Ο Γιάννης Δρόσος γράφει στο Kingsport.gr για τη νίκη του Ολυμπιακού επί της Άρσεναλ αλλά το τέλος της ευρωπαϊκής πορείας, τις φετινές συνθήκες και τι πρέπει να γίνει μετά.
Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε το φετινό ευρωπαϊκό του ταξίδι. Κέρδισε την Άρσεναλ στο Λονδίνο, αλλά το 0-1 δεν ήταν αρκετό. Και αυτό, καθώς οι απουσίες και τα αμυντικά λάθη του πρώτου αγώνα ήταν που τελικά στέρησαν την πρόκριση.
Μετά το 1-3 του «Καραϊσκάκη», οι περισσότεροι ήξεραν ότι σε μεγάλο βαθμό η πρόκριση είχε ήδη κριθεί. Αυτή τη φορά όμως υπήρχε όμως η πίστη πως ο Ολυμπιακός μπορούσε να κάνει την ανατροπή και να περάσει εκείνος. Κάτι το οποίο δεν υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια.
Ταυτόχρονα, ο Ολυμπιακός παίρνει για τρίτη φορά διπλό στην Αγγλία και δη στην έδρα της Άρσεναλ. Μάλιστα, είναι και τρίτο συνεχόμενο διπλό στην έδρα των «κανονιέρηδων» (καθώς γενικά στην Αγγλία είχαν μεσολαβήσει τα ματς με Μπέρνλι, Τότεναμ, Γουλβς και Μάντσεστερ Σίτι). Ήταν το 2-3 του 2015, το 1-2 στην παράταση (0-1 κανονική διάρκεια) του 2020 και το φετινό 0-1.
Αυτή τη φορά μάλιστα, ήταν η πρώτη φορά που οι «ερυθρόλευκοι» στην Αγγλία (γενικά) κράτησαν ανέπαφη την εστία τους!
Το γεγονός ότι υπήρχε η πίστη πως ο Ολυμπιακός μπορούσε να κάνει την ανατροπή, σημαίνει ότι ο σύλλογος έχει ανέβει επίπεδο.
Και έχει ανέβει επίπεδο, καθώς το ότι πήρε για δεύτερη συνεχή χρονιά διπλό επί της Άρσεναλ, δείχνει ότι η περσινή νίκη δεν ήταν τυχαία. Γιατί ούτε πέρυσι ούτε φέτος, ο Ολυμπιακός δεν πήγε για να παίξει «κλεφτοπόλεμο», να βάλει δηλαδή γκολ και μετά να κλειστεί πίσω. Πήγε να παίξει επιθετικά, να σκοράρει και να πάρει δύο πολύ μεγάλες νίκες.
Στα προηγούμενα χρόνια, αυτό δεν ήταν τόσο προφανές. Μια ήττα στο πρώτο παιχνίδι, ειδικά εντός έδρας, αυτόματα σήμαινε σχεδόν πάντα αποκλεισμό. Πριν την περσινή πρόκριση με ανατροπή του σκορ του πρώτου αγώνα, ο Ολυμπιακός άλλη μία φορά είχε ανατρέψει ήττα: το 1993 κόντρα στην ουκρανική Τσερνομόρετς (0-1 στο Καραϊσκάκη, 0-3 στην Οδησσό). Και άλλες τέσσερις φορές έφτασε κοντά: το 1998-99 στο Τσάμπιονς Λιγκ με τη Γιουβέντους (2-1 στην Ιταλία, 1-1 στο ΟΑΚΑ), το 1999-2000 στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ ξανά με τη Γιουβέντους (1-3 στο ΟΑΚΑ, 1-2 στην Ιταλία), το 2009-10 στο Τσάμπιονς Λιγκ με τη Μαρσέιγ (0-1 στο Καραϊσκάκη, 2-1 στη Γαλλία, αλλά με τον Ολυμπιακό μέχρι το 88’ μέσα στην πρόκριση) και φέτος.
Το ότι δεν ήρθε αυτή η πρόκριση, ήταν λόγω των απουσιών στον πρώτο αγώνα, καθώς την τελευταία στιγμή έμεινε έξω ο Μπα, ενώ η αναγκαστική χρησιμοποίηση του Εμβιλά στην άμυνα, στέρησε την παρουσία του στο κέντρο και όσα μπορούσε να προσφέρει.
Φυσικά πολλές φορές έχουμε πει πως τα γεγονότα είναι που μετράνε και όχι οι υποθέσεις και πως με τα «αν» δεν κάνουμε δουλειά, αλλά ναι, αν το σκορ του πρώτου αγώνα ήταν περισσότερο υπέρ του Ολυμπιακού, θα είχε περάσει. Αν κρίνουμε από την εικόνα και των δύο ομάδων.
Και φυσικά, αν λάβουμε υπόψη το γεγονός πως λόγω της κατάστασης, η ομάδα παίζει ασταμάτητα εδώ και 1,5 χρόνο. Ενώ το καλοκαίρι κάθε άλλο παρά σωστή προετοιμασία έκανε.
Ακόμη ένα εξαιρετικό στατιστικό, είναι ότι από την ημέρα που ανέλαβε ο Μικέλ Αρτέτα προπονητής της Άρσεναλ, στις 20 Δεκεμβρίου 2019, στην Ευρώπη (στο Γιουρόπα λιγκ συγκεκριμένα), μέχρι τώρα έχει μόνο δύο ήττες: αυτές από τον Ολυμπιακό στο Λονδίνο. Γίνεται λοιπόν εύκολα αντιληπτό, πόσο ανεβαίνει συνεχώς ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη. Και αγωνιστικά και σαν πρεστίζ.
Παράλληλα, ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί σκοράρει σε τρία συνεχόμενα ματς απέναντι στους «κανονιέρηδες».
Φυσικά, δεν γίνεται να λείψουν και τα σχόλια των αντιπάλων. Πολλοί διατείνονται ότι ο Ολυμπιακός παρόλο που κάνει μεγάλες νίκες, δεν έχει φτάσει πέρα από τους «16». Και έχουν ως παραδείγματα Τον Παναθηναϊκό του 1971 και του 1996 ή την ΑΕΚ του 1977. Μόνο που υπάρχουν δύο πολύ σημαντικές διαφορές. Η πρώτη αφορά στον αριθμό των αγώνων. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90, οι ομάδες που συμμετείχαν ήταν λιγότερες. Άρα και οι αγώνες ήταν λιγότεροι. Πλέον, με τους πολλούς προκριματικούς και τις φάσεις των ομίλων, οι αγώνες είναι πολλαπλάσιοι. Όταν το 1971 ο Παναθηναϊκός έφτασε στον τελικό, έδωσε συνολικά 9 παιχνίδια. Ο Ολυμπιακός φέτος έδωσε 12 παιχνίδια και έφτασε στους «16». Ενώ πέρυσι που έφτασε πάλι ως την ίδια φάση έπαιξε 16 αγώνες, ξεκινώντας από τον Ιούλιο.
Η δεύτερη διαφορά έχει να κάνει με τη δυναμικότητα των ομάδων. Στο τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών, ναι μεν έπαιζαν μόνο οι πρωταθλητές, αλλά ήταν και από χώρες πολύ χαμηλά στη βαθμολογία. Έτσι, μια ομάδα με μία-δύο καλές κληρώσεις μπορούσε να προχωρήσει. Πλέον δεν είναι έτσι και σε όλες τις διοργανώσεις, παίζουν ισχυρότατες ομάδες. Γιατί ο 5ος της Αγγλίας, μπορεί να είναι ισχυρότερος από τον πρωταθλητή (πχ) του Καζακστάν.
Το γεγονός πάντως πως ο Ολυμπιακός συνεχώς ανεβάζει το πρεστίζ του, πρέπει να του δίνει κίνητρο να ανεβαίνει ακόμα πιο ψηλά. Και πρέπει να στοχεύσει σε αυτό που οι οπαδοί του έχουν σαν «όνειρο τρελό»… Τόσο το Europa League, όσο και η νέα διοργάνωση που θα ξεκινήσει, το Europa Conference League, μπορεί να έχει και εκεί δυνατές ομάδες, αλλά θα είναι πιο πολύ στα μέτρα των ελληνικών. Αλλά ως τότε… φουλ για το εγχώριο νταμπλ!