Εβδομάδα Champions league και… αδρεναλίνης με τη διεξαγωγή της προημιτελικής φάσης του θεσμού, εκεί όπου οι αντίπαλοι έχουν… ανοιχτούς λογαριασμούς από το παρελθόν. O Νίκος Στρατής μας… ταξιδεύει στο παρελθόν και τις “επικές” κόντρες των φετινών μονομάχων: Ian Rush, Fabrizio Miccoli, Peter Osgood και… Gustavo Poyet(!) εκ των πρωταγωνιστών της ιστορικής αναδρομής του Kingsport.gr
Chelsea – Real Madrid, Manchester City – Atletico Madrid, Villareal – Bayern Munich και Benfica – Liverpool είναι τα ζευγάρια των προημιτελικών του Champions League και τα δύο από αυτά έχουν …ενδιαφέρον παρελθόν! Πέρσι τέτοια εποχή η αντίστοιχη κλήρωση έβγαζε δύο ζευγάρια που παλιότερα έχουμε δει σε τελικό (Bayern – PSG, Real – Liverpool) και τελικά είδαμε Αγγλικό εμφύλιο στον τελικό. Φέτος δεν μας προέκυψε ανάλογο ζευγάρι στην οκτάδα, στο βάθος της τετράδας όμως αμυδρά μπορεί να διακρίνει κανείς… τρομερά ζευγάρια και μεγάλα ποδοσφαιρικά καρδιοχτύπια!
Για παράδειγμα στη μία διασταύρωση μπορούμε να δούμε πχ Bayern – Liverpool (είχαν αναμετρηθεί στους προημιτελικούς του 2019 με τους Άγγλους να επικρατούν μέσα στο Μόναχο!) που ήταν και το ζευγάρι του ημιτελικού του κυπέλλου Ευρώπης πρωταθλητριών ομάδων του 1981. Χρονιά δηλαδή που ο τελικός έγινε στο… Παρίσι! Εκεί είχε φτάσει και η Real που επίσης έχει “λοκάρει” φέτος τη Γαλλική πρωτεύουσα! Στη διαδρομή της Real υπάρχει η προοπτική να σχηματιστεί ‘‘εμφύλιος‘‘! Είτε Μαδριλένικος (Real – Atletico), είτε Αγγλικός και για την ακρίβεια ο περσινός τελικός του Πόρτο Man.City – Chelsea! Θέλω να έχετε υπομονή και θα… περάσουμε μια χαρά φέτος!
Στον τελικό της 28ης Μαϊου στο Παρίσι τυπικά γηπεδούχος θα είναι μία εκ των Liverpool/Benfica/Bayern/Villareal και τυπικά φιλοξενούμενη θα βγει από το μονοπάτι των Chelsea/Real Madrid/Manchester City/Atletico. To ‘‘Stade de France‘‘ είχε φιλοξενήσει και τον τελικό του Champions League 2006, όπου η τυπικά γηπεδούχος Barcelona επικράτησε 2-1 με ανατροπή της Arsenal. Το 2000 στο ίδιο γήπεδο πάλι η τυπικά γηπεδούχος επικράτησε και μάλιστα σε εμφύλιο (Real – Valencia 3-0). Φυσικά το πλέον…βαρυσήμαντο παιχνίδι που έχει φιλοξενήσει το στολίδι του Παρισιού είναι ο τελικός του παγκοσμίου κυπέλλου 1998 όπου η ουσιαστικά γηπεδούχος (αν και τυπικά φιλοξενούμενη!) Γαλλία των Zidane, Blanc, Henry κλπ συνέτριψε με 3-0 τη Βραζιλία που ήταν επηρεασμένη από το σοκ της νευρικής κρίσης (συνοδευόμενη με… σπασμούς!) του Ronaldo λίγες ώρες πριν το ματς!
Η πρωταθλήτρια Ευρώπης Chelsea κοντράρεται με την πολυνίκη του Champions League Real την οποία πέρσι είχε συναντήσει στον ημιτελικό και κατάφερε να προκριθεί: 1-1 στη Μαδρίτη (Benzema – Pulisic), 2-0 στη ρεβάνς του Λονδίνου (Werner, Mount) καταφέρνοντας έτσι να διατηρήσει το αήττητο που έχει ‘‘χτίσει‘‘ απέναντι στη βασίλισσα στα κύπελλα Ευρώπης. “Blues” και “blancos” είχαν αναμετρηθεί και στον τελικό του Ευρωπαϊκού σούπερ Καπ στο Μονακό τον Αύγουστο του 1998.
H Chelsea (του Gianluca Viali που ξεκινούσε εκείνα τα χρόνια την προπονητική του καριέρα Zola, Desailly, Casiraghi, Tore Andre Flo κλπ) ως κυπελλούχος Ευρώπης είχε νικήσει με 1-0 την πρωταθλήτρια της Γηραιάς ηπείρου Real του Ολλανδού Guus Hiddink και των… γαλαξιακών αστέρων Roberto Carlos, Karembeu, Raul, Mijatovic κλπ με ένα γκολ του νυν προπονητή της Εθνικής Ελλάδας Gustavo Poyet (είχε μπει αλλαγή στη θέση του Roberto Di Matteo) με τον Ουρουγουανό άλλοτε τεχνικό της ΑΕΚ μάλιστα να ανακηρύσσεται και “man of the match” του τελικού! Πρόκειται και για τον πρώτο μονό τελικό UEFA Cup της ιστορίας, καθώς μέχρι ένα χρόνο νωρίτερα οι αναμετρήσεις ήταν διπλές.
Συνολικά Λονδρέζοι και Μαδριλένοι έχουν βρεθεί αντιμέτωποι στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις πέντε φορές με τους ‘‘μπλε‘‘ να παραμένουν αήττητοι με τρεις νίκες και δύο ισοπαλίες! Τα δύο πρώτα τους ραντεβού σημειώθηκαν στο… παλιό ‘‘Γεώργιος Καραϊσκάκης‘‘ στον τελικό του κυπέλλου κυπελλούχων ομάδων Ευρώπης 1971. Ακόμα ίσχυε ο κανονισμός του επαναληπτικού τελικού όταν ο πρώτος αγώνας έληγε χωρίς νικητή. Διαφορετικές πορείες ακολουθούσαν τότε οι δύο ιστορικοί σύλλογοι. Η Real σαφέστατα σε παρακμή μετά τα έξι κύπελλα Ευρώπης πρωταθλητριών ομάδων τη δεκαετία 1956-66 διατηρούσε τον θρυλικό Miguel Munoz στον πάγκο της (με αυτόν κέρδισε τα δύο τελευταία κύπελλα πρωταθλητριών της εποχής της παντοδυναμίας της, ’60 και ’66, ενώ στα τρία πρώτα ’56,’57,’58 ήταν παίκτης!) και τις ‘‘παλιοσειρές‘‘ “Paco” Gento (εμβληματικός αρχηγός, ο μόνος στην ιστορία με έξι κατακτήσεις κυπέλλου πρωταθλητριών) Amancio Amaro αλλά και το νέο… αίμα Pirri, Zoco, Benito κλπ, η ‘‘βασίλισσα‘‘ στερείτο της λάμψης, αλλά και της περίσσειας ποιότητας του ένδοξου παρελθόντος.
Η Chelsea του David Sexton (πέρασε και από τον πάγκο της Manchester United όπως και της QPR) αλλά και των Peter Osgood, Peter Bonetti, John Hollins κλπ, ως κυπελλούχος Αγγλίας κι ενώ στον πρώτο γύρο της διοργάνωσης είχε αποκλείσει τον Άρη με εμφατικό 5-1 στο Λονδίνο, κατάφερε να επικρατήσει με 2-1 στον επαναληπτικό τελικό (ο πρώτος είχε τελειώσει ισόπαλος 1-1 με τη Real να ισοφαρίζει στο 90’ με τον Ignacio Zoco!) με γκολ των Dempsey και Osgood. Πρόκειται για τον πρώτο Ευρωπαϊκό τελικό στην ιστορία που φιλοξενήθηκε σε ελληνικό έδαφος και συγκεκριμένα στο ‘‘Γεώργιος Καραϊσκάκης‘‘ που ήταν κατάμεστο στον πρώτο αγώνα (10 Μαϊου 1971, 45.000 θεατές), όμως στον επαναληπτικό τελικό το γήπεδο δεν είχε ούτε τους μισούς φιλάθλους στις κερκίδες του Φαληρικού Σταδίου με τους φίλους της Chelsea να υπερτερούν στη ‘‘μάχη‘‘ της εξέδρας!
Το δεύτερο ζευγάρι των φετινών προημιτελικών που έχει… προηγούμενα από το παρελθόν είμαι αυτό της Liverpool με τη Benfica. Ως τώρα έχουν αναμετρηθεί σε δέκα αγώνες στις διεθνείς διοργανώσεις με τη Liverpool να έχει έξι νίκες, τη Benfica τέσσερις και καμία ως τώρα ισοπαλία! Σε όλες τις περιπτώσεις αυτές συναντήθηκαν σε διπλές νοκ άουτ αναμετρήσεις με τους ‘‘κόκκινους‘‘ να έχουν προκριθεί τέσσερις φορές και τους ‘‘αετούς‘‘ μία! Στα χρόνια της μεγάλης ακμής των “reds” στα κύπελλα Ευρώπης, τη δεκαετία 1975-85 ήταν… ζευγάρι τρεις φορές. Πρώτο τους ‘‘ραντεβού‘‘ οι προημιτελικοί του 1977-78 στο κύπελλο πρωταθλητριών. Η Liverpool του Bob Paisley ήταν η κάτοχος και δεν δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα κόντρα στους ‘‘αετούς‘‘ των Bento, Nene, Sheu, Toni κλπ. Νίκη με ανατροπή μέσα στη Λισσαβόνα (1-2) και εμφατικό 4-1 στο “Anfield” (Callagan, Dalglish, McDermott, Neal) κι εύκολη πρόκριση στους τέσσερις.
Ανάλογη επικράτηση με ‘‘δύο στα δύο‘‘ και στους προημιτελικούς του 1984-85, όπου η Benfica του Sven Goran Eriksson (που την προηγούμενη σεζόν είχε φτάσει μέχρι τον τελικό του κυπέλλου UEFA χάνοντας από την Anderlecht) παρουσιαζόταν πιο δυνατή και φιλόδοξη για να φτάσει μέχρι και τελικό έχοντας νωρίτερα αποκλείσει τον Ολυμπιακό. Με το ‘‘φτωχό‘ για την εικόνα του ματς 1-0 επικράτησε η Liverpool στο “Anfield” (το είχε μεταδώσει ζωντανά η ελληνική κρατική τηλεόραση), ενώ στον επαναληπτικό του ‘‘Da Luz‘‘ με δύο γκολ του Ιρλανδού Rony Whelan (αρκετά αργότερα εργάστηκε ως προπονητής στον Πανιώνιο) και τους Ian Rush Rush και Jonhston να βρίσκουν δίχτυα η ομάδα του Joe Fagan (μόλις είχε διαδεχτεί τον Paisley του οποίου ήταν επί σειρά ετών βοηθός) επιβλήθηκε με 4-1 αποδίδοντας εξαιρετικά και αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πως ήταν μία Βρετανική ομάδα που έπαιζε σύγχρονο για την εποχή ποδόσφαιρο κι έχοντας εγκαταλείψει το κλασικό δυναμικό Βρετανικό στυλ (δύναμη, μονομαχίες, σέντρες, γεμίσματα για το βαρύ φορ κλπ) κι εφαρμόζοντας την πίεση στον αντίπαλο, τη συνεχή εναλλαγή θέσεων, τα overlap από τα fullbacks κλπ.
Λίγους μήνες αργότερα η κληρωτίδα τους φέρνει ξανά αντιμέτωπους στο κύπελλο πρωταθλητριών, αυτή τη φορά στον δεύτερο γύρο της διοργάνωσης. Χατ τρικ του Rush στο πρώτο ματς και νίκη 3-1 (είχε ισοφαρίσει ο Diamantino για τους ‘‘αετούς‘‘) αλλά η ρεβάνς είχε πολύ… άγχος και ολοκληρώθηκε στην ισορροπία του …τρόμου! 1-0 με πέναλτι του Manniche στα πρώτα λεπτά, ευκαιρίες των Πορτογάλων για δεύτερο γκολ σε ένα βαρύ από τη βροχή αγωνιστικό χώρο, αποβολές των Pietra και Dalglish από τον Γάλλο διαιτητή Vautrot λόγω αψιμαχίας και δοκάρι του Ian Rush στο φινάλε! Αναμφίβολα χαμένη ευκαιρία για μία ιστορική πρόκριση των Λουζιτανών που αν είχε διακόψει τότε την πορεία της Liverpool προς τον τελικό του Heysel τον επόμενο Μάιο θα είχε αποφευθεί μία από τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές τραγωδίες της ιστορίας…
Ότι δεν κατάφερε εκείνη η Benfica στη δεκαετία του ’80, το πέτυχε μία άλλη πολύ καλή φουρνιά περίπου 20 χρόνια αργότερα. Μία άλλη πρωταθλήτρια Ευρώπης Liverpool (2005 με την… αδιανόητη ανατροπή της Πόλης κόντρα στη Milan) στόχευε στο “back to back” το 2006 και την πρόκριση της στον τελικό του… Παρισιού! Στην κλήρωση των νοκ άουτ των 16, λίγοι σκέφτηκαν ότι η Liverpool του Rafa Benitez θα μπορούσε να… εκτροχιαστεί από τη Benfica του Ronald Koeman! Πορτογαλική νίκη 1-0 στο “Da Luz” στο πρώτο παιχνίδι και… θρίαμβος των ‘‘Αετών‘‘ με 2-0 στην Αγγλία χάρη στα γκολ των αστεριών της ομάδας Fabrizio Miccoli και Simao Sambrosa που …προσγείωσαν ανώμαλα την κάτοχο του τροπαίου στέλνοντας την πρόωρα να ασχοληθεί αποκλειστικά με τις εγχώριες διοργανώσεις. Η Benfica στους προημιτελικούς πάντως …αποχαιρέτησε καθώς έπεσε πάνω στην ανερχόμενη Barcelona που έφτασε μέχρι την κατάκτηση του τροπαίου στο “Stade de France”.
O “Rafa” πάντως πήρε τη ρεβάνς από τους ‘‘αετούς‘‘ μερικά χρόνια αργότερα! Η Benfica του Jorge Jesus τη χρονιά που ανακτούσε τα εγχώρια πρωτεία από την Porto (2009-10) προσπαθούσε στο Europa League να φτάσει και στον τελικό του Αμβούργου και στον προημιτελικό κλήθηκε να περάσει το εμπόδιο της Liverpool Gerrard , Mascherano, Kuyt, Fernando Torres αλλά και… Σωτήρη Κυριάκου! Νίκη 2-1 στη Λισσαβόνα αλλά ήττα με 4-1 στο “Anfield” (2 Fernando Torres, Lucas Leiva, Kuyt) με τον Παραγουανό πρώην φορ του Ολυμπιακού Oscar Cardozo να σημειώνει και τα τρια γκολ της Benfica σε αυτή τη σειρά.
Συμπεράσματα της φάσης των «16»
Η προηγούμενη νοκ άουτ φάση (των 16) της διοργάνωσης μας έδωσε μερικά ενδιαφέροντα συμπεράσματα σε ότι αφορά στα νέα· δεδομένα που προκύπτουν σε ότι αφορά στις διπλές αναμετρήσεις στα κύπελλα Ευρώπης. Πρώτα από όλα η φετινή αλλαγή του κανονισμού και η κατάργηση της υπεραξίας του εκτός έδρας γκολ άλλαξε το χαρακτήρα των ρεβάνς: Villareal, Atletico Madrid και Benfica που είχαν δεχτεί γκολ στις εντός έδρας ισοπαλίες των πρώτων αγώνων κόντρα σε Juventus, Man.United και Ajax, είχαν όλη την άνεση να παίξουν άμυνα στους επαναληπτικός χωρίς να “καίγονται” για να σκοράρουν. Όταν… χαμήλωσε η μουσική στο β’ ημίχρονο και με την “καβάτζα” της παράτασης, βρήκαν τον τρόπο να φτάσουν στο γκολ αγχώνοντας τους γηπεδούχους που έμοιαζαν με φαβορί καi για… εκατοστά δεν είχαν καταφέρει να προηγηθούν (δοκάρι Vlahovic για τη Juve, τετ-α-τετ Elanga με Oblac, οριακό οφσάιντ Haller στο ακυρωμένο γκολ του Ajax κλπ).
*O Cristiano Ronaldo έδειξε κόντρα στην άλλοτε… πελάτισσά του Atletico (μηδέν τελικές για τρίτη φορά στην καριέρα του στη διοργάνωση!) ότι στα 37 του δεν μπορεί να έχει την ίδια ενέργεια και θέλει συμπαραστάτες. Πλέον ο CR7 είναι σε μια ηλικία (όπως κι ο Messi) που μπορεί να βάζει εκπληκτικά το… κερασάκι (άντε τα κερασάκια) αλλά όχι ολόκληρη την… τούρτα! Θέλει βοήθεια από τους συμπαίκτες του κι ο Bruno Fernandes δεν είναι στην περσινή εκπληκτική κατάσταση, έστω κι έτσι όμως παραμένει ο δημιουργικότερος χαφ της ομάδας. Δεν τον διαχειρίστηκε καλά ο Ragnick που μοιάζει να μην έχει μάθει ακόμα στο 100% την ομάδα του. Κάπως έτσι η United έμεινε πέμπτη σεζόν χωρίς κανέναν τίτλο, από την εποχή… Jose Mourinho δηλαδή!
*H Juventus χρειάζεται ενέσεις ποιότητας, φρεσκάδας αλλά και… κινήτρου! Ένας Vlahovic (και ελλείψει Chiesa που έλειψε απελπιστικά και στα μπαράζ του μουντιάλ για την Εθνική Ιταλίας) δεν μπορεί να φέρει την άνοιξη ακόμα κι αν σκοράρει στα 30″ του πρώτου ματς εκτός έδρας (είχε ανοίξει το σκορ στην Ισπανία). Και φυσικά δεν μπορεί να στηριχτεί στις …εκλάμψεις του ποιοτικού οκ αλλά ασταθούς Paulo Dybala που μοιάζει …φευγάτος!
*Πολύ ποιοτική η επιθετική τριάδα του Ajax, Tadic, Anthony, Haller, δεν την βρίσκεις εύκολα σε πολλές ομάδες της Ευρώπης αλλά λείπει η ισορροπία στις υπόλοιπες γραμμές όπου δεν υπάρχουν οι προσωπικότητες. Δεν έχει βρει τους νέους Ziyech, Van de Beek, De Jong κλπ (με αυτούς είχε φτάσει στον ημιτελικό του 2019 κι ένα …σουτ από τον τελικό!). Ούτε και είναι εύκολο να παρουσιάζει διαρκώς πλήρεις φουρνιές που θα δημιουργούν ρόστερ επιπέδου τελικού Ευρώπης…
*Όλο αυτό που συμβαίνει στη Chelsea με την επικείμενη πώληση από τον Abramovich μέχρι στιγμής συσπειρώνει την ομάδα και τα αποδυτήρια. Μακροπρόθεσμα ωστόσο είναι αδύνατο να μην επηρεάσει και την καθημερινότητα των παικτών. Ήδη στην Premier league έχει χάσει τελείως την επαφή με τους δύο πρώτους και αρχίζει να… ανησυχεί.
*Η μόνη ομάδα που έχει αποκλείσει σε διπλά νοκ άουτ Champions league και τις τρεις αγγλικές ομάδες που έχουν κατακτήσει τη διοργάνωση είναι η Atletico. Και στις τρεις περιπτώσεις νίκησε μέσα στην Αγγλία στη ρεβάνς! (’14 Chelsea, ’20 Liverpool, ’22 Man. United). O Simeone δύο χρόνια μετά από το μεγάλο διπλό στο “Anfield” επί της Liverpool στο ξεκίνημα της ευρωπαϊκής εξάπλωσης της πανδημίας, παρουσίασε πρόσφατα στο “Old Trafford” ένα επι χάρτου 3-5-2 που στην πορεία και για να θωρακίσει τις πτέρυγες το άλλαξε σε 5-4-1 με τον Griezman (ασίστ στο γκολ του Lodi) να αποσπάται από την επίθεση και να γίνεται στην πορεία ένας συνεπέστατος δεξιός χαφ που κάλυπτε τον μπακ Liorente. Παίκτες κλειδιά στο πλάνο του “Cholo” κι οι De Paul – Koke και φυσικά ο για πολλούς κορυφαίος κίπερ του πλανήτη Oblac. Όλοι αυτοί θα έχουν …διπλάσια δουλειά κόντρα στη City Guardiola και περιμένουμε να δούμε το νέο προπονητικό “masterpiece” που θα έχει ετοιμάσει ο “Cholo” για αυτή τη σειρά…