Ο Νίκος Στρατής καταγράφει μερικές …σκόρπιες σκέψεις του στο Kingsport.gr με αφορμή την ανεπανάληπτη βραδιά της ιστορικής ανατροπής της Μπαρσελόνα απέναντι στην Παρί Σεν Ζερμέν στην φάση των 16 του Champions League.
Το βράδυ της Τετάρτης στο «Καμπ Νοου» η Μπαρσελόνα βρήκε ακόμα έναν τρόπο για να μας κάνει να νιώθουμε τυχεροί που ζούμε σε αυτή την εποχή του ποδοσφαίρου. Την εποχή του Μέσι, του Νεϊμάρ, του Ινιέστα, του Σουάρες. Ή πιο σωστά την εποχή που όλοι αυτοί έπαιξαν μαζί, στην ίδια ομάδα. Με σεζόν …επιτομή Η κορυφαία ομάδα του 21ου αιώνα που βρήκε τον τρόπο να ξαναγράψει ιστορία, να κάνει κάτι που δεν είχε ξαναγίνει στο παρελθόν: Να επιστρέψει από το 0-4, να ανατρέψει αυτό το σκορ για πρώτη φορά σε ένα βάθος 62 χρόνων που υπάρχουν κύπελλα Ευρώπης και διπλοί αγώνες νοκ άουτ.
Και πολύ περισσότερο να κάνει αυτό το πρωτοφανές για την ποδοσφαιρική …επιστήμη “κόλπο” σε μία σεζόν που δεν είναι η καλύτερη της (σύγχρονης) ιστορίας της, στοιχείο που δίνει μεγαλύτερη αξία στο επίτευγμα της. Η Μπάρσα του Λουίς Ενρίκε είναι η ομάδα των αστεριών, της “tridente” Μέσι, Νεϊμάρ, Σουάρες και των υπολοίπων. Η ομάδα που βάζει το γκολ πάνω από την δημιουργία του παιχνιδιού, πάνω από το ίδιο το θέαμα! Που βάζει έξι γκολ στην Παρί χωρίς να αποδώσει εξαιρετικό ποδόσφαιρο κι έχοντας επτά on target τελικές! Αυτή είναι η Μπάρσα του …φευγάτου Λουίς Ενρίκε. Αυτή είναι η φιλοσοφία της και έτσι θα πορευτεί μέχρι το τέλος της σεζόν. Κι από του χρόνου …βλέπουμε…
Η «μαγεία» του …μπουχτισμένου Ινιέστα
Ο Λουίς Ενρίκε είχε στοχεύσει την χθεσινή βραδιά: Τις τελευταίες αγωνιστικές στην Primera Division έπαιζε με τρία στόπερ στην άμυνα (Πικέ, Μασεράνο, Ουμτιτί και τους Ραφίνια-Νεϊμάρ “ακροβολισμένους” στις γραμμές) με σκοπό να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα στη ρεβάνς με την Παρί. Τελικά το γκολ το δέχτηκε (γιατί η άμυνα δεν είναι στο …DNA της) αλλά το απίθανο φινάλε που έκανε πετυχαίνοντας τρία γκολ από το 88’ ως το 90+5’ (όσα δηλαδή είχε βάλει ως το 88’!) της έδωσε την πρόκριση. Ήταν όμως και …γραφτό να γίνει: Η Παρί της έδωσε δικαιώματα επηρεασμένη φυσικά κι εκείνη από την μάλλον απρόσμενη «ασφυξία» που της προκάλεσαν τα ποιοτικά χαφ των «μπλαουγκράνα» που …αποφάσισαν να τρέξουν και να πιέσουν τόσο, όσο δεν το έκαναν στο Παρίσι. Δύο αμυντικά λάθη στο πρώτο μέρος (κάκιστη βραδιά για Μαρκίνιος) και …2-0. Και μία επιπολαιότητα του Μενιέ που …πρόσφερε το πέναλτι στο Νεϊμάρ για το 3-0 στο 48΄. Για να φτάσει μέχρι εκεί βέβαια χρειάστηκε ο …μπουχτισμένος και εμφανώς κουρασμένος 33άρης Ινιέστα να απελευθερώσει δύο στιγμές …μαγείας από το παλιό του ρεπερτόριο («τακουνάκι-χάρμα ιδέσθαι» στο αυτογκολ του Κουρζαβά και «πονηρή» προσυννενοημένη πάσα στο Νεϊμάρ στο πέναλτι του 3-0). Σε αυτή την ηλικία πάντως ο «Αντρεσίτο» (σκόρερ του γκολ-συμβόλου της “μπλαουγκράνα” εποχής στα τελευταία δευτερόλεπτα του ημιτελικού του 2009 με την Τσέλσι στο Λονδίνο, συγκίνηση ανάλογη της χθεσινής!) σε μία σεζόν που ξεκίνησε με ελάχιστη ξεκούραση λόγω EURO, θα μας δίνει τέτοιες εμπνεύσεις πολύ πιο σπάνια σε σχέση ακόμα και με το πρόσφατο παρελθόν.
Aπο …μηχανής Νεϊμάρ
Συμμετοχή στο …χτίσιμο του σκορ που ζητούσε η Μπάρσα είχε και ο Σουάρες με το 1-0 που πέτυχε στο 3΄ και τον συνδιασμό με τον Ινιέστα στο 2-0. Σε μία τέτοια ξεχωριστή βραδιά για την ομάδα όλοι περίμεναν το κάτι παραπάνω από τον “leader” Λιονέλ Μέσι και η αλήθεια είναι πως δεν το είδαμε. Οπωσδήποτε ήταν καλά κλεισμένος από την αμυντική λειτουργία της Παρί αλλά… ένας είναι ο (ως συνήθως …περιφερόμενος ανάμεσα στις γραμμές χαφ και επίθεσης) Μέσι και περιμένεις να βρει τον τρόπο. Κάπου εκεί όμως εμφανίστηκε ο …απο μηχανής Νεϊμάρ. Ο …wanna be ηγέτης της επόμενης ημέρας στην οποία μάλιστα κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν ο Μέσι θα είναι παρών με τις φήμες περί Μάντσεστερ Σίτυ να οργιάζουν κάθε τόσο. O Bραζιλιάνος (που είχε κερδίσει το πέναλτι του 3-0) ήταν εκείνος που πίστευε περισσότερο από τον καθέναν στο «Καμπ Νοου» ότι η “remontada” (ανατροπή) ήταν εφικτή παρά το 3-1 μέχρι το 88’. Ήταν η στιγμή που με ένα φάουλ-αριστούργημα έγραφε το 4-1 ενώ στο 90’ η διάθεση του να εκτελέσει το (λανθασμένα καταλογισμένο από τον Αϊτεκίν) πέναλτι ήταν αδιαπραγμάτευτη – είχε στοιχηματίσει για δύο δικά του γκολ – “αρπάζοντας” τη μπάλα και στήνοντας την στην άσπρη βούλα χωρίς καν να αναζητήσει τον Μέσι: 5-1 και το …αδιανόητο ήταν κοντά. Μία τελευταία …ζαριά στο φινάλε και ο Σέρζι Ρομπέρτο έφερε …εξάρες δικαιώνοντας τον Λουίς Ενρίκε που τον επέλεξε. Ένας παίκτης που πάντως θα πρέπει να ξαναμπει στην εξίσωση ακόμα και για την τριάδα των χαφ που το καλοκαίρι είναι επιτακτική ανάγκη να ενισχυθεί σε ποιότητα και ενέργεια. Και να επιχειρήσει να ξαναγίνει η «τίκι-τάκα» ομάδα που σε …ζάλιζε στο κέντρο στα «ντουζένια» των Τσάβι και Ινιέστα.
Ακόμα κι έτσι πάντως και με τα νέα δεδομένα που διαμορφώθηκαν πρόσφατα αφού συνεχίζει στο Champions League κι έχει ξαναβρεθεί στην κορυφή του εγχώριου πρωταθλήματος, η φετινή Μπαρσελόνα (έχουμε γράψει σε παλιότερα άρθρα τις αδυναμίες της) δεν σε εμπνέει να ποντάρεις με σιγουριά πάνω της. Ακόμα και με αυτή την ιστορική ανατροπή κόντρα στην Παρί, για πολλούς δεν φαντάζει το ακλόνητο φαβορί όπως ήταν επί τετραετίας Γκουαρδιόλα όταν και πήρε δύο Ευρωπαϊκά και από δικά της λάθη έχασε τα άλλα δύο. Ακόμα και με το χθεσινό ιστορικό 6-1 οι αδυναμίες της ήταν και πάλι εκεί: Αδυναμίες στην άμυνα, στις στημένες φάσεις ακόμα και στην διάσπαση της διπλής ζώνης. Ασχέτως αν ο απρόσμενα μοιρολάτρης χτες Έμερι (σε αντίθεση με την τέλεια προσέγγιση του 4-0 στο «Παρκ Ντε Πρενς») που έχει «12 στα 12» ήττες στο «Καμπ Νοου» δεν τις εκμεταλλεύτηκε. Ο Αντσελότι με τον Ζιντάν όμως (για Γκουαρδιόλα θα μιλήσουμε …άλλη στιγμή) δεν θα κάνουν τα ίδια λάθη αν συναντήσουν τον Λουίς Ενρίκε στο ξεδίπλωμα των νοκ άουτ την άνοιξη. Εδώ θα είμαστε για να τα σχολιάσουμε. Όλα στην …ώρα τους, υπομονή…