Ο Βασίλης Πολυχρονόπουλος γράφει στο Kingsport.gr για τα όσα συμβαίνουν στην ΑΕΚ αυτόν τον καιρό, εστιάζοντας στην 4η επιστροφή του Μανόλο Χιμένεθ.
Στο ίδιο έργο θεατές λοιπόν, για ακόμη μια φορά, μόνο που αυτή τη φορά είναι λίγο πιο… οδυνηρό. Και αυτό γιατί την φετινή σεζόν η ΑΕΚ έμοιαζε να κινήθηκε πιο μεθοδευμένα και σωστά σε σχέση με τα προηγούμενα δύο χρόνια.
Οι μεταγραφικές κινήσεις του Ίλια Ίβιτς σε συνεργασία με τον Μάσιμο Καρέρα και φυσικά τον διοικητικό ηγέτη της ομάδας, Δημήτρη Μελισσανίδη, αλλά και η παρουσία του Ιταλού τεχνικού στον πάγκο, με τα όσα είχε δείξει στο δεύτερο μισό της περσινής σεζόν, δημιούργησαν αρκετές φιλοδοξίες.
Ωστόσο, τα πράγματα πήγαν πιο άσχημα απ’ ότι θα φανταζόταν και ο πιο απαισιόδοξος οπαδός – φίλαθλος της ομάδας. Η Ένωση κάνει Χριστούγεννα στο -8 από την κορυφή της βαθμολογίας και για μια ακόμη φορά περιμένει τη νέα χρονιά να την βρει με καινούριο προπονητή, αλλά και τεχνικό διευθυντή.
Μια κατάσταση γνώριμη για τον δικέφαλο, αν αναλογιστεί κανείς πως μέσα σε δυόμιση χρόνια έχει αλλάξει 5 προπονητές και 4 τεχνικούς διευθυντές. Πρόκειται για μια συνήθεια, που… μόνο λατρεία δεν έχει γίνει και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα.
«Ξαναζεσταμένο φαγητό… πάλι»
Με το που έγινε γνωστή η είδηση ότι ο Μανόλο Χιμένεθ θα αναλάβει χρέη τεχνικής ηγεσίας δημιουργήθηκε ο απόλυτος χαμός στον… “Ενωσίτικο” μικρόκοσμο. Υπήρξε μια απογοήτευση από μια μεγάλη μερίδα του κόσμου, που αν σκεφτεί κανείς τα όσα έχει προσφέρει ο Ισπανός τεχνικός στην ελληνική ομάδα, θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει αδικαιολόγητη, αλλά δεν είναι.
Και αυτό διότι το πρόβλημα δεν είναι ο Χιμένεθ, αλλά ο… παλιακός τρόπος που λειτούργησε η διοίκηση της ΑΕΚ για ακόμη μια φορά. Μια που ανακοινώθηκε η λύση συνεργασίας της “κιτρινόμαυρης” ΠΑΕ με τον Μάσιμο Καρέρα και μια που τα ονόματα των Πογιέτ και Χιμένεθ βγήκαν στην επιφάνεια, με τον Ισπανό μάλιστα και ως φαβορί.
Για ένα μικρό χρονικό διάστημα “έπαιξαν” και οι Γιοβάνονιτς και Γκαριτάνο, όμως δεν νομίζω να υπήρξε κάποιος που να πίστεψε πως θα προχωρούσε μια υπόθεση από αυτές τις δύο. Μεταξύ μας, δεν νομίζω να πίστεψε κανείς ούτε την περίπτωση του Πογιέτ, διότι η ΑΕΚ ήθελε για άλλη μια φορά να πάει στα… τελείως σίγουρα.
Αυτό είναι που προκαλεί και δικαιολογημένα την δυσαρέσκεια του κόσμου. Την ώρα που σχεδόν όλες οι ομάδες παγκοσμίως μετά από ένα αποτυχημένο πρότζεκτ χτίζουν ένα καινούριο, η Ένωση δείχνει να μην έχει καν πρότζεκτ και βάζει την ίδια κασέτα να παίξει πάλι από την αρχή. Φέρνει για 4η φορά τον ίδιο προπονητή και προσπαθεί μέσω του χθες να φτιάξει το αύριο, κάτι το οποίο μοιάζει από δύσκολο έως και απίθανο.
Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία…
Ας προσπαθήσουμε όμως να δούμε και την θετική πλευρά, παρόλο που αρκετοί θεωρούν πως δεν υπάρχει. Ο Χιμένεθ γνωρίζει πολύ καλά τόσο την ΑΕΚ όσο και γενικότερα την ελληνική πραγματικότητα. Αυτό θα κάνει πολύ εύκολη την προσαρμογή του, οπότε η δουλειά του και κατ’ επέκταση η βελτίωση της ομάδας θα φανεί γρήγορα, κάτι το οποίο αποτελεί επιτακτική ανάγκη.
Επιπλέον, το μεγαλύτερο πρόβλημα του δικεφάλου αυτή τη στιγμή είναι συνάμα και το δυνατό σημείο του Ισπανού τεχνικού, δηλαδή η άμυνα. Η Ένωση σε 12 παιχνίδια πρωταθλήματος έχει δεχθεί 13 γκολ, ενώ με τον 56χρονο προπονητή στον πάγκο της σε ολόκληρη τη σεζόν 2017-2018, που είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα, είχε δεχθεί 12.
Και τέλος, ο Μανόλο Χιμένεθ δεν έρχεται στην ΑΕΚ για να “φτιάξει” το όνομα του, αλλά ούτε και για να βγάλει την υποχρέωση. Έχει δεθεί συναισθηματικά με την ομάδα και το έχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές. Αυτό του δίνει ένα παραπάνω κίνητρο για να δουλέψει σκληρά, να… σφίξει τα λουριά και να βγάλει το εκατό τοις εκατό από τον κάθε παίκτη ξεχωριστά. Μην ξεχνάμε πως με αρκετούς ποδοσφαιριστές που θα κληθεί να δουλέψει το έχει κάνει ήδη στο παρελθόν και το έχει καταφέρει.
Υ.Γ Όσον αφορά την αποχώρηση του Ίλια Ίβιτς και την αντικατάσταση του από τον Παναγιώτη Κονέ τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Ο Σέρβος ήταν είναι και θα είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την ΑΕΚ. Έχει τιμήσει την φανέλα της ως ποδοσφαιριστής, αλλά έχει κάνει φοβερή δουλειά και σε διοικητικό ρόλο. Ωστόσο, πάντα υπάρχουν οι επιτυχίες και οι αποτυχίες. Απλά όταν μια μεγάλη ομάδα βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση, οι αποτυχίες πληρώνονται ακριβά. Από εκεί και πέρα, θεωρώ πως ο Παναγιώτης Κονέ πρέπει να στηριχθεί από όλους. Πρόκειται για ένα παιδί το οποίο έχει… “ματώσει” με τον δικέφαλο στο στήθος και αξίζει μια ευκαιρία.