Δανάη Καλδαρίδου στο Kingsport.gr: «Όταν μπαίνεις στο γήπεδο με την Εθνική, παίζεις για όλους τους Έλληνες»
Η μέσος της Εθνικής Γυναικών και της ουγγρικής Ντιόσγκιορι, Δανάη Καλδαρίδου, μίλησε αποκλειστικά στο Kingsport.gr και στον Γιάννη Δρόσο.
Η διεθνής Ελληνίδα παίκτρια μίλησε για το έργο της Εθνικής Γυναικών στα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2021, τονίζοντας ότι δεν είναι μακριά η στιγμή που η ελληνική ομάδα θα βρεθεί στην τελική φάση μιας μεγάλης διοργάνωσης.
Μίλησε επιπλέον για την εμπειρία του εξωτερικού, καθώς έχει αγωνιστεί σε Αγγλία, Αμερική και πλέον στην Ουγγαρία και τις διαφορές που υπάρχουν στο ποδόσφαιρο γυναικών στις χώρες αυτές συγκριτικά με την Ελλάδα.
Αναλυτικά η συνέντευξή της στο Kingsport.gr:
«Το επίπεδο στο εξωτερικό είναι πολύ καλύτερο από την Ελλάδα»
Τώρα είσαι στην Ουγγαρία, η εμπειρία του εξωτερικού πώς είναι;
«Από 16 χρονών παίζω στο εξωτερικό και σίγουρα σε σχέση με την Ελλάδα για εμένα το επίπεδο στο εξωτερικό είναι πολύ καλύτερο και στην Αγγλία και στην Αμερική, ακόμη και στην Ουγγαρία. Που βέβαια δεν ήξερα τι να περιμένω στην Ουγγαρία, γιατί δεν γνώριζα πολλά πράγματα, αλλά μου φαίνεται ότι είναι πιο οργανωμένο και πιο δυνατό το πρωτάθλημα».
Πήγες στο εξωτερικό για το ποδόσφαιρο ή και για να σπουδάσεις;
«Πήγα και για τα δύο και για σπουδές και για ποδόσφαιρο».
Σε ποιο αντικείμενο;
«Έκανα το bachelor σε Interdisciplinary studies (σ.σ. διεπιστημονικές σπουδές)».
Σπουδές και ποδόσφαιρο συνδυάζονται εύκολα;
«Εγώ πιστεύω στην Αμερική ναι. Για εμένα το καλύτερο βήμα για κάποιον που θέλει να το συνδυάσει είναι η Αμερική».
Πριν την Ουγγαρία ήσουν στην Αγγλία, αυτές οι δύο σε σύγκριση με την Ελλάδα ποιες διαφορές έχουν;
«Στην Αγγλία σίγουρα, επειδή ασχολούνται πολύ περισσότερα κορίτσια με το ποδόσφαιρο, είναι πιο οργανωμένο. Ακόμα και οι ακαδημίες. Έχουν ομάδες που αρχίζουν από Κ9, Κ11 κλπ, ενώ εγώ όταν άρχισα στην Ελλάδα, δεν υπήρχαν ακαδημίες για κορίτσια, υπήρχε μόνο η πρώτη ομάδα. Δηλαδή ήμουν 13 χρονών και έπαιζα με παίκτριες 25 χρονών πχ».
«Στην Αμερική είναι από τα μεγαλύτερα αθλήματα για τα κορίτσια το ποδόσφαιρο»
Η εμπειρία σου από την Αμερική;
«Εκεί στην Αμερική πήγα αρχικά γιατί είναι πιο εύκολο να συνδυάσεις σπουδές και να παίζεις ταυτόχρονα κάποιο άθλημα. Εκεί σίγουρα στο πρωτάθλημα δίνουν πιο πολύ βάση στο τρέξιμο, την αντοχή, τη δύναμη παρά την τεχνική, είναι πιο αθλητικό».
Πόσο σε βοήθησε σαν παίκτρια;
«Ήταν καλό για να πάρω εμπειρίες. Το πρωτάθλημα εκεί ήταν αρκετά παρόμοιο με την Αγγλία».
Στο εξωτερικό ο κόσμος στηρίζει το ποδόσφαιρο γυναικών;
«Σίγουρα πολύ περισσότερο από την Ελλάδα. Αυτό που είπα και πριν για την Αγγλία, πολλά περισσότερα κορίτσια παίζουν στην Αγγλία και η προώθηση είναι πολύ μεγαλύτερη. Και στην Αμερική είναι από τα μεγαλύτερα αθλήματα για τα κορίτσια το ποδόσφαιρο. Και είναι πολύ φυσιολογικό να παίζουν και κορίτσια».
Μάλιστα παρατηρούμε ότι τα κολεγιακά πρωταθλήματα (NCAA) είναι πιο δημοφιλή από τα «μεγάλα».
«Ναι και στο μπάσκετ και στο φούτμπολ (σ.σ. το Αμερικάνικο ποδόσφαιρο) σε κολεγιακά παιχνίδια μαζεύουν 60 χιλιάδες άτομα. Ακόμα και στα high school, πηγαίνει πολύς κόσμος και στηρίζει τα αθλήματα».
«O πατέρας μου έναυσμα για να ξεκινήσω το ποδόσφαιρο»
Πέρα από τα ποδοσφαιρικά, σε επίπεδο καθημερινότητας, ποιες διαφορές υπάρχουν;
«Σίγουρα στην Αμερική η εμπειρία είναι πολύ πιο διαφορετική από την Ευρώπη. Εκεί που ήμουν εγώ, τον πρώτο χρόνο ήμουν στη Νέα Υόρκη και τα δύο επόμενα ήμουν στο Τεννεσί, μια μικρή πόλη, κωμόπολη και ενώ στην Ελλάδα έμενα στην Αθήνα. Και είδα αμέσως πολύ μεγάλη διαφορά. Δεν είχαν ούτε συγκοινωνία, όλοι με αυτοκίνητα μετακινούνται. Η ζωή εκεί είναι πολύ πιο χαλαρή. Αλλά προτιμώ να μένω σε μεγάλη πόλη».
Θα επέστρεφες στην Ελλάδα;
«Για να παίξω ποδόσφαιρο όχι. Εγώ λέω πάντα ότι η Ελλάδα είναι για διακοπές για εμένα».
Ποιο ήταν το έναυσμά σου για να ξεκινήσεις το ποδόσφαιρο;
«Ο πατέρας μου έπαιζε ποδόσφαιρο, παίζει ακόμα και τώρα. Πηγαίναμε στο πάρκο και παίζαμε και στο σχολείο έπαιζα με αγόρια και κάπως έτσι ξεκίνησα».
Από ποια ομάδα ξεκίνησες;
«Έπαιζα στον Εθνικό Αστέρα στην Καισαριανή, με τα αγόρια από την ακαδημία και μετά η πρώτη γυναικεία ομάδα ήταν ο Ήφαιστος Περιστερίου».
«Παίζεις ουσιαστικά για όλο τον κόσμο της χώρας σου, όλους τους Έλληνες»
Κεφάλαιο Εθνική Ελλάδας. Πώς νιώθεις όταν φοράς το Εθνόσημο;
«Σίγουρα είμαι χαρούμενη κάθε φορά που καλούμαι να παίξω εδώ. Και τώρα στην τελευταία αποστολή τον Νοέμβριο, ήταν η πρώτη φορά που είχα κληθεί μετά από αρκετό καιρό. Όταν μπαίνεις στο γήπεδο, παίζεις όχι μόνο για τον εαυτό σου και για την ομάδα, παίζεις ουσιαστικά για όλο τον κόσμο της χώρας σου, όλους τους Έλληνες».
Το πρώτο σου παιχνίδι με την Εθνική το θυμάσαι;
«Το πρώτο επίσημο παιχνίδι ήταν με τη Γερμανία, με την Εθνική Κορασίδων, ήμουν 14. Με τη Γερμανία που ήταν και είναι πολύ καλή ομάδα και φέραμε ισοπαλία 1-1. Και το είχαμε πανηγυρίσει λες και είχαμε προκριθεί».
Όταν είχε έρθει το φαξ με την κλήση, πώς είχες αντιδράσει;
«Ήμουν πιο πολύ ενθουσιασμένη παρά αγχωμένη. Γιατί γενικά μου αρέσει να παίζω όσο περισσότερους αγώνες μπορώ να παίζω και να πηγαίνω όσο καλύτερα μπορώ».
Ο πρώτος άνθρωπος που το είχες πει;
«Στη μητέρα μου».
Για το εκτός έδρας παιχνίδι με την Ιρλανδία, τι μπορεί να καταφέρει η ομάδα;
«Εγώ πιστεύω ότι μπορούμε να νικήσουμε, αλλά σίγουρα δεν θα είναι εύκολο. Απλά αν κοιτάξουμε το παιχνίδι του Νοεμβρίου που παίξαμε πάλι με την Ιρλανδία και ευκαιρίες είχαμε, αλλά έτυχε να δεχθούμε γκολ αρκετά νωρίς, που δεν βοήθησε. Αλλά στατιστικά και η Ιρλανδία είναι καλύτερη από εμάς. Αλλά αν παίξουμε όπως μπορούμε, πιστεύω ότι μπορούμε να φέρουμε ένα καλό αποτέλεσμα».
Είναι κοντά η πρώτη συμμετοχή της Εθνικής Γυναικών στην τελική φάση μιας διοργάνωσης;
«Πιστεύω τώρα είναι πιο κοντά από ποτέ. Αυτή είναι ίσως η ευκαιρία να γίνει, αυτή τη φορά».
Έχεις «ζηλέψει» κάποιον αγώνα της Εθνικής; Που θα ήθελες να είσαι αλλά δεν ήσουν;
«Ίσως στο πρώτο παιχνίδι των προκριματικών, με τη Γερμανία, που δεν είχα κληθεί. Ξέρω ότι ήταν δύσκολο παιχνίδι και δεν νομίζω ότι μπορεί να είχα βοηθήσει και εγώ περισσότερο, αλλά θα ήθελα και πάλι να είμαι εκεί για να πω ότι ήμουν σε κάθε στάδιο της πορείας των προκριματικών».
«Θέλω να συνεχίσω να παίζω για τα επόμενα τουλάχιστον 5-6 χρόνια»
Οι στόχοι σου για το μέλλον;
«Τώρα προσπαθώ να συγκεντρωθώ στην καριέρα μου και να ω πόσο ψηλά μπορώ να φτάσω. Θέλω να συνεχίσω να παίζω για τα επόμενα τουλάχιστον 5-6 χρόνια. Και να γίνω η καλύτερη παίκτρια που μπορώ, με βάση τις δικιές μου δυνατότητες».
Πέρα από το ποδόσφαιρο, ασχολείσαι με κάτι άλλο;
«Πέρυσι τον Μάιο τελείωσα με τις σπουδές και από τότε θέλω να κάνω ένα «διάλειμμα». Προσπαθώ να συγκεντρωθώ μόνο στο ποδόσφαιρο».
Έχεις ασχοληθεί και με άλλα αθλήματα;
«Όχι, μόνο με το ποδόσφαιρο».
Η σημαντικότερη στιγμή μέχρι τώρα στην καριέρα σου;
«Όχι ακριβώς σημαντική στιγμή, αλλά από τις σημαντικότερες αποφάσεις που πήρα, ήταν να μετακομίσω στην Αγγλία όταν ήμουν 16 και να αρχίσω να παίζω σε ομάδα εκεί (στη Μπερμιγχαμ). Νομίζω με βοήθησε, λόγω του επιπέδου. Τότε που πήγα έπαιζα στην Κ17 της Μπέρμιγχαμ και μετά, τον επόμενο χρόνο έπαιξα στη β’ ομάδα και μετά πήγα στην Αμερική».
Το παιχνίδι που θα ξαναέπαιζες;
«Ίσως με τη Δανία, ήταν με την Κ17 και φέραμε 2-2. Ήταν και το πρώτο γκολ που πέτυχα. Νομίζω νικούσαμε 2-0, αλλά ήταν γενικά από τα καλύτερα παιχνίδια που είχαμε παίξει τότε οι Κορασίδες».
Παίκτης/παίκτρια πρότυπο;
«Μου αρέσουν πι παίκτες, σε στυλ σαν τον Σίλβα ή τον Οζίλ, που είναι πιο «καλλιτεχνικοί», αλλά “βλέπουν” και γήπεδο».
Αγαπημένη θέση;
«Ή κεντρικό χαφ, ή επιθετικό χαφ».
«Η προώθηση που γίνεται στην Ελλάδα είναι σαν να μην υπάρχει καν!»
Αν ερχόταν μια κοπέλα και σου έλεγε ότι θέλει να παίξει ποδόσφαιρο, τι θα τη συμβούλευες;
«Αν ήταν από την Ελλάδα, θα της έλεγα να πάει στο εξωτερικό».
Για το ελληνικό ποδόσφαιρο γυναικών, από όσα έχεις δει ως τώρα, ποιες λύσεις θα πρότεινες για να βελτιωθεί;
«Μόνο και μόνο που έχουν αρχίσει και φτιάχνονται πολλές ομάδες τώρα και φτιάχνονται και ακαδημίες, αυτό βοηθάει. Αλλά και πάλι η προώθηση που γίνεται στην Ελλάδα είναι σαν να μην υπάρχει καν. Παίξαμε έναν αγώνα εναντίον της Ιρλανδίας το Νοέμβριο και τον αγώνα αυτόν δεν τον διαφήμισαν πουθενά. Ακόμα και στα social media που δεν πληρώνεις κάτι για να κάνεις μια δημοσίευση και να την κοινοποιήσεις. Αν δεν ξέρει ο κόσμος ότι παίζονται τέτοια παιχνίδια, δεν θα πάει να τα δει προφανώς».
Γιατί βλέπουμε ότι πολλοί γονείς λένε στις κόρες τους «το ποδόσφαιρο είναι μόνο για άνδρες»…
«Αυτό μόνο στην Ελλάδα το λένε. Και εγώ όταν ήμουν μικρή όταν άρχισα να παίζω, όταν έλεγε η μητέρα μου ή σε δασκάλες ή σε άλλες μητέρες ότι παίζω ποδόσφαιρο, έλεγαν “τι, ποδόσφαιρο, είναι κορίτσι”. Και έλεγε, αυτό της αρέσει. Και όντως, αν κάποιο κορίτσι της αρέσει να παίζει ποδόσφαιρο, ό,τι και να λένε και οι γονείς ακόμα αν δεν θέλουν να ασχοληθεί, πιστεύω πρέπει να συνεχίσει αν της αρέσει».
Και μια ευχή για το κλείσιμο;
«Υγεία και να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε».
Σε ευχαριστώ πολύ!
«Και εγώ ευχαριστώ»