Ο Τζόρτζ Μπεστ άφησε ιστορία ως ένας από του κορυφαίους ποδοσφαιριστές. Έγινε ευρέως γνωστός για την καριέρα του στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά και τα σοβαρά προβλήματα αλκοολισμού, που αντιμετώπιζε σε όλη την ενήλικη ζωή του και τελικά τον οδήγησαν στον θάνατο.
Γεννήθηκε στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας στις 22 Μαϊου του 1946. Σε ηλικία 11 ετών πήρε υποτροφία για το φημισμένο Grosvenor High School, στο οποίο όμως επιδιδόταν περισσότερο σε κοπάνες, αφού η ειδικότητα του συγκεκριμένου σχολείου είχε να κάνει με το rugby. Τότε ο πιτσιρικάς Best μετεγγράφηκε στο Lisnasharragh Secondary School, σχολείο δεύτερης διαλογής, στο οποίο όμως μπορούσε να αφοσιωθεί στο ποδόσφαιρο, αφού εκεί ξανάσμιξε με τους φίλους του από το δημοτικό.
Η ανακάλυψη του από τον Μπίσοπ και το ντεμπούτο του
Σε ηλικία 15 ετών, τον ανακάλυψε ο τότε scouter της Mάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Bob Bishop, με το θρύλο να λέει πως όταν ο Bishop έστειλε γράμμα στον Sir Matt Busby, έγραφε την εξής έκφραση: “Νομίζω πως σου βρήκα μια ιδιοφυία”, κάτι στο οποίο ο Bishop αποδείχτηκε προφήτης.
To ντεμπούτο του με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το πραγματοποίησε σε ηλικία 17 ετών στις 14 Σεπτεμβρίου του 1963 με αντίπαλο την Γουεστ Μπρομ μπροστά στο κοινό του Ολντ Τράφορντ. Ο προπονητής Busby θεώρησε πως δεν ήταν έτοιμος και η δεύτερη συμμετοχή του ήρθε στις 28 Δεκεμβρίου του ’63, όπου σκόραρε και το πρώτο του τέρμα με την φανέλα των «κόκκινων διαβόλων» με αντίπαλο την Μπέρνλι. Δεν άργησε να έρθει και η κλήση του στην εθνική ομάδα της Β. Ιρλανδίας (1964-1977), όπου είχε 37 συμμετοχές και 9 γκολ.
Τα επιτεύγματα του
Κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1965 και το 1967. Το 1968 η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, επικρατώντας της Μπενφίκα, του Εουσέμπιο και του Κολούνα με 4-1. Ο Μπεστ πέτυχε το δεύτερο γκολ της αναμέτρησης, πραγματοποιώντας ένα σόλο, περνώντας και τον τερματοφύλακα. Στο τέλος της σεζόν κατακτά τον τίτλο του «κορυφαίου Ευρωπαίου ποδοσφαιριστή» και τον τίτλο του πρώτου σκόρερ της ομάδας με 28 γκολ. Για τα επόμενα τέσσερα χρόνια χριζόταν κορυφαίος σκόρερ της ομάδας.
Το 1970 σε αγώνα εναντίον της Νορθάμπτον για το κύπελλο Αγγλίας σημειώνει 6 γκολ χαρίζοντας τη νίκη στην ομάδα του με 8-2. Από εκείνη τη μέρα ονομάστηκε «κόκκινος διάβολος» και μέχρι σήμερα είναι ο παίκτης με τα περισσότερα τέρματα σε έναν αγώνα.
Το τελευταίο παιχνίδι με την Μάντσεστερ και η «περιοδεία» του
Από το 1972 άρχισε η σταδιακή αποχώρησή του από την Μάντσεστερ. Για ένα διάστημα σταματούσε και επανερχόταν λίγο αργότερα, αλλά την Πρωτοχρονιά του 1974, ο σύλλογος δεν τον δέχθηκε ξανά πίσω. Ο Μπεστ αγωνίστηκε κόντρα στην ΚΠΡ (σημαδιακή ήττα με 3-0) και αυτό ήταν το τελευταίο του παιχνίδι με τους “κόκκινους“.
Σε ηλικία 27 ετών, αν και δεν σταμάτησε το ποδόσφαιρο, περιπλανήθηκε στη Βρετανία, τις ΗΠΑ, Χονγκ Κονγκ και την Αυστραλία. Ντάνστεϊμπλ Τάουν (1974), Στόκπορτ Κάουντι (1975), Κορκ Σέλτικ (1975), Φούλαμ (1976-77), Λος Αντζελες Άζτεκτς (1977), Φορτ Λόντερντεϊλ Στράικερς (1978), Χιμπέρνιαν (1979-80), Σαν Χοσέ Έρθκουεϊκς (1080-81), Σι Μπι (1982), Χονγκ Κονγκ Ρέιντζερς (1982), Μπρίσμπεϊν Λάιονς (1983) και Όσμπορν Παρκ Γκάλεμπ (1983). Τελικώς, κατέληξε στην Μπόρνμουθ, όπου το 1983, σε ηλικία 37 ετών, σταμάτησε οριστικά το ποδόσφαιρο.
Το ποτό και τα προβλήματα υγείας…
Ο καλύτερος του φίλος ήταν το ποτό και τα προβλήματα υγείας έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση. Του προκάλεσε ανεπανόρθωτες ζημιές. Το 2002, ο Βορειοϊρλανδός υποβλήθηκε σε επιτυχή μεταμόσχευση συκωτιού στο νοσοκομείο King’s College του Λονδίνου και όλοι πίστεψαν πως ξεπέρασε τον κίνδυνο, αλλά τελικά αποδείχτηκαν λάθος οι ελπίδες… Παρά τη μεταμόσχευση και τις συμβουλές των γιατρών, ο Best δε μπόρεσε να αντισταθεί στο πάθος του. Στις 3 Οκτωβρίου του 2005, ο Best εισήχθη στη μονάδα εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου Cromwell, με λοίμωξη νεφρού η οποία προκλήθηκε από την απόρριψη του οργανισμού του στο νέο μόσχευμα.
Η κατάρρευση και τα προβλήματα με την δικαιοσύνη
Το 1984 καταδικάστηκε σε τρεις μήνες φυλάκιση, επειδή οδηγούσε μεθυσμένος και πρόσβαλε αστυνομικό. Τον Οκτώβριο του 2003 ο Μπέστ ήθελε να συγκεντρώσει χρήματα για να αγοράσει σπίτι στην Κέρκυρα(!) και για αυτό πούλησε το τρόπαιο του καλύτερο ποδοσφαιριστή της Ευρώπης που είχε κερδίσει το 1968, αλλά δεν κατάφερε να πουλήσει και αυτό το καλύτερου παίκτη της χρονιάς. Τελικά δεν τα κατάφερε… Την ίδια χρονιά, η νέα σύζυγός του, Άλεξ (πρώην αεροσυνοδός), συμμετέχει σε ριάλιτι, αποκαλύπτοντας άσχημες πτυχές της σχέσης της με τον Μπεστ.
Τον Ιανουάριο του 2004 καταδικάζεται και πάλι για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ και του αφαιρείται το δίπλωμα οδήγησης για είκοσι μήνες. Τον Απρίλιο του 2004 χωρίζει με την Άλεξ. Τον Ιούνιο του 2005 συνελήφθηκε ότι παρενόχλησε ένα ανήλικο κορίτσι και χτύπησε μία ενήλικη, αλλά απαλλάχθηκε των κατηγοριών λίγες μέρες αργότερα.
To αντίο ενός μεγάλου…
Πέντε μέρες πριν πεθάνει (20 Νοεμβρίου), ο Best ζήτησε από την εφημερίδα News of the world, να δημοσιεύσει, έπειτα από επιθυμία του ίδιου, μία φωτογραφία του στο κρεβάτι του νοσοκομείου, με την ακόλουθη λεζάντα: “Μην πεθάνετε σαν εμένα”. Πέντε μέρες μετά (25/11/2005 σε ηλικία 59 ετών) η λεζάντα της φωτογραφίας αποδείχθηκε προφητική με τον τεράστιο George Best να καταλήγει στη 13:06 το μεσημέρι, μετά από τις προσπάθειες των γιατρών να τον κρατήσουν στη ζωή.
Το άψυχο σώμα του Best μεταφέρθηκε στο Belfast και η κηδεία του έγινε στις 3 Δεκεμβρίου του 2005, σε μια τελετή που έδωσαν το παρόν 100,000 άνθρωποι, δείγμα του τι σήμαινε το όνομα George Best για την πόλη. Ως ελάχιστος φόρος τιμής προς τον Best, οι αρχές τις πόλης αποφάσισαν να δώσουν το όνομα του στο αεροδρόμιο της πόλης, μετονομάζοντάς το σε “George Best Belfast City Airport”, με τα αποκαλυπτήρια της νέας επιγραφής να γίνονται στις 22 Μαίου του 2006.
“Maradona good, Pele better, George Best”
Το πανό που έμεινε στην μνήμη όλων και υψώθηκε στο σπίτι του Ιρλανδού «θρύλου» του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, την ημέρα της κηδείας του έγραφε «Maradona good, Pele better, George Best». Κάποιοι το θεωρούν προσβλητικό για τους δύο “γίγαντες “ του ποδοσφαίρου, αλλά από πολλούς θεωρήθηκε εφάμιλλος του Πελέ και του Μαραντόνα…
Ο Πελέ τον χαρακτήρισε ως τον καλύτερο ποδοσφαιριστή που έχει δει και τον συμπεριέλαβε στη λίστα του με τους 125 καλύτερους παίκτες όλων των εποχών που εκδόθηκε από τη FIFA το 2004. Ο Μαραντόνα είχε δηλώσει πως τον θεωρούσε ίνδαλμα.
Το παρατσούκλι του ‘’ο 5ος Beatle’’
Ήταν μόλις 22 ετών και είχε γίνει ήδη είδωλο τόσο στην Αγγλία, όσο και παγκοσμίως. Εξαιτίας του παρόμοιου στυλ του με τα θρυλικά “σκαθάρια”, του δώσανε το προσωνύμιο ο “πέμπτος beatle”. Η λατρεία για τον Μπεστ άρχισε να τον καταστρέφει, δεχόταν πάνω από 10.000 γράμματα την εβδομάδα(!). Η αστάθεια είχε γίνει το κύριο χαρακτηριστικό του στην προσωπική του ζωή. Μοντέλα, ηθοποιοί, τραγουδίστριες πέρασαν από το κρεβάτι του, ελάχιστες, όμως, έμειναν για περισσότερο από μία νύχτα! Η είκονα του «σταρ» είχε αρχίσει ήδη να τον καταστρέφει…
Μερικές από τις «ατάκες» του Τζορτζ Μπεστ
“Συνήθιζα να λέω ‘Είμαι ο Τζορτζ Μπεστ – ο ποδοσφαιριστής της Μαν. Γιουνάιτεντ.’ Αυτό συνήθως αρκούσε” (Αποκαλύπτοντας το “μυστικό” των κατακτήσεων του στο γυναικείο πληθυσμό).
“Το 1969 παράτησα τις γυναίκες και το αλκοόλ. Ήταν τα χειρότερα 20 λεπτά της ζωής μου” (σε δημοσιογράφους, για τα χρόνια τους ως ποδοσφαιριστής).
“Ξόδεψα εκατοντάδες χιλιάδες λίρες σε γυναίκες, αλκοόλ και γρήγορα αυτοκίνητα. Τα υπόλοιπα τα σπατάλησα” (σε δημοσιογράφους, σχετικά με τη διαχείριση της περιουσίας του).
“Δεν μπορεί να κλωτσήσει με το αριστερό του πόδι, δεν μπορεί να κάνει κεφαλιά, δεν μπορεί να κάνει τάκλιν και δεν σκοράρει αρκετά γκολ. Πέραν αυτών, είναι μια χαρά παίκτης” (αναφερόμενος στον Ντέιβιντ Μπέκαμ).
“Σταμάτησα να πίνω αλλά μοναχά όταν κοιμάμαι” (σχολιάζοντας τον αλκοολισμό του)
“Αν είχα γεννηθεί άσχημος, δεν θα είχατε ακούσει ποτέ για τον Πελέ” (Κάνοντας την αυτοκριτική του)
“Το μοναδικό πράγμα για το οποίο μετανιώνω είναι που δεν έπαιξα ποδόσφαιρο για ακόμα 10 χρόνια” (από την αυτοβιογραφία του)
“Ο Πελέ με αποκάλεσε τον μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή στον κόσμο. Αυτό είναι η ύψιστη τιμή στη ζωή μου” (από την αυτοβιογραφία του)
“Θα έδινα όλη την σαμπάνια που έχω πιει στη ζωή μου για να έπαιζα μαζί του σε ένα μεγάλο ευρωπαϊκό αγώνα στο Ολντ Τράφορντ.” (αναφερόμενος στον Ερίκ Καντονά)
“Είχα πει κάποτε ότι ο δείκτης νοημοσύνης του Γκασκόιν ήταν μικρότερος από τον αριθμό της φανέλας του και αυτός με ρώτησε: “Τι είναι δείκτης νοημοσύνης;” (αναφερόμενος στον Πολ Γκασκόιν)
