Juventus και Liverpool ήταν οι θριαμβεύτριες της εβδομάδας στο Champions League με τον Cristiano Ronaldo να γιγαντώνει ακόμα περισσότερο το μύθο του με το χατ τρικ κόντρα στην Atletico και τους Virgil Van Dijk και Sadio Mane οδηγούν τους “reds”. Ο Νίκος Στρατής καταθέτει στο Kingsport.gr την άποψη του για τους αγώνες της εβδομάδας στην κορυφαία διοργάνωση…
Είχαμε καταλάβει από καιρό ότι η Γιουβέντους είναι ικανή να φτάσει στον τελικό της 1ης Ιουνίου στη Μαδρίτη. Το υποψιαζόμασταν από τον Ιούλιο που αγόρασε τον Ρονάλντο, σχεδόν …σιγουρευτήκαμε με την εμφάνιση και τη νίκη μέσα στο Μάντσεστερ στους ομίλους επί της Γιουνάιτεντ (για την ακρίβεια την …προηγούμενη έκδοση που είχε ακόμα τον Μουρίνιο!). Η “γηραιά Κυρία” φρόντισε την Τρίτη να εκτροχιάσει και την …οικοδέσποινα του τελικού στο “Wanda Metropolitano”, την Ατλέτικο. Απόλυτα εμφατικά μάλιστα. Κυρίως χάρη στην ηγετική εμφάνιση του κορυφαίου επιθετικού της σύγχρονης εποχής CR7 ο οποίος δεν ανέβασε απλά …level τη Juve αλλά την έκανε και την πιο δυνατή ομάδα του κόσμου στον αέρα. Ήταν ισχυρή ανέκαθεν σε αυτόν τον τομέα, πολύ περισσότερο μετά την καινοτομία του Αλέγκρι να βάλει τη σεζόν ’16’-’17 τον Μάντζουκιτς αριστερό εξτρέμ (το είχαμε σχολιάσει τότε) ώστε όταν πατάει περιοχή και να διεκδικεί κεφαλιές από τα αντίπαλα ακραία μπακ! Την ίδια ώρα σε ένα …παράλληλο σύμπαν βέβαια στη Μαδρίτη στην καρδιά της κυριαρχίας της Ρεάλ, ο Ζιντάν έπειθε τον Ρονάλντο να παίζει περισσότερο “εννιάρι” και λιγότερο εξτρέμ ξεκινώντας όμως και αυτός από τα άκρα, ώστε να παρασέρνει μέσα στο “κουτί” διάφορους Λαμ, Φελίπε Λουίς κλπ και να σκοράρει λόγω σωματικού …mismatch!
Την περασμένη Τρίτη η Vecchia Signora “έπνιξε” την Ατλέτικο (χαρακτηριστική η φάση του 2-0 που ανέβαζε συνεχώς την ένταση της πίεσης και λίγο λίγο …έσφιγγε τη “θηλιά” πριν τη σέντρα του Κανσέλο στον Ρονάλντο) της προκάλεσε ασφυξία και την έστειλε σπίτι της. Να δώσουμε και έναν πόντο και σε ένα εξαιρετικό επιθετικό αριστερό μπακ, όπως ο Σπινατσόλα (αμυντικά πρέπει να βελτιωθεί), ξεκίνησε μέτρια, αλλά ανέβηκε με το χρόνο ο Ζοάο Κανσέλο. Σούπερ ματς έκανε και ο “iron man” Τζιόρτζιο Κιελίνι (34 πλέον!) που έκανε τα ….πάντα και βάλθηκε να μας αποδείξει πως υπάρχει ακόμα ο ρόλος του σύγχρονου… Μπεκενμπαουερ! Εννοείται πως δικαιώθηκε κι ο Αλέκγρι και για την επιλογή Μπερναρντέσκι (αντί Ντιμπάλα στην ενδεκάδα) που ήταν μια διαρκής απειλή αλλά και πηγή δημιουργίας για τους Ιταλούς με εξαιρετικά ατομικά τεχνικά στοιχεία αλλά και ταχύτητα …εξτρέμ, πραγματικά αξιοζήλευτη για το ύψος του (1.85).
Στον αντίποδα απογοήτευσε τελείως η Ατλέτικο που πήγε στο Τορίνο μόνο για να υπερασπιστεί το 2-0 κι όχι για να σκοράρει (πράγμα που είχε κάνει σε μεγάλες ρεβάνς που έδωσε τα τελευταία χρόνια σε δύσκολες έδρες όπως Μόναχο, Βαρκελώνη, Λονδίνο κλπ). Δεν μπορείς να πας μακριά στο Champions League αν δεν δείξεις επιθετικές αρετές κι ο “Τσολο” Σιμεόνε πήγε με ποδοσφαιρικό … στρουθοκαμηλισμό να περάσει στους οκτώ! Να διώχνουμε τη μπάλα όσο πιο μακριά μπορούμε και να περάσει η ώρα να … φύγουμε. Αμ, δεν είναι έτσι Mister! Το …θηρίο αν δεν το πληγώσεις είναι δεδομένο ότι θα σε σκοτώσει! Αυτό ακριβώς έγινε. Και τέλος μία βασική παράμετρος που δεν έχει να κάνει μόνο με την φετινή Ατλέτικο (για την οποία είχε φανεί και από τη συντριβή 4-0 στο Ντόρτμουντ τον περασμένο Νοέμβριο ότι δεν μπορούσε φέτος να πάει τελικό) αλλά με την τρέχουσα δεκαετία της, είναι η κολόνα της άμυνας. Ο 33χρονος πλέον Ουρουγουανός στόπερ Ντιέγκο Γκοδίν που το καλοκαίρι πάει στην Ιντερ) ήταν για πολλά χρόνια εκ των κορυφαίων κεντρικών αμυντικών του πλανήτη. Κάτι τέτοιο φάνηκε ξεκάθαρα πως δεν ισχύει πλέον…
England is back!
Στο μεταξύ …να το εντυπωσιακό 3/3 αγγλικές προκρίσεις στα φετινά last 16 κόντρα στη Γερμανία (δεν έχει ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο) που έμεινε χωρίς εκπρόσωπο! Μετά από δέκα χρόνια έχουμε ξανά τέσσερις αγγλικές ομάδες στα προημιτελικά του Champions League κι ενώ πέρσι η Αγγλία έγινε η πρώτη χώρα που είχε πέντε ομάδες στους 16 (!) αλλά μόλις μία (Λίβερπουλ) έφτασε στους τέσσερις! Η ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ μπορεί να μην έχει τους Σαλάχ – Φιρμίνο στην τρομερή κατάσταση που ήταν πέρσι τέτοια εποχή, διαθέτει όμως δύο ακόμα παίκτες παγκόσμιας κλάσης: Βίρζιλ Φαν Ντάικ (από τους κορυφαίους στόπερ που κυκλοφορούν, τρίτο ματς φέτος που βάζει γκολ στο Νόιερ μετά τα δύο Γερμανία – Ολλανδία στο Nations League!) και Σαντιο Μανέ που αποτελεί τον πιο αξιόπιστο σκόρερ των “κόκκινων” στη διοργάνωση!
Πάντα συμπαγής σύμφωνα με τις …επιταγές Κλοπ, η τριάδα στα χαφ δεν αφήνει τον αντίπαλο να κάνει το παιχνίδι του. Τρομερή επιθετική ενέργεια δίνουν στις πτέρυγες οι Αλεξάντερ-Αρνολντ και Ρόμπερτσον (χάνει τον πρώτο προημιτελικό λόγω καρτών) έστω κι αν αμυντικά δεν είναι ακόμα απολύτως αξιόπιστοι. Ταιριάζει περισσότερο δίπλα στον Φαν Ντάικ ο Ματίπ (παρά το αυτογκόλ) αντί του αργού Λόβρεν. Παράλληλα είχαμε και επιστροφή στις ευρωπαϊκές νίκες μακριά από το Anfield μετά τον περσινό προημιτελικό στο Etihad κι ενώ είχαν μεσολαβήσει πέντε (!) ήττες, μέσα σε αυτές κι ο χαμένος τελικός του Κιέβου…
Η Μπάγερν πληρώνει τα τελευταία χρόνια την ολιγωρία στο σχεδιασμό του κλαμπ και τον ζημιογόνο δισταγμό να αλλάξει σελίδα και να απεμπλακεί από τους Ρόμπεν – Ριμπερί (έχουν κλείσει δεκαετία στην ομάδα!) που ναι μεν, έγραψαν ιστορία αλλά πλέον … μεγάλωσαν! Παίκτες όπως Κομάν, Γκνάμπρι, Γκορέτσκα κλπ θα έπρεπε να έχουν πάρει τη σκυτάλη εδώ και χρόνια από τη στιγμή που ο Χαμες μια παίζει και τρεις … αναπολεί τη Μαδρίτη. Άσχημη συγκυρία η απουσία του …εργαλείου Γιόσουα Κίμιχ (σε δεύτερο επίπεδο και το Μίλερ) με τον Ραφίνια να …παραπαίει στα δεξιά της Βαυαρικής άμυνας! Επίσης σε παρακμή η καριέρα του κάποτε παγκόσμιας κλάσης Χούμελς, τα ίδια ισχύουν εδώ και μία διετία και για τον συγκάτοικο του στην παγκόσμια κορυφή του 2014 (μουντιάλ Βραζιλίας) Μανουελ Νόιερ.
Οι …δημιουργικές Μπάρσα και Σίτυ
Μία κουβέντα και για Μπαρσελόνα και Σίτυ: Οι δύο ομάδες με την μεγαλύτερη δημιουργία (σκοράρισμα, κατοχή μπάλας, ακρίβεια στις πάσες, ασίστς κλπ) στη διοργάνωση τι να πούμε; Η Μπάρσα χρόνια τώρα είναι στο υψηλότερο επίπεδο ποδοσφαιρικής ποιότητας αλλά όχι έντασης και ενέργειας κάτι που της έχει στοιχίσει σε πρόσφατες προημιτελικές φάσεις του Champions League που έμενε εκτός από ομάδες που υστερούσαν σε ταλέντο αλλά πίεζαν κι έτρεχαν περισσότερο από εκείνη. Ο Μέσι παραμένει στο γνώριμο top επίπεδο ενώ καθοριστικός θα είναι από εδώ και πέρα ο …παράγοντας Σουάρες. O Ουρουγουανός ανεβαίνει σταδιακά παιχνίδι με το παιχνίδι (από το 4-2 στη Σεβίλλη και μετά) ενώ στοίχημα θα είναι κι ο Ουσμάν Ντεμπελέ που όμως θα λείψει για ένα ακόμα μήνα.
Η Σίτυ του Γκουαρδιόλα έχει τους Αγουέρο, Σανέ, Στέρλινγκ σε …οργιάζουσα κατάσταση αυτήν την εποχή αλλά ο Πεπ φοβάται τα λάθη ανωριμότητας από την άμυνα του. Πολύ περισσότερο τώρα που δεν έχει ίσως τα δύο βασικά γρανάζια στα χαφ (Ντε Μπράουνε – Φερναντίνιο) με αποτέλεσμα να χάνει σε ποιότητα δημιουργίας καθώς και τα …απρόβλεπτα σουτ του Βέλγου αλλά και τις επιστροφές του Βραζιλιάνου στην άμυνα (όταν είχε λείψει και τα Χριστούγεννα, οι “πολίτες” είχαν μείνει στο -7 από τη Λίβερπουλ στο πρωτάθλημα).
Να θυμίσουμε τέλος πως η κλήρωση (15/03) γίνεται στη μία το μεσημέρι χωρίς κανέναν απολύτως περιορισμό (δυναμικότητα, χώρα κλπ) που σημαίνει είναι αρκετά πιθανό να δούμε και φέτος Αγγλικό “εμφύλιο”. Έχουμε και την επαναφορά της κλήρωσης των ημιτελικών αμέσως μετά την διαδικασία της αντίστοιχης των προημιτελικών, κάτι που σημαίνει πως οι οκτώ φιναλίστ δεν θα μάθουν μόνο τον αντίπαλο τους, αλλά και το μονοπάτι (πιθανή διασταύρωση) ως τον τελικό της Μαδρίτης…