), Μπαρτσελόνα (2006). Στη λίστα αυτή θα προστεθεί και η Μπάγερν Μονάχου εφόσον το κατακτήσει φέτος.
-Οι ομάδες που το κατέκτησαν με τις λιγότερες νίκες ήταν την εποχή του Κυπέλλου Πρωταθλητριών η Αϊντχόφεν (1988) με 3 νίκες (και καμία από τα προημιτελικά και μετά) και στην εποχή του Τσάμπιονς Λιγκ η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1999) με 5 νίκες. Στον αντίποδα, οι ομάδες που το κατέκτησαν κάνοντας τις περισσότερες ήττες είναι οι Ρεάλ Μαδρίτης (2000), Μίλαν (2003), Λίβερπουλ (2019), με 4 ήττες.
-Από το 1997 που συμμετείχαν στη διοργάνωση και μη πρωταθλήτριες ομάδες, υπήρξαν περιπτώσεις που το Τσάμπιονς Λιγκ κατέκτησε σύλλογος που δεν είχε πάρει πρωτάθλημα στη χώρα του την προηγούμενη χρονιά. Πρόκειται για τις: Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1999), Ρεάλ Μαδρίτης (2000, 2014, 2016), Μίλαν (2003, 2007), Λίβερπουλ (2005, 2019), Μπαρτσελόνα (2009, 2015), Τσέλσι (2012) και Μπάγερν Μονάχου (2013).
-Η Νότιγχαμ Φόρεστ είναι η μοναδική ομάδα που έχει περισσότερα Κύπελλα Πρωταθλητριών (1979, 1980), από πρωταθλήματα στη χώρα της (1978). Επιπλέον, η Μπάγερ Λεβερκούζεν το 2002 έγινε η πρώτη και μοναδική μέχρι σήμερα ομάδα που έφτασε στον τελικό, χωρίς να έχει κατακτήσει ποτέ το πρωτάθλημα στη χώρα της.
-Ο παίκτης με τις περισσότερες κατακτήσεις είναι ο Φρανσίσκο Χέντο με 6 (1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966), όλες με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Κλάρενς Ζέεντορφ είναι ο μοναδικός παίκτης που έχει κατακτήσει το Champions League με τρεις διαφορετικές ομάδες (1995, Άγιαξ, 1998, Ρεάλ Μαδρίτης, 2003, 2007, Μίλαν). Ο Μπομπ Πέισλι και ο Κάρλο Αντσελότι είναι οι τεχνικοί με τρεις κατακτήσεις, το 1977, το 1978 και το 1981, όλες με τη Λίβερπουλ ο Πέισλι, 2003, 2007 (με τη Μίλαν) και 2014 (με τη Ρεάλ Μαδρίτης) ο Αντσελότι.
– Έξι άνθρωποι έχουν κατακτήσει το τρόπαιο τόσο ως παίκτες, όσο και ως προπονητές. Αυτοί είναι: Μιγκέλ Μουνιόθ (παίκτης: 1956, 1957, προπονητής: 1960, 1966, όλες με τη Ρεάλ Μαδρίτης), Τζιοβάνι Τραπατόνι (παίκτης: 1963, 1969 με τη Μίλαν, προπονητής: 1985 με τη Γιουβέντους), Γιόχαν Κρόιφ (παίκτης: 1971, 1972, 1973 με τον Άγιαξ, προπονητής: 1992 με την Μπαρτσελόνα), Κάρλο Αντσελότι (παίκτης: 1989, 1990 με τη Μίλαν, προπονητής: 2003, 2007 με τη Μίλαν, 2014 με τη Ρεάλ Μαδρίτης), Φρανκ Ράικαρντ (παίκτης: 1989, 1990 με τη Μίλαν, προπονητής: 2006 με την Μπαρτσελόνα), Πεπ Γκουαρντιόλα (παίκτης: 1992, προπονητής: 2009, 2011, όλες με την Μπαρτσελόνα), Ζινεντίν Ζιντάν (παίκτης: 2002, προπονητής: 2016, 2017, 2018, όλες με τη Ρεάλ Μαδρίτης).
– Πέντε προπονητές έχουν στεφθεί πρωταθλητές Ευρώπης με δύο διαφορετικές ομάδες. Πρώτος ήταν ο Ερνστ Χάπελ (1970, Φέγενορντ, 1983, Αμβούργο) και ακολούθησαν οι Ότμαρ Χίτσφελντ (1997, Ντόρτμουντ, 2001, Μπάγερν Μονάχου), Ζοζέ Μουρίνιο (2004, Πόρτο, 2010, Ίντερ), Γιουπ Χάινκες (1998, Ρεάλ Μαδρίτης, 2013, Μπάγερν Μονάχου) και Κάρλο Αντσελότι (2003, 2007, Μίλαν, 2014, Ρεάλ Μαδρίτης).
– Οι ομάδες που έχουν κατακτήσει και τα 3 ευρωπαϊκά τρόπαια, είναι η Μπάγερν Μονάχου, η Γιουβέντους, ο Άγιαξ, η Τσέλσι και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Υπάρχουν επίσης 10 ποδοσφαιριστές που κατάφεραν το ίδιο: οι Γκαετάνο Σιρέα, Αντόνιο Καμπρίνι, Μάρκο Ταρντέλι, Άρνολντ Μιούρεν, Σέρτζιο Μπρίο, Στέφανο Τακόνι, Σόνι Σιλόι, Ντάνι Μπλιντ, Τζιανλούκα Βιάλι, Βίτορ Μπαΐα.
– Μάλιστα, πλην των Ταρντέλι, Μπρίο και Μπαΐα, οι υπόλοιποι κατέκτησαν επιπλέον το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ αλλά και το Διηπειρωτικό Κύπελλο.
– Οι προπονητές που κατάφεραν το ίδιο είναι ο Ούντο Λάτεκ και ο Τζιοβάνι Τραπατόνι. Μάλιστα ο Τραπατόνι κατέκτησε και Σούπερ Καπ και Διηπειρωτικό Κύπελλο. Σε αυτή την κατηγορία μπορεί να προστεθεί και ο Ζοσέ Μουρίνιο, ωστόσο το Κύπελλο Κυπελλούχων που κατέκτησε (με τη Μπαρτσελόνα το 1997), το έκανε ως βοηθός προπονητή.
-Υπάρχουν τέσσερις περιπτώσεις πατέρα και γιου που κατέκτησαν το τρόπαιο. Μανουέλ Σαντσίς Μαρτίνες (1966) και Μανουέλ Σαντσίς Οντιγιουέλο (1998, 2000) με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Τσέζαρε Μαλντίνι (1963) και Πάολο Μαλντίνι (1989, 1990, 1994, 2003, 2007) με τη Μίλαν. Κάρλες Μπουσκέτς (1992) και Σέρχιο Μπουσκέτς (2009, 2011, 2015) με τη Μπαρτσελόνα. Ζινεντίν Ζιντάν (2002) και οι δύο του γιοι Ένζο Ζιντάν (2017) και Λούκα Ζιντάν (2018) με τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Οι τελικοί
| Χρονιά | Πόλη | Αγώνας |
| Κύπελλο Πρωταθλητριών | ||
| 1956 | Παρίσι | Ρεάλ Μαδρίτης-Σταντ ντε Ρεμς 4-3 |
| 1957 | Μαδρίτη | Ρεάλ Μαδρίτης-Φιορεντίνα 2-0 |
| 1958 | Βρυξέλλες | Ρεάλ Μαδρίτης-Μίλαν 3-2 |
| 1959 | Στουτγκάρδη | Ρεάλ Μαδρίτης-Σταντ ντε Ρεμς 2-0 |
| 1960 | Γλασκώβη | Ρεάλ Μαδρίτης-Άιντραχτ Φρανκφούρτης 7-3 |
| 1961 | Βέρνη | Μπενφίκα-Μπαρτσελόνα 3-2 |
| 1962 | Άμστερνταμ | Μπενφίκα-Ρεάλ Μαδρίτης 5-3 |
| 1963 | Λονδίνο | Μίλαν-Μπενφίκα 2-1 |
| 1964 | Βιέννη | Ίντερ-Ρεάλ Μαδρίτης 3-1 |
| 1965 | Μιλάνο | Ίντερ-Μπενφίκα 1-0 |
| 1966 | Βρυξέλλες | Ρεάλ Μαδρίτης-Παρτιζάν Βελιγραδίου 2-1 |
| 1967 | Λισσαβώνα | Σέλτικ-Ίντερ 2-1 |
| 1968 | Λονδίνο | Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Μπενφίκα 4-1 |
| 1969 | Μαδρίτη | Μίλαν-Άγιαξ 4-1 |
| 1970 | Μιλάνο | Φέγενορντ-Σέλτικ 2-1 |
| 1971 | Λονδίνο | Άγιαξ-Παναθηναϊκός 2-0 |
| 1972 | Ρότερνταμ | Άγιαξ-Ίντερ 2-0 |
| 1973 | Βελιγράδι | Άγιαξ-Γιουβέντους 1-0 |
| 1974 | Βρυξέλλες | Μπάγερν Μονάχου-Ατλέτικο Μαδρίτης 1-1 & 4-0 |
| 1975 | Παρίσι | Μπάγερν Μονάχου-Λιντς 2-0 |
| 1976 | Γλασκώβη | Μπάγερν Μονάχου-Σέντ Ετιέν 1-0 |
| 1977 | Ρώμη | Λίβερπουλ-Γλάντμπαχ 3-1 |
| 1978 | Λονδίνο | Λίβερπουλ-Μπριζ 1-0 |
| 1979 | Μόναχο | Νότιγχαμ Φόρεστ-Μάλμε 1-0 |
| 1980 | Μαδρίτη | Νότιγχαμ Φόρεστ-Αμβούργο 1-0 |
| 1981 | Παρίσι | Λίβερπουλ-Ρεάλ Μαδρίτης 1-0 |
| 1982 | Ρότερνταμ | Άστον Βίλα-Μπάγερν Μονάχου 1-0 |
| 1983 | Αθήνα | Αμβούργο-Γιουβέντους 1-0 |
| 1984 | Ρώμη | Λίβερπουλ-Ρόμα 1-1 (4-2 πεν) |
| 1985 | Βρυξέλλες | Γιουβέντους-Λίβερπουλ 1-0 |
| 1986 | Σεβίλλη | Στεάουα Βουκουρεστίου-Μπαρτσελόνα 0-0 (2-0 πεν) |
| 1987 | Βιέννη | Πόρτο-Μπάγερν Μονάχου 2-1 |
| 1988 | Στουτγκάρδη | Αϊντχόφεν-Μπενφίκα 0-0 (6-5 πεν) |
| 1989 | Βαρκελώνη | Μίλαν-Στεάουα Βουκουρεστίου 4-0 |
| 1990 | Βιέννη | Μίλαν-Μπενφίκα 1-0 |
| 1991 | Μπάρι | Ερυθρός Αστέρας-Μαρσέιγ 0-0 (5-3 πεν) |
| 1992 | Λονδίνο | Μπαρτσελόνα-Σαμπντόρια 0-0 (1-0 παρ) |
| Τσάμπιονς Λιγκ | ||
| 1993 | Μόναχο | Μαρσέιγ-Μίλαν 1-0 |
| 1994 | Αθήνα | Μίλαν-Μπαρτσελόνα 4-0 |
| 1995 | Βιέννη | Άγιαξ-Μίλαν 1-0 |
| 1996 | Ρώμη | Γιουβέντους-Άγιαξ 1-1 (4-2 πεν) |
| 1997 | Μόναχο | Ντόρτμουντ-Γιουβέντους 3-1 |
| 1998 | Άμστερνταμ | Ρεάλ Μαδρίτης-Γιουβέντους 1-0 |
| 1999 | Βαρκελώνη | Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Μπάγερν Μονάχου 2-1 |
| 2000 | Παρίσι | Ρεάλ Μαδρίτης-Βαλένθια 3-0 |
| 2001 | Μιλάνο | Μπάγερν Μονάχου-Βαλένθια 1-1 (5-4 πεν) |
| 2002 | Γλασκώβη | Ρεάλ Μαδρίτης-Λεβερκούζεν 2-1 |
| 2003 | Μάντσεστερ | Μίλαν-Γιουβέντους 0-0 (3-2 πεν) |
| 2004 | Γκελζενκίρχεν | Πόρτο-Μονακό 3-0 |
| 2005 | Κωνσταντινούπολη | Λίβερπουλ-Μίλαν 3-3 (3-2 πεν) |
| 2006 | Παρίσι | Μπαρτσελόνα-Άρσεναλ 2-1 |
| 2007 | Αθήνα | Μίλαν-Λίβερπουλ 2-1 |
| 2008 | Μόσχα | Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Τσέλσι 1-1 (6-5 πεν) |
| 2009 | Ρώμη | Μπαρτσελόνα-Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 2-0 |
| 2010 | Μαδρίτη | Ίντερ-Μπάγερν Μονάχου 2-0 |
| 2011 | Λονδίνο | Μπαρτσελόνα-Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 3-1 |
| 2012 | Μόναχο | Τσέλσι-Μπάγερν Μονάχου 1-1 (4-3 πεν) |
| 2013 | Λονδίνο | Μπάγερν Μονάχου-Ντόρτμουντ 2-1 |
| 2014 | Λισσαβώνα | Ρεάλ Μαδρίτης-Ατλέτικο Μαδρίτης 1-1 (4-1 παρ) |
| 2015 | Βερολίνο | Μπαρτσελόνα-Γιουβέντους 3-1 |
| 2016 | Μιλάνο | Ρεάλ Μαδρίτης-Ατλέτικο Μαδρίτης 1-1 (5-3 πέν) |
| 2017 | Κάρντιφ | Ρεάλ Μαδρίτης-Γιουβέντους 4-1 |
| 2018 | Κίεβο | Ρεάλ Μαδρίτης-Λίβερπουλ 3-1 |
| 2019 | Μαδρίτη | Λίβερπουλ-Τότεναμ 2-0 |
| Ομάδα | Κυπ. | Φιν. | Χρονιές Κατάκτησης | Χρονιές Φιναλίστ |
| Ρεάλ Μαδρίτης | 13 | 3 | 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966, 1998, 2000, 2002, 2014, 2016, 2017, 2018 | 1962, 1964, 1981 |
| Μίλαν | 7 | 4 | 1963, 1969, 1989, 1990, 1994, 2003, 2007 | 1958, 1993, 1995, 2005 |
| Λίβερπουλ | 6 | 3 | 1977, 1978, 1981, 1984, 2005, 2019 | 1985, 2007, 2018 |
| Μπάγερν Μονάχου | 5 | 5 | 1974, 1975, 1976, 2001, 2013 | 1982, 1987, 1999, 2010, 2012 |
| Μπαρτσελόνα | 5 | 3 | 1992, 2006, 2009, 2011, 2015 | 1961, 1986, 1994 |
| Άγιαξ | 4 | 2 | 1971, 1972, 1973, 1995 | 1969, 1996 |
| Ίντερ | 3 | 2 | 1964, 1965, 2010 | 1967, 1972 |
| Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ | 3 | 2 | 1968, 1999, 2008 | 2009, 2011 |
| Μπενφίκα | 2 | 5 | 1961, 1962 | 1963, 1965, 1968, 1988, 1990 |
| Γιουβέντους | 2 | 7 | 1985, 1996 | 1973, 1983, 1997, 1998, 2003, 2015, 2017 |
| Νότιγχαμ Φόρεστ | 2 | – | 1979, 1980 | |
| Πόρτο | 2 | – | 1987, 2004 | |
| Σέλτικ | 1 | 1 | 1967 | 1970 |
| Αμβούργο | 1 | 1 | 1983 | 1980 |
| Στεάουα Βουκουρεστίου | 1 | 1 | 1986 | 1989 |
| Μαρσέιγ | 1 | 1 | 1993 | 1991 |
| Μπορούσια Ντόρτμουντ | 1 | 1 | 1997 | 2013 |
| Τσέλσι | 1 | 1 | 2012 | 2008 |
| Φέγενορντ | 1 | – | 1970 | |
| Άστον Βίλα | 1 | – | 1982 | |
| Αϊντχόφεν | 1 | – | 1988 | |
| Ερυθρός Αστέρας | 1 | – | 1991 | |
| Ατλέτικο Μαδρίτης | – | 3 | 1974, 2014, 2016 | |
| Ρεμς | – | 2 | 1956, 1959 | |
| Βαλένθια | – | 2 | 2000, 2001 | |
| Άιντραχτ Φρανκφούρτης | – | 1 | 1960 | |
| Παρτιζάν Βελιγραδίου | – | 1 | 1966 | |
| Παναθηναϊκός | – | 1 | 1971 | |
| Φιορεντίνα | – | 1 | 1957 | |
| Λίντς | – | 1 | 1975 | |
| Σεντ Ετιέν | – | 1 | 1976 | |
| Γκλάντμπαχ | – | 1 | 1977 | |
| Κλάμπ Μπρίζ | – | 1 | 1978 | |
| Μάλμε | – | 1 | 1979 | |
| Ρόμα | – | 1 | 1984 | |
| Σαμπντόρια | – | 1 | 1992 | |
| Λεβερκούζεν | – | 1 | 2002 | |
| Μονακό | – | 1 | 2004 | |
| Άρσεναλ | – | 1 | 2006 | |
| Τότεναμ | – | 1 | 2019 |
Τα γήπεδα των τελικών
Οι 65 (μαζί με τον φετινό) τελικοί, έχουν φιλοξενηθεί σε 31 γήπεδα από 23 πόλεις και 16 χώρες.
Τη μερίδα του λέοντος έχει, από χώρες η Ιταλία με 9 τελικούς, ενώ πόλεις το Λονδίνο με 7. Μάλιστα όλοι διεξήχθησαν στο Γουέμπλεϊ, που είναι το γήπεδο με τους περισσότερους τελικούς. Το Μόναχο, το Παρίσι, το Άμστερνταμ, η Λισαβόνα και η Μαδρίτη έχουν φιλοξενήσει τελικούς σε 2 διαφορετικά γήπεδά τους. Ενώ η Γερμανία έχει φιλοξενήσει τελικούς σε 4 διαφορετικές πόλεις της (Μόναχο, Στουτγκάρδη, Γκελζενκίρχεν και Βερολίνο).
| Χώρα | Πόλη | Γήπεδο |
| Ιταλία (9) | Μιλάνο (4) | Σαν Σίρο: 1965, 1970, 2001, 2016 |
| Ρώμη (4) | Ολίμπικο: 1977, 1984, 1996, 2009 | |
| Μπάρι (1) | Σαν Νικολά: 1991 | |
| Αγγλία (8) | Λονδίνο (7) | Γουέμπλεϊ: 1963, 1968, 1971, 1978, 1992, 2011, 2013 |
| Μάντσεστερ (1) | Όλντ Τράφορντ: 2003 | |
| Ισπανία (8) | Μαδρίτη (5) | Σαντιάγο Μπερναμπέου: 1957, 1969, 1980, 2010. Γουάντα Μετροπολιτάνο: 2019 |
| Βαρκελώνη (2) | Καμπ Νου: 1989, 1999 | |
| Σεβίλλη (1) | Σάντσες Πιθχουάν: 1986 | |
| Γερμανία (8) | Μόναχο (4) | Ολυμπιακό Στάδιο: 1993, 1997. Αλιάνζ Αρένα: 2012 |
| Στουτγκάρδη (2) | Νέκαρσταντιον: 1959, 1988 | |
| Γκελζενκίρχεν (1) | Αρένα Αουφ Σάλκε (Φέλτινς): 2004 | |
| Βερολίνο (1) | Ολυμπιακό Στάδιο: 2015 | |
| Γαλλία (5) | Παρίσι (5) | Παρκ ντε Πρενς: 1956, 1975, 1981. Σταντ ντε Φρανς: 2000, 2006 |
| Αυστρία (4) | Βιέννη (4) | Ερνστ Χάπελ (Πράτερ): 1964, 1987, 1990, 1995 |
| Βέλγιο (4) | Βρυξέλλες (4) | Χέιζελ: 1958, 1966, 1974, 1985 |
| Ολλανδία (4) | Άμστερνταμ (2) | Ολυμπιακό Στάδιο: 1962. Άμστερνταμ Αρένα: 1998 |
| Ρότερνταμ (2) | Ντε Κάιπ: 1972, 1982 | |
| Σκωτία (3) | Γλασκώβη (3) | Χάμπντεν Παρκ: 1960, 1976, 2002 |
| Ελλάδα (3) | Αθήνα (3) | Ολυμπιακό Στάδιο: 1983, 1994, 2007 |
| Πορτογαλία (3) | Λισαβόνα (3) | Νασιονάλ: 1967. Ντα Λουζ: 2014, 2020 |
| Ελβετία (1) | Βέρνη (1) | Βάνκντορφ: 1961 |
| Σερβία (1) | Βελιγράδι (1) | Στάδιο Ερυθρού Αστέρα: 1973 |
| Τουρκία (1) | Κωνσταντινούπολη (1) | Κεμάλ Ατατούρκ: 2005 |
| Ρωσία (1) | Μόσχα (1) | Λουζνίκι: 2008 |
| Ουαλία (1) | Κάρντιφ (1) | Μιλένιουμ: 2017 |
| Ουκρανία (1) | Κίεβο (1) | Ολιμπίνσκι: 2018 |