Ο Κωνσταντίνος Τσίπτσιος γράφει στην προσωπική του στήλη στο kingsport.gr, την τελευταία για το 2018, για την καλύτερη Λίβερπουλ που θυμάται, για τα “πέτρινα χρόνια” χωρίς πρωτάθλημα και την έξοδο από την εσωστρέφεια.
54 βαθμοί, 48 τέρματα ενεργητικό, (μόλις) 8 παθητικό. Δεύτερη καλύτερη επίθεση , πρώτη καλύτερη άμυνα στο πρωτάθλημα. Αήττητη μετά από 20 αγωνιστικές…
Το παρόν κείμενο δεν αποτελεί άλλη μία ωδή στο “θαύμα” του Κλοπ. Δεν θα γίνει πατερίτσα στο χρόνιο κλίμα υποτίμησης του συλλόγου με τα 18 πρωταθλήματα και τα 5 Τσάμπιονς Λιγκ. (Τα κύπελλα είναι αμέτρητα και ζαλίζουν…)
Το παρόν κείμενο είναι ένα συμπέρασμα, ένας μονόλογος σαν εκείνους που ο καθένας αρέσκεται να κάνει, όταν βλέπει “μπάλα” και το απόσταγμα των συναισθημάτων μετά το 2-1 στο χθεσινό (Σάββατο 29/12) παιχνίδι κόντρα στην Άρσεναλ. (τελικό σκορ 5-1).
Loser (πλέον) όχι!
Όσοι παρακολουθούν την Λίβερπουλ έστω και λίγο, έχουν συνηθίσει την αύρα του “loser”, που πλανάται πάνω από το Άνφιλντ. Χαμένοι τελικοί, παίκτες που δεν τιμούν τον εαυτό τους, την ομάδα και το συμβόλαιο που υπέγραψαν και φεύγουν για “κάτι καλύτερο”, προβάδισμα για τίτλο το οποίο χάνεται με γλιστρήματα κλπ κλπ…κλπ!
Αυτό όμως, εδώ και έναν – ενάμιση χρόνο, έχει πάψει να υπάρχει. Η περσινή Λίβερπουλ, εκεί, μετά τον Φεβρουάριο, είχε παρουσιάσει τα πρώτα δείγματα γραφής. Μια πρόγευση για αυτό που θα ακολουθήσει. Ο χαμένος τελικός από την Ρεάλ, το άνετο πρωτάθλημα της Σίτι και η μη κατάκτηση ενός τίτλου ήταν απλά μια τελευταία μπόρα…πριν το καλοκαίρι.
Το καλοκαίρι της σοβαρότητας…
Πολλοί ήμασταν σε ετοιμότητα, πάνω από λάπτοπ, κινητά, τάμπλετς για να δούμε ποιοι θα έρθουν και ποιοι θα φύγουν το καλοκαίρι. Επιτέλους! ένας σχεδιασμός με μπούσουλα τον πρωταθλητισμό. Επιτέλους! παίκτες που θέλουν να έρθουν σε μια ομάδα που δείχνει και πάλι μεγάλη. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! (Σοβαροί)Παίκτες που έχουν όραμα και βλέπουν (ξέρουν) τι ακολουθεί…
Στον Πάγκο ο “Γερμανός”, παρά τα όσα έχει ακούσει (και από την ταπεινή Θεσσαλονίκη και την αφεντιά μου) συνεχίζει την παράδοση που τον θέλει να κάνει θαύματα την 3η σεζόν του σε ομάδα. Θαύματα όμως στην Λίβερπουλ δεν χωράνε. Αυτή την φορά ότι γίνει θα (πρέπει να) μείνει και θα (πρέπει να) γιγαντωθεί.
29 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα είναι πολλά. Ναι. Αλλά η bigger picture, που λένε και στα Τρίκαλα Κορινθίας, είναι πως μια ομάδα από το Μάντσεστερ έχει 20 και εσύ 18. Στο Άνφιλντ και στο Μάντσεστερ το ξέρουν αυτό. Και ήδη πρώην παίκτες της Γιουνάιτεντ βλέπουν και εκείνοι τι έρχεται και ξεκίνησαν τις “ευχές” (βλ. Ρούνεϊ, Φέρντιναντ κλπ). Θα επανέλθουμε στο τέλος του κειμένου σε αυτό όμως.
Δεν κοιτάει, σκοράρει και… “He didn’t need anybody”!
Είναι 0-1, ο Έμερι σφίγγει για άλλη μια φορά την γροθιά του, κόντρα στην Λίβερπουλ και πλέον στο Άνφιλντ έρχεται το τεράστιο τεστ αντοχών, ψυχολογίας και “κοχονίασης” για τους παίκτες με τα “κόκκινα”.
Θα παίξεις σαν την άτιτλη Λίβερπουλ των τελευταίων ετών, θα “σφίξεις” μέχρι το 90 και στο τέλος, θα δεχθείς και ένα δεύτερο και …καλή χρονιά;
ή…
…λοιπόν, αυτό που έγινε εν μέρει το περιμέναμε, αλλά σε τέτοιο βαθμό όχι!
Κανένας πανικός, καμία ανησυχία!
Αντίθετα, 11 παίκτες και ένας προπονητής κοιτάχτηκαν βαθιά στα μάτια, ρώτησαν ο ένας τον άλλον, ο άλλος τον έναν και ο ένας τον ίδιο του τον εαυτό “Έτοιμος;” και … πάτησαν γκάζι!Και τι γκάζι ήταν αυτό, ε; Άλλοι το κατάλαβαν στο 4-1, άλλοι με το τελικό σφύριγμα, άλλοι το νιώσαμε στην πρώτη ασφυκτική πίεση και το βάλαμε καλά στο κεφάλι μας όταν είδαμε τον μαέστρο Μπόμπι Φιρμίνιο να προελαύνει, να χορεύει γύρω από 2 και 3 αντιπάλους και να πετυχαίνει το 2-1. Αναμφισβήτητα όχι το πιο εντυπωσιακό τέρμα της χρονιάς. Διάολε, ούτε της αγωνιστικής! Αλλά είχε κάτι. Είχε μια χορογραφία, έναν άλλο αέρα. Το 2-1 στο κατάμεστο Άνφιλντ, από αυτόν τον τίμιο εργάτη από την Βραζιλία δεν είχε ούτε πετροδόλαρα πίσω του, ούτε προσωπικές φιλοδοξίες, ούτε βεντετισμούς. Είχε απλά την ανάγκη να πει πως “Εδώ τελειώνουν τα ψέματα. Οι ψευτοχαρές δεν θα κρατούν πάνω από 1 λεπτό. Εδώ είναι Άνφιλντ και δεν θα περνάει κανείς!”.
Η εικόνα τα λέει όλα…
Το 2018 κλείνει ιδανικά για την Λίβερπουλ, με την καλύτερη επίδοση και συγκομιδή βαθμών στην ιστορία της.
Τα φετινά αποτελέσματα στην premıer league για τους παίκτες του Γιουργκεν Κλοπ:
Λίβερπουλ – Γουέστ Χαμ 4-0
Κρίσταλ Πάλας – Λίβερπουλ 0-2
Λίβερπουλ – Μπράιτον 1-0
Λέστερ – Λίβερπουλ 1-2
Τότεναμ – Λίβερπουλ 1-2
Λίβερπουλ – Σαουθάμπτον 3-0
Τσέλσι – Λίβερπουλ 1-1
Λίβερπουλ – Μάντσεστερ Σίτι 0-0
Χάντερσφιλντ – Λίβερπουλ 0-1
Λίβερπουλ – Κάρντιφ 4-1
Άρσεναλ – Λίβερπουλ 1-1
Λίβερπουλ – Φούλαμ 2-0
Γουότφορντ – Λίβερπουλ 0-3
Λίβερπουλ – Έβερτον 1-0
Μπέρνλι – Λίβερπουλ 1-3
Μπόρνμουθ – Λίβερπουλ 0-4
Λίβερπουλ – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 3-1
Γουλβς – Λίβερπουλ 0-2
Λίβερπουλ – Νιουκαστλ 4-0
Λίβερπουλ – Άρσεναλ 5-1
Τα 2 ερωτηματικά της σεζόν
Μπορεί όλα να μοιάζουν ρόδινα για το “κόκκινο” στρατόπεδο. Μπορεί η ομάδα να ρολάρει, να σκοράρει και να μαζεύει βαθμούς. Η ποδοσφαιρική ιστορία έχει αποδείξει όμως πως όλες οι ομάδες περνούν περίοδο ντεφορμαρίσματος, γκελών και τραυματισμών. Στην “μασχάλη” του Κλοπ επίσης υπάρχει και το “καρπούζι” του Τσάμπιονς Λιγκ. Πως μπορεί μία ομάδα να ανταπεξέλθει σε όλες τις απαιτήσεις; Ποιος μπορεί να υπολογίσει τις “στραβές” που προκύπτουν μέχρι τον Μαϊο; Αυτά είναι τα μόνα που χωρίζουν την φετινή Λίβερπουλ από την (τις) επιτυχίες.
Έχει ακόμη δρόμο!
Το πρωτάθλημα της Premıer League είναι ίσως (μαζί με εκείνο της Champıonshıp) το δυσκολότερο στον κόσμο. Καμία διαφορά ασφαλείας δεν είναι αρκετή, μέχρι να το σηκώσεις και μαθηματικά. Αμέτρητες οι φορές που ο Αγκουέρο θα σκοράρει στο 90ΦΕΥΓΑ και αμέτρητα τα γλιστρήματα του Τζέραρντ και του κάθε Τζέραρντ στο κρισιμότερο σημείο. Η στόμφα του νικητή, ο άριστος σχεδιασμός και ο παράγοντας τύχη θα κρίνουν τον πρωταθλητή.
Ιδού πεδίον δόξης ΛΑΜΠΡΟΝ!
Τον Μάιο θα είμαστε καλά! (;)
ΥΓ”Oh thats Brilliant! He didn’t need anybody!”
ΥΓ2 3/1/2019 το παιχνίδι που μπορεί να κρίνει πολλά, αλλά μπορεί και να μην κρίνει και τίποτα.
ΥΓ3 Η Φετινή Λίβερπουλ δεν θα είναι ούτε Θαύμα – ούτε έκπληξη. Πολλοί είναι εκείνοι στο Λιμάνι, που βλέπουν το “20” της Γιουνάιτεντ και δεν κοιμούνται τα βράδια. Το “19” δεν θα είναι αρκετό! Θα είναι απλά …η Αρχή!
Καλή χρονιά να έχουμε. Να αγαπάτε το αγγλικό ποδόσφαιρο. Γιατί το δικό μας…δεν θυμίζει και πολύ ποδόσφαιρο πλέον.