Το Μουντιάλ γυναικών πήγε καλά… καιρός να ανέβει και το ελληνικό γυναικείο ποδόσφαιρο
Ο Γιάννης Δρόσος γράφει στο Kingsport.gr μια άποψη σχετικά με το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου γυναικών που ολοκληρώθηκε και πώς μπορεί να πάει μπροστά το ελληνικό γυναικείο ποδόσφαιρο.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών της Γαλλίας, πέρασε πλέον στην ιστορία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής κατέκτησαν τον 4ο τίτλο τους σε 5 παρουσίες σε τελικό, ενώ αυτή ήταν η δεύτερη συνεχόμενη κατάκτησή τους.
Πλέον, μπορεί να γίνει μια καλή αποτίμηση για το τι μας άφησε η συγκεκριμένη διοργάνωση.
Ας ξεκινήσουμε από τα αγωνιστικά. Σε πολλά ματς, το θέαμα που είδαμε ήταν καλύτερο και από αγώνα ανδρών. Σίγουρα υπάρχουν και αδύναμες ομάδες, στην περίπτωση αυτού του τουρνουά η Ταϊλάνδη, η οποία στη φάση των ομίλων ηττήθηκε με 13-0 από τις ΗΠΑ, ωστόσο είναι και ομάδες οι οποίες σε επίπεδο θεάματος φτάνουν και ξεπερνούν άλλες ανδρικές ομάδες. Οι ομάδες έπαιζαν ποδόσφαιρο, με συγκεκριμένες κινήσεις και συγκεκριμένο πλάνο πάνω στο χορτάρι.
Βλέπουμε ατομικές ενέργειες, παίκτριες που δεν φοβούνται να πάνε σε μονομαχίες και ας ξέρουν ότι μπορεί να διακινδυνεύσουν τραυματισμό. Και κάτι πολύ σημαντικό, δεν βλέπουμε θέατρο! Εάν κάποια παίκτρια είναι πεσμένη στο χορτάρι και ζητά ιατρική βοήθεια, ξέρουμε ότι πράγματι έχει δεχθεί χτύπημα. Σε αντίθεση με άνδρες συναδέλφους τους, που είναι πεσμένοι στο χορτάρι και «σφαδάζουν» από τους πόνους, σε… ερμηνείες που θα ζήλευαν κορυφαίοι ηθοποιοί.
Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα, η Σουηδέζα Κοσοβάρε Ασλάνι. Η οποία στον ημιτελικό κόντρα στην Ολλανδία, σε μια διεκδίκηση, την χτύπησε με δύναμη η μπάλα στο κεφάλι, με αποτέλεσμα να πέσει στο έδαφος και να τραυματιστεί στον αυχένα. Δέχθηκε τις πρώτες βοήθειες και μάλιστα για να αποχωρήσει από το γήπεδο της τοποθετήθηκε ειδικός νάρθηκας, που δεν επέτρεπε κινήσεις του κεφαλιού. Τρεις μέρες μετά, στον μικρό τελικό, όχι μόνο ξεπέρασε το πρόβλημά της, αλλά ξεκίνησε στη βασική ενδεκάδα, ενώ σκόραρε κιόλας. Φυσικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν ήταν απολύτως σωστή η κίνηση του προπονητή να την βάλει να αγωνιστεί. Μιας και ένας τραυματισμός στο κεφάλι ή τον αυχένα μπορεί να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος και θέλει πολύ μεγάλη προσοχή.
Πάμε τώρα και στα πιο σοβαρά θέματα. Για ποιο λόγο η Αμερική σαρώνει όλους τους τίτλους στο γυναικείο ποδόσφαιρο (Παγκόσμια Κύπελλα και Ολυμπιακούς Αγώνες); Επειδή το γυναικείο ποδόσφαιρο (μεταξύ άλλων και) στην Αμερική είναι επαγγελματικό. Για τις παίκτριες είναι η μόνη τους απασχόληση και είναι ίσως ο κύριος λόγος που δεν προχωρά και δεν ανεβαίνει το επίπεδο σε πολλές χώρες.
Δεν συμβαίνει όμως πάντα αυτό, μιας και το ολλανδικό γυναικείο ποδόσφαιρο δεν είναι επαγγελματικό, ωστόσο το επίπεδο οργάνωσης είναι τόσο καλό, που επιτρέπει στην εθνική ομάδα να κατακτήσει το Euro και να φτάσει μέχρι του τελικό του Μουντιάλ.
Σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχει αυτή η αδικία απέναντι στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες. Αλλά αυτό συμβαίνει σε όλους τους τομείς της ζωής, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο.
Το Μουντιάλ Ανδρών της Ρωσίας, πριν ένα χρόνο, μοίρασε 702 εκατομμύρια ευρώ στους ποδοσφαιριστές, ενώ αυτό της Γαλλίας θα μοιράσει μόλις 44 στις παίκτριες.
Ο Πρωταθλητής Κόσμου, στους άνδρες καρπώνεται σχεδόν 34 εκατομμύρια, ενώ στις γυναίκες μόλις 3,5 εκατομμύρια.
Πάνω σε αυτό, η νορβηγίδα Αντα Χέγκερμπεργκ, πρώτη γυναίκα που πήρε «Χρυσή Μπάλα» ως η κορυφαία ποδοσφαιρίστρια στα ευρωπαϊκά γήπεδα, δεν αγωνίστηκε στο Μουντιάλ, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τις διακρίσεις βάσει φύλου. Η ομοσπονδία της χώρας της, έδωσε τα χρήματα που παίρνουν διεθνείς, άνδρες και γυναίκες, αλλά παρ’ όλα αυτά η Χέγκερμπεργκ δεν πήρε πίσω την απόφαση της για αποχή.
Όσον αφορά τον ερασιτεχνικό χαρακτήρα του γυναικείου ποδοσφαίρου, έρευνα της Διεθνούς Ένωσης Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών (FIFpro) δείχνει ότι, με το τέλος του 2017, το 49% των παικτριών ανά τον κόσμο δεν πληρώνονται για την δουλειά τους ως ποδοσφαιρίστριες. Ανάμεσα σε αυτές που πληρώνονται, το 60% βγάζει από ένα έως 600 δολάρια τον μήνα. Το 28% των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών δεν έχουν ακόμα γραπτό συμβόλαιο, ενώ το 61% των παικτριών με παιδιά, δεν πήρε άδεια εγκυμοσύνης.
Ωστόσο, αυτό που δεν χωρά αμφιβολία, είναι ότι όσο περνάνε τα χρόνια, το γυναικείο ποδόσφαιρο αποκτά όλο και μεγαλύτερο κοινό.
Η κατάσταση στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα, τα πράγματα δεν είναι πολύ καλά, ωστόσο θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερα. Τα χρήματα που επενδύονται είναι ελάχιστα. Φταίει προφανώς και η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Την εποχή από όταν ξεκίνησε το γυναικείο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, το 1986 ανεπίσημα, το 1989 επίσημα, στη χώρα μας δεν υπήρχε οικονομική κρίση. Ίσα ίσα ήταν η λεγόμενη εποχή των «παχιών αγελάδων». Ωστόσο το γυναικείο ποδόσφαιρο ήταν και πάλι σε χαμηλό επίπεδο, παρά τα χρήματα που υπήρχαν και επενδύονταν. Τότε οι παίκτριες έπαιρναν χρήματα. Λίγα μεν, είχαν δηλαδή και κανονική εργασία, αλλά έπαιρναν. Τα τελευταία 15 χρόνια, ιδιαίτερα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όταν και ξεκίνησαν τα πρώτα σημάδια της οικονομικής κρίσης, τα χρήματα που επενδύονταν στο γυναικείο ποδόσφαιρο όλο και λιγόστευαν.
Ωστόσο υπάρχει μια διαφορά του τότε με το τώρα. Πλέον, το γυναικείο ποδόσφαιρο έχει μπει σε άλλες βάσεις. Μπορεί να μην επενδύονται πολλά χρήματα, ωστόσο υπάρχει πολύ ταλέντο, το οποίο αξιοποιείται σωστά. Ελληνίδες παίκτριες αγωνίζονται στα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης: Αγγλία, Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία, ενώ είχαμε συμμετοχές και σε πρωταθλήματα της Αμερικής. Ενώ και η Εθνική ομάδα, δεν είναι πλέον ο «εύκολος αντίπαλος» και η ομάδα κόντρα στην οποία ο αντίπαλος είχε μια σίγουρη νίκη.
Πλέον είναι μια ομάδα που κοιτά κάθε της αντίπαλο στα μάτια, μάχεται και καταφέρνει να πάρει μεγάλες και σημαντικές νίκες. Που παίρνει προκρίσεις και συμμετέχει στις “Elite Round” των διοργανώσεων (η φάση μεταξύ του προκριματικού ομίλου και της τελικής φάσης). Όλα αυτά μάλιστα, σε όλα τα κλιμάκιά της. Τόσο των γυναικών, όσο και των κορασίδων και των νεανίδων. Και που είναι θέμα χρόνου να έρθει και η συμμετοχή σε τελική φάση κάποιας διοργάνωσης, είτε Euro, είτε Μουντιάλ.
Φυσικά, για να κάνει μια μεγάλη πορεία η Εθνική, θα πρέπει να βελτιωθεί και το ελληνικό πρωτάθλημα. Προς το παρόν αγωνίζονται 12 ομάδες, με τις αγωνιστικές να γίνονται κάθε δύο εβδομάδες. Με αυτό το μεγάλο μεσοδιάστημα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι προπονήσεις δεν είναι καθημερινές, καθώς οι παίκτριες εργάζονται, κάθε άλλο παρά σωστό πρωτάθλημα μπορεί να γίνει.
Η καλύτερη λύση θα είναι όλες οι ΠΑΕ της Σούπερ Λιγκ (στην αρχή τουλάχιστον, για να ακολουθήσουν και οι άλλες ομάδες), να δημιουργήσουν και γυναικείο τμήμα. Η ΟΥΕΦΑ έχει εκδώσει σχετική οδηγία και πρέπει να εφαρμοστεί. Σε όλη την Ευρώπη, όχι μόνο στην Ελλάδα. Από τις ομάδες της φετινής Σούπερ Λιγκ, γυναικείο τμήμα έχουν ο ΠΑΟΚ, ο Άρης και ο Ατρόμητος. Πρέπει να δημιουργηθούν ομάδες για όλους τους συλλόγους, με την ανάλογη χρηματοδότηση φυσικά, να ενταθούν οι προπονήσεις και να διεξάγονται οι αγώνες σε εβδομαδιαία βάση. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να αυξηθεί η προβολή από τα ΜΜΕ και ιδανικά να υπάρχει και τηλεοπτική κάλυψη των αγώνων.
Γιατί παίκτριες και προπονητές δείχνουν πως το Ελληνικό γυναικείο ποδόσφαιρο έχει μέλλον και πρέπει να αξιοποιηθεί. Το νερό φαίνεται πως μπαίνει όλο και περισσότερο στο αυλάκι. Και μακάρι να βρει τη θέση που του αξίζει.