Ρούλα Μούλη στο Kingsport.gr: «Θέλαμε να ανεβούμε σαν πρωταθλήτριες στην Α1!»
Η αρχηγός της γυναικείας ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού, Ρούλα Μούλη μίλησε αποκλειστικά στο Kingsport.gr και στους Θάνο Φωτόπουλο και Έλενα Δημητρίου.
Η Ελληνίδα γκαρντ-φόργουορντ του τριφυλλιού αναφέρθηκε στην επιστροφή της ομάδας στην Α1, στην φετινή πορεία στην Α2 και για το final four του κυπέλλου Ελλάδας.
Ακόμα μιλάει για τη νέα διοίκηση του Ερασιτέχνη και τη νέα εποχή με μπροστάρη τον Δ. Γιαννακόπουλο, σχολιάζει την συμβολή του Παύλου και του Θανάση Γιαννακόπουλου, αλλά και την χαρακτηριστική φωτογραφία του Γιώργου Καλαφάτη που κοσμεί το γήπεδο.
Επιπλέον, τονίζει τους προσωπικούς της στόχους, το κεφάλαιο Εθνική ομάδα, αποκαλύπτει για το πώς ξεκίνησε το μπάσκετ με το συμβολικό ‘’13’’(!) και φυσικά για την στήριξη του κόσμου που είναι πάντα δίπλα στην ομάδα.
Αναλυτικά, η συνέντευξή της στο Kingsport.gr:
‘’Ήταν τεράστιο κίνητρο για εμένα να βοηθήσω να επιστρέψει ο Παναθηναϊκός στην Α1’’
Φέτος επέστρεψες μετά από έναν χρόνο. Τι σε έκανε να επιστρέψεις και να αγωνιστείς σε Α2 και τι κλίμα βρήκες;
«Είχα πάρα πολλά χρόνια να παίξω στην Α2, κοντά στα 14 χρόνια, κάπου τόσα αν δεν κάνω λάθος, αλλά όταν σου κάνει μια πρόταση ο Παναθηναϊκός, έχεις δει ότι έχει αναλάβει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, έχει πάρει τη διοίκηση πλέον στα χέρια του, καταλαβαίνεις εκείνη τη στιγμή ότι κάτι σημαντικό πάει να κάνει ο Ερασιτέχνης.
Νομίζω όταν σε καλεί ο Παναθηναϊκός σκέφτεσαι κατευθείαν ότι θα βάλεις το δικό σου λιθαράκι για να επιστρέψει αυτός ο τεράστιος Σύλλογος εκεί που ανήκει.
Άλλωστε εγώ όταν ήμουν πρόπερσι εδώ στην ομάδα είχα στεναχωρηθεί τόσο πολύ, όχι επειδή αυτό με ανάγκασε να φύγω, ότι η ομάδα θα είχε τεράστιο πρόβλημα, αλλά το ότι ένας Σύλλογος που ήθελα πάντα να αγωνίζομαι θα έπρεπε να αγωνιστεί με νεανίδες, ώστε να καταλήξει σχεδόν απευθείας στην Α2. Ήταν τεράστιο κίνητρο για εμένα να έρθω εδώ να βοηθήσω πάρα πολύ να επιστρέψει ο Παναθηναϊκός στην Α1».
Μιας και ανέφερες το όνομα του κύριου Γιαννακόπουλου, θα ήθελα να μας κάνεις και ένα σχόλιο τόσο για τη μεγάλη απώλεια του Θανάση Γιαννακόπουλου, τόσο για το ότι αγωνίζεστε σε ένα γήπεδο που φέρει το όνομα του Παύλου Γιαννακόπουλου και έχει την φωτογραφία του ιδρυτή του συλλόγου Γιώργου Καλαφάτη.
«Κατ’ αρχήν όσο αναφορά την απώλεια του Θανάση Γιαννακόπουλου, ο Θανάσης και ο Παύλος Γιαννακόπουλος είναι δυο άνθρωποι που έχουν προσφέρει τα μέγιστα στον Παναθηναϊκό, αυτόματα στον ελληνικό αθλητισμό, αλλά και σε όλη την Ευρώπη.
Κατέκτησαν τα πάντα με τον Παναθηναϊκό. Ό,τι και να πω για αυτούς νομίζω είναι λίγο. Είναι τεράστια τιμή που αγωνιζόμαστε εδώ πέρα και το γήπεδο αυτό έχει το όνομα του Παύλου Γιαννακόπουλου, όπως και το ότι υπάρχει η φωτογραφία του Γιώργου Καλαφάτη. Είναι τρομερό το συναίσθημα.
Νομίζω ότι αυτό το γήπεδο είναι τόσο χαρακτηριστικό, που όταν μπαίνεις εδώ μέσα σίγουρα σε πιάνει κάτι. Ειδικά για αυτούς που μπαίνουν πρώτη φορά».
‘’Ο κόσμος μας δίνει τεράστια ώθηση προς τη νίκη – Εντυπωσιάζονται και οι αντίπαλοι με την κερκίδα!’’
Τι δύναμη δίνει ο κόσμος;
«Ο κόσμος δίνει τεράστια ώθηση, δηλαδή ακόμα και στις κακές μας μέρες εδώ πέρα μας ωθούσε προς τη νίκη. Είναι τεράστια η στήριξη όλη τη χρονιά, μας ωθούσε κάθε φορά στη νίκη, ο έκτος παίκτης φυσικά. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλο γήπεδο με τόσο κόσμο στην Ελλάδα και φαντάσου ότι αυτό συμβαίνει στην Α2. Δηλαδή δεν υπάρχει αυτό ούτε στην Α1 δυστυχώς. Νομίζω ότι είναι μοναδικό και για τον αντίπαλο να παίζει εδώ μέσα».
Ακόμα και πέρσι στην κακή αγωνιστική χρονιά του Παναθηναϊκού το γήπεδο ήταν γεμάτο.
«Αυτό δείχνει κατ’ αρχήν ότι αγαπάνε τον Σύλλογο και ότι θέλουν να στηρίξουν και τις μικρές παίκτριες που βρέθηκαν ξαφνικά πέρσι σε μια τόσο δύσκολη χρονιά. Είναι πολύ σημαντικό αυτό, δεν το βλέπεις αυτό το πράγμα και οι αντίπαλοι εντυπωσιάζονται. Κοιτάνε τους φιλάθλους στην κερκίδα που τραγουδάνε. Εντάξει όπως και να το κάνεις είναι τρομερό το συναίσθημα».
‘’Θέλαμε να ανεβούμε σαν πρωταθλήτριες στην Α1’’
Η πορεία φέτος;
«Η πορεία φέτος ήταν αυτή που θέλαμε ακριβώς. Θέλαμε να ανεβούμε σαν πρωταθλήτριες στην Α1. Αυτός ο στόχος επιτεύχθηκε πολύ γρήγορα, καθώς δεν έχουμε τελειώσει ακόμα το πρωτάθλημα.
Είναι πολύ σημαντικό για μένα που αυτός ο στόχος επετεύχθη. Η ομάδα είναι σαν οικογένεια, οι παίκτριες μεταξύ μας έχουμε πολύ καλή σχέση. Προσπαθούσαμε όλη τη χρονιά να βοηθήσουμε η μία την άλλη ειδικά σε δύσκολες στιγμές, σε μικροτραυματισμούς, αλλά και με τους προπονητές μας η σχέση μας ήταν πάρα πολύ καλή και έχουμε τη στήριξή τους κάθε λεπτό και μέσα στο γήπεδο και εκτός γηπέδου».
Ποιος αγώνας ήταν αυτός που άλλαξε κάτι μέσα σας και είπατε πάμε για πρωτάθλημα;
«Νομίζω ότι όταν χάσαμε από τα Μελίσσια ταρακουνηθήκαμε λιγάκι. Βέβαια η ομάδα μέχρι τότε κέρδιζε, δεν είναι ότι είχε χάσει κάποιο παιχνίδι, αλλά πληγώθηκε πάρα πολύ ο εγωισμός μας και νομίζω ότι από τότε αρχίσαμε και παίζαμε καλύτερα και δε χάσαμε κάποιο παιχνίδι, παρά μόνο στο final four».
Φέτος ο Παναθηναϊκός κατάφερε να αγωνιστεί στο final four του κυπέλλου Ελλάδας. Θα ήθελα το σχόλιο σου.
«Η συμμετοχή σε ένα final four είναι από μόνη της πολύ σημαντική και πόσο μάλλον για μια ομάδα που αγωνίζεται στην Α2, ακόμη και για τον Παναθηναϊκό που είναι αυτός ο τεράστιος Σύλλογος, ήταν πάρα πολύ σημαντικό να βρεθούμε εκεί φέτος, γιατί η ομάδα αποτελείται από πολύ μικρές σε ηλικία παίκτριες, ο μέσος όρος της ομάδας είναι κάτω από 20 ετών. Αυτό είναι τρομερή εμπειρία για τα παιδιά γιατί κάποιες από εμάς έχουν βρεθεί εκεί πέρα και έχουμε δει πως είναι, το συναίσθημα εκεί είναι απίστευτο και πιστεύω ότι αν μπαίναμε συγκεντρωμένες στον μικρό τελικό, θα κερδίζαμε κιόλας».
‘’Αν είχαμε ξένες θα είχαμε σίγουρα αυτήν τη στιγμή κάποιο μετάλλιο’’
Αν είχατε ξένες στο final four πιστεύεις ότι θα είχατε καλύτερη τύχη;
«Αν είχαμε ξένες θα είχαμε σίγουρα αυτήν τη στιγμή κάποιο μετάλλιο. Δεν το συζητάμε αυτό. Δεν ξέρω τι χρώμα θα είχε, αν θα ήταν και το χρυσό, γιατί πιστεύω θα ήμασταν πάρα πολύ δυνατές με τρεις ξένες. Η ομάδα μας αυτήν τη στιγμή με την προσθήκη ξένων παικτριών, είναι μια πάρα πολύ καλή ομάδα στην Α1 κατηγορία, δεν έχει να ζηλέψει κάτι».
Σας πήγε λίγο πίσω δηλαδή;
«Σίγουρα μας πήγε πίσω, βέβαια εντάξει από τη στιγμή που η ΕΟΚ δε μας άφησε να αγωνιστούμε με ξένες αθλήτριες για εμάς δε σήμαινε κάτι. Μπήκαμε και παίξαμε και δώσαμε το 100% που είχαμε».
Φέτος ο Παναθηναϊκός επιστράτευε στην ομάδα την αθλήτρια θρύλο του συλλόγου Τούλα Καλέντζου. Πόσο σας βοήθησε η παρουσία της.
«Κοιτάξτε η Τούλα η Καλέτζου είναι από μόνη της ένα τεράστιο κεφάλαιο του ελληνικού αθλητισμού και συγκεκριμένα του γυναικείου μπάσκετ, μια τεράστια αθλήτρια με αμέτρητες επιτυχίες σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο έχει κατακτήσει τα πάντα, με συμμετοχή στην Εθνική Γυναικών και τρομερή εμπειρία. Είναι ένας άνθρωπος που βοήθησε πάρα πολύ, από τη στιγμή που έχει υπάρξει παίκτρια και ξέρει το κομμάτι και την ψυχολογία της αθλήτριας. Έχει βοηθήσει σε όλα τα επίπεδα, προπονητικά, με την εμπειρία της πώς να σταθεί δίπλα σε εμάς σε λάθη για να μας διορθώσει, τα πάντα και στις μεγάλες και στις μικρές αθλήτριες.
Για μένα είναι πολύ σημαντικό που έχω παίξει αντίπαλη με την Τούλα Καλέτζου, όπως και με τη Βασιλεία Γκουζίνη(σ.σ την βοηθό προπονητή της ομάδας). Είναι δυο παίκτριες, τις οποίες τις θαύμαζα. Ήθελα όταν ήμουν πιο μικρή να τις μαρκάρω, εννοείται με έναν πολύ μεγάλο κίνδυνο για μένα και είμαι απίστευτα χαρούμενη που έχω συνεργαστεί μαζί τους».
“Αφιερώνω την φετινή πορεία και την άνοδο στον κόσμο μας”
Υπάρχει κάπου που αφιερώνεις αυτήν τη φετινή πορεία;
«Την φετινή πορεία σίγουρα την αφιερώνω στον κόσμο του Παναθηναϊκού, στο προπονητικό επιτελείο που είναι εδώ γιατί μόχθησε, προσπάθησε πάρα πολύ και την αφιερώνω στον Μάκη τον Κουτσονικόλα που τρέχει από το πρωί μέχρι το βράδυ για να τα έχουμε όλα έτοιμα και το ήθελε πάρα πολύ να επιστρέψουμε εγώ, η Άσπα Καλαμπάκου και η Αναστασία Σλούκα και αυτό που ονειρευόταν τελικά έχει γίνει».
‘’Η θέση στην Εθνική είναι τιμή – έχουν το μέταλλο του νικητή’’
Κεφάλαιο Εθνική Ελλάδος. Πριν μου πεις οτιδήποτε θέλω ένα σχόλιο για τον Βασίλη Μασλαρινό που ανέλαβε τα ηνία.
«Ο Βασίλης ο Μασλαρινός είναι ένας άνθρωπος που έχει ασχοληθεί πολλά χρόνια με το γυναικείο μπάσκετ, παρ’ όλο που δεν είναι πολύ μεγάλος. Φέτος η ομάδα του κάνει πάρα πολύ καλή πορεία, ο ΠΑΟΚ είναι δεύτερος. Η καλύτερη πορεία που έχει κάνει μέχρι τώρα ο ΠΑΟΚ νομίζω στο πρωτάθλημα, του εξαργυρώνεται όλο αυτό.
Πιστεύω πως ήθελαν να δώσουν τα ηνία σε έναν προπονητή που δεν ήταν ξανά στο τιμόνι της Εθνικής Γυναικών. Πιστεύω θα τα καταφέρει και ότι οι συνεργάτες του θα είναι αξιόλογοι και θα βοηθήσουν ώστε να οδηγηθεί ξανά η Εθνική πάλι στις επιτυχίες».
Άρα λοιπόν ποια θα είναι η επόμενη μέρα της Εθνικής;
«Σίγουρα η επόμενη μέρα είναι να βρίσκεται σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Έχει το Παγκόσμιο βέβαια μπροστά της του χρόνου. Σίγουρα ο πρώτος στόχος είναι να κάνει την καλύτερη δυνατή στο Παγκόσμιο, να περάσει πρώτα από τον όμιλό της και να πάει όσο ψηλά γίνεται.
Πιστεύω ότι θα τα καταφέρουν, γιατί η Εθνική ομάδα, επειδή βρέθηκα σε τρεις προετοιμασίες της έχει ένα απίστευτο μέταλλο. Τα κορίτσια έχουν το μέταλλο του νικητή, είναι πολύ δεμένες μεταξύ τους. Δηλαδή τώρα σταμάτησε η Στέλλα η Καλτσίδου, θα είναι μια μεγάλη απώλεια, αλλά πιστεύω τα κορίτσια είναι τόσο δεμένα και θα βρουν τον δρόμο τους».
Πιστεύεις ότι αξίζεις θέση στην Εθνική, τώρα που σταμάτησε και η Στέλλα Καλτσίδου
«Αυτό δεν το ξέρω. Μακάρι, η θέση στην Εθνική είναι τιμή, είτε καλείσαι και βγάζεις την προετοιμασία, είτε είσαι στη δωδεκάδα.
Εγώ έχω περάσει από τις μικρές Εθνικές ομάδες και τρεις φορές βρέθηκα στην προετοιμασία της Εθνικής Γυναικών όπως σου έχω πει. Είναι τεράστια τιμή για έναν αθλητή. Παίρνεις απίστευτα πολλά, είτε είσαι εκεί για μια εβδομάδα, είτε είσαι εκεί ενάμιση με δυο μήνες.
Θα είναι πολύ μεγάλη χαρά και τιμή για μένα φυσικά δεν το συζητώ».
‘’Νομίζω ότι ήταν κάτι που από μικρή ήθελα. Με συναρπάζει γενικότερα σαν άθλημα’’
Πως ξεκίνησες το μπάσκετ και γιατί το επέλεξες;
«Λοιπόν θα σε πάω πολύ πίσω, γιατί ήμουν πολύ μικρή. Ήμουν νομίζω στις πρώτες τάξεις του δημοτικού όταν ξεκίνησα να παίζω. Γράφτηκα αρχικά τότε στην τοπική ομάδα του ΦΟ Αριδαίας, γιατί έχω καταγωγή από την Αριδαία, στον νομό Πέλλας.
Βασικά ο λόγος που γράφτηκα είναι γιατί με ώθησαν πιο πολύ οι συμμαθητές μου, παίζαμε από πολύ μικρά έξω, κυρίως μπάσκετ, εκτός από όλα τα άλλα στη γειτονιά. Γράφτηκα, γιατί στην ηλικία μου και για κορίτσι ξεχώριζα πολύ, οπότε ήμουν εκεί, ταυτόχρονα με άλλα αθλήματα που έχω κάνει».
Άρα το κίνητρο για να ξεκινήσεις το μπάσκετ ήταν η παρότρυνση των φίλων σου; Η αγάπη για το άθλημα;
«Και αυτό, αλλά έβλεπα και εγώ ότι είμαι πολύ καλή, για την ηλικία μου τουλάχιστον. Ας πούμε ήμουν καλύτερη και από τα αγόρια, που ήταν λογικό για εκείνη την ηλικία, αλλά ήμουν από τα περισσότερα αγόρια».
Είπες προηγουμένως ότι δοκίμασες και άλλα σπορ. Ποια ήταν;
«Έκανα ταυτόχρονα με το μπάσκετ στο σχολείο, μέχρι σχεδόν να τελειώσω το σχολείο στίβο, έκανα πένταθλο, έχω κάνει Ταε κβο ντο στο δημοτικό και έχω βρεθεί σε πανελλήνιο πρωτάθλημα χάντμπολ. Χωρίς να παίζω κιόλας βρέθηκα και στη βασική εξάδα».
Και γιατί επέλεξες το μπάσκετ από όλα αυτά; Λόγω ύψους;
«Νομίζω ότι ήταν κάτι που από μικρή ήθελα. Με συναρπάζει γενικότερα σαν άθλημα. Νομίζω άφησα τον στίβο, γιατί το ατομικό άθλημα έχει μια «γλύκα» διαφορετική. Όταν πετυχαίνεις κάτι, το πετυχαίνεις μόνος σου, το επωμίζεσαι εσύ αλλά νομίζω το ομαδικό έχει άλλη «γλύκα». Είσαι μαζί για τους συμπαίκτες σου, παίζεις και γι’ αυτούς, παίζεις για τους προπονητές σου. Νιώθεις ότι οι συμπαίκτες σου παίζουν και για σένα και θέλουν να σε τραβήξουν προς τα πάνω.
Νομίζω ότι οφείλεται κιόλας στο ότι η Ελλάδα έχει επιτυχίες και στο μπάσκετ. Εντάξει όλοι ξεκίνησαν να παίζουν μπάσκετ με τον Γκάλη, το ’87 κάπως έτσι, πιστεύω έπαιξε και αυτό ρόλο».
‘’Ο Αριθμός «13» – Το επίπεδο του γυναικείου μπάσκετ έχει ανέβει’’
Είχες κάποια παίκτρια ή κάποιον παίκτη πρότυπο;
«Δε μπορώ να πω ότι είχα πρότυπο τώρα κάποιον παίκτη ή παίκτρια, αλλά νομίζω δεν υπάρχει κάποιος αυτήν τη στιγμή που να ασχολείται με το μπάσκετ και δε λατρεύει τον Διαμαντίδη ή τον Παπαλουκά. Δόξα τον Θεό έχουμε πάρα πολύ καλούς παίκτες Έλληνες».
Θυμάσαι τον πρώτο σου αγώνα;
«Τον θυμάμαι γιατί τυχαία τότε, γι’ αυτόν τον λόγο φορούσα και για πάρα πολλά χρόνια τον αριθμό 13, ήμουν κορασίδα τότε στην Αριδαία και με είχαν πάρει σε αγώνα των γυναικών για πρώτη φορά και μου δώσανε το 13, φορούσα άλλο νούμερο εγώ στις κορασίδες και είχα σκοράρει 13 πόντους, οπότε αυτός ήταν ο λόγος που μέχρι να έρθω στον Παναθηναϊκό φορούσα τον αριθμό 13».
Έχεις χρόνια στον χώρο, οπότε θέλω να μου κάνεις ένα σχόλιο για το ελληνικό μπάσκετ.
«Πιστεύω ότι το επίπεδο έχει ανέβει, πρόσφατα φέραμε και μια πολύ σημαντική επιτυχία με την Εθνική Γυναικών, την τέταρτη θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Σίγουρα έχουν παίξει αρκετά πράγματα ρόλο. Πολλές παίκτριες φεύγουν στην Αμερική, στα κολλέγια. Συνδυάζουν σπουδές και μπάσκετ στην Αμερική. Η προπόνηση εκεί τους κάνει πολύ καλό, κάνουν πάρα πολλές ώρες προπόνηση και επειδή έχουν βγει επίσης πολλές παίκτριες και έχουν παίξει στο εξωτερικό. Αυτό φυσικά έχει ανεβάσει το επίπεδο του γυναικείου μπάσκετ. Πιστεύω ότι μπορεί να ανέβει κι άλλο βέβαια. Μακάρι να έρθουν περισσότερα κορίτσια να γραφτούν γενικότερα στις ακαδημίες, ώστε να μπορέσει να ανέβει κι άλλο το επίπεδο».
‘’Δεν ξέρω αν θα προκύψει κάτι σχετικά με την προπονητική – θα μείνω κοντά στον αθλητισμό”
Ποια είναι τα προβλήματα που υπάρχουν στο γυναικείο μπάσκετ και τα έχεις εντοπίσει εσύ στα τόσα χρόνια που ασχολείσαι;
«Σίγουρα ένα μεγάλο πρόβλημα που το λένε όλοι και μπορεί να γίνονται γραφικοί είναι η προβολή. Πρέπει σίγουρα κάποιες διοργανώσεις και κάποια παιχνίδια να καλύπτονται τηλεοπτικά. Αυτό πιστεύω είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα, γιατί ο κόσμος δε μπορεί να μάθει τις παίκτριες έτσι. Σίγουρα βοηθάει ότι κάποιοι αγώνες καλύπτονται ιντερνετικά, αλλά και πάλι είναι λίγο σε σχέση με την προβολή στην τηλεόραση.
Από εκεί και πέρα ίσως να πρέπει να γίνει περισσότερη ενημέρωση στα σχολεία, όσο αναφορά το μπάσκετ, δηλαδή να γίνονται κάποιοι διαδραστικοί τρόποι, κάποια camp με τα παιδιά στις ακαδημίες, γιατί πλέον τα παιδιά είναι κολλημένα σε έναν υπολογιστή και σε ένα κινητό και δεν το κουνάνε από εκεί. Δεν παίζουν καν στη γειτονιά όπως μεγαλώσαμε εμείς. Πιστεύω ότι αυτά είναι τα βασικά προβλήματα».
Άρα μετά το μπάσκετ εσύ θα ήθελες να αναλάβεις κάποιον ρόλο προπονητικά ή περισσότερο να πηγαίνεις στα σχολεία και να ενημερώνεις τα παιδιά για το άθλημα;
«Εδώ και κάποια χρόνια είμαι απόφοιτος της Γυμναστικής Ακαδημίας, ασχολούμαι με την ενδυνάμωση όχι μόνο για παίκτες που ασχολούνται με το μπάσκετ, οπότε σίγουρα θα μείνω κοντά στον αθλητισμό έχοντας αυτό το πόστο. Θέλω δηλαδή να μείνω.
Δεν ξέρω αν θα προκύψει κάτι σχετικά με την προπονητική, αλλά σίγουρα δεν θέλω να φύγω από το άθλημα τελείως».
Για να κλείσουμε θέλω μια ευχή να μου δώσεις, ό,τι θέλεις εσύ.
«Θα ήθελα πάρα πολύ ο Παναθηναϊκός του χρόνου να κατακτήσει πρωτάθλημα και να βρεθεί φυσικά να παίζει σε ευρωπαϊκή διοργάνωση