Μετά την “λαμπερή” απουσία από το Euro 2016, η Ολλανδία ψάχνει ακόμα τον δρόμο της με το τρένο του μουντιάλ της Ρωσίας να έχει πλέον …περιορισμένες θέσεις και ο Νίκος Στρατής αναλύει στο Κingsport.gr την καθοδική πορεία των “oranje” μετά το μουντιάλ της Βραζιλίας.
“Σκοτεινό” και αβέβαιο μοιάζει το μέλλον του Ντάνι Μπλιντ στον πάγκο της εθνικής Ολλανδίας, μετά την ήττα με απογοητευτική εμφάνιση στη Σόφια από τη Βουλγαρία με 2-0 το βράδυ του Σαββάτου που έφερε τους “oranje” τέταρτους στον πρώτο όμιλο πίσω από Γαλλία, Σουηδία και πλέον και Βουγαρία! Τα πράγματα έχουν …ζορίσει πολύ και μετά το καλοκαίρι φαίνεται πως θα ξεκαθαρίσει το ερώτημα αν η μπορεί να γυρίσει την κατάσταση. Θα πρέπει πρώτα από όλα να κάνει το αυτονόητο και να νικήσει το Λουξεμβούργο στις 9 Ιουνίου και μετά να δώσει δύο …υπερ πάντων αγώνες (31 Αυγούστου στο Παρίσι και τέσσερις μέρες μετά εντός με Βουλγαρία)
“Το φταίξιμο είναι δικό μου. Η πρόκριση για το μουντιάλ έχει δυσκολέψει πολύ. Πρέπει να κάνω αυτοκριτική και να σκεφτώ τι θα κάνω από εδώ και πέρα. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση!” τόνισε ο Μπλιντ που ανέλαβε τα ηνία της Ολλανδίας την 1η Ιουλίου 2015. Στα 17 παιχνίδια που μετράει στον πάγκο της εθνικής, η Ολλανδία μετράει επτά νίκες, ισάριθμες ήττες και τρεις ισοπαλίες. Κανείς δεν γνωρίζει αν θα συνεχίσει στον πάγκο της εθνικής μέχρι να το ξεκαθαρίσει επίσημα η ομοσπονδία, ήδη ωστόσο ακούγονται ονόματα πιθανών αντικαταστατών του με τους ειδικούς στη χώρα της τουλίπας να προτιμούν τον Ρόναλντ Κούμαν (που το καλοκαίρι φεύγει από την Έβερτον με τον ίδιο να περιμένει τη Μπαρσελόνα) και του Φρανκ Ντε Μπουρ αλλά και πιο …ακραίες απόψεις που μιλούν για λύση τύπου Μαρσέλο Μπιέλσα!
Οι …αλλαγές σκυτάλης μετά το “ένδοξο” 2014
Το κλίμα στην ομοσπονδία ολοένα και βαραίνει μετά τις επιλογές του προέδρου Μίχαελ Φαν Πρααχ (ηττήθηκε στις εκλογές της ΟΥΕΦΑ του περασμένου Σεπτεμβρίου στην Αθήνα από τον Σλοβένο νυν πρόεδρο της Ευρωπαϊκής ομοσπονδίας Αλεξάντερ Τσεφερίν). Από τον επιτυχημένο Λουίς Φαν Χααλ που από ατυχία έφερε την 3η θέση στο μουντιάλ της Βραζιλίας το 2014 (έχασε στα πέναλτι τον ημιτελικό από την Αργεντινή), στον ισχυρογνώμονα Χους Χίντινχ που πήρε τη σκυτάλη αλλά ήταν πολύ …παλιός στο επάγγελμα (είχε οδηγήσει την Ολλανδία στα ημιτελικά του μουντιάλ 1998) για να διατηρήσει το 3-5-2 του Φαν Χααλ. Απεναντίας θεώρησε κάτι σαν …εθνικό καθήκον να επαναφέρει το κλασικό 4-3-3 του καταξιωμένου “total football” που σύστησαν οι Ολλανδοί στο παγκοσμιο στερέωμα με τον Ρίνους Μίχελς στην δεκαετία του 70. Η αλλαγή αυτή σε συνδιασμό με κάποιες ατυχίες, τραυματισμούς κλπ έφεραν το κακό ξεκίνημα στα προκριματικά του Euro το οποίο δεν κατάφερε να διορθώσει ο ούτε ο Μπλιντ, βοηθός του Χίντινχ μέχρι το καλοκαίρι του ’15 ‘οταν και ανέλαβε ως head coach: Ήττα 1-0 από Ισλανδία εντός και συντριβή 3-0 στην Τουρκία τον Σεπτέμβριο με αποτέλεσμα οι “oranje” να τερματίσουν τέταρτοι (πίσω και από Τσεχία) σε έναν όμιλο που έδωσε και στον καλύτερο τρίτο (Tουρκία) απευθείας εισιτήριο για το Euro 2016(!) πληρώνοντας μεταξύ άλλων και τον τραυματισμό (τί πρωτότυπο!) του Ρόμπεν και το ντεφορμάρισμα του Φαν Πέρσι που ήταν τότε μεταξύ πάγκου και ενδεκάδας στην Φενερμπαξε.
Γενιές και …γενιές
Η γενιά που ουσιατικά εμφανίστηκε στο Euro 2004 με προπονητή Ντικ Αντβοκαατ (Ρόμπεν, Φαν Πέρσι, Φαντερ Φααρτ, Σνέιντερ, Χάιτινχα, Ντε Γιονγκ κλπ μαζί με τους λίγο παλιότερους Φαν Μπρόκχορστ, Φανιστελροοϊ κλπ) και έφτασε μέχρι τον τελικό του μουντιάλ 2010 στη Νότιο Αφρική υπο την καθοδήγηση του Μπερντ Φαν Μάρβαϊκ και στην τετράδα του 2014 με τις …παντέντες του Φαν Χααλ, σιγά σιγά …χαιρετάει και οι νέοι (Γιάνσεν, Πρόμες, Ντοστ κλπ ακόμα και οι πολύτιμοι το ’14 Ντεπάι και Ντάλεϊ Μπλιντ ακόμα …ψάχνονται) δεν μπορούν να σηκώσουν το ίδιο βάρος. Αν σκεφτεί κανείς πως η Ολλανδία με τον “δάσκαλο” Φόπε Ντε Χααν πανηγύρισε δύο σερί Ευρωπαϊκά ελπίδων (2006, 2007) με αστέρια τους …αναξιοποίητους σε βάθος χρόνου Χούντελααρ, Μπάμπελ, Ντρέντε, Εμανουελσον, ακόμα και τον …Μποϊ Βάτερμαν του ΑΠΟΕΛ!), εύκολα μπορεί να μελαγχολήσει βλέποντας την σύγχρονη …κατάντια!
Στο ποδόσφαιρο δεν είναι κακό να έχει μία ομάδα (ακόμα και εθνική) κενά διαστήματα. Συμβαίνει πάντα. Και παντού. Το άσχημο είναι αυτά τα κενά να είναι μεγάλα. Να μην βρίσκεις έγκαιρα τους παίκτες που θα δημιουργήσουν την ομάδα της νέας εποχής. Αυτό ακριβώς συμβαίνει τώρα στην Ολλανδία. Θα μου πείτε για παράδειγμα πως κι η Ισπανία έζησε το δικό της τέλος εποχής μετά από τρεις σερί κατακτήσεις σε μεγάλες διοργανώσεις (2008, 2010, 2012). Οκ, μαζί σας αλλά τουλάχιστον η “furia roja” στηρίζεται ακόμα σε κάποιους παίκτες της ομάδας που έκανε το “τρεμπλ” ενώ έχουν μπει σταδιακά και οι παίκτες των δύο εκδόσεων των εθνικών ελπίδων που πήραν το Euro των ελπίδων τόσο το 2013 (Ντε Χέα, Χάβι Μαρτίνεθ, Μάτα, Τιάγκο, Αντερ Ερέρα αλλά και οι …γνωστοί μας Μποτία και Ντίντακ!) όσο και το 2015 (Μοράτα, Ίσκο, Κόκε και ξανά …Τιάγκο!). Μπορεί σε επίπεδο ανδρών να μην συνεχίζει να παίρνει τίτλους, πηγαίνει όμως στα μεγάλα τουρνουά. Ενώ οι “οράνιε” κινδυνεύουν να μείνουν εκτός δεύτερης σερί μεγάλης διοργάνωσης, “κάζο” που έχουν να πάθουν από την δεκαετία του ’80! Aλλο ένα παράδειγμα σε αυτό το επίπεδο είναι η πρωταθλήτρια Ευρώπης Under 21 Γερμανία του Χορστ Χρούμπες το 2009. Πήρε το Ευρωπαϊκό στην Σουηδία με πρωτοπαλίκαρα τους Νόιερ, Χούμελζ, Εζίλ, Κεντίρα, Μπόατενγκ κλπ. Σας θυμίζουν τίποτα αυτά τα ονόματα; Ακριβώς! Τους παγκόσμιους πρωταθλητές του 2014!