Σοφία Αλικανιώτη στο Kingsport.gr: «Στόχος και όνειρο οι Ολυμπιακοί αγώνες!»
Η πρωταθλήτρια βάδην, Σοφία Αλικανιώτη …βαδίζει στο Kingsport.gr, σε μία αποκλειστική συνέντευξη στον Δημήτρη Μαγγανάρη.
Η νεαρή αθλήτρια μιλάει για τους στόχους, τις διακρίσεις και τις επιτυχίες της και όπως αποκαλύπτει το μεγάλο όνειρο της, είναι να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς αγώνες.
Θεωρείται ως το …next big thing του ελληνικού στίβου, αφού έχει πετύχει πολλές επιτυχίες σε επίπεδο νεανίδων και ο ΣΕΓΑΣ την κατέταξε υποψήφια ως μία από τις καλύτερες αθλήτριες της χρονιάς (2017). Μάλιστα, πρόσφατα κατέκτησε την πρώτη θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα 20χλμ Κ23.
Ακόμη, μας παρουσιάζει το άθλημα του βάδην, τις δυσκολίες του, τις διαφορές του με το τρέξιμο κα για το αν η ελληνική Πολιτεία είναι δίπλα τους. Επίσης, πώς συνδυάζει τον πρωταθλητισμό με την σχολή της και τέλος αναφέρεται για τον αγώνα που έδωσε… με ένα παπούτσι και για την εμπειρία της ως λαμπαδηδρόμος.
Αναλυτικά, η συνέντευξη της Σοφίας Αλικανιώτη στο Kingsport.gr:
«Με κέρδισε το βάδην, μετά από παρότρυνση της προπονήτριάς μου»
Πως αποφάσισες και τι σε κέρδισε για να ασχοληθείς με το άθλημα του βάδην;
«Τον Οκτώβριο του 2013 έχοντας φτάσει στα χέρια της προπονήτριάς μου Κωνσταντίνας Μπορνιβέλλη μετά από χρόνια στις ακαδημίες και έχοντας “γνωριστεί” με όλα τα αγωνίσματα του κλασσικού αθλητισμού, με κέρδισε το βάδην, μετά από παρότρυνση της προπονήτριάς μου. Είδαμε πως η τεχνική μου πήγαινε σωματικά και σιγά σιγά ξεκινήσαμε!»
Έχεις πετύχει πολλές διακρίσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο (σε εφήβων –νεανίδων) και μάλιστα με αρκετά ατομικά ρεκόρ. Ποιο είναι το ταβάνι σου;
«Όλα και το εννοώ όλα έρχονται με πολύ δουλειά, πείσμα, επιμονή, υπομονή και πολύ αγάπη γι’ αυτό που κάνεις! Βέβαια, όταν αγωνίζεσαι με το εθνόσημο, είναι κάτι το διαφορετικό, μια απέραντη υπερηφάνεια για την σημαία και για την πατρίδα σου. Όσον αφορά το “ταβάνι” που λες, θεωρώ πως εμείς οι ίδιοι το καθορίζουμε και σίγουρα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες!»
Το 2017 θεωρείς πως ήταν όντως η χρονιά σου;
«Η χρονιά που πέρασε ήταν μια γεμάτη χρονιά και πιστεύω πως ναι, ήταν η χρονιά μου. Αναφορικά με τα επιτεύγματα του 2017: 4η θέση Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανδρών/ Γυναικών Κλειστού Στίβου, 1η θέση Βαλκανικό Πρωτάθλημα Βάδην Φλώρινα, 5η θέση Ευρωπαϊκό Κύπελλο Βάδην, Ποντεμπραντυ Τσεχίας, 2η θέση Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Βάδην Κατερίνη, 10η θέση Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ20 Γκροσέτο Ιταλίας».
«Ο μεγάλος στόχος, το “όνειρο” κάθε αθλητή, είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες».
Ποιοι είναι οι στόχοι σου για το μέλλον;
«Μου αρέσει να βάζω κοντινούς και εφικτούς στόχους, ούτως ώστε σιγά σιγά να φτάσω στον μεγάλο στόχο. Σίγουρα θέλω να είμαι υγιής και να καταφέρω να πιάσω τα όρια για τις επόμενες μεγάλες διοργανώσεις που έρχονται στην συνέχεια. Ο μεγάλος στόχος βέβαια, το “όνειρο” κάθε αθλητή, όπως λέμε είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες».
Θεωρείσαι μία από τις σημαντικές ελπίδες του ελληνικού στίβου για το άμεσο μέλλον. Είναι κάτι που σε αγχώνει ή σου δίνει ώθηση;
«Δεν με έχω σκεφτεί σαν “ελπίδα” του ελληνικού στίβου για το άμεσο μέλλον. Θεωρώ πως η εργατικότητα του κάθε αθλητή τον αναδεικνύει γι’ αυτό και δεν με αγχώνει, αλλά μου δίνει ώθηση να πάω παρακάτω και να γίνομαι όλο και καλύτερη».
Η ομοσπονδία του ΣΕΓΑΣ αναγνωρίζοντας τις επιτυχίες σου, σε κατέταξε υποψήφια ως μία από τις καλύτερες αθλήτριες της χρονιάς (2017). Νιώθεις μια δικαίωση για αυτό;
«Το ότι η ομοσπονδία μας με επέλεξε ως υποψήφια για την διαδικτυακή ψηφοφορία και την ανάδειξη της κορυφαίας νεανίδας ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα, μιας και δεν είχα ξαναεπιλεχθεί. ποτέ πριν το 2017. Ο κάθε αθλητής δικαιώνεται, αφού οι κόποι του δικαιώνονται μέσω αυτής της ενέργειας».
«Το βάδην είναι πιο βάναυσο, πιο επίπονο σαν αγώνισμα και δεν είναι όπως το τρέξιμο που ‘’κυλάνε’’ τα χιλιόμετρα
Η προετοιμασία σου πως κυλάει;
«Η προετοιμασία μου, ναι, θα μπορούσε να είχε πάει πολύ καλύτερα, που πήγαινε δηλαδή, αλλά δυστυχώς τον Δεκέμβριο τραυματίστηκα, έμεινα εκτός, φορώντας μπότα και είχε ως αποτέλεσμα να μην αγωνιστώ σε δυο αγώνες αυτού του Σχοινιά και του Κλειστού Στίβου. Τώρα βέβαια έχω επανέλθει, νιώθω καλά και πήγαμε ικανοποιητικά καλά πιστεύω στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 20χλμ βάδην στα Μέγαρα, όπου κατέκτησα την πρώτη θέση και είχα καλή επίδοση για τα δεδομένα μου».
Πόσο δύσκολο είναι το άθλημα του βάδην και τι διαφορές έχει με τα άλλα αθλήματα του στίβου (τρέξιμο);
«Το αγώνισμα του βάδην έχει την ιδιαιτερότητα ότι είναι τεχνικό. Σε κρίνουν πάνω σε αυτό, είναι οι Κριτές και πρέπει να έχεις μια έγκυρη τεχνική, ώστε να μην πάρεις κάποια παρατήρηση. Όσον αφορά με τα υπόλοιπα, το βάδην είναι πιο βάναυσο, πιο επίπονο σαν αγώνισμα και δεν είναι όπως το τρέξιμο που ‘’κυλάνε’’ τα χιλιόμετρα. Έχει τις δυσκολίες του, αλλά πιστεύω πως έχει έναν βαθμό (δυσκολίας) παραπάνω, σε σχέση με τα υπόλοιπα».
Είναι πιο κουραστικό το βάδην από το «τρέξιμο»;
«Προσωπικά το τρέξιμο με κουράζει περισσότερο, τον λόγο δεν τον ξέρω! Σε μένα ισχύει το αντίθετο (γέλια)! Όταν ξεκίνησα να βαδίζω, δεν ένιωθα τόσο την κούραση, όσο όταν έτρεχα».
«Μια συναγωνιζόμενη, μου πάτησε το παπούτσι και είχε ως αποτέλεσμα να συνεχίσω τον αγώνα μου, άλλα 2600μ. με το ένα!»
Έχουμε δει σε πολλούς αγώνες, αθλητές λίγο πριν τον τερματισμό να ακυρώνονται λόγω ποινής; Στις πόσες ποινές ακυρώνεται ένας αθλητής; Είσαι σύμφωνη με αυτό;
«Στους αγώνες μας έχουμε τις γνωστές ποινές/παρατηρήσεις. Συμφωνώ μεν με την ακύρωση των μη έγκυρων αθλητών που παίρνουν, αλλά όχι να τους ακυρώνουν τελευταία στιγμή στον τερματισμό του, δηλαδή ή λίγο πριν τερματίσει. Είμαι κάθετη. Ο κριτής άλλωστε βρίσκεται εκεί για να σε «προστατέψει» από το λάθος, οπότε είναι κρίμα και ψυχοφθόρο να έχει κάνει έναν αγώνα 20 ή ακόμα χειρότερα 50χλμ και να σε ακυρώνει τελευταία στιγμή. Για καλή μου τύχη η συνεργασία με την προπονήτρια μου είναι σε αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο, έχοντας πάρει πολύ καλές κριτικές για την τεχνική μου και αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να μην έχω ακυρωθεί ποτέ και θέλω να πιστεύω, ούτε στο μέλλον».
Έχεις τερματίσει σε αγώνα με ένα παπούτσι! Μίλησε μας για αυτό…
«Μια άτυχη μέρα ενός Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Κλειστού Στίβου, ένα αξέχαστο Σάββατο, ένα μετάλλιο που μετά από πολύ προπόνηση δεν ήρθε και μου λείπει ακόμα από την συλλογή μου, μπορώ να πω. Στα πρώτα 400μ, μια συναγωνιζόμενη, μου πάτησε το παπούτσι και είχε ως αποτέλεσμα να συνεχίσω τον αγώνα μου, άλλα 2600μ, δηλαδή με το ένα. Με το που έγινε θόλωσα, δεν ήξερα τι μου γινόταν, δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Ήξερα μονάχα ότι είχα πάει να αγωνιστώ και όχι να εγκαταλείψω, όπου και κατέλαβα την 4η θέση. Μπορώ να πω πώς ήταν μία από τις πιο δυνατές μου εμπειρίες, όσον αφορά τον αθλητισμό, γιατί από εκείνη την μέρα και μετά, με έκανε πιο δυνατό χαρακτήρα».
«Είμαι φαν και του δρόμου και του σταδίου»
Για να ασχοληθείς με το βάδην, τι ικανότητες πρέπει να έχεις;
«Για να ασχοληθείς με το βάδην, πρέπει όπως σε όλα τα αθλήματα, να έχεις θέληση. Στην συνέχεια έρχεται η ελαστικότητα, η αντοχή, υπομονή, αερόβια ικανότητα, αρμονία και απλά θα πρέπει να έχεις ‘’χωνέψει’’ ότι θα κάνεις πολλά χιλιόμετρα».
Τι προτιμάς (ή τι θεωρείς καλύτερο), να κάνεις βάδην σε δρόμο ή μέσα στο στάδιο;
«Είμαι φαν και του δρόμου και του σταδίου. Το καλό με τον δρόμο είναι ότι βλέπεις εικόνες, έχεις επαφή με το περιβάλλον, ενώ σε κλειστό γήπεδο είναι το κλασσικό 400ρι (στροφή κλπ). Επίσης, στο δρόμο έχει επαφή και πιο κοντά τον κόσμο και σε ενθαρρύνει περισσότερο».
«Για να είσαι σε τοπ επίπεδο, σίγουρα η καθημερινότητά σου είναι τελείως διαφορετική»
Τι θυσίες χρειάζεται και έχεις κάνει, για να είσαι σε τοπ επίπεδο;
«Για να είσαι σε τοπ επίπεδο, σίγουρα η καθημερινότητά σου είναι τελείως διαφορετική. Δεν έχεις χρόνο για την οικογένεια σου, φίλους κλπ. Χάνεις άπειρες ώρες. Βέβαια είναι αυτό κομμάτι που πρέπει να αποδεχτείς και να αποφασίσεις για να συνεχίσεις. Θες πολλές ώρες ξεκούρασης, με αποτέλεσμα να θυσιάζεις μια έξοδο/βόλτα κλπ».
Στην Ελλάδα υπάρχει η προβολή που του αρμόζει, σε σχέση με το εξωτερικό;
«Ούτε καν (γέλια)! Το βάδην είναι υποτιμημένο, δεν προβάλλεται και ο κόσμος δεν το έχει αγκαλιάσει, διότι θα δώσει έμφαση στα άλλα αθλήματα. Στο εξωτερικό φημίζεται περισσότερο όπως Ιταλία, Ισπανία, Μεξικό, όπου έχουν καλούς αθλητές και τους στηρίζει η πολιτεία. Εμείς έχουμε ελάχιστους αγώνες, δεν μας στηρίζουν τόσο. Όπως και στην προετοιμασία, ο κάθε αθλητής ότι κανονίσει με τον προπονητή του. Δεν υπάρχει συγκεκριμένο πρόγραμμα, που αν υπήρχε και ήμασταν συγκεντρωμένοι όλοι οι αθλητές σαν Εθνική ομάδα, θα είχαμε περισσότερες επιδόσεις».
«Δυστυχώς, η Ελληνική Πολιτεία δεν είναι δίπλα μας»
Η ελληνική Πολιτεία είναι δίπλα σας σε ότι χρειαστείτε;
«Δυστυχώς, η Ελληνική Πολιτεία δεν είναι δίπλα μας, όχι μόνο από πλευράς εγκαταστάσεων, αλλά γενικότερη στήριξη που θα μπορούσαμε να έχουμε. Ευτυχώς, που έχουμε ανθρώπους που νοιάζονται για μας και μας φροντίζουν. Θα ήθελα γι αυτό το λόγο να ευχαριστήσω το σωματείο μου Ολυμπιάδα Πατρών, καθώς και τον έφορο μας κο Πέτρο Μαντά που η συμβολή του στο σωματείο είναι αξιέπαινη. Δεν θα έπρεπε να περάσουν απαρατήρητοι και οι χορηγοί μου που με στηρίζουν στο μέγιστο, συγκεκριμένα Supplementstore.gr και τον κο Δημήτρη Δαμίγο, την εταιρεία fyffes και τον κο Αθανάσιο Γκλινό, καθώς και το podilato.gr τον κο Νικηφόρο Κουρή, την διατροφολόγο μου Ειρήνη Μπαμπαρούτση και την φυσικοθεραπεύτρια Ελισάβετ Αναστασάκη. Αλλά και άλλους ανθρώπους που ανώνυμα έχουν συμβάλει στις επιτυχίες μου».
Ποιος άνθρωπος θεωρείς ότι σε έχει στηρίξει περισσότερο στην καριέρα σου;
«Σίγουρα την “μαγική συνταγή” την δίνει ο προπονητής, αλλά δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην οικογένεια μου, την δύναμη μου, τον “μεγάλο χορηγό”, όπως έχω ξαναπεί που είτε μπορούν, είτε όχι, είναι πάντα δίπλα μου, η ‘’φανατική μου κερκίδα’’ με τον τρόπο τους στην καθημερινότητα μου, με οποιονδήποτε δυνατό τρόπο».
«Είναι εύκολο να συνδυάσεις, πρωταθλητισμό και μαθήματα, αρκεί να έχεις φτιάξει το χρόνο και το πρόγραμμα σου».
Είσαι και φοιτήτρια; Πόσο δύσκολο είναι να συνδυάζεις πρωταθλητισμό και με τα μαθήματα;
«Σπουδάζω διατροφολογία. Όταν ασχολείσαι με κάτι σχετικό με τον πρωταθλητισμό (και αθλητισμό γενικότερα) είναι μαθήματα πάνω στο αντικείμενο σου. Είναι εύκολο να τα συνδυάσεις, αρκεί να έχεις φτιάξει το χρόνο και το πρόγραμμα σου».
Τον ελεύθερό σου χρόνο πως τον περνάς; Ποια είναι τα χόμπι σου;
«Ελεύθερος χρόνος;;; χμμμ… ελάχιστος. Όταν βέβαια υπάρχει, μου αρέσει πολύ να παρακολουθώ και να είμαι ενήμερη. Όσον αφορά τα αθλητικά, μου αρέσουν ιδιαίτερα πολύ τα χειμερινά, αλλά εξίσου και τα θαλάσσια σπορ και γενικότερα να περνάω χρόνο με την οικογένεια μου, αλλά και τους φίλους μου. Επίσης, κάθε Δευτέρα βρίσκομαι στο adidas RunBase και απολαμβάνω τα run μας».
«Ήταν εμπειρία ζωής να κρατάς την δάδα, την Ολυμπιακή φλόγα»
Έχεις υπάρξει λαμπαδηδρόμος των χειμερινών αγώνων φέτος. Πως ήταν αυτή η εμπειρία;
«Είχα την ευκαιρία να με επιλέξουν στην Πάτρα, στην πόλη μου, για τους χειμερινούς αγώνες. Ήταν εμπειρία ζωής, δηλαδή να φοράς τα ρούχα ενός λαμπαδηδρόμου, να κρατάς την δάδα, την Ολυμπιακή φλόγα, επειδή δεν έχουν όλοι αυτή την ευκαιρία να το κάνουν. Για μένα ήταν πολύ σημαντικός σταθμός στη ζωή μου, γιατί δεν ξέρεις αν σου ξαναδοθεί η ευκαιρία. Επίσης, το χάρηκα και συγκινήθηκα πολύ, γιατί μεταφέρεις την φλόγα που θα φτάσει μετά στους Ολυμπιακούς αγώνες και έχει πολλές αξίες με το να την κρατάς, όπως το ‘’ιδανικό’’, η ευγενής άμυλα κλπ».
Mία ευχή θα ήθελα για το μέλλον…
«Υγεία πάνω όλα και παγκόσμια ειρήνη!»
