Το Kingsport.gr κάνει ένα αφιέρωμα στο ποδοσφαιρικό τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ξεκινούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Τόκιο με καθυστέρηση ενός χρόνου, με το ποδοσφαιρικό τουρνουά να μην μπορεί να λείπει. Το Kingsport.gr κάνει ένα αφιέρωμα στον “βασιλιά των σπορ”, τόσο των ανδρών, όσο και των γυναικών, στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων.
Η ιστορία του ποδοσφαίρου στους Ολυμπιακούς Αγώνες:
Τουρνουά ανδρών
Το ποδόσφαιρο στο Ολυμπιακό τουρνουά, υπάρχει από την αναβίωση κιόλας των αγώνων. Ωστόσο, στην πρώτη διοργάνωση, στην Αθήνα το 1896, παρόλο που είχε προβλεφθεί στο πρόγραμμα, δεν δήλωσε συμμετοχή καμία ομάδα, με αποτέλεσμα να μην διεξαχθεί. Κάποιες πηγές ωστόσο αναφέρουν πως υπήρξαν κάποιοι αγώνες επίδειξης. Συγκεκριμένα, υπήρχαν ομάδες της Αθήνας, της Σμύρνης και της Δανίας. Σε έναν αγώνα, η Σμύρνη νίκησε την Αθήνα και στον άτυπο τελικό συνετρίβη από τη Δανία με 15-0. Πάντως δεν απονεμήθηκαν μετάλλια, ενώ αμφισβητείται και το εάν διεξήχθησαν οι αγώνες αυτοί.
Από το 1900 έως και σήμερα, διεξάγεται ποδοσφαιρικό τουρνουά, με εξαίρεση μόνο τους αγώνες του Λος Άντζελες το 1932. Και αυτό, καθώς η FIFA φοβήθηκε ότι θα επισκίαζε το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, το οποίο είχε ήδη ξεκινήσει δύο χρόνια πριν, το 1930. Και μάλιστα, πριν το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο, το Ολυμπιακό τουρνουά, είχε την ίδια αίγλη με αυτό.
Το 1900 και το 1904 συμμετείχαν 3 ομάδες (και μάλιστα από κολλέγια και όχι αυτούσιες Εθνικές, πλην του Βελγίου), ενώ το 1908 πέντε ομάδες. Σταδιακά ο αριθμός αυτός αυξήθηκε. Το ρεκόρ συμμετοχής κατέχει η διοργάνωση του 1952 στο Ελσίνκι, στην οποία πήραν μέρος 25 χώρες. Στη συνέχεια καθιερώθηκε ένα σύστημα πρόκρισης, τόσο από τα Προολυμπιακά τουρνουά, όσο και από ηπειρωτικές διοργανώσεις (όπως το UEFA Euro Under 21) και προκρίνονται 16 ομάδες.
Στις πρώτες διοργανώσεις, κυριαρχούσαν οι Βρετανικές ομάδες, ωστόσο με την επικράτηση του επαγγελματισμού, η δυναμικότητά τους μειώθηκε. Τα επόμενα χρόνια, κυριάρχησαν οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης, αφού τα πρωταθλήματά τους δεν εθεωρούντο επαγγελματικά και μπορούσαν να κατεβάζουν ουσιαστικά τις «κανονικές» εθνικές τους ομάδες.
Από τους Αγώνες του 1984, επετράπη η συμμετοχή και επαγγελματιών παικτών αρκεί να μην ξεπερνούν τα 23 χρόνια ηλικίας.
Όσον αφορά την πρόκριση, κάθε ήπειρος έχει το δικό της σύστημα. Από την Ευρώπη, προκρίνονται οι 4 κορυφαίες ομάδες του Euro Under 21 (Ελπίδων) (εκείνες που έπαιξαν στους ημιτελικούς). Από την Αφρική και την Ασία, προκρίνονται οι καλύτερες 3 ομάδες του αντίστοιχου Πρωταθλήματος Under 23. Η Βόρεια Αμερική, η Νότια Αμερική και η Ωκεανία, διοργανώνουν Προολυμπιακά τουρνουά. Ενώ η διοργανώτρια χώρα έχει εξασφαλισμένη συμμετοχή.
Όλοι οι τελικοί:
(Μεγάλοι τελικοί / Μικροί τελικοί)
1900 (Παρίσι): Άπτον Παρκ (Αγγλία)-Κλαμπ Φρανσέ (με βαθμολογία)
1904 (Σεντ Λούις): Γκολτ (Καναδάς)-ΚΜΚ Χάι Σκουλ (ΗΠΑ) (με βαθμολογία)
1908 (Λονδίνο): Μεγάλη Βρετανία-Δανία 2-0 / Ολλανδία-Σουηδία 2-0
1912 (Στοκχόλμη): Μεγάλη Βρετανία-Δανία 4-2 / Ολλανδία-Φινλανδία 9-0
1920 (Αμβέρσα): Βέλγιο-Ισπανία*
1924 (Παρίσι): Ουρουγουάη-Ελβετία 3-0 / Σουηδία-Ολλανδία 1-1, 3-1 επαν.
1928 (Άμστερνταμ): Ουρουγουάη-Αργεντινή 1-1, 2-1 (επαν.) / Σουηδία-Αίγυπτος 11-3
1932 (Λος Άντζελες): Δεν έγινε
1936 (Βερολίνο): Ιταλία-Αυστρία 2-1 (παρ) / Νορβηγία-Πολωνία 3-2
1948 (Λονδίνο): Σουηδία-Γιουγκοσλαβία 3-1 / Δανία-Μεγάλη Βρετανία 5-3
1952 (Ελσίνκι): Ουγγαρία-Γιουγκοσλαβία 2-0 / Σουηδία-Δυτική Γερμανία 2-0
1956 (Μελβούρνη): Σοβιετική Ένωση-Γιουγκοσλαβία 1-0 / Βουλγαρία-Ινδία 3-0
1960 (Ρώμη): Γιουγκοσλαβία-Δανία 3-1 / Ουγγαρία-Ιταλία 2-1
1964 (Τόκιο): Ουγγαρία-Τσεχοσλοβακία 2-1 / Γερμανία-Αίγυπτος 3-1**
1968 (Πόλη του Μεξικό): Ουγγαρία0Βουλγαρία 4-1 / Ιαπωνία-Μεξικό 2-0
1972 (Μόναχο): Πολωνία-Ουγγαρία 2-1 / Σοβιετική Ένωση-Ανατολική Γερμανία 2-2***
1976 (Μόντρεαλ): Ανατολική Γερμανία-Πολωνία 3-1 / Σοβιετική Ένωση-Βραζιλία 2-0
1980 (Μόσχα): Τσεχοσλοβακία-Ανατολική Γερμανία 1-0 / Σοβιετική Ένωση-Γιουγκοσλαβία 2-0
1984 (Λος Άντζελες): Γαλλία-Βραζιλία 2-0 / Γιουγκοσλαβία-Ιταλία 2-1
1988 (Σεούλ): Σοβιετική Ένωση-Βραζιλία 2-1 (παρ) / Δυτική Γερμανία-Ιταλία 3-0
1992 (Βαρκελώνη): Ισπανία-Πολωνία 3-2 / Γκάνα-Αυστραλία 1-0
1996 (Ατλάντα): Νιγηρία-Αργεντινή 3-2 / Βραζιλία-Πορτογαλία 5-0
2000 (Σίδνεϊ): Καμερούν-Ισπανία 2-2 (5-3 πέν) / Χιλή-ΗΠΑ 2-0
2004 (Αθήνα): Αργεντινή-Παραγουάη 1-0 / Ιταλία-Ιράκ 1-0
2008 (Πεκίνο): Αργεντινή-Νιγηρία 1-0 / Βραζιλία-Βέλγιο 3-0
2012 (Λονδίνο): Μεξικό-Βραζιλία 2-1 / Νότια Κορέα-Ιαπωνία 2-0
2016 (Ρίο ντε Τζανέιρο): Βραζιλία-Γερμανία 1-1 (5-4 πέν) / Νιγηρία-Ονδούρα 3-2
* Το 1920, η ομάδα της Τσεχοσλοβακίας εγκατέλειψε τον τελικό ενάντια στην αντίστοιχη του Βελγίου, μετά από 40 λεπτά αγώνα και ενώ το σκορ ήταν στο 2-0. Τελικά η Τσεχοσλοβακία αποκλείστηκε και ακολούθησε μία μικρή διοργάνωση στην οποία κρίθηκαν τελικά τα μετάλλια.
** Η Ανατολική Γερμανία εκπροσωπήθηκε από την ομάδα της Ενωμένης ομάδας της Γερμανίας το 1964, κερδίζοντας το χάλκινο μετάλλιο.
*** Το 1972, ο αγώνας για την τρίτη θέση μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Ανατολικής Γερμανίας έληξε ισόπαλος 2-2 μετά από παράταση. Και οι δύο ομάδες απονεμήθηκαν χάλκινα μετάλλια.
Τα μετάλλια:
| Θέση | Χώρα | Χρυσά | Αργυρά | Χάλκινα | Σύνολο |
| 1 | Ουγγαρία | 3 | 1 | 1 | 5 |
| 2 | Μεγάλη Βρετανία | 3 | 2 | 0 | 3 |
| 3 | Αργεντινή | 2 | 3 | 0 | 4 |
| 4 | Σοβιετική Ένωση | 2 | 0 | 3 | 5 |
| 5 | Ουρουγουάη | 2 | 0 | 0 | 2 |
| 6 | Βραζιλία | 1 | 3 | 2 | 6 |
| 7 | Γιουγκοσλαβία | 1 | 3 | 1 | 5 |
| 8 | Πολωνία | 1 | 2 | 0 | 3 |
| 9 | Ισπανία | 1 | 2 | 0 | 3 |
| 10 | Ανατολική Γερμανία* | 1 | 1 | 1 | 3 |
| 11 | Τσεχοσλοβακία | 1 | 1 | 0 | 2 |
| Γαλλία | 1 | 1 | 0 | 2 | |
| Νιγηρία | 1 | 1 | 0 | 2 | |
| 12 | Ιταλία | 1 | 0 | 2 | 3 |
| Σουηδία | 1 | 0 | 2 | 3 | |
| 13 | Βέλγιο | 1 | 0 | 1 | 2 |
| 14 | Καμερούν | 1 | 0 | 0 | 1 |
| Καναδάς | 1 | 0 | 0 | 1 | |
| Μεξικό | 1 | 0 | 0 | 1 | |
| 15 | Δανία | 0 | 3 | 1 | 4 |
| 16 | ΗΠΑ | 0 | 1 | 1 | 2 |
| Βουλγαρία | 0 | 1 | 1 | 2 | |
| 17 | Αυστρία | 0 | 1 | 0 | 1 |
| Παραγουάη | 0 | 1 | 0 | 1 | |
| Ελβετία | 0 | 1 | 0 | 1 | |
| 18 | Ολλανδία | 0 | 0 | 3 | 3 |
| 19 | Χιλή | 0 | 0 | 1 | 1 |
| Γκάνα | 0 | 0 | 1 | 1 | |
| Ιαπωνία | 0 | 0 | 1 | 1 | |
| Νορβηγία | 0 | 0 | 1 | 1 | |
| Νότια Κορέα | 0 | 0 | 1 | 1 | |
| Δυτική Γερμανία | 0 | 0 | 1 | 1 |
Η Ανατολική Γερμανία εκπροσωπήθηκε από την ομάδα της Ενωμένης ομάδας της Γερμανίας το 1964, κερδίζοντας το χάλκινο μετάλλιο.
Πίνακας σκόρερ (συνολικά):
| Θέση | Παίκτης | Γκολ |
| 1 | Σόφους Νίλσεν (Δανία) | 13 |
| Αντάλ Ντουνάι (Ουγγαρία) | ||
| 2 | Φέρεντς Μπένε (Ουγγαρία) | 12 |
| 3 | Ντομίνγκο Ταρασκόνι (Αργεντινή) | 11 |
| Πέδρο Πετρόνε (Ουρουγουάη) | ||
| 4 | Γκότφριντ Φουκς (Γερμανία) | 10 |
| Κάζιμιρ Ντένια (Πολωνία) | ||
| 5 | Χάρολντ Βάλντεν (Μεγάλη Βρετανία) | 9 |
| Βίλχελμ Βολφχάγκεν (Δανία) | ||
| 6 | Γιαν Βος (Ολλανδία) | 8 |
| Έκτορ Σκαρόνε (Ουρουγουάη) | ||
| Κάρλος Τέβεζ (Αργεντινή) | ||
| Μπεμπέτο (Βραζιλία) | ||
| Χάραλντ Νίλσεν (Δανία) | ||
| Ιμπραΐμ Ρέιαντ (Αίγυπτος) | ||
| 7 | Τζον Χάνσεν (Δανία) | 7 |
| Άντον Όλσεν (Δανία) | ||
| Γκούναρ Νόρνταλ (Σουηδία) | ||
| Ανιμπάλε Φρόσι (Ιταλία) | ||
| Χέρμπερτ Κάρλσον (Σουηδία) | ||
| Μπράνκο Ζέμπετς (Γιουγκοσλαβία) | ||
| Μίλαν Γκάλιτς (Γιουγκοσλαβία) | ||
| Κουνισίγκε Καμαμότο (Ιαπωνία) | ||
| Ντομίνγκο Ταρασκόνι (Αργεντινή) | ||
| Ρομάριο (Βραζιλία) | ||
| Νεϊμάρ (Βραζιλία) |
Πρώτοι σκόρερ ανά τουρνουά:
| Χρονιά | Παίκτης | Γκολ |
| 1900 | Γκαστόν Πελτιέρ (Γαλλία) | 2 |
| Τζον Νίκολας (Μεγάλη Βρετανία) | ||
| 1904 | Αλεξάντερ Χολ (Καναδάς) | 3 |
| Τον Τέιλορ (Καναδάς) | ||
| 1908 | Σόφους Νίλσεν (Δανία) | 11 |
| 1912 | Γκότφριντ Φουκς (Γερμανία) | 10 |
| 1920 | Χέρμπερτ Κάρλσον (Σουηδία) | 7 |
| 1924 | Πέδρο Πετρόνε (Ουρουγουάη) | 7 |
| 1928 | Ντομίνγκο Ταρασκόνι (Αργεντινή) | 9 |
| 1936 | Ανιμπάλε Φρόσι (Ιταλία) | 7 |
| 1948 | Τζον Χάνσεν (Δανία) | 7 |
| Γκούναρ Νόρνταλ (Σουηδία) | ||
| 1952 | Ράικο Μίτιτς (Γιουγκοσλαβία) | 7 |
| Μπράνκο Ζέμπετς (Γιουγκοσλαβία) | ||
| 1956 | Νεβίλ Εντσουζά (Ινδία) | 4 |
| Τόντορ Βεσελίνοβιτς (Γιουγκοσλαβία) | ||
| Ντίμιταρ Μιλάνοφ (Βουλγαρία) | ||
| 1960 | Χάραλντ Νίλσεν (Δανία) | 8 |
| 1964 | Φέρεντς Μπένε (Ουγγαρία) | 12 |
| 1968 | Κουνισίγκε Καμαμότο (Ιαπωνία) | 7 |
| 1972 | Λάζιμιρ Ντέινα (Πολωνία) | 9 |
| 1976 | Αντρέι Σάρμαζ (Πολωνία) | 6 |
| 1980 | Σεργκέι Αντρέγιεφ (Σοβιετική Ένωση) | 5 |
| 1984 | Μπόρισλαβ Σβέτκοβιτς (Γιουγκοσλαβία) | 5 |
| Στιέπαν Ντέβεριτς (Γιουγκοσλαβία) | ||
| Ντανιέλ Τσουρέμπ (Γαλλία) | ||
| 1988 | Ρομάριο (Βραζιλία) | 7 |
| 1992 | Αντρέι Γιουσκόβιακ (Πολωνία) | 7 |
| 1996 | Μπεμπέτο (Βραζιλία) | 6 |
| Ερνάν Κρέσπο (Αργεντινή) | ||
| 2000 | Ιβάν Ζαμοράνο (Χιλή) | 6 |
| 2004 | Κάρλος Τέβεζ (Αργεντινή) | 8 |
| 2008 | Τζουζέπε Ρόσι (Ιταλία) | 4 |
| 2012 | Λεάντρο Νταμιάο (Βραζιλία) | 6 |
| 2016 | Σέρζ Γκνάμπρι (Γερμανία) | 6 |
| Νιλς Πέτερσεν (Γερμανία) |
Στατιστικά:
Περισσότερα χρυσά μετάλλια: 3, Ουγγαρία (1952, 1964, 1968) & Μεγάλη Βρετανία (1900, 1908, 1912)
Περισσότερα συνεχόμενα χρυσά μετάλλια: 2, Μεγάλη Βρετανία (1908, 1912), Ουρουγουάη (1924, 1928), Ουγγαρία (1964, 1968), Αργεντινή (2004, 2008)
Περισσότερα συνεχόμενα μετάλλια (όχι μόνο χρυσά): 4, Ουγγαρία (1960, 1964, 1968, 1972)
Μεγαλύτερο διάστημα μεταξύ δύο χρυσών μεταλλίων: 32 χρόνια, Σοβιετική Ένωση (1956, 1988)
Περισσότερα συνεχόμενα μετάλλια από μία συνομοσπονδία: 13, UEFA(1936-1992)
Περισσότερες συνεχόμενες νίκες σε αγώνες: 12, Αργεντινή (2004, 2008)-6 σε κάθε τουρνουά
Περισσότερα παιχνίδια: 61, Ιταλία
Περισσότερες νίκες: 34, Βραζιλία
Περισσότερες ισοπαλίες: 13, Νότια Κορέα
Περισσότερες ήττες: 23 Ιταλία
Περισσότερα γκολ υπέρ: 125, Ιταλία
Περισσότερα γκολ κατά: 102, Σερβία
Λιγότερα γκολ κατά: 1, Εσθονία
Περισσότερα γκολ σε ένα τουρνουά: 135: 1952, 1972
Λιγότερα γκολ σε ένα τουρνουά: 48: 1908
Μεγαλύτερο σκορ: Δανία-Γαλλία 17-1, 1908
Μεγαλύτερη ισοπαλία: Σοβιετική Ένωση-Γιουγκοσλαβία 5-5, 1952
Νεότερος παίκτης: Άντζελ Ουρίμπε (Περού), 16 ετών & 332 ημερών, 26 Αυγούστου 1960
Μεγαλύτερος παίκτης: Ράιαν Γκιγκς (Μεγάλη Βρετανία), 38 ετών & 243 ημερών, 29 Ιουλίου 2012
Τουρνουά γυναικών
Το τουρνουά ποδοσφαίρου γυναικών, εισήχθη στο Ολυμπιακό πρόγραμμα μόλις το 1996. Ενώ σε αντίθεση με εκείνο των ανδρών, δεν υπάρχουν ηλικιακοί περιορισμοί, ούτε περιορισμοί επαγγελματιών-ερασιτεχνών παικτριών.
Οι ομάδες, παίρνουν την πρόκριση ανάλογα με τον τρόπο που έχει επιλέξει η κάθε συνομοσπονδία. Για την Ευρώπη, οι ομάδες επιλέγονται με βάση τις πιο επιτυχημένες ευρωπαϊκές ομάδες που μετείχαν στο ποιο πρόσφατο Παγκόσμιο Κύπελλο, ενώ οι υπόλοιπες ηπειρωτικές συνομοσπονδίες διεξάγουν το δικό τους προκριματικό τουρνουά, για την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ενώ οι οικοδέσποινα χώρα έχει εξασφαλισμένη συμμετοχή.
Στους Αγώνες του 1996 και του 2000 συμμετείχαν 8 χώρες. Το 2004 αυξήθηκαν σε 10 (με την Ελλάδα ως διοργανώτρια να κάνει τη μοναδική της συμμετοχή), ενώ από το 2012 μέχρι σήμερα, οι ομάδες είναι 12.
Στο φετινό τουρνουά λοιπόν, θα συμμετάσχουν 12 ομάδες, οι οποίες είναι και έχουν πάρει την πρόκριση για την Ιαπωνία ως εξής:
Ιαπωνία (διοργανώτρια)
Βραζιλία (Νικήτρια Κόπα Αμέρικα 2018)
Νέα Ζηλανδία (Νικήτρια Κυπέλλου Εθνών Ωκεανίας)
Μεγάλη Βρετανία
Ολλανδία
Σουηδία (Πρόκριση από την ΟΥΕΦΑ, ως οι 3 καλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες του Παγκοσμίου Κυπέλλου Γυναικών 2019)
Καναδάς
ΗΠΑ (Βόρεια Αμερική, μέσω προκριματικού τουρνουά)
Ζάμπια (Αφρική, μέσω προκριματικού τουρνουά)
Αυστραλία
Κίνα (Ασία, μέσω προκριματικού τουρνουά)
Χιλή (Νότια Αμερική, μέσω του μπαράζ μεταξύ CAF-CONMEBOL)
Τα γήπεδα:
Τόκιο, National Stadium, Tokyo Stadium
Κασίμα, Kashima Stadium
Ρίφου, Miyagi Stadium
Σαϊτάμα, Saitama Stadium 2002
Σαπόρο, Sapporo Dome
Γιοκοχάμα, International Stadium Yokohama
Όλοι οι τελικοί
(Μεγάλος τελικός / Μικρός τελικός)
1996 (Ατλάντα): ΗΠΑ-Κίνα 2-1 / Νορβηγία-Βραζιλία 2-0
2000 (Σίδνεϊ): Νορβηγία-ΗΠΑ 3-2 (παρ, χ.γ.) / Γερμανία-Βραζιλία 2-0
2004 (Αθήνα): ΗΠΑ-Βραζιλία 2-1 (παρ) / Γερμανία-Σουηδία 1-0
2008 (Πεκίνο): ΗΠΑ-Βραζιλία 1-0 (παρ) / Γερμανία-Ιαπωνία 2-0
2012 (Λονδίνο): ΗΠΑ-Ιαπωνία 2-1 / Καναδάς-Γαλλία 1-0
2016 (Ρίο ντε Τζανέιρο): Γερμανία-Σουηδία 2-1 / Καναδάς-Βραζιλία 2-1
Τα μετάλλια:
| Χώρα | Χρυσό | Αργυρό | Χάλκινο | Μετάλλια |
| ΗΠΑ | 4 (1996, 2004, 2008, 2012) | 1 (2000) | 5 | |
| Γερμανία | 1 (2016) | 3 (2000, 2004, 2008) | 4 | |
| Νορβηγία | 1 (2000) | 1 (1996) | 2 | |
| Βραζιλία | 2 (2004, 2008) | 2 | ||
| Ιαπωνία | 1 (2012) | 1 | ||
| Σουηδία | 1 (2016) | 1 | ||
| Κίνα | 1 (1996) | 1 | ||
| Καναδάς | 2 (2012, 2016) | 2 | ||
| Γαλλία | 0 |
Πρώτες σκόρερ ανά τουρνουά:
| Χρονιά | Παίκτρια | Γκολ |
| 1996 | Αν Κριστίν Ααρόνες (Νορβηγία) | 4 |
| Λίντα Μεντάλεν (Νοργηγία) | ||
| Πρετίνια (Βραζιλία) | ||
| 2000 | Σουν Βεν (Κίνα) | 4 |
| 2004 | Κριστιάνε (Βραζιλία) | 5 |
| Μπριγκίτ Πριντζ | ||
| 2008 | Κριστιάνε (Βραζιλία) | 5 |
| 2012 | Κριστίν Σινκλέρ (Καναδάς) | 6 |
| 2016 | Μελανί Μπέχρινγκερ | 5 |
Πρώτες σκόρερ συνολικά:
14 γκολ: Κριστιάνε (Βραζιλία)
12 γκολ: Κριστίν Σινκλέρ (Καναδάς)
10 γκολ: Μάρτα (Βραζιλία), Μπριγκίτ Πριντζ (Γερμανία)
9 γκολ: Άμπι Γουάμπαχ (ΗΠΑ)
8 γκολ: Πετρίνια (Βραζιλία), Κάρλι Λόιντ (ΗΠΑ)
7 γκολ: Μελίσα Τανκρέντι (Καναδάς)
6 γκολ: Λότα Σελίν (Σουηδία)
5 γκολ: Μία Χαμ (ΗΠΑ), Τίφενι Μίλμπρετ (ΗΠΑ), Μελανί Μπέχρινγκερ (Γερμανία), Σουν Βεν (Κίνα), Άλεξ Μόργκαν (ΗΠΑ)
Προπονητές:
| Χρονιά | Νικήτρια | Προπονητής |
| 1996 | ΗΠΑ | Τόνι Ντι Σίκο |
| 2000 | Νορβηγία | Πιερ-Ματίας Χέγκμο |
| 2004 | ΗΠΑ | Έιπριλ Χέινριχς |
| 2008 | ΗΠΑ | Πία Σάντχατζ |
| 2012 | ΗΠΑ | Πία Σάντχατζ |
| 2016 | Γερμανία | Σίλβια Νέιντ |
Στατιστικά:
Περισσότερα χρυσά μετάλλια: 4, ΗΠΑ (1996, 2004, 2008, 2012)
Περισσότερα συνεχόμενα χρυσά μετάλλια: 3, ΗΠΑ (2004, 2008, 2012)
Μεγαλύτερο διάστημα μεταξύ δύο χρυσών μεταλλίων: 8 χρόνια, ΗΠΑ (1996-2004)
Περισσότερα παιχνίδια: 32, ΗΠΑ
Περισσότερες νίκες: 25, ΗΠΑ
Περισσότερες ισοπαλίες: 6, Βραζιλία, Σουηδία
Περισσότερες ήττες: 12, Σουηδία
Περισσότερα γκολ υπέρ: 64, ΗΠΑ
Λιγότερα γκολ υπέρ: 0, Ελλάδα
Περισσότερα γκολ κατά: 30, Σουηδία
Λιγότερα γκολ κατά: 2, Μεγάλη Βρετανία
Περισσότερα γκολ σε ένα τουρνουά: 71, 2012
Λιγότερα γκολ σε ένα τουρνουά: 42, 2000
Μεγαλύτερο σκορ: Γερμανία-Κίνα 8-0, 2004
Νεότερη παίκτρια: Έλι Καρπέντερ (Αυστραλία), 16 ετών & 119 ημερών (9 Αυγούστου 2016)
Μεγαλύτερη παίκτρια: Μεγκ (Βραζιλία), 40 ετών & 213 ημερών (1 Αυγούστου 1996)
Το ποδοσφαιρικό τουρνουά στο Τόκιο (σε ώρες Ελλάδας):
Τουρνουά ανδρών:
Τουρνουά γυναικών:
