Ειρήνη Νεφρού στο Kingsport.gr: «Νιώθω τεράστια υπερηφάνεια που είμαι στην Εθνική – Πιστεύω ότι κάνουμε βήματα μπροστά»
Η αμυντικός της Εθνικής Ελλάδας, Ειρήνη Νεφρού μίλησε αποκλειστικά στο Kingsport.gr και στον Γιάννη Δρόσο.
Η Ελληνίδα διεθνής αμυντικός, Ειρήνη Νεφρού, μιλάει για την Εθνική Ομάδα, το παρόν και το μέλλον της και το πώς μπορεί να προχωρήσει ακόμη περισσότερο.
Παράλληλα, μιλάει για την εμπειρία της στην Ουγγαρία και την Ντιόσγκιορι Μίσκολτς, για τη θητεία της στην Αμερική, τον ΠΑΟΚ, αλλά και τους στόχους της για το μέλλον.
Αναλυτικά η συνέντευξή της στο Kingsport.gr:
«Ξεκίνησα όταν ήμουν πέντε χρονών και όλα έγιναν από τον μπαμπά μου»
Πρώτα απ’ όλα σε ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη. Ποιο ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσεις να παίζεις ποδόσφαιρο;
«Ξεκίνησα όταν ήμουν πέντε χρονών και όλα έγιναν από τον μπαμπά μου. Γιατί έπαιζε επαγγελματικά ποδόσφαιρο, Α’ εθνική και ήθελα συνέχεια να πηγαίνω μαζί του και να τον παρακολουθώ. Και την πρώτη φορά που πήγα, λέω “μαμά, μπαμπά, θέλω να ξεκινήσω και εγώ”».
Σε στήριξαν;
«Η μαμά ναι, ο μπαμπάς ήταν λίγο επιφυλακτικός στην αρχή, αλλά μετά που έβλεπε ότι το είχα πάρει σοβαρά και μου άρεσε πάνω από όλα, χάρηκε πάρα πολύ. Γιατί έχει δύο κόρες, οπότε δεν το περίμενε».
Επειδή συνήθως βλέπουμε τους μπαμπάδες να είναι πιο υποστηρικτικοί και τις μαμάδες πιο επιφυλακτικές.
«Ναι επειδή και η μαμά μου ασχολείται με τον αθλητισμό, έπαιζε χάντμπολ, είμαι δηλαδή από αθλητική οικογένεια. Οπότε και εκείνη με υποστήριξε».
«Έμεινα έκπληκτη στην Ουγγαρία – Στόχος να πάρουμε το πρωτάθλημα»
Ας ξεκινήσουμε πρώτα από την Ουγγαρία. Πώς είναι η εμπειρία σου εκεί;
«Επειδή έχω κάνει και πιο παλιά στο εξωτερικό, έχω πάει Αμερική, δεν είχα δυσκολία στο να προσαρμοστώ. Και ήδη είχα δύο Ελληνίδες συμπαίκτριες. Όταν πήγα πέρυσι το χειμώνα, είχα άλλες δύο κοπέλες από την Ελλάδα (σ.σ. τις Δανάη Καλδαρίδου και Χριστιάνα Κιάμου), οπότε προσαρμόστηκα πάρα πολύ εύκολα. Και τα κορίτσια εκεί με δέχθηκαν πάρα πολύ θερμά, οπότε με βοήθησε αρκετά αυτό. Κατά τα άλλα, είναι νέα εμπειρία επειδή έχουν φοβερές εγκαταστάσεις, που δεν το περίμενα αυτό για Ουγγαρία. Φοβερές εγκαταστάσεις, γήπεδα, γυμναστήρια, δυνατές ομάδες, που ούτε αυτό το περίμενα. Οπότε έμεινα έκπληκτη, με την καλή έννοια».
Το γεγονός ότι φέτος είστε 4 Ελληνίδες εκεί (μαζί με Σοφία Κόγγουλη, Χρύσα Βοΐλα, Μαρία Παλαμά), σε έχει βοηθήσει να εγκλιματιστείς καλύτερα και να αποδώσεις καλύτερα;
«Σίγουρα όταν είσαι σε μια ξένη χώρα, με ανθρώπους που δεν μιλάνε τη γλώσσα σου και αυτό είναι δύσκολο. Από τη στιγμή που είμαστε τέσσερις βοηθάμε η μία την άλλη σε ό,τι χρειαστεί, οπότε είναι καλύτερο και μέσα στο παιχνίδι και εκτός. Σου δίνει μια παραπάνω δύναμη, έχεις μια παραπάνω σιγουριά με τις κοπέλες. Ειδικά όταν γνωρίζεις τις κοπέλες, γιατί εγώ τα γνώριζα τα κορίτσια και τα τρία».
Πέρα από το ποδόσφαιρο, η ζωή στην Ουγγαρία πώς είναι;
«Στην πόλη που είμαστε εμείς, στο Μίσκολτς, επειδή είναι δύο ώρες από τη Βουδαπέστη, είναι πιο ήσυχα. Ειδικά το χειμώνα, επειδή έχει δύσκολο χειμώνα, έχει χιόνια και κρύο, είναι ήσυχα. Το καλοκαίρι είναι όμορφα. Έχει πολλά μέρη για να δεις η Ουγγαρία, είναι όμορφη».
Οι στόχοι της ομάδας;
«Είναι ο πέμπτος χρόνος που έχει γίνει γυναικεία ομάδα, με τον ίδιο προπονητή και δεν έχει πάρει ποτέ πρωτάθλημα. Οπότε ο πρώτος στόχος είναι αυτός, να πάρουμε το πρωτάθλημα φέτος. Στην Ουγγαρία το πρωτάθλημα ολοκληρώνεται με φάιναλ φορ και πέρυσι για λίγο είχαμε βγει τρίτοι. Τα τελευταία τρία χρόνια, η ομάδα βγαίνει τρίτη και είναι λίγο άσχημο αυτό».
Φέτος θα αλλάξει.
«Ναι, το ευχόμαστε και εμείς. Είπαμε και οι τέσσερις, θα βοηθήσουμε όσο μπορούμε».
Οι διαφορές με την Ελλάδα;
«Είναι οι εγκαταστάσεις, έχουν τεράστια διαφορά. Εμείς έχουμε τέσσερα γήπεδα χόρτου, δύο πλαστικά, γυμναστήρια δικά μας. Είναι επαγγελματικό. Στην Ελλάδα δεν θεωρείται επαγγελματικό, είναι ερασιτεχνικό το γυναικείο».
«Αγαπώ την Θεσσαλονική και τον ΠΑΟΚ, εκπληκτική εμπειρία η Αμερική, θέλω να παίξω στην Αγγλία»
Η εμπειρία σου από τον ΠΑΟΚ;
«Η εμπειρία που μου έμεινε από τον ΠΑΟΚ ήταν καταπληκτική και από τα κορίτσια αυτό που έλαβα, έκανα φοβερές φιλίες. Και με τον κόσμο του ΠΑΟΚ, πόσο αγαπούσαν αυτή την ομάδα, οι φαν που πήγαιναν στο γήπεδο, την αγαπούσαν πάρα πολύ. Όταν με έβλεπε ο κόσμος στο δρόμο με τα ρούχα του ΠΑΟΚ, χαιρετούσαν, μιλούσαν, ρωτούσαν πώς πάει η ομάδα. Έλαβα μια μεγάλη αγάπη και αυτό τριάμισι χρόνια με έκανε να αγαπήσω και τη Θεσσαλονίκη και τον κόσμο του ΠΑΟΚ και με βοήθησαν πάρα πολύ σε όλα. Ειδικά ποδοσφαιρικά όταν πήγα στον ΠΑΟΚ ανέβηκα πολλά επίπεδα σαν ποδοσφαιρίστρια».
Έχεις αγωνιστεί και στην Αμερική. Ποιες διαφορές υπάρχουν ανάμεσα σε Αμερική και Ευρώπη;
«Όταν πήγα πρώτη φορά στην Αμερική ήμουν 21. Ήταν τεράστιο βήμα για μένα. Και θυμάμαι την πρώτη εβδομάδα που έφτασα εκεί και έβλεπα παντού γήπεδα ποδοσφαίρου με κοριτσάκια από ηλικία πέντε χρονών να παίζουν ποδόσφαιρο και μετά που το έζησα όλο αυτό, είπα ότι στην Ελλάδα είμαστε εκατό χρόνια πίσω. Πραγματικά ερωτεύεσαι να το βλέπεις αυτό. Ήταν μεγάλη αλλαγή για εμένα, ένα σοκ, καλό σοκ αλλά ήταν σοκ».
Θα επέστρεφες στην Ελλάδα να παίξεις, ή βλέπεις το εξωτερικό σαν μόνιμη προοπτική;
«Σίγουρα θα επέστρεφα, η Ελλάδα για εμένα είναι η πιο όμορφη χώρα. Και θέλω να γυρίσω και να ασχοληθώ σαν παίκτρια και σαν προπονήτρια».
Σε ποια άλλη χώρα θα ήθελες να παίξεις;
«Γενικά θέλω πάρα πολύ να παίξω στην Αγγλία. Αν και είναι πολύ δύσκολο το πρωτάθλημα. Απλά πιστεύω ότι επειδή για τους αμυντικούς είναι σκληρό το πρωτάθλημα και επειδή είμαι αμυντικός, θα μου ταίριαζε πάρα πολύ».
Αυτό θα σε ρωτούσα τώρα, αγαπημένη θέση;
«Στόπερ, αριστερό στόπερ».
«Νιώθω τεράστια υπερηφάνεια και χαρά που είμαι στην Εθνική»
Πάμε τώρα στην Εθνική Ελλάδας. Πώς νιώθεις όταν φοράς το εθνόσημο;
«Νιώθω τεράστια υπερηφάνεια και χαρά τα τελευταία χρόνια, που είμαι στην Εθνική. Το συναίσθημα να φοράς το εθνόσημο, να είσαι στην ομάδα, να παίζεις αυτούς τους αγώνες είναι καταπληκτικό. Πρέπει να το φορέσεις για να καταλάβεις πώς μπορείς να νιώσεις την ανατριχίλα που έχεις όταν είσαι με αυτή την ομάδα, στην αποστολή, στους αγώνες… Είναι φανταστικό. Εύχομαι κάθε κορίτσι και γυναίκα να το ζήσει αυτό κάποια στιγμή στη ζωή της. Είτε ασχολούνται με το ποδόσφαιρο είτε με κάποιο άλλο άθλημα».
Το πρώτο σου παιχνίδι το θυμάσαι;
«Το θυμάμαι και να σου πω την αλήθεια ήταν με την Ουγγαρία στην Ουγγαρία, στη Βουδαπέστη. Ήταν το 2017. Και ήταν η πρώτη φορά που κλήθηκα και η πρώτη φορά που έπαιξα βασική. Είχα κάνει ένα από τα καλύτερα παιχνίδια στη ζωή μου».
Όταν κλήθηκες για πρώτη φορά, ποια ήταν η πρώτη σκέψη που έκανες;
«Χαρά και άγχος μαζί. Αλλά με βοήθησε ότι από την ομάδα, από τον ΠΑΟΚ ήταν πολλά κορίτσια που θα έρχονταν μαζί, οπότε ήμουν πιο ήρεμη».
Σε ποιον άνθρωπο το είπες;
«Στον μπαμπά μου. Γενικά ό,τι έχει σχέση με το ποδόσφαιρο, πρώτα θα πάρω τον μπαμπά μου».
Το περίμενες ότι κάποια στιγμή θα ερχόταν;
«Η αλήθεια είναι πως ναι, γιατί είμαι ένας άνθρωπος που όταν θέλω κάτι προσπαθώ πάρα πολύ. Οπότε το περίμενα».
«Κάνουμε βήματα μπροστά- θέλουμε να κάνουμε το 2 στα 2»
Ποια είναι η φιλοσοφία του νέου προπονητή; Τι νέα στοιχεία προσθέτει στην ομάδα;
«Είναι διαφορετικός, καθώς ασχολείται πάρα πολύ με την τακτική. Δηλαδή η περισσότερη προπόνηση είναι πάνω στην τακτική, δεν είναι τόσο τρεξίματα κλπ. Έχω μπει στο σκεπτικό του και πιστεύω ότι για να φτάσουμε εκεί που πρέπει να φτάσουμε πρέπει να ακολουθούμε τις σκέψεις του».
Παρόλο που για το Euro 2022, η πρόκριση μαθηματικά έχει χαθεί, τι να περιμένουμε να δούμε στα δύο παιχνίδια, με Μαυροβούνιο και Ουκρανία;
«Για εμένα δεν μετράει ότι δεν μπορούμε πλέον να προκριθούμε, δεν έχει καμία σχέση. Εμείς θέλουμε να κάνουμε το 2 στα 2, θέλουμε να κάνουμε δύο φοβερά παιχνίδια με δύο νίκες».
Είστε ικανοποιημένες από την πορεία μέχρι τώρα; Ή θα μπορούσε η ομάδα να έχει πετύχει κάτι παραπάνω;
«Πιστεύω ότι είμαστε αρκετά ικανοποιημένες, έχουμε δεθεί αρκετά σαν ομάδα. Και αυτό φάνηκε σε όλα τα παιχνίδια που έχουμε παίξει, μέσα στο γήπεδο και έξω. Ότι μπορούμε να δώσουμε ακόμα παραπάνω το πιστεύω πάρα πολύ και αυτό περιμένουμε σε αυτά τα δύο παιχνίδια και πιστεύω ότι θα το δώσουμε».
Πώς βλέπεις το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου γυναικών και της Εθνικής;
«Γενικά πιστεύω ότι κάνουμε βήματα μπροστά. Είναι αργά τα βήματα που κάνουμε, αλλά τουλάχιστον κάνουμε βήματα μπροστά. Οπότε χαίρομαι για αυτό. Τουλάχιστον δεν μένουμε στάσιμοι».
«Κάποιοι άνθρωποι δεν ξέρουν καν ότι υπάρχει γυναικείο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα!»
Τι θα πρότεινες να γίνει για να βελτιωθεί το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα;
«Στο γυναικείο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και στο πρωτάθλημα και στην Εθνική, θέλουμε περισσότερη διαφήμιση. Δεν υπάρχει διαφήμιση και αυτό δεν βοηθάει, ούτε στον κόσμο να έρθει στο γήπεδο, ούτε να μας γνωρίσει. Γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν ξέρουν καν ότι υπάρχει γυναικείο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και αυτό είναι πολύ λυπηρό για εμένα, με τόση προσπάθεια που κάνουμε».
Πιστεύεις ότι πλησιάζει η ώρα που η Εθνική Γυναικών θα βρεθεί σε μια μεγάλη διοργάνωση;
«Το πιστεύω πάρα πολύ και το πίστευα πάρα πολύ φέτος. Το πίστευα απίστευτα πολύ. Και πιστεύω ότι από φέτος και μετά θα έχουμε μεγάλη άνοδο σαν ομάδα».
Έχεις «ζηλέψει» κάποιον αγώνα, που ήθελες να είσαι και να μην έπαιξες;
«Ζήλεψα πολύ το παιχνίδι που ήμουν στον πάγκο με την Ιρλανδία, που παίξαμε στο γήπεδο του Πανιωνίου, το 1-1. Αν και το έζησα το ίδιο από τον πάγκο όταν βάλαμε το γκολ, που γίναμε ένα κουβάρι. Ήταν φανταστικό αν και θα ήθελα πάρα πολύ να είμαι μέσα στο γήπεδο και να παίζω».
Οι προσωπικοί σου στόχοι;
«Οι προσωπικοί μου στόχοι είναι να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ στο ποδόσφαιρο, όσα χρόνια αντέχω ακόμα ποδοσφαιρικά. Και στη συνέχεια να ασχοληθώ προπονητικά στην Ελλάδα, με γυναικεία ομάδα. Το έχω μεγάλο όνειρο αυτό».
Εκτός από το ποδόσφαιρο, ασχολείσαι και με κάτι άλλο;
«Έχω τελειώσει sports management στην Αμερική, αλλά δεν έχω ασχοληθεί καθόλου στην Ελλάδα».
«Σημαντικότερη στιγμή η πρώτη φορά που έπαιξα στο Τσάμπιονς Λιγκ με τον ΠΑΟΚ»
Ποια είναι η σημαντικότερη στιγμή στην καριέρα σου μέχρι τώρα;
«Νομίζω ήταν η πρώτη φορά που έπαιξα στο Τσάμπιονς Λιγκ με τον ΠΑΟΚ πέρυσι το καλοκαίρι στο Βέλγιο. Ήταν η πρώτη φορά που έπαιξα Τσάμπιονς Λιγκ. Ήταν καταπληκτικό συναίσθημα».
Αν ερχόταν μια κοπέλα και σου έλεγε πως θέλει να ξεκινήσει να παίζει ποδόσφαιρο, τι θα τη συμβούλευες;
«Θα της έλεγα φυσικά να το δοκιμάσεις και αν σου αρέσει και δεις ότι το αγαπάς, να το συνεχίσεις».
Έχεις κάποιον παίκτη/παίκτρια πρότυπο;
«Από άνδρες τον Λιονέλ Μέσι. Μου αρέσει το μυαλό του πάρα πολύ, έχει φοβερό ποδοσφαιρικό μυαλό για εμένα. Από γυναίκες η Άλεξ Μόργκαν».
Η τωρινή κατάσταση με τον κορωνοϊό και την πανδημία, πώς έχει επηρεάσει το ποδόσφαιρο;
«Ευτυχώς σε εμάς στην Ουγγαρία δεν το έχει επηρεάσει τόσο. Ούτε τώρα. Έχει φιλάθλους, όχι πολλούς αλλά έχει. Και στην καραντίνα, εμείς δεν είχαμε καραντίνα, είχαμε προπονήσεις ανά τριάδες, οπότε δεν σταματήσαμε για πολύ. Ευτυχώς γιατί άκουγα κάποιες συμπαίκτριές μου εδώ στην Ελλάδα που δεν μπορούσαν να βγουν από το σπίτι. Οπότε δεν ξέρω πώς θα ένιωθα αν μου έπαιρναν το ποδόσφαιρο από τη ζωή μου, έστω και για δύο μήνες».
Και μια ευχή για το κλείσιμο;
«Εύχομαι υγεία σε όλο τον κόσμο. Αυτό, για εμένα πιο σημαντικό είναι η υγεία».