Η Μπάγερν Μονάχου θέλει τον Γερμανό της!

Η Μπάγερν Μονάχου είναι η νέα πρωταθλήτρια Ευρώπης, επιστρέφοντας στο θρόνο της μετά από επτά χρόνια. Η  Μπάγερν του 2013 με τον Γερμανό Χάινκες στο τιμόνι είχε κατακτήσει το «treble», στη συνέχεια πέρασαν από τον πάγκο της προπονητές άλλων εθνικοτήτων (Γκουαρντιόλα, Αντσελότι, Κόβατς), χωρίς όμως αποτέλεσμα… Για να φτάσουμε στο 2020, όπου ένας άλλος Γερμανός ο Χάνσι Φλικ κατάφερε να επαναφέρει τους «Βαυαρούς» στην κορυφή της Ευρώπης.

Ας τα πάρουμε όμως όλα με την σειρά…

Η σεζόν 2012-13 ήταν μία μεταβατική χρονιά για την Μπάγερν Μονάχου. Μόλις πριν ένα χρόνο είχε φτάσει στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, στον οποίο είχε ηττηθεί μέσα στο σπίτι της, την «Αλιάνζ Αρένα» από την Τσέλσι. Επίσης η Ντόρτμουντ είχε κερδίσει το πρωτάθλημα και σαν να μην έφταναν όλα αυτά είχε χάσει και το Κύπελλο από την Μπορούσια.

Ωστόσο η ανάκαμψη της ήταν πέρα για πέρα φανταστική. Με προπονητή τον Γερμανό Γιουπ Χάινκες, που πήρε πάλι ψήφο εμπιστοσύνης, έναν χρόνο μετά, κατέκτησε όλους τους τίτλους, που μπόρεσε να διεκδικήσει και έφτασε μάλιστα στο να πανηγυρίσει το treble στο τέλος της σεζόν. Όλα αυτά ενώ στα μισά της χρονιάς 2012/13 είχε διαρρεύσει ότι εκείνος θα αποτελούσε παρελθόν και στην θέση του θα αναλάμβανε ο Πεπ Γκουαρντιόλα. Μάλιστα τότε στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, είχε πετύχει δύο νίκες μέσα έξω με αντίπαλο την Μπαρσελόνα (4-0 εντός, 3-0 εκτός).

Από το 2013 μέχρι το 2016, ο Ισπανός εξασφάλισε ισάριθμα πρωταθλήματα, δύο κύπελλα, ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Ο μεγάλος στόχος, που δεν ήταν άλλος από την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ δεν επετεύχθη. Τρεις φορές αποκλείστηκε στα ημιτελικά και τις τρεις από ισπανική ομάδα.

Το 2014, η Ρεάλ Μαδρίτης νίκησε με 1-0 στην Ισπανία την Μπάγερν και στη ρεβάνς την «διέσυρε» με το εμφατικό 0-4 μέσα Μόναχο. Το 2015 πήρε την σκυτάλη η Μπαρτσελόνα με νίκη 3-0 στο «Καμπ Νόου», έχασε ναι μεν 3-2 στη Γερμανία, αλλά προκρίθηκε.

Το 2016 ήταν η σειρά της Ατλέτικο Μαδρίτης, που της έκοψε τον δρόμο με 1-0 στο «Βιλθέντε Καλντερόν», παρά την ήττα 2-1 στη ρεβάνς.

Το 2017 ανέλαβε τα ηνία ο Ιταλός Κάρλο Αντσελότι. Ούτε αυτός όμως κατόρθωσε να κάνει το βήμα παραπάνω και το ανυπέρβλητο εμπόδιο της Ρεάλ, το βρήκε ξανά μπροστά της για τα προημιτελικά αυτή τη φορά. Ήττα 1-2 στο Μόναχο και ξανά ήττα με 4-2 στη ρεβάνς. Ο Ιταλός προπονητής έφυγε, αφού πήρε το πρωτάθλημα και δύο Σούπερ Καπ Γερμανίας.

Το 2018 επέστρεψε άρον άρον ο πιστός στρατιώτης Χάινκες. Κατέκτησε «αέρα» ένα ακόμα πρωτάθλημα, αλλά στα ημιτελικά για πολλοστή φορά της έκοψε την φορά η Ρεάλ. Νίκη 2-1 στην «Αλιάνζ Αρένα» για τη «Βασίλισσα» και με ισοπαλία 2-2 στο «Μπερναμπέου», ήταν αυτή που πέρασε στον τελικό.

Όλοι πίστεψαν ότι το 2019 με τον Κροάτη Νίκο Κόβατς στο τιμόνι, θα «έσπαγε» επιτέλους η κατάρα. Στους “16” αντίπαλος ήταν η Λίβερπουλ του Γιούργκεν Κλοπ. Παρόλο την πειστική εμφάνιση στο «Άνφιλντ» και το σπουδαίο 0-0, η ρεβάνς της Γερμανίας ήταν ένας εφιάλτης. Ήττα με 1-3 και αποκλεισμός. Ο Κόβατς κατέκτησε το πρωτάθλημα και ουσιαστικά κέρδισε πίστωση χρόνου και για τη νέα σεζόν. Η αρχή της χρονιάς κάκιστη και οι παίκτες ήταν λες και τα είχαν χαμένα μέσα στο γήπεδο. Μπέρδεμα. Ωστόσο πάρα την εντυπωσιακή νίκη με 2-7 επί της Τότεναμ μέσα στην Αγγλία για την φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, εκείνος εσπευσμένα απομακρύνθηκε.

Όταν έφυγε, σαν παρακαταθήκη άφησε εκτός από το πρωτάθλημα, ένα κύπελλο και το Σούπερ Καπ Γερμανίας. Στη θέση του ανέλαβε ο «άγνωστος» Γερμανός Χάνσι Φλικ. Μαζί του η Μπάγερν μας υπενθύμισε γιατί δεν πρέπει να την υποτιμήσεις ποτέ. Σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεται. Ο Φλικ πανηγύρισε ένα ανέλπιστο πρωτάθλημα (καταλύτης η νίκη με 1-0 στο «Σιγκνάλ Ιντούνα Παρκ»), κέρδισε και το Κύπελλο απέναντι στη Λεβερκούζεν, ενώ στο Τσάμπιονς Λιγκ αρχικά στους 16 απέκλεισε την Τσέλσι με δύο νίκες μέσα έξω (3-0 εκτός, 4-1 εντός).

Στη συνέχεια, αυτό που συνέβη στον προημιτελικό με αντίπαλο την Μπαρτσελόνα θα μνημονεύεται για παρά πολλά χρόνια. Η «αρμάδα» του Φλικ διέσυρε με 2-8(!) τους «Μπλαουγκράνα» στο «Ντα Λουζ» της Λισσαβόνας. Οχτώ γκολ!

Στον ημιτελικό απέναντι στη Λυών, έδειξε την ανωτερότητά της και πέρασε σαν οδοστρωτήρας με 0-3.

Στον τελικό η Παρί Σεν Ζερμέν ήταν κατώτερη των περιστάσεων, οι παίκτες της ήταν πολύ αγχωμένοι και οι «αστέρες» της, νευρικοί στις προσπάθειες τους. Το γκολ του Κομάν στο 59′ ήταν αρκετό, για να δώσει την κούπα με τα μεγάλα «αυτιά» στην Μπάγερν. Να σημειωθεί πως ο Κίνγκσλεϊ Κομάν ξεκίνησε την καριέρα του από τις ακαδημίες της Γαλλικής ομάδας. Ωστόσο με την έλευση των Αράβων το Τσάμπιονς Λιγκ, τους έχει γίνει εμμονή και έχουν αποδεσμεύσει πολλούς νεαρούς ποδοσφαιριστές, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος. Γεγονός που εκφράζει λάθος νοοτροπία.

Εν κατακλείδι, το συμπέρασμα είναι πως η Μπάγερν αν θέλει να κυριαρχεί στην Ευρώπη (στη Γερμανία είναι άπιαστη), οφείλει να εμπιστευτεί αποκλειστικά Γερμανό προπονητή. Διότι αυτοί ξέρουν τι σημαίνει Μπάγερν Μονάχου και από τι είναι φτιαγμένο το «dna» της ομάδας. Αυτό δείχνει η ιστορία…. Με Γερμανό πήρε το τελευταίο της «treble», με Γερμανό το ξαναπήρε.