Η Εθνική Ελλάδας δεν κατάφερε να πάρει την πρώτη θέση στον όμιλο C3 UEFA Nations League και ο Νίκος Στρατής καταθέτει στο Kingsport.gr την άποψη του τόσο για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, όσο και για τον Van’t Schip που απέναντι στη Σλοβενία έβαλε τα σωστά υλικά, αλλά με τη… λάθος αναλογία!
Ο Ολλανδός προπονητής της Εθνικής Ελλάδας έχασε σημαντικό χρόνο στο μοντάρισμα της ομάδας στη διάρκεια του Nations League. Σε αυτό το σύντομο τρίμηνο οδοιπορικό των 6 αγωνιστικών προσπάθησε να βρει την ιδανική χημεία αλλά όπως αποδείχτηκε είτε δεν τα κατάφερε είτε άρχισε να το βρίσκει όταν ήταν πλέον… αργά. Κι αν σκεφτεί κανείς ότι στους περίπου 14 μήνες που βρίσκεται στο τιμόνι, έχει καλέσει συνολικά 47 (!) παίκτες, καταλαβαίνει ότι έκανε ο ίδιος πιο δύσκολη τη… ζωή του.
Θα πρέπει σε αυτό το σημείο να παραδεχτούμε πως στα ματς του Νοεμβρίου με Κύπρο (φιλικό) Μολδαβία εκτός και Σλοβενία έδειξε πρόοδο. Καταρχήν η εθνική ακόμα κι αν της λείπει πλέον ο αξιόπιστος γκολτζής (πλέον δεν υπάρχει Μήτρογλου, ή Γκέκας κλπ) αρχίζει να βρίσκει μία καλύτερη δημιουργία, κάτι που οφείλεται και στην κλήση ποιοτικών παικτών που παίζουν στα άκρα (πχ Χατζηγιοβάνη, Τζόλη που ήταν καλοί στο φιλικό με τη Κύπρο). Δεν αναφέρομαι στους Μανωλά, Παπασταθόπουλο, Σιόβα όχι γιατί δεν τους χρειάζεται η ομάδα, κάθε άλλο μάλιστα κι αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει να το λύσει σύντομα η ομοσπονδία καθώς δεν γίνεται η εθνική να στερείται τις υπηρεσίες τέτοιας υψηλής εμπειρίας και αγωνιστικού επιπέδου παικτών. Απλά η συγκεκριμένη πρωτιά στον όμιλο του Nations League δεν χάθηκε από την άμυνα…
Σωστά υλικά σε… λάθος αναλογία!
Στα δύο τελευταία επίσημα ματς με Μολδαβία και Σλοβενία, λειτούργησε αρκετά καλά η δημιουργική δυάδα Φορτουνη – Μπακασετα ενώ η επιθετικότητα τονώθηκε κι από τους ακραίους μπακ Μαυρια – Τσιμικα που αν και χωρίς αγωνιστικό χρόνο στους συλλόγους τους, πρόσφεραν αρκετή δραστηριότητα στις πτέρυγες μέχρι να κουραστούν. Η Σλοβενία ωστόσο είναι πολύ συμπαγές σύνολο, έπαιζε συντεταγμένη και άκρως συγχρονισμένη άμυνα με καλοσχεδιασμένες διαγώνιες καλύψεις, συνέπεια στο ψηλό παιχνίδι και έψαχνε τη στιγμή της με σύστημα να βγει… ελεύθερο σουτ για τον Ilicic!
Το κρίσιμο σημείο όμως που μας φρέναρε στο β’ ημίχρονο με τους Σλοβένους ήταν η λάθος τοποθέτηση του παζλ μετά το 65′. Τη στιγμή που μπήκε ο Τζόλης (δεν έχει άλλον τέτοιον παίκτη το ελληνικό ποδόσφαιρο) που αντί να παίξει αριστερό εξτρέμ ώστε να ανοίξει το πλάτος του γηπέδου για την εθνική, πήγε ως καθαρό φορ μέσα στα …θηρία και σε μικρό χώρο απενεργοποιώντας το μεγάλο του όπλο, την έκρηξη. Κι ο Παυλίδης ταυτόχρονα ως αριστερός εξτρέμ δεν είχε τίποτα έξτρα να δώσει. Εκεί χάθηκαν 12 πολύτιμα λεπτά. Ουσιαστικά χάσαμε την ευκαιρία να παρουσιάσουμε ένα συμμετρικά 4-2-3-1 με δύο παίκτες σε κάθε πλευρά (Μαυρίας, Λημνιός δεξιά, Τσιμίκας, Τζόλης αριστερά) ώστε να πλαγιοκοπήσουμε με συνεχή ροή επιθετικής ένστασης. Φάση με overlap από την πτέρυγα δεν βγάλαμε σε αυτό το κρίσιμο διάστημα διευκολύνοντας τη συμπαγή σλοβένικη άμυνα ενώ στο τελευταίο δεκάλεπτο μας κατέβαλε ο συνδυασμός άγχους, ψυχολογικού βάρους, κούρασης και βιασύνης.
Η χαμένη ευκαιρία κι ο… αργός Van’t Schip
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο η πρόκριση δεν χάθηκε απόψε(18/11), αλλά στις άλλες δύο λευκές ισοπαλίες, το Σεπτέμβριο στη Λιουμπλιάνα (χωρίς Ilicic τότε οι Σλοβένοι, έπρεπε να τολμήσουμε περισσότερο για τη νίκη όπως είχα γράψει τότε) και τον Οκτώβριο με το Κόσοβο στο ΟΑΚΑ. Εκεί δεν έγινε σωστή διαχείριση και χάθηκε πολύτιμος χρόνος. Αν είχαν μπει τότε σωστές βάσεις ίσως η αποψινή ισοπαλία να ήταν αρκετή!
Η ευκαιρία πλέον να βρεθούμε πολύ κοντά στα πλέι οφ πρόκρισης στο Μουντιάλ 2022, χάθηκε. Μακάρι να μην είναι κι η τελευταία μας ελπίδα για το “πλάνο Κατάρ”. Τουλάχιστον μένουμε στο 3ο γκρουπ δυναμικότητας (έχασε η Φινλανδία στο Κάρντιφ) ενόψει της κλήρωσης Μουντιάλ της 7ης Δεκεμβρίου στη Ζυρίχη.
Όσο για τον Van’t Schip συμπερασματικά θα πω ότι σε σχέση με την κακή εποχή της εθνικής, έχει προσφέρει κάποια μικρή πρόοδο στην ομάδα, αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις το… μοντάρισμα της “μηχανής” πρέπει να γίνεται με πιο γοργά βήματα κι ο Ολλανδός δίνει την εντύπωση ότι δεν κάνει γρήγορα και με την απαιτούμενη ευελιξία τις όποιες διορθωτικές κινήσεις. Κινήσεις που πολλές φορές πρέπει να γίνονται στη διάρκεια ενός αγώνα αλλά ο Van’t Schip μοιάζει να θέλει έναν και δύο μήνες για να τις πραγματοποιήσει. Μεγαλύτερο και πολύ πρόσφατο παράδειγμα το να επαναφέρει την… τάξη πράττοντας το αυτονόητο, δηλαδή να βάλει τον κορυφαίο Έλληνα ποδοσφαιριστή των τελευταίων ετών Κώστα Φορτούνη στην αρχική ενδεκάδα της εθνικής…