Ο Βασίλης Πολυχρονόπουλος γράφει στο Kingsport.gr για την έλλειψη ηγετικής μορφής από το ρόστερ της ΑΕΚ, που αποτελεί βραχνάς για την ομάδα.
Την Τετάρτη (23/10) η ΑΕΚ γνώρισε μια βαριά ήττα από την Μπράγκα στην πρεμιέρα της φάσης των ομίλων του Europa League, η οποία σε συνδυασμό με τα αρνητικά αποτελέσματα, αλλά και τις κακές εμφανίσεις κόντρα σε Ατρόμητο και ΠΑΟΚ έχει φέρει έντονη ανησυχία και προβληματισμό στις τάξεις των “κιτρινόμαυρων”.
Αυτό γιατί ο κόσμος της Ένωσης δεν θέλει να είναι ξανά στο ίδιο έργο θεατής. Δεν θέλει να δει την ομάδα του να μένει πίσω στην μάχη για την κατάκτηση του πρωταθλήματος από τον Οκτώβριο, ούτε να παρουσιάζεται στα ευρωπαϊκά ματς κατώτερη των προσδοκιών και κατ’επέκταση να μην μπορεί να φανεί ανταγωνιστική.
Ωστόσο, η φετινή σεζόν διαφέρει αρκετά με τις δύο προηγούμενες και απογοητευτικές χρονιές, καθώς πέρυσι και πρόπερσι μπορούσε να καταλάβει και ο πιο αδαής από το ξεκίνημα πως ο δικέφαλος δεν πληρούσε τις προδιαγραφές ώστε να μπορέσει να πρωταγωνιστήσει, τόσο σε πρωτάθλημα, όσο και σε Ευρώπη.
Φέτος η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική. Η ΑΕΚ κινήθηκε στην καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη χρονιά από τότε που έχει επιστρέψει και αυτό οφείλεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό στον τεχνικό διευθυντή της, Ίλια Ίβιτς, ο οποίος μπόρεσε να εμπλουτίσει το ρόστερ της ομάδας με ποιοτικούς παίκτες, αλλά και να πουλήσει αυτούς που έπρεπε.
Με λίγα λόγια η Ένωση έχει το πιο πλήρες ρόστερ της τελευταίας τετραετίας, οπότε η φετινή σεζόν για εκείνη ξεκίνησε με αρκετές φιλοδοξίες και περγαμηνές, οι οποίες αυξήθηκαν ακόμα πιο πολύ μετά την πρόκριση επί της Βόλφσμπουργκ, η οποία όμως έβαλε ένα τεράστιο πρόβλημα κάτω από το χαλάκι.
Ποιό είναι αυτό; Η έλλειψη της ηγετικής μορφής! Η έλλειψη ενός παίκτη που θα αποτελεί το Α και το Ω για τον σύλλογο. Η έλλειψη ενός ποδοσφαιριστή, ο οποίος θα μπορεί να βγαίνει μπροστά (και) στις δύσκολες βραδιές και να δίνει λύσεις. Η έλλειψη του παλιού καλού Λιβάγια…
Από την αρχή της σεζόν, δηλαδή τον τελικό του Κυπέλλου κόντρα με τον Ολυμπιακό, είχαν αρχίσει να φαίνονται τα πρώτα σημάδια, που έδειχναν πως ο Κροάτης δεν είναι αυτό που ξέραμε, όμως οι πιο πολλοί – αν όχι όλοι – πιστεύαμε ή τουλαχιστόν θέλαμε να πιστεύουμε πως πρόκειται για ένα ντεφορμάρισμα.
Με την πάροδο του χρόνου και τους “κιτρινόμαυρους” να έχουν δώσει οκτώ επίσημες αναμετρήσεις, καταλαβαίνει κανείς πως δεν πρόκειται για μια “μπόρα” που είναι θέμα χρόνου να περάσει, αλλά για ένα μόνιμο πρόβλημα, το οποίο πρέπει να λυθεί άμεσα από τους αρμόδιους.
Και λέω να λυθεί γιατί δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν υπάρχει λύση. Δεν μπορώ να πιστέψω πως ο Μάρκο Λιβάγια των αμέτρητων γκολ και ασίστ ξέχασε ξαφνικά να είναι ο εαυτός του μες στο γήπεδο. Προφανώς υπάρχουν κάποια εσωτερικά ζητήματα – προβλήματα, τα οποία τον κάνουν να έχει αυτή την τραγική εικόνα.
Οι ιθύνοντες της ομάδας λοιπόν, καλούνται να καθίσουν στο τραπέζι με τον Κροάτη και με τον ένα η με τον άλλον τρόπο να δώσουν λύση σε ένα πρόβλημα, το οποίο αν μείνει ως έχει δεν βρίσκω τρόπο να αλλάξει η αγωνιστική εικόνα της ομάδας και να μην είμαστε θεατές μιας ακόμη απογοητευτικής και άστοχης χρονιάς.
ΥΓ: Φυσικά ένα ακόμη πρόβλημα που καλείται να διαχειριστεί η Ένωση είναι αυτό του Νέλσον Ολιβέιρα. Δεν γίνεται ένας παίκτης, ο οποίος αξιώνει ένα συμβόλαιο αξίας 1.2 εκατομμυρίων ευρώ να παρουσιάζεται κάθε αγώνα και χειρότερος, έχοντας συνεχώς μια παιδαριώδης και εγωιστική συμπεριφορά.
ΥΓ2: Σίγουρα και ο Μάσιμο Καρέρα δεν βρίσκεται σε φόρμα. Έχει κάνει αρκετά λάθη όσον αφορά το κοουτσάρισμα, αλλά και τις επιλογές στα τελευταία ματς. Καλό είναι να ζυγίσει και εκείνος κάποια δεδομένα και να μην προσαρμόζει πάντα την ομάδα σύμφωνα με τα “θέλω” του αντιπάλου, αλλά να της δώσει τον δικό της χαρακτήρα.
ΥΓ3: Τα πράγματα για την ΑΕΚ είναι ακόμη πιο δύσκολα, όταν η ομάδα έχει έρθει αντιμέτωπη με τόσους τραυματισμούς. Χωρίς να έχω την διάθεση να πιαστώ από άλλοθι, νομίζω πως ο καθένας μας μπορεί να αντιληφθεί το πόσο έχουν λείψει οι Λιβάι, Σιμόες, Ινσούα, Σιμάνσκι και Γαλανόπουλος.