Τα 99 χρόνια από την ίδρυσή του γιορτάζει ο Ολυμπιακός.
10 Μαρτίου 1925 – 10 Μαρτίου 2024: 99 χρόνια δόξας και υπερηφάνειας!
Μια ιστορία που μοιάζει με παραμύθι. Γεννήθηκε στον Πειραιά, απλώθηκε σε όλη την Ελλάδα, έφτασε σε όλο τον κόσμο.
Πειραιάς, 1925. Εργατιά και φτώχεια. Άλλοι στα πλοία, άλλοι στα εργοστάσια, άλλοι στα εμπορικά μαγαζιά. Άλλοι γεννημένοι στον Πειραιά, άλλοι τον βάφτισαν «πατρίδα» μετά τον ξεριζωμό τους από τη Μικρά Ασία.
Και το βράδυ, αποκαμωμένοι επέστρεφαν στα σπίτια τους, κάνοντας μια στάση στις ταβέρνες. Για να πιούν ένα κρασί και να ακούσουν έναν παράξενο, οξύ, μεταλλικό ήχο. Αυτόν του μπουζουκιού και του ρεμπέτικου. Με τη Ρόζα, τον Στελλάκη, τον Μάρκο και όλους τους άλλους. Η Αμφιάλη, η Δραπετσώνα, τα Ταμπούρια, τα Καμίνια, ο Κορυδαλλός, όλοι ψάχνουν για ένα καλύτερο αύριο. Και ελπίζουν για τη γέννηση κάτι ωραίου, κάτι θρυλικού.
Κάπως έτσι ιδρύθηκε ο Ολυμπιακός. Ήταν 10 Μαρτίου 1925 όταν στην περίφημη «Ταβέρνα του Μοίρα» συγκεντρώθηκαν τα 33 ιδρυτικά μέλη του συλλόγου, μεταξύ των οποίων ο βιομήχανος Μιχάλης Μανούσκος (πρώτος πρόεδρος), ο αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού Νότης Καμπέρος και οι αδελφοί Ανδριανόπουλοι.
Πρόγονοι ήταν δύο παλαιότεροι σύλλογοι: ο Αθλητικός και Ποδοσφαιρικός Όμιλος Πειραιώς (ΑΠΟΠ – Μετεξέλιξη της Πειραϊκής Ποδοσφαιρικής Ενώσεως) και ο Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς.
Η Πειραϊκή Ένωση και το ποδοσφαιρικό τμήμα του Πειραϊκού Συνδέσμου αποφάσισαν να συγχωνευθούν και δημιουργήθηκε ο Αθλητικός και Ποδοσφαιρικός Όμιλος Πειραιώς (ΑΠΟΠ). Μια πολύ ισχυρή ομάδα η οποία κατέκτησε το 1924 το τελευταίο Πρωτάθλημα Κέντρου. Όμως το ίδιο φθινόπωρο διασπάσθηκε από έριδες των μελών της. Η μία μερίδα με επικεφαλής τους αδερφούς Ανδριανόπουλους και τον τερματοφύλακα Κώστα Κλειδουχάκη δημιούργησαν τον Ολυμπιακό Όμιλο Πειραιά. Η δεύτερη μερίδα υπό τους Γιώργο Χατζηανδρέου, Κώστα Φερλέμη και Χρήστο Πέππα, συγχωνεύτηκε με τους ανεξάρτητους «Γιουνγκ Μπόις» και δημιουργήθηκε ο Πειραϊκός Όμιλος. Σε όλο αυτό, ενεπλάκη και ο Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς. Ο τελευταίος τελικά διαλύθηκε και από τη μία μεριά ιδρύθηκε ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς και από την άλλη ο «αντίπαλος» Εθνικός Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς Φαλήρου.
Ήθελαν το όνομα του νέου συλλόγου να εκφράζει το αθλητικό ιδεώδες και να αγαπηθεί από τους φιλάθλους. Μέχρι τότε, τα ονόματα των συλλόγων είχαν είτε τοπικιστικό χαρακτήρα, παίρνοντας το όνομα της περιοχής ίδρυσής τους, είτε αναφέρονταν στα εθνικά ιδεολογήματα και τα ηρωικά πρότυπα. Έτσι, το όνομα Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, εξέφραζε το αθάνατο Ολυμπιακό πνεύμα, τις έννοιες του ολυμπισμού και της ευγενούς άμιλλας. Για έμβλημα επιλέχθηκε ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος, ο μαχητής, ο ακούραστος και εν τέλει ο θριαμβευτής. Χρώματα, το κόκκινο του πάθους, της καρδιάς, του αίματος, και το λευκό της αγνότητας, της καθαρής ψυχής.
Τα 33 ιδρυτικά μέλη του Ολυμπιακού ήταν οι Γιάννης Ανδριανόπουλος, Γιώργος Ανδριανόπουλος, Ντίνος Ανδριανόπουλος, Βασίλης Ανδριανόπουλος, Μιχάλης Μανούσκος, Νότης Καμπέρος, Κώστας Κλειδουχάκης, Δημήτρης Ανδρόνικος, Νίκος Ανδρόνικος, Δημήτρης Αυδής, Νίκος Βλάσσης, Στέφανος Εμμανουήλ, Νίκος Ζαχαρίας, Θανάσης Καλλίτσης, Νίκος Καλούδης, Ντίνος Καλούδης, Όθων Κόκκινος, Τριαντάφυλλος Κρέμος, Παναγιώτης Κωστάλας, Παναγιώτης Λαγουμιτζής, Ανδρέας Λουκάκης, Σπύρος Λουκάκης, Γιάννης Λουλουδάκης, Βαγγέλης Μαγκόπουλος, Σταύρος Μαραγκουδάκης, Γρηγόρης Ντούφας, Θόδωρος Ορλώφ, Φώτης Πρωτοψάλτης, Γιάννης Συμιγδαλάς, Νίκος Συμιγδαλάς, Χρήστος Τζουμερικιώτης, Βρασίδας Τρουποσκιάδης και Σπύρος Ψαλλιδάς.
«Φτερά στα πόδια, καρδιά μες στα στήθια»
Ο πρώτος αγώνας του Ολυμπιακού, δόθηκε στις 30 Απριλίου 1925, στο Ποδηλατοδρόμιο του Φαλήρου, εναντίον του πληρώματος του γαλλικού καταδρομικού «Ζαν Ντ’ Άρκ» που εκείνη την εποχή βρισκόταν στον Πειραιά ως μέλος της μοίρας του γαλλικού στρατού. Το τελικό 6-0 έδειξε σε όλους πως ο Ολυμπιακός γεννήθηκε για να πρωταγωνιστήσει.
Ένα μήνα αργότερα, στις 29 Μαΐου (20 Μαΐου εγκρίθηκε το καταστατικό από το Πρωτοδικείο Πειραιά), ο Ολυμπιακός θα δώσει τον πρώτο επίσημο και νικηφόρο αγώνα του εναντίον του Φαληρικού Συνδέσμου, και τελικά θα κατακτήσει τον τίτλο του Πρωταθλητή Πειραιά, μόλις λίγους μήνες μετά την ίδρυσή του.
Το καταστατικό ξεκινούσε ως εξής: «Συνίσταται εν Πειραιεί υπό τον τίτλον “Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς” Σωματείον, ούτινος σκοπός είναι η ανάπτυξις της σωματικής αγωγής παρά τη νεολαία και η κατά πάντα φίλαθλον τρόπον εξύψωσις αυτής».
Στα πρώτα χρόνια του Ολυμπιακού, μεσουρανούσαν στην επιθετική γραμμή πέντε αδέρφια: ο Γιάννης, ο Ντίνος, ο Γιώργος, ο Βασίλης και ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος. Τερματοφύλακες, ο Κώστας Κλειδουχάκης (δεκαετία ’20) και στη συνέχεια ο Αχιλλέας Γραμματικόπουλος (δεκαετία ’30).
Μετέχει ανελλιπώς στο Πειραϊκό και εν συνεχεία στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα. Τη 15ετία, από την ίδρυσή του, μέχρι το ξέσπασμα του πολέμου, κατακτά σε 13 συμμετοχές, 9 πρωταθλήματα Πειραιά τις χρονιές: 1925, 1926, 1927, 1929, 1930, 1934, 1937, 1938 και 1940. Την ίδια περίοδο κατακτά και 6 φορές το Πανελλήνιο πρωτάθλημα, τις χρονιές: 1931, 1933, 1934, 1936, 1937, 1938.
Μάλιστα, το 1931, όταν ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρώτο του Πανελλήνιο πρωτάθλημα, ο Γιάγκος Λαουτάρης και ο Μίμης Βασιλειάδης, εμπνεύστηκαν και συνέθεσαν τον πρώτο ύμνο της ομάδας.
Φευγάτε από μπρος, φευγάτε από μπρος
στο γήπεδο μπαίνει ο Ολυμπιακός
Φτερά στα πόδια, καρδιά μες στα στήθια
που δώσαν θριάμβους σαν παραμύθια
παίζουν με τέχνη ατρόμητοι λύκοι
και τα φτερά της ανοίγει η Νίκη
Πασάρει ο ένας, ο άλλος σουτάρει
ο εχθρός τα χάνει, σωστός πανικός
αυτός προσέχει, εκείνος μαρκάρει
θρίαμβος, νίκη, Ολυμπιακός
Παλληκάρια διαλεχτά, της νίκης παιδιά
δύναμη, τέχνη, ατσάλινη καρδιά
ένα, δύο, τρία γκολ, παντού πανικός
θρίαμβος, νίκη, Ολυμπιακός
Όμως, το 1940 το ξέσπασμα του πολέμου σταμάτησε τα πάντα. Στη διάρκεια της Κατοχής, η ομάδα συμμετείχε μόνο σε τουρνουά φιλικών αγώνων, όπως τα κύπελλα Χριστουγέννων και Πάσχα.
Και εγένετο «Θρύλος»
Όταν πια η Ελλάδα βγήκε από τη φρίκη του πολέμου, ο κόσμος προσπαθούσε να επανέλθει στην καθημερινότητά του και να κοιτάξει μπροστά. Έτσι και το ποδόσφαιρο. Το 1947, στην πρώτη μεταπολεμική διοργάνωση του κυπέλλου, ο Ολυμπιακός το κατέκτησε νικώντας στον τελικό τον Ηρακλή με 5-0. Ήταν τόσο το πρώτο κύπελλο του συλλόγου, όσο και το πρώτο του νταμπλ, καθώς την ίδια χρονιά κατέκτησε και το πρωτάθλημα. Μεγάλο αστέρι εκείνων των χρόνων, ο Γιάννης Βάζος, ο οποίος αγωνιζόταν στην επίθεση και σκόραρε κατά ριπάς.
Η κορύφωση όμως έρχεται τη δεκαετία του ’50. Η ομάδα διαθέτει παίκτες όπως ο Σάββας Θεοδωρίδης, ο Ηλίας Ρωσσίδης, ο Μπάμπης Κοτρίδης, ο Κώστας Πολυχρονίου, ο Ηλίας Υφαντής, ο Αριστείδης Παπάζογλου και άλλοι. Κατακτά το πρωτάθλημα του 1951, αλλά και τα 6 συνεχόμενα πρωταθλήματα από το 1954 έως το 1959. Ταυτόχρονα, την ίδια δεκαετία κατακτά και 9 κύπελλα. 4 συνεχόμενα από το 1951 έως το 1954, και 5 συνεχόμενα από το 1957 έως το 1961. Επίσης, κατέκτησε 14 συνεχόμενα πρωταθλήματα Πειραιά από το 1946 έως το 1959 (όλα όσα διεξήχθησαν από το τέλος του πολέμου έως την καθιέρωση της Α’ εθνικής κατηγορίας). Στο μεγαλύτερο διάστημα αυτών των επιτυχιών, στον πάγκο βρίσκονταν οι αδελφοί Γιάννης και Βαγγέλης Χέλμης. Κάπως έτσι, ο Ολυμπιακός απέκτησε το προσωνύμιο «θρύλος».
Το 1959 ο Ολυμπιακός βγαίνει και εκτός συνόρων, καθώς συμμετέχει για πρώτη φορά στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης. Ένα χρόνο νωρίτερα, η κληρωτίδα τον είχε φέρει αντιμέτωπο με την τουρκική Μπεσίκτας, αλλά λόγω της τεταμένης πολιτικής κατάστασης μεταξύ των δύο χωρών δεν αγωνίστηκε. Αντίπαλος εκείνης της χρονιάς ήταν η Μίλαν, του Αλταφίνι, του Ντανόβα και του (πατέρα) Μαλντίνι. Ο πρώτος αγώνας στο στάδιο Καραϊσκάκη έληξε ισόπαλος 2-2. Για τους ερυθρόλευκους σκόραραν ο Αριστείδης Παπάζογλου και ο Ηλίας Υφαντής, ενώ για τους ιταλούς πέτυχε δύο γκολ ο Ζοσέ Αλταφίνι. Στη ρεβάνς του Μιλάνου, ο Ολυμπιακός ήταν εξειρετικός αλλά άτυχος, καθώς ο ασταμάτητος Τζιανκάρλο Ντανόβα πέτυχε χατ τρικ, ενώ μείωσε ο Ηλίας Υφαντής.
«Που εσάρωσες τη Σάντος, την ομάδα του Πελέ»
Στις 4 Ιουλίου 1961 (ακριβώς 43 χρόνια πριν την κατάκτηση του Euro από την Εθνική ομάδα), ο Ολυμπιακός νίκησε με 2-1 τη βραζιλιάνικη Σάντος του σπουδαίου Πελέ. Τα γκολ σημείωσαν ο Αντώνης Ποσειδών στο 9’ και ο Τάσος Σουρούνης στο 43’. Οι Βραζιλιάνοι μείωσαν με τον Ζίτο στο 50’. Μια νίκη η οποία έγινε στίχος στον ύμνο της ομάδας. Περίπου ένα χρόνο αργότερα, στις 22 Μαΐου 1962, η ομάδα του Πειραιά πέτυχε ακόμη μια σημαντική νίκη. Αυτή τη φορά επί της Μπαρτσελόνα του Κότσιτς, του Κουμπάλα και του Εβαρίστο. Τελικό σκορ 1-0 με γκολ του Γιώργου Σιδέρη στο 81’. Αυτές οι δύο νίκες, αν και σε φιλικές αναμετρήσεις αποτελούν πολύ σημαντικές διακρίσεις, αν αναλογιστεί κανείς το μέγεθος των ομάδων εκείνη την εποχή.
«Βαλκανιονίκη Ολυμπιακέ»
Το 1963 έρχεται η μεγαλύτερη εκτός συνόρων διάκριση. Η κατάκτηση του Βαλκανικού Κυπέλλου. Στον όμιλο σημείωσε 3 νίκες, δύο ισοπαλίες και μία ήττα. Νίκησε 1-0 την Στεαγκούλ Μπρασόβ, 1-0 τη Γαλατασαράι και 3-2 την Σαράγεβο στο Καραϊσκάκη, ενώ ακολούθως έφερε ισοπαλία 3-3 στο Σαράγεβο, ηττήθηκε 6-2 στη Ρουμανία, και μετά από νέα ισοπαλία 1-1 στην Κωνσταντινούπολη, εξασφάλισε την πρώτη θέση του ομίλου και αγωνίστηκε στον τελικό. Εκεί αντιμετώπισε τη Λέφσκι Σόφιας. Στον πρώτο αγώνα στο Καραϊσκάκη νίκησε 1-0, στη ρεβάνς της Βουλγαρίας επικράτησαν οι γηπεδούχοι με το ίδιο σκορ (οι τελικοί ήταν διπλοί). Για την ανάδειξη του νικητή ακολούθησε τρίτος αγώνας σε ουδέτερη έδρα (δεν υπήρχαν τα πέναλτι ακόμα), και συγκεκριμένα στο «Μιτάτ Πασά» (πλέον «Ινονού») της Κωνσταντινούπολης. Εκεί στις 8 Σεπτεμβρίου 1963 ο Ολυμπιακός στέφθηκε πρωταθλητής Βαλκανίων, επικρατώντας με 1-0 με γκολ του Μίμη Στεφανάκου στο 87ο λεπτό. Η σύνθεση των ερυθρόλευκων: Τσανακτσής, Πλέσσας, Στεφανάκος, Παυλίδης, Πολυχρονίου, Γκαϊτατζής, Γ. Σιδέρης, Π. Βασιλείου, Π. Γρηγοριάδης, Κυπριανίδης, Τζίνης (Νεοφώτιστος).
Του Μπούκοβι η ομαδάρα και η Χούντα
Παρά την κατάκτηση του Βαλκανικού Κυπέλλου, η δεκαετία του ’60 δεν ξεκινάει καλά για τον Ολυμπιακό στο πρωτάθλημα. Πλέον έχει θεσπιστεί η Α’ Εθνική κατηγορία, και τα τοπικά πρωταθλήματα αποτελούν υποδεέστερο επίπεδο. Τα πρώτα χρόνια αυτής της δεκαετίας κατακτά 5 πρωταθλήματα ο Παναθηναϊκός και 1 η ΑΕΚ, αφήνοντας τον Ολυμπιακό πότε στην δεύτερη και πότε στην τρίτη θέση. Ωστόσο, ο Ολυμπιακός κυριαρχεί στο κύπελλο. Κατακτά την κούπα το 1960, 1961, 1963 και 1965 ενώ θα μπορούσε να κατακτήσει και εκείνες του 1962 και 1964 που δεν ολοκληρώθηκαν.
Το 1965 έρχεται στον Ολυμπιακό ο σπουδαίος Ούγγρος προπονητής Μάρτον Μπούκοβι, ο οποίος έμελλε να γίνει και τραγούδι. Λάτρης της πειθαρχίας και της τακτικής, οδήγησε την ομάδα σε δύο πρωταθλήματα, το 1966 και το 1967, τα πρώτα μετά τη θρυλική ομάδα του ’50. Στο κύπελλο, το 1967 είχε προκριθεί στον τελικό, ωστόσο επειδή αυτός ορίστηκε αργά ημερολογιακά, δεν συμμετείχε λόγω της προετοιμασίας για το Κύπελλο Πρωταθλητριών της επόμενης σεζόν. Ωστόσο πλέον η Ελλάδα βρισκόταν υπό το καθεστώς της Χούντας, οι άνθρωποι της οποίας δεν ήθελαν τον Μπούκοβι λόγω της ουγγρικής καταγωγής του. Έτσι, στις 21 Δεκεμβρίου 1967, αποχώρησε από την Ελλάδα.
Εκείνη την εποχή φόρεσαν τη φανέλα του Ολυμπιακού ποδοσφαιριστές όπως ο Γιάννης Φρονιμίδης, ο Παύλος Βασιλείου, ο Χρήστος Ζαντέρογλου, Μίμης Πλέσσας (ανιψιός του μουσικοσυνθέτη), ο Γρηγόρης Αγανιάν, ο Γιώργος Σιδέρης, ο Κώστας Παπάζογλου και άλλοι.
Ο γαλαξίας του Γουλανδρή
Το 1972, ο εφοπλιστής Νίκος Γουλανδρής αναλαμβάνει την προεδρία του Ολυμπιακού και έχοντας στο λιμάνι παίκτες όπως ο Παναγιώτης Κελεσίδης, ο Γιάννης Γκαϊτατζής, ο Βασίλης Σιώκος, ο Τάκης Συνετόπουλος, ο Θανάσης Αγγελής, ο Μίλτον Βιέρα, ο Νίκος Γιούτσος, ο Χούλιο Λοσάντα, ο Υβ Τριαντάφυλλος και ο καλύτερος ίσως παίκτης στην ιστορία της ομάδας, ο Γιώργος Δεληκάρης, κατακτά 3 πρωταθλήματα στα 3 χρόνια της προεδρίας του. Μάλιστα δημιούργησε ένα εντυπωσιακό σερί 58 αγώνων χωρίς ήττα. Από την 1η Οκτωβρίου 1972 μέχρι τις 21 Απριλίου 1974, όταν ξεκίνησε και τελείωσε με ήττα 1-0 στην Τούμπα από τον ΠΑΟΚ. Στις 3 Μαρτίου 1974 η ομάδα πέτυχε τη μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας της επικρατώντας του Φωστήρα με 11-0. Επίσης, το 1974 η ομάδα έκανε ακόμη ένα ρεκόρ, αυτό της επίθεσης καθώς πέτυχε 102 τέρματα, επίδοση που είναι δύσκολο να καταρριφθεί στις μέρες μας.
Το 1973 και το 1975 η χρονιά έκλεισε με νταμπλ, καθώς οι ερυθρόλευκοι κατέκτησαν και το κύπελλο νικώντας στον τελικό με 1-0 τον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό αντίστοιχα.
Εκείνα τα χρόνια, ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε σημαντικές εμφανίσεις και μεγάλες νίκες στην Ευρώπη. Ο 1972 για τον πρώτο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, αντιμετώπισε την ιταλική Κάλιαρι και την απέκλεισε με δύο νίκες. 2-1 στο Καραϊσκάκη στις 14 Σεπτεμβρίου και 1-0 στην Ιταλία στις 27 Σεπτεμβρίου 1972
Αλλά και το 1974, όταν για το Κύπελλο Πρωταθλητριών αντιμετώπισε στον πρώτο γύρο τη σκωτσέζικη Σέλτικ. Ο πρώτος αγώνας στη Γλασκώβη (19 Σεπτεμβρίου 1974) έληξε ισόπαλος 1-1, και η στη ρεβάνς στον Πειραιά (2 Οκτωβρίου 1974), ο Ολυμπιακός μπροστά σε 42 χιλιάδες θεατές πήρε σπουδαία νίκη με 2-0 (με σκόρερ τους Κρητικόπουλο και Σταυρόπουλο) και την πρόκριση για τον δεύτερο γύρο. Εκεί αντιμετώπισε τη βελγική Άντερλεχτ. Στο πρώτο παιχνίδι στις Βρυξέλλες (23 Οκτωβρίου 1974) ένας κακός Ολυμπιακός ηττήθηκε με 5-1. Σκορ που δεν έδινε ελπίδες πρόκρισης. Ωστόσο στη ρεβάνς της 6ης Νοεμβρίου που διεξήχθη στην Πάτρα (το Καραϊσκάκη ήταν τιμωρημένο), ο Ολυμπιακός νίκησε με 3-0 αλλά αδικήθηκε εμφανέστατα από τη διαιτησία του Ούγγρου Κάρολι Παλοτάι, ο οποίος του στέρησε την πρόκριση ακυρώνοντας 3 κανονικά γκολ, και μη καταλογίζοντας 3 καθαρά πέναλτι. Λίγες ημέρες μετά, ο Νίκος Γουλανδρής εγκατέλειψε τον προεδρικό θώκο.
Επαγγελματίας πρωταθλητής
Το 1979 είναι χρονιά σταθμός για το ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο γίνεται επαγγελματικό καθώς ιδρύεται η ΕΠΑΕ. Ο Ολυμπιακός δεν θα μπορούσε παρά να πρωταγωνιστήσει. Με τον Σταύρο Νταϊφά πρόεδρο, κατακτά 4 συνεχόμενα πρωταθλήματα (1980-1983), ενώ κάνει και σημαντικές εμφανίσεις στην Ευρώπη.
«Αδέλφια ζείτε, εσείς μας οδηγείτε»
Η 8η Φεβρουαρίου του 1981 έμελλε να είναι η πιο μαύρη μέρα στην ιστορία του συλλόγου. Ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε στο Στάδιο Καραϊσκάκη την ΑΕΚ και την κέρδισε με 6-0. Όμως τον θρίαμβο επισκίασε η τραγωδία. 3 λεπτά πριν λήξει ο αγώνας, φίλαθλοι άρχισαν να φεύγουν από τη Θύρα 7 του Σταδίου για να κατευθυνθούν προς τη θύρα 1 από όπου θα περνούσαν οι ποδοσφαιριστές, για να πανηγυρίσουν μαζί τους. Αλλά η πόρτα στην έξοδο ήταν μισάνοιχτη, και ο ένας πίσω από τον άλλο άρχισαν να πέφτουν και να στριμώχνονται. Ο τραγικός απολογισμός ήταν 21 νεκροί φίλαθλοι. Και δυστυχώς ακόμη δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες. Στο τέλος της χρονιάς ο Ολυμπιακός κατέκτησε το νταμπλ και το αφιέρωσε σε εκείνα τα παιδιά, που «έφυγαν» για την ομάδα. Αυτά τα παιδιά όμως ποτέ δεν πρόκειται να γίνουν ανάμνηση. Το σύνθημα «αδέλφια ζείτε, εσείς μας οδηγείτε» θα ακούγεται πάντα στο Καραϊσκάκη, από τη σημερινή Θύρα 7 και θα θυμίζει σε όλους τα αδέλφια τους που βλέπουν την ομάδα από ψηλά.
Ένα νταμπλ και δύο στο μπαράζ
Το 1980, πρώτη χρονιά του επαγγελματικού πρωταθλήματος, ο Ολυμπιακός ισοβάθμησε στην κορυφή με τον Άρη Θεσσαλονίκης και ο τίτλος κρίθηκε σε αγώνα μπαράζ. Οι ερυθρόλευκοι νίκησαν με 2-0 στον αγώνα που διεξήχθη στο Βόλο και στέφθηκαν πρωταθλητές. Το 1981, μετά την τραγωδία της Θύρας 7, ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρωτάθλημα και νίκησε στον τελικό του κυπέλλου τον ΠΑΟΚ με 3-1 κάνοντας το νταμπλ. Την επόμενη χρονιά, η οποία σημαδεύτηκε με την περίφημη υπόθεση Ρότσα-Μπουμπλή, έφερε τους δύο «αιώνιους» να ισοβαθμούν στην κορυφή της βαθμολογίας. Και πάλι μπαράζ στο Βόλο, και πάλι πρωταθλητές οι ερυθρόλευκοι, αυτή τη φορά με 2-1. Το 1983 το σερί ολοκληρώθηκε με ακόμη μία κατάκτηση. Εκείνα τα χρόνια αγωνίστηκαν παίκτες όπως ο Νίκος Σαργκάνης, ο Πέτρος Μίχος, ο Νίκος Αναστόπουλος, ο Τάσος Μητρόπουλος, ο Τάκης Λεμονής, ο Τόμας Άλστρομ και άλλοι.
Ταυτόχρονα, ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε σημαντικές εμφανίσεις στην Ευρώπη. Το 1982 για το Κύπελλο Πρωταθλητριών επικράτησε της σουηδικής Έστερ με 2-0 (στον πρώτο επίσημο ποδοσφαιρικό αγώνα που διεξήχθη στο νεότευκτο τότε ΟΑΚΑ), και ενώ ηττήθηκε 1-0 στη ρεβάνς προκρίθηκε στον δεύτερο γύρο, όπου αποκλείστηκε από το Αμβούργο που στη συνέχεια κατέκτησε (πάλι στο ΟΑΚΑ) το τρόπαιο. Την επόμενη χρονιά αντιμετώπισε τον Άγιαξ. Πρώτο ματς στο Άμστερνταμ, έληξε 0-0. Στη ρεβάνς του ΟΑΚΑ ο Ολυμπιακός πήρε μια από τις πιο σπουδαίες προκρίσεις της ιστορίας του. Το ματς έληξε 0-0 και οδηγήθηκε στην παράταση. Εκεί, ο Νίκος Αναστόπουλος με δύο γκολ διαμόρφωσε το τελικό 2-0. Ωστόσο η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη καθώς αποκλείστηκε από τη Μπενφίκα, με ήττα 2-0 στη Λισαβόνα και νίκη 1-0 στην Αθήνα.
Ένας ακόμη τίτλος πριν την ανυποληψία
Μετά τις 4 συνεχόμενες κατακτήσεις, ο Ολυμπιακός παίρνει καθοδική πορεία. Τερματίζει 4ος το 1985 και 5ος το 1986. Ωστόσο, το 1987 επιστρέφει στην κορυφή. Σημαντικό βήμα προς εκείνο το πρωτάθλημα ήταν η νίκη με 2-1 επί του Παναθηναϊκού με γκολ των Αλεξίου και Παπαχρήστου.
Η συνέχεια ήταν καταστροφική. Το 1988 τερματίζει στην 8η θέση, τη χειρότερη της ιστορίας του (πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η Λάρισα), έχοντας μάλιστα αρνητικό συντελεστή τερμάτων. Βρέθηκε μάλιστα κάποια στιγμή και στη ζώνη του υποβιβασμού. Την ίδια χρονιά, έφτασε έως τον τελικό του κυπέλλου όπου ηττήθηκε από τον Παναθηναϊκό (που τερμάτισε 5ος) σε έναν επεισοδιακό τελικό. 1-1 ο κανονικός αγώνας, 2-2 η παράταση και 4-3 υπέρ των «πράσινων» στα πέναλτι, με τον Νίκο Σαργκάνη (στον Παναθηναϊκό πλέον) να αποκρούει την εκτέλεση του αείμνηστου Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες.
Από τον Νοέμβριο του 1987 πρόεδρος του Ολυμπιακού έχει αναλάβει ο Γιώργος Κοσκωτάς, ο οποίος στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο αγόρασε 15 ποδοσφαιριστές, κίνηση λανθασμένη όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων. Στα μέσα του 1988 συλλαμβάνεται και την προεδρία αναλαμβάνει ο Αργύρης Σαλιαρέλης. Τα οικονομικά της ομάδας είναι σε τραγική κατάσταση και ο σύλλογος κινδυνεύει ακόμη και με πτώχευση.
Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς γίνεται το μεγάλο μεταγραφικό «μπαμ» με την έλευση του μεγάλου Ούγγρου Λάγιος Ντέταρι. Αγωνιστικά, η ομάδα παρουσιάστηκε αισθητά βελτιωμένη, ωστόσο έχασε το πρωτάθλημα από την ΑΕΚ την προτελευταία αγωνιστική με γκολ του αμυντικού της, Τάκη Καραγκιοζόπουλου στο 83ο λεπτό, ενώ ο Ολυμπιακός ήταν κατά πολύ ανώτερος. Το παιχνίδι αυτό σημαδεύτηκε από τις συνολικά 5 αποβολές (2 για τον Ολυμπιακό, 3 για την ΑΕΚ).
Δεκαετία ’90: Τα «πέτρινα χρόνια» και η αναγέννηση
Το 1990 ήταν μια κακή χρονιά όσον αφορά το πρωτάθλημα. Ωστόσο η ομάδα κράτησε τα προσχήματα κατακτώντας το Κύπελλο. Νίκησε στον τελικό τον ΟΦΗ με 4-2 και μεγάλο πρωταγωνιστή τον Λάγιος Ντέταρι, σε μια από τις τελευταίες παραστάσεις του πριν φύγει από την Ελλάδα για να μετακομίσει στη Μπολόνια. Με τα χρήματα της μεταγραφής, αποκτήθηκαν οι Σοβιετικοί Όλεγκ Προτάσοφ, Γκενάντι Λιτόφτσενκο και Γιούρι Σάβιτσεφ. Ο Ολυμπιακός είναι εντυπωσιακός στον αγωνιστικό χώρο, ωστόσο η διοικητική αστάθεια και οι εις βάρος του διαιτησίες του στερούν το πρωτάθλημα. Το 1992 κατακτά το Κύπελλο σε διπλό τελικό (απόφαση της ΕΠΟ που κράτησε μόνο για 2 χρόνια) απέναντι στον ΠΑΟΚ. Ο πρώτος τελικός στην Τούμπα λήγει ισόπαλος 1-1, και μία εβδομάδα αργότερα, ο Ολυμπιακός επικρατεί στο Στάδιο Καραϊσκάκη με 2-0. Τρείς μήνες αργότερα κατέκτησε και το Σούπερ Καπ νικώντας 3-1 την πρωταθλήτρια ΑΕΚ. Εκείνα τα χρόνια αγωνίστηκαν στην ομάδα παίκτες όπως ο Ηλίας Ταληκριάδης, ο Μηνάς Χατζίδης, ο Σάββας Κωφίδης, Γιώτης Τσαλουχίδης, ο Νίκος Τσιαντάκης, ο Γιώργος Μητσιμπόνας, ο Θόδωρος Παχατουρίδης, ο Ντανιέλ Μπατίστα και άλλοι.
Την ίδια περίοδο, ο Αργύρης Σαλιαρέλης συλλαμβάνεται και στον Ολυμπιακό διορίζεται υπηρεσιακή διοίκηση υπό τον Σταύρο Νταϊφά και Σωκράτη Κόκκαλη. Τον Απρίλιο του 1993 ο Ολυμπιακός αγωνίζεται σε έναν ακόμη τελικό Κυπέλλου, ωστόσο χάνει το τρόπαιο με 1-0 από τον Παναθηναϊκό.
Ο Κόκκαλης στην προεδρία
Τον Μάιο του 1993, αναλαμβάνει εξολοκλήρου τη διοίκηση της ΠΑΕ ο Σωκράτης Κόκκαλης (είχε προηγηθεί η ΚΑΕ). Και σιγά σιγά αναλαμβάνει και ξεπληρώνει τα χρέη του συλλόγου.
Το καλοκαίρι του 1996 προβαίνει σε μια κίνηση-ματ. Φέρνει στο λιμάνι τον Ντούσαν Μπάγεβιτς. Και εκεί ξεκινά η χρυσή εποχή του Ολυμπιακού. Κατέκτησε μετά από 10 χρόνια το πρωτάθλημα, και ξεκίνησε ένα σερί 7 κατακτήσεων, ξεπερνώντας εκείνο της ομάδας του ’50. Το 1997 συμμετείχε για πρώτη φορά στο Τσάμπιονς Λιγκ, πετυχαίνοντας την πρώτη του νίκη με 1-0 επί της Πόρτο. Το γκολ του Στέλιου Γιαννακόπουλου, σουτ στην κίνηση από 40 μέτρα, ανακηρύχθηκε καλύτερο της διοργάνωσης. Την επόμενη χρονιά κάνει την υπέρβαση και έφτασε ως τα προημιτελικά. Αφού απέκλεισε στα προκριματικά την κυπριακή Ανόρθωση, αγωνίστηκε στον όμιλο με Πόρτο, Άγιαξ και Κροάσια Ζάγκρεμπ. Προκρίθηκε ως πρώτος στον όμιλο και στα προημιτελικά αγωνίστηκε κόντρα στη Γιουβέντους, όπου ατυχία και… αέρας στέρησαν την πρόκριση στα ημιτελικά. Εκείνη τη χρονιά ο Ολυμπιακός κατέκτησε και το Κύπελλο κάνοντας νταμπλ για πρώτη φορά μετά το 1981. Στον τελικό, αγωνιζόμενος με 10 παίκτες λόγω αποβολής του Γιώργου Αμανατίδη, επικράτησε με 2-0 του Παναθηναϊκού με γκολ των Μαυρογενίδη και Οφορίκουε.
Η φιέστα εκείνη τη χρονιά πραγματοποιήθηκε στο παλιό Στάδιο Καραϊσκάκη, λίγους μήνες πριν τον καταστροφικό σεισμό της Πάρνηθας του 1999. Παίκτες που αγωνίστηκαν εκείνη την περίοδο, είναι μεταξύ άλλων οι: Δημήτρης Ελευθερόπουλος, Κυριάκος Καραταΐδης, Γιώργος Ανατολάκης, Γιώργος Αμανατίδης, Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, Στέλιος Γιαννακόπουλος, Σίνισα Γκόγκιτς, Παρασκευάς Άντζας, Ανδρέας Νινιάδης κ.ά.
Δεκαετία ’00: Νέα χιλιετία με αλλαγές
Το καλοκαίρι του 1999 πιάνουν λιμάνι δύο παίκτες παγκόσμιας κλάσης. Ο Βραζιλιάνος Ζιοβάννι και ο Σλοβένος Ζλάτκο Ζάχοβιτς. Ο πρώτος έμεινε 6 χρόνια, λατρεύτηκε και έγινε σύνθημα στην ερυθρόλευκη κερκίδα, αλλά ο δεύτερος «άντεξε» μόλις μία χρονιά.
Η σεζόν ξεκίνησε με μια εντυπωσιακή ισοπαλία με 3-3 απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης στο ΟΑΚΑ, ωστόσο η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε εκείνο το πρωτάθλημα με συνολικά 3 προπονητές να περνούν από τον πάγκο του. Πέτυχε 30 νίκες σε 34 παιχνίδια κάτι που αποτελεί ρεκόρ. Την επόμενη χρονιά κατακτά και πάλι το πρωτάθλημα, αλλά εκείνο που έμεινε στην ιστορία είναι η νίκη με 1-4 επί του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο για το Κύπελλο.
Το 2001-02 κατακτά στην ισοβαθμία το 6ο συνεχόμενο πρωτάθλημα ισοφαρίζοντας το ρεκόρ της δεκαετίας του ’50. Τον τίτλο έδωσε η νίκη με 4-3 επί της ΑΕΚ την προτελευταία αγωνιστική.
Η χρονιά 2002-03 είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς η ομάδα κατέρριψε το δικό της ρεκόρ και κατέκτησε το 7ο συνεχόμενο πρωτάθλημα. Ο τίτλος, όπως και την προηγούμενη χρονιά, κρίθηκε στην ισοβαθμία με νίκη την προτελευταία αγωνιστική, αυτή τη φορά επί του Παναθηναϊκού με 3-0 στο γήπεδο της Ριζούπολης, στις 11 Μαΐου του 2003. Η φιέστα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Εκείνες τις ημέρες κατεδαφίστηκε η Θύρα 7 του παλιού Σταδίου Καραϊσκάκη, η οποία είχε μείνει τελευταία, για να αναγερθεί στη θέση του το νέο.
Την επόμενη χρονιά το σερί έσπασε και ο τίτλος πήγε στον Παναθηναϊκό (όπως και το Κύπελλο), καθώς το 2-2 στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας μεταξύ των δύο «αιωνίων», αλλά και ήττες όπως εκείνη με 1-0 από την Προοδευτική στον Κορυδαλλό την 3η αγωνιστική αποδείχθηκαν καταδικαστικές.
Επιστροφή στο σπίτι του
Το 2004-05 είναι σημαδιακή χρονιά. Ο θρύλος μετά από «περιπλάνηση» 7 ετών σε ΟΑΚΑ και Ριζούπολη, επιστρέφει στο νέο Γήπεδο Καραϊσκάκη. Ταυτόχρονα, έρχεται στο λιμάνι ο βραζιλιάνος σούπερ σταρ Ριβάλντο, ενώ αναλαμβάνει ξανά την τεχνική ηγεσία ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Η ομάδα παρά τα πολλά αγωνιστικά σκαμπανεβάσματα μέσα στη σεζόν (βρέθηκε μέχρι και 7 βαθμούς μακριά από την κορυφή) κατακτά το νταμπλ. Το πρωτάθλημα την τελευταία αγωνιστική με νίκη 1-0 επί του Ηρακλή στο Καυταντζόγλειο και το Κύπελλο με 3-0 επί του Άρη στον τελικό της Πάτρας. Ταυτόχρονα, πραγματοποίησε σημαντική πορεία στην Ευρώπη. Στον όμιλο με Λίβερπουλ, Μονακό και Λα Κορούνια, νίκησε με 1-0 σε όλα τα εντός έδρας παιχνίδια, ενώ εκτός έδρας αναδείχθηκε ισόπαλος 0-0 στην Ισπανία και ηττήθηκε με 2-1 στο Μονακό. Την τελευταία αγωνιστική απέναντι στη Λίβερπουλ στο Άνφιλντ, του αρκούσε ήττα με ένα γκολ διαφορά. Ωστόσο ηττήθηκε με 3-1 (η Λίβερπουλ κατέκτησε το τρόπαιο) και συνέχισε στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Εκεί, στη φάση των 32 αντιμετώπισε τη γαλλική Σοσό και επικράτησε με 1-0 και στους δύο αγώνες με γκολ του Οκκά εντός και του Στολτίδη εκτός. Στη φάση των 16, το εμπόδιο της Νιούκαστλ αποδείχθηκε ανυπέρβλητο.
Ακολούθησαν ακόμη 4 συνεχόμενα πρωταθλήματα μέχρι το 2009. Τη χρονιά 2007-08, ο Ολυμπιακός έκανε ακόμη μια πολύ σημαντική πορεία στην Ευρώπη. Έσπασε την «κατάρα» του διπλού στο Τσάμπιονς Λιγκ καθώς επικράτησε με 1-3 της Βέρντερ Βρέμης και 1-2 επί της Λάτσιο, ενώ μετά από μία εξαιρετική προσπάθεια ηττήθηκε 4-2 από τη Ρεάλ Μαδρίτης εκτός έδρας. Στο Καραϊσκάκη, η νίκη με 3-0 την τελευταία αγωνιστική προκρίθηκε στη φάση των 16 της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Εκεί αποκλείστηκε από την μετέπειτα φιναλίστ Τσέλσι μετά από το 0-0 στο Φάληρο και την ήττα με 3-0 στο Λονδίνο. Η χρονιά έκλεισε με το νταμπλ με νίκη 2-0 επί του Άρη στο Καυταντζόγλειο.
Το 2009, στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ νίκησε στον όμιλο με 5-1 τη Μπενφίκα και 4-0 τη Χέρτα Βερολίνου. Προκρίθηκε στη φάση νοκ άουτ των 32, ωστόσο αποκλείστηκε από την Σεντ Ετιέν. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε το Κύπελλο επί της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ (πρώτη φορά που διεξήχθη εκεί ο τελικός μετά το 2000), στον καλύτερο τελικό όλων των εποχών. Η «ένωση» προηγήθηκε με 2-0 νωρίς, ωστόσο ο Ολυμπιακός ισοφάρισε σε 2-2. Η ΑΕΚ προηγήθηκε πάλι με 3-2 στο 90’ για να έρθει νέα ισοφάριση στο τέλος των καθυστερήσεων. Στην παράταση, οι «ερυθρόλευκοι» προηγήθηκαν 4-3 και οι «κιτρινόμαυροι» ισοφάρισαν σε 4-4, ενώ ο Ολυμπιακός αγωνιζόταν με 9 παίκτες. Στη διαδικασία των πέναλτι χρειάστηκαν 34 εκτελέσεις (οι περισσότεροι παίκτες εκτέλεσαν 2 φορές), για να επικρατήσουν οι «ερυθρόλευκοι» με 15-14 και να κατακτήσουν το τρόπαιο, στην τελευταία επίσημη συμμετοχή του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς.
Η σεζόν 2009-10 δεν ήταν επιτυχημένη. Ο Ολυμπιακός αποδίδοντας από ένα σημείο και μετά κακό ποδόσφαιρο, τερμάτισε στη δεύτερη θέση στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος και 5ος μετά τα πλέι οφ. Ωστόσο στο Τσάμπιονς Λιγκ τα πράγματα ήταν καλύτερα. Στους προκριματικούς απέκλεισε τη Σλόβαν Μπρατισλάβας και την Σερίφ Τιρασπόλ. Στον όμιλο, με αντιπάλους την Άρσεναλ, τη Σταντάρ Λιέγης και την Άλκμααρ, πέτυχε 3 νίκες στο Καραϊσκάκη και ως δεύτερος του ομίλου, προκρίθηκε στη φάση των «16» και αντιμετώπισε τη γαλλική Μπορντό από την οποία αποκλείστηκε. Εκείνη την δεκαετία αγωνίστηκαν ποδοσφαιριστές όπως: Αντώνης Νικοπολίδης, Χρήστος Πατσατζόγλου, Θανάσης Κωστούλας, Στέλιος Βενετίδης, Ιεροκλής Στολτίδης, Τζιοβάννι Σίλβα Ντε Ολιβέιρα. Ριβάλντο, Ντουντού Σεαρένσε, Λουτσιάνο Γκαλέτι, Ντάρκο Κοβάσεβιτς και άλλοι.
2010: Βαγγέλης Μαρινάκης και νέα δυναστεία
Το καλοκαίρι του 2010 αποτελεί ένα ακόμη κομβικό σημείο. Ο εφοπλιστής Βαγγέλης Μαρινάκης, γιος του παλιού αντιπροέδρου της ομάδας Μιλτιάδη Μαρινάκη αναλαμβάνει την προεδρία του συλλόγου. Και μαζί ξεκινάει μια (ακόμη) νέα εποχή, με σκοπό τη διατήρηση των κεκτημένων στην Ελλάδα, αλλά και μια καλή και σταθερή παρουσία στην Ευρώπη.
Την πρώτη του χρονιά, το 2010-11, ο Ολυμπιακός αποκλείεται στα καλοκαιρινά προκριματικά του Γιουρόπα Λιγκ και μένει εκτός Ευρώπης. Προκρίθηκε επί της αλβανικής Μπέσα στον δεύτερο προκριματικό, αλλά στον τρίτο αποκλείστηκε από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ. Ο αποκλεισμός έφερε την απόλυση του Έβαλντ Λίνεν μόλις λίγο καιρό μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, και επέστρεψε μετά από ένα χρόνο ο Ερνέστο Βαλβέρδε. Στο τέλος της χρονιάς κατέκτησε το πρωτάθλημα, πρώτο από τα 7 συνεχόμενα του νέου προέδρου.
Το 2011-12 οι ερυθρόλευκοι είναι έτοιμοι για απογείωση. Κατέκτησαν το πρωτάθλημα, το Κύπελλο (2-1 στην παράταση τον Ατρόμητο στον τελικό του ΟΑΚΑ) και έκαναν πολύ σημαντική πορεία στην Ευρώπη. Στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ έπαιξε με Μαρσέιγ, Άρσεναλ και Μπορούσια Ντόρτμουντ και συνέχισε στο Λιγκ. Στη φάση των «32» αντιμετώπισε τη Ρούμπιν Καζάν και πήρε την πρόκριση με δύο νίκες με 1-0. Στο πρώτο ματς στη Ρωσία, μεγάλοι πρωταγωνιστές ήταν ο Νταβίντ Φουστέρ (σκόρερ) και ο Ρόι Κάρολ (μπήκε στη θέση του αποβληθέντα Μέγιερι και απέκρουσε πέναλτι). Ο ίδιος ήταν ο «ήρωας της βραδιάς» και στη ρεβάνς όπου έπαιζε για πολλή ώρα τραυματίας. Σκόρερ σε εκείνο το παιχνίδι ήταν ο Ράφικ Τζιμπούρ. Στους «16» αντιμετώπισε την ουκρανική Μέταλιστ Χάρκιβ. Στο πρώτο παιχνίδι εκτός έδρας, ο Ολυμπιακός νίκησε και πάλι με 1-0 με γκολ και πάλι του Νταβίντ Φουστέρ, αλλά στη ρεβάνς συνέβη η έκπληξη. Οι ερυθρόλευκοι προηγήθηκαν με τον Ιβάν Μαρκάνο στο 15’. Στο 78’ ο Μέγιερι απέκρουσε πέναλτι, αλλά με δύο γκολ στο 81’ και 86’ η Μέταλιστ πήρε εκείνη την πρόκριση.
Ανάλογη εικόνα και την επόμενη χρονιά. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε το νταμπλ (3-1 στην παράταση επί του Αστέρα Τρίπολης ο τελικός του Κυπέλλου) και έφτασε στους «32» του Γιουρόπα Λιγκ όπου αποκλείστηκε με δύο ήττες από την ισπανική Λεβάντε. Νωρίτερα, στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ, είχε παίξει με Σάλκε, Άρσεναλ και Μονπελιέ.
Το 2013-14, με τον Μίτσελ στον πάγκο κατακτά το πρωτάθλημα, αποκλείεται σε έναν επεισοδιακό ημιτελικό στην Τούμπα κόντρα στον ΠΑΟΚ στο Κύπελλο, αλλά φτάνει στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ. Στον όμιλο, μαζί με Παρί Σεν Ζερμέν, Μπενφίκα και Άντερλεχτ προκρίθηκε και αντιμετώπισε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Στο πρώτο παιχνίδι στο Καραϊσκάκη, ένας εντυπωσιακός Ολυμπιακός νίκησε με 2-0, με τέρματα του Ντομίνγκες και του Κάμπελ. Ωστόσο στη ρεβάνς οι Άγγλοι επικράτησαν με 3-0 και πήραν εκείνη την πρόκριση, παρά την προσπάθεια του Ολυμπιακού.
Η χρονιά 2014-15 ήταν «περίεργη». Η ομάδα ξεκίνησε δυναμικά τη χρονιά, ωστόσο από τα Χριστούγεννα και μετά ήταν αγνώριστη λόγω της αγωνιστικής κάμψης. Κατέκτησε το νταμπλ, νικώντας στον τελικό του Κυπέλλου με 3-1 την Ξάνθη. Στο Τσάμπιονς Λιγκ, έπαιξε με Ατλέτικο Μαδρίτης, Γιουβέντους και Μάλμε και συνέχισε στο Γιουρόπα Λιγκ. Εκεί αντιμετώπισε την μετέπειτα φιναλίστ, ουρανική Ντνίπρο και αποκλείστηκε με ήττα 2-0 εκτός και ισοπαλία 2-2 στο Καραϊσκάκη.
Η χρονιά 2015-16 ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς, ωστόσο στην Ευρώπη η ομάδα δεν κατάφερε να προχωρήσει. Αγωνιστικά, ο Ολυμπιακός παρουσίασε την καλύτερη ομάδα εκείνων των ετών. Κατέκτησε μαθηματικά το πρωτάθλημα από τις 28 Φεβρουαρίου, νωρίτερα από κάθε άλλη φορά κάτι που αποτελεί ρεκόρ τόσο σαν αγωνιστικές πριν το τέλος, όσο και ημερολογιακά. Στο Κύπελλο, στον πρώτο ημιτελικό νίκησε με 1-2 τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, ωστόσο λόγω των σοβαρότατων επεισοδίων, ο αγώνας διακόπηκε και η διοργάνωση προσωρινά ματαιώθηκε. Όταν ξεκίνησε και πάλι, ο ΠΑΟΚ δεν κατέβηκε να αγωνιστεί στη ρεβάνς και έτσι ο Ολυμπιακός πέρασε στον τελικό. Όμως το ότι η διοργάνωση συνεχίστηκε, δεν σημαίνει ότι έγινε και χωρίς ευτράπελα. Μετά από αλλεπάλληλες αναβολές, υπό το φόβο επεισοδίων, διεξήχθη κεκλεισμένων των θυρών και με μόλις 150 θεατές… Εκεί, το τρόπαιο κατέκτησε η ΑΕΚ με 2-1 στην επάνοδό της στη μεγάλη κατηγορία.
Στην Ευρώπη, η πορεία στη Τσάμπιονς Λιγκ ήταν εξαιρετική, μιας και ήρθε το πρώτο διπλό επί αγγλικού εδάφους κόντρα στην Άρσεναλ με 2-3. Σκόρερ οι Πάρντο, Φορτούνης (με κόρνερ, αν και χρεώθηκε ως αυτογκόλ του Οσπίνα) και Φινμπόγκασον. Συνέχεια στο Γιουρόπα Λιγκ, όπου και αποκλείστηκε από την Άρσεναλ. Αν και ξεκίνησε με ήττα 0-3 από τη Μπαγερν Μονάχου στο Καραϊσκάκη. Ακολούθησε νίκη 2-3 μέσα στο Λονδίνο επί της Άρσεναλ, η πρώτη του Ολυμπιακού σε 13 παιχνίδια στην Αγγλία. Σκόρερ οι Πάρντο, Οσπίνα (αυτογκόλ) και Φινμπόγκασον. Νίκη και επί της Ντιναμό Ζάγκρεμπ και εκτός 0-1 (σκόρερ ο Ιντέγε) και στο Καραϊσκάκη 2-1 (σκόρερ δις ο Πάρντο). Ακολούθησε (αναμενόμενη) ήττα με 4-0 από τη Μπάγερν στη Γερμανία και την τελευταία αγωνιστική η ομάδα έπαιζε την πρόκριση απέναντι στην Άρσεναλ στο Καραϊσκάκη. Ωστόσο ηττήθηκε 0-3 (πρώτη νίκη της Άρσεναλ στην Ελλάδα γενικά) και συνέχισε στο Γιουρόπα Λιγκ. Εκεί αποκλείστηκε από τη Βελγική Άντερλεχτ με ήττα 1-0 στις Βρυξέλλες και 1-2 στην παράταση στο Καραϊσκάκη.
Η σεζόν 2016-17 ξεκίνησε με άσχημο τρόπο λόγω του αποκλεισμού από το Τσάμπιονς Λιγκ. Στο Γιουρόπα Λιγκ, αφού έπαιξε με ΑΠΟΕΛ, Γιούνγκ Μπόις και Αστάνα, προκρίθηκε στους «32» όπου πέρασε την Οσμανλίσπορ, πριν αποκλειστεί στους «16» από τη Μπεσίκτας.
Η σεζόν 2017-18 ξεκίνησε με την είσοδο στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά η συνέχεια ήταν κακή, με την ομάδα να παραδίνεται στα λάθη του καλοκαιριού και να τερματίζει τελικά στην 3η θέση.
Το 2018-19, με τον Πέδρο Μαρτίνς στον πάγκο, αφού αποκλείει Λουκέρνη και Μπέρνλι, μπαίνει στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, όπου αντιμετωπίζει τη Ρεάλ Μπέτις, τη Ντουντελάνζ και Μίλαν, επί της οποίας κάνει μια μεγάλη νίκη με 3-1 που του δίνει την πρόκριση. Στους «32» ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε την Ντιναμό Κιέβου, ωστόσο δεν μπόρεσε να την αποκλείσει.
Η σεζόν 2019-20, ξεκίνησε με την ομάδα να περνά επιτυχώς 3 προκριματικούς γύρους (με Βιτόρια Πλζεν, Μπασάκσεχιρ και Κράσνονταρ) και να εισέρχεται στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί αντιμετώπισε την Τότεναμ, τη Μπάγερν και τον Ερυθρό Αστέρακαι συνέχισε στο Γιουρόπα Λιγκ. Εκεί αντιμετώπισε την Άρσεναλ και μετά το 0-1 του «Γ. Καραϊσκάκης», πέτυχε μια τεράστια νίκη-πρόκριση με 1-2 στην παράταση στο Λονδίνο, ενώ στους «16» αποκλείστηκε τελικά από τη Γουλβς. Το πρώτο ματς στο Καραϊσκάκη έληξε 1-1, πριν την ήττα 1-0 στη ρεβάνς 5 μήνες μετά, λόγω της διακοπής εξαιτίας του κορωνοϊού. Η μακρά αυτή χρονιά, ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση ενός ακόμη νταμπλ. Καθώς εκτός από την επιστροφή στο πρωτάθλημα ύστερα από 2 χρόνια απουσίας, επικράτησε με 1-0 της ΑΕΚ στον τελικό, κατακτώντας ξανά το Κύπελλο (και το νταμπλ), μετά το 2015.
Τη σεζόν 2021-22 η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς κατέκτησε το πρωτάθλημα για δεύτερη συνεχή χρονιά, ενώ έφτασε ως τους «16» του Γιουρόπα Λιγκ. Αφού απέκλεισε την Ομόνοια, τερμάτισε 3η στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ (με Μαρσέιγ, Μάντσεστερ Σίτι, Πόρτο), στους «32» του Γιουρόπα Λιγκ απέκλεισε την Αϊντχόφεν (με νίκη 4-2 στο Καραϊσκάκη και ήττα 2-1 στην Ολλανδία) και στους «16» κλήθηκε να αντιμετωπίσει την Άρσεναλ, από την οποία αποκλείστηκε παρά το τρίτο του διπλό στο Λονδίνο.
Τη σεζόν 2021-22 η ομάδα κατέκτησε το 47ο πρωτάθλημα της ιστορίας της, ενώ στην Ευρώπη έφτασε μέχρι τα πλέι οφ του Γιουρόπα Λιγκ. Αφού απέκλεισε τη Νέφτσι Μπακού, αποκλείστηκε από την Λουντογκόρετς για το Τσάμπιονς Λιγκ και συνέχισε στο Γιουρόπα Λιγκ. Εκεί, απέκλεισε τη Σλόβαν Μπρατισλάβας και μπήκε στους ομίλους. Κόντρα σε Αντβέρπ, Φενέρμπαχτσε και Άιντραχτ Φρανκφούρτης, τερμάτισε στη δεύτερη θέση και έπαιξε στον ενδιάμεσο πλέι οφ γύρο, όπου αποκλείστηκε από την Αταλάντα.
Τη σεζόν 2022-23 ο Ολυμπιακός άργησε να βρει τα πατήματά του και σε συνδυασμό με τον κακό συνδυασμό, τερμάτισε 3ος. Στην Ευρώπη αφού αποκλείστηκε από τη Μακάμπι Χάιφα, στο Γιουρόπα Λιγκ απέκλεισε Λουντογκόρετς και Απόλλωνα Λεμεσού και μπήκε στους ομίλους. Εκεί, κόντρα σε Ναντ, Φράιμπουργκ και Καραμπάγκ, δεν μπόρεσε να κάνει κάτι καλό. Ήταν η χρονιά που μετά από 4 χρόνια αποχώρησε ο Πέδρο Μαρτίνς. Ακολούθησαν ο Κάρλος Κορμπεράν, ο γνωστός από τα παλιά Μίτσελ, ενώ η χρονιά ολοκληρώθηκε με τον υπηρεσιακό Ζοζέ Ανιγκό. Παράλληλα, στην αρχή της χρονιάς, στον Ολυμπιακό πήραν μεταγραφή οι σούπερ σταρ Μαρσέλο και Χάμες Ροντρίγκες, ωστόσο πέρα από κάποιες καλές εμφανίσεις και γκολ από τον δεύτερο, δεν έκαναν κάτι ιδιαίτερο και αμφότεροι αποχώρησαν πριν τη λήξη της σεζόν.
Τη φετινή σεζόν (2023-24), οι “ερυθρόλευκοι” βρίσκονται στη μάχη της διεκδίκησης του τίτλου, ενώ και φέτος υπήρξαν αλλαγές προπονητών. Τον Ντιέγκο Μαρτίνεθ που ξεκίνησε τη σεζόν διαδέχτηκε ο Κάρλος Καρβαλιάλ, ενώ πλέον στον πάγκο βρίσκεται ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, νικητής του Γιουρόπα Λιγκ με τη Σεβίλλη το 2023.
Παίκτες αυτής της περιόδου: Ρομπέρτο, Ρόι Κάρολ, Μπάλας Μέγιερι, Γιάννης Μανιάτης, Βασίλης Τοροσίδης, Όλοφ Μέλμπεργκ, Δημήτρης Σιόβας, Κώστας Μανωλάς, Αβραάμ Παπαδόπουλος, Χοσέ Χολέβας, Νταβίντ Φουστέρ, Αριέλ Ιμπαγάσα, Αλεχάντρο (Τσόρι) Ντομίνγκες, Τζαμέλ Αμπντούν, Παϊτίμ Κασάμι, Λούκα Μιλιβόγεβιτς, Κώστας Μήτρογλου, Ραφίκ Τζιμπούρ, Κέβιν Μιραλάς, Αλμπέρτο Μποτία, Μπράουν Ιντέγε, Κώστας Φορτούνης, Στέφανος Καπίνο, Μάρκο Μάριν, Αντρέ Μάρτινς, Καρίμ Ανσαριφάρντ, Παναγιώρης Ρέτσος, Θανάσης Ανδρούτσος, Αλεξί Ρομαό, Ντανιέλ Ποντένσε, Αχμέντ Χασάν, Γιουσέφ Ελ Αραμπί, Γκιλιέρμε, Ζοσέ Σα, Ματιέ Βαλμπουενά, Τόμας Βατσλίκ, Σωκράτης Παπασταθόπουλος, Μαρσέλο, Χάμες Ροντρίγκες, Αλέξανδρος Πασχαλάκης, Πεπ Μπιέλ, Αγιούμπ Ελ Κααμπί, Αντρέ Όρτα, Τσικίνιο, Σαντιάγκο Έσε, Νταβίντ Κάρμο και άλλοι.
Το μπάσκετ και ο Ερασιτέχνης
Ο Ολυμπιακός ως σύλλογος δεν θα γινόταν να μην πρωταγωνιστήσει. Στο μπάσκετ η ομάδα έχει κατακτήσει τρία Ευρωπαϊκά (1997, 2012, 2013) και ένα Διηπειρωτικό (2013), 14 πρωταθλήματα, 12 Κύπελλα και 2 Σούπερ Καπ (2022, 2023).
Ο Ερασιτέχνης μετρά έως τη σημερινή ημέρα δεκατέσσερις ευρωπαϊκούς τίτλους. Στο βόλεϊ ανδρών 2 Κύπελλα Κυπελλούχων (1996, 2005) και ένα CEV Challenge Cup (2023), στο βόλεϊ γυναικών ένα Challenge Cup (2018), στο πόλο γυναικών τρεις Ευρωλίγκες (2015, 2021, 2022), ένα LEN Trophy (2014) και τρία Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ (2015, 2021, 2022) και στο πόλο ανδρών δύο Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (2002, 2018) και ένα Σούπερ Καπ (2002).
Ο σημερινός ύμνος
Ο πρώτος ύμνος σταμάτησε να είναι ο επίσημος ύμνος του συλλόγου το 1980, όπου τότε ξεκίνησε ο δεύτερος ύμνος, ο οποίος ακούγεται έως και τώρα. Γράφτηκε από τους Σπύρο Βαλσαμάκη και Κωνσταντίνο Κιλιμάντζο και τον ερμήνευσε ο Χρηστάκης Βολιώτης.
Ο σύγχρονος ύμνος αναφέρεται στον Ολυμπιακό με το προσωνύμιο Θρύλος, ένα χαρακτηρισμό που δόθηκε στον Ολυμπιακό τη δεκαετία του ’50, όταν ο σύλλογος είχε κατακτήσει για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου έξι συνεχόμενα πρωταθλήματα Ελλάδος (1954-1959). Στην συνέχεια γίνεται αναφορά στη δύναμη του κόσμου του Ολυμπιακού που βρίσκεται συνεχώς κοντά στην ομάδα, αλλά και στο νικηφόρο φιλικό της ομάδας με αντίπαλο την θρυλική Σάντος του Πελέ το καλοκαίρι του 1961. Το 1995 κυκλοφόρησε εκ νέου σε νέα εκτέλεση, σε ερμηνεία από τον Νίκο Πάνο, με πιο σύγχρονη ενορχήστρωση και είναι εκείνη η οποία ακούγεται σήμερα, αν και κάποιες φορές ακούγεται και η παλαιότερη.
Οι στίχοι
Θρύλε των γηπέδων Ολυμπιακέ
Δαφνοστεφανωμένε μεγάλε και τρανέ
Έχεις δύναμή σου Ολυμπιακέ
Τον πύρινό σου κόσμο που δεν λυγά ποτέ
Ολυμπί Ολυμπί Ολυμπιακέ
Ομάδα ομαδάρα μου
Μεγάλη μου αγάπη
Ολυμπιακάρα μου
Δόξα στα παιδιά σου Ολυμπιακέ
Χιλιοτραγουδισμένε, στον κόσμο ξακουστέ
Τρέμουν στ’ άκουσμά σου Ολυμπιακέ
Κι ακόμα σε θυμούνται η Σάντος κι ο Πελέ
Ολυμπί Ολυμπί Ολυμπιακέ
Ομάδα ομαδάρα μου
Μεγάλη μου αγάπη
Ολυμπιακάρα μου
Οι πρόεδροι του Ολυμπιακού
1. Μιχάλης Μανούσκος (1925-28, 1937-39, 1945-50)
2. Θανάσης Μέρμηγκας (1929-31, 1953-54)
3. Τάκης Ζάκκας (10/1931, 1936)
4. Γιάννης Ανδριανόπουλος (1932, 1933-35)
5. Τάκης Μπαρμπαρέσσος (11/1946-12/1946)
6. Γιώργος Ανδριανόπουλος (11/1954 -12/1967)
7. Κώστας Μπουζάκης (12/1967-10/1969)
8. Τάσος Οικονόμου (1969-70)
9. Ευτύχιος Γκούμας (1970-71)
10. Αριστείδης Σκυλίτσης (1971)
11. Δημήτρης Βαρδάνης (1971-72)
12. Νίκος Γουλανδρής (1972-75)
13. Κώστας Θανόπουλος (1975, 1976-78)
14. Περικλής Λαναράς (1975)
15.Ηρακλής Τσιτσαλής (1978-79)
16. Σταύρος Νταϊφάς (1979-85, 1986, 1992-93)
17. Νίκος Ευθυμίου (1986)
18. Γιώργος Κοσκωτάς (1987-88)
19. Αργύρης Σαλιαρέλης (1988-92)
20. Γιώργος Μπανασάκης (1992)
21. Σωκράτης Κόκκαλης (1993-2010)
22. Βαγγέλης Μαρινάκης (2010-…)
Μαζί με το ποδοσφαιρικό τμήμα, το 1925 ιδρύθηκε και το πόλο ανδρών, για να ακολουθήσει το βόλεϊ ανδρών το 1926, το βόλεϊ γυναικών το 1930, το μπάσκετ ανδρών το 1931, το χάντμπολ το 1931 με επανιδρύσεις το 1990 και το 2017, το μπάσκετ γυναικών το 1947 με επανίδρυση το 2015, και το πόλο γυναικών το 1988.
Οι τίτλοι
Ομαδικά αθλήματα
Ποδόσφαιρο
Πρωταθλήματα Ελλάδας (47): 1931, 1933, 1934, 1936, 1937, 1938, 1947, 1948, 1951, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1966, 1967, 1973, 1974, 1975, 1980, 1981, 1982, 1983, 1987, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2020, 2021, 2022
Κύπελλα Ελλάδας (28): 1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968, 1971, 1973, 1975, 1981, 1990, 1992, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009, 2012, 2013, 2015, 2020
Νταμπλ (18): 1947, 1951, 1954, 1957, 1958, 1959, 1973, 1975, 1981, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009, 2012, 2013, 2015, 2020
Σούπερ Καπ (4): 1980, 1987, 1992, 2007
Βαλκανικό Κύπελλο (1): 1963
Πρωταθλήματα Πειραιά (24): 1925, 1926, 1927, 1929, 1930, 1931, 1934, 1937, 1938, 1940, 1946, 1947, 1948, 1949, 1950, 1951, 1952, 1953, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959
Άλλοι
Κύπελλα Πάσχα (11): 1928, 1929, 1936, 1943, 1945, 1946, 1949, 1951, 1953, 1959, 1964
Κύπελλα Χριστουγέννων (11): 1943, 1948, 1951, 1952, 1953, 1954, 1956, 1959, 1960, 1961, 1962
Κύπελλα Σεπτεμβρίου (2): 1956, 1959
Κύπελλα Μεγάλης Ελλάδος (Μεταξύ Κυπελλούχων Ελλάδας-Κύπρου) (3): 1969, 1972, 1976
Τμημάτων υποδομής/ερασιτεχνών
Πανελλήνια Πρωταθλήματα Ερασιτεχνών (3): 1989, 1999, 2001
Πρωταθλήματα Ελλάδας Κ-21/Κ-20/Κ-19 (7): 2004, 2010, 2013, 2015, 2016, 2017, 2023
Πρωταθλήματα Ελλάδας Κ-17 (7): 2010, 2011, 2015, 2017, 2018, 2019, 2023
Πρωταθλήματα Ελλάδας Κ-15 (4):2014, 2016, 2020, 2022
Κύπελλο ΕΠΣ Πειραιά (1): 2002.
Μπάσκετ ανδρών (ίδρυση 1931)
Διεθνείς
Διηπειρωτικό Κύπελλο (1): 2013
Πρωταθλήματα Ευρώπης – Ευρωλίγκα (3): 1997, 2012, 2013
1 Triple Crown: 1997
Πανελλήνιοι
Πρωταθλήματα Ελλάδας (14): 1949, 1960, 1976, 1978, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997, 2012, 2015, 2016, 2022, 2023
Κύπελλα Ελλάδας (12): 1976, 1977, 1978, 1980, 1994, 1997, 2002, 2010, 2011, 2022, 2023, 2024
Σούπερ Καπ Ελλάδας (2): 2022, 2023
Μπάσκετ γυναικών (ίδρυση 1947, επανίδρυση 2015)
Πανελλήνιοι
Πρωτάθλημα Ελλάδας (7): 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2022, 2023
Κύπελλο Ελλάδας (5): 2016, 2017, 2018, 2019, 2022
Βόλεϊ ανδρών (ίδρυση 1926)
Διεθνείς
Κύπελλα Κυπελλούχων Ευρώπης (2): 1996, 2005
CEV Challenge Cup (1): 2023
Πανελλήνιοι
Πρωταθλήματα Ελλάδας (31): 1968, 1969, 1974, 1976, 1978, 1979, 1980, 1981, 1983, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1994, 1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014, 2018, 2019, 2021, 2023
Κύπελλα Ελλάδας (16): 1981, 1983, 1989, 1990, 1992, 1993, 1997, 1998, 1999, 2001, 2009, 2011, 2013, 2014, 2016, 2017
Λιγκ Καπ Ελλάδας (6): 2013, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019
Σούπερ Καπ Ελλάδας (2): 2000, 2010
Κύπελλο Α1 Εθνικής (1): 1994
Νταμπλ (13): 1981, 1983, 1989, 1990, 1992, 1993, 1998, 1999, 2001, 2009, 2011, 2013, 2014
Μπιτς βόλεϊ
Πρωτάθλημα Ελλάδας (1): 2016
Βόλεϊ γυναικών (ίδρυση 1930)
Διεθνείς
Τσάλεντζ Καπ (1): 2018
Πανελλήνιοι
Πρωταθλήματα Ελλάδας (8): 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020
Κύπελλα Ελλάδας (9): 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019
Πόλο ανδρών (ίδρυση 1925)
Διεθνείς
Πρωταθλήματα Ευρώπης (2): 2002, 2018
Σούπερ Καπ Ευρώπης (1): 2002
Πανελλήνιοι
Πρωταθλήματα Ελλάδας (37): 1927, 1933, 1934, 1936, 1947, 1949, 1951, 1952, 1969, 1971, 1992, 1993, 1995, 1996, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022, 2023
Κύπελλα Ελλάδας (24): 1992, 1993, 1997, 1998, 2001, 2002, 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014, 2015, 2016, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022, 2023
Σούπερ Καπ Ελλάδας (5): 1997, 1998, 2018, 2019, 2020
Πόλο γυναικών (ίδρυση 1988)
Διεθνείς
Πρωτάθλημα Ευρώπης (Euro League) (3): 2015, 2021, 2022
Κύπελλο Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας (LEN Trophy) (1): 2014
Σούπερ Καπ Ευρώπης (3): 2015, 2021, 2022
Πανελλήνιοι
Πρωταθλήματα Ελλάδας (14): 1995, 1998, 2009, 2011, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022, 2023
Κύπελλο Ελλάδας (5): 2018, 2020, 2021, 2022, 2023
Σούπερ Καπ Ελλάδας (1): 2020
Χάντμπολ ανδρών (ίδρυση 1931, επανίδρυση 1990, 2017)
Πρωτάθλημα Ελλάδας (3): 2018, 2019, 2022
Κύπελλο Ελλάδας (3): 2018, 2019, 2023
Σούπερ Καπ Ελλάδας (2): 2022, 2023
Ατομικά αθλήματα
Στίβος
Πρωταθλήματα Ελλάδας Ανοιχτού Στίβου Ανδρών (15): 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2022
Πρωταθλήματα Ελλάδας Κλειστού Στίβου Ανδρών (10): 2010, 2011, 2012, 2013, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020
Πρωταθλήματα Ελλάδας Ανώμαλου Δρόμου Ανδρών (12): 1965, 1966, 1967, 1984, 2003, 2005, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013
Πανελλήνιο Διασυλλογικό Πρωτάθλημα Ανοιχτού Στίβου Ανδρών (1): 2000
Πρωτάθλημα Ελλάδας Ανοιχτού Στίβου Γυναικών (1): 2010
Κολύμβηση
Πρωταθλήματα Ελλάδας OPEN (64): 1929, 1930, 1931, 1932, 1933, 1934, 1937, 1960, 1961, 1962, 1967, 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1994, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022, 2023
Πρωταθλήματα Ελλάδας Ανοιχτής Θαλάσσης (10): 2010, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022, 2023
Κύπελλα Ελλάδας 25άρας πισίνας (4): 1997, 1998, 1999, 2001
Σούπερ Καπ Ελλάδας Γενικής (1): 2015
Πρωτάθλημα Ελλάδας Masters (1): 2017
Πρωτάθλημα Ελλάδας Masters ανοικτής θαλάσσης (1): 2017
Καταδύσεις
Πρωταθλήματα Ελλάδας Γενικής (17): 1933, 1934, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1970, 1971
Επιτραπέζια αντισφαίριση
ETTU Europe Trophy Ανδρών (1): 2023
Πρωταθλήματα Ελλάδας Ανδρών (16): 1971, 1972, 1973, 1974, 1976, 1977, 1978, 1980, 2004, 2005, 2014, 2016, 2017, 2018, 2022, 2023
Κύπελλα Ελλάδας Ανδρών (8): 1971, 1972, 2003, 2004, 2005, 2008, 2022, 2023
Πρωταθλήματα Ελλάδας Γυναικών (28): 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1962, 1964, 1965, 1976, 1977, 1978, 1979, 1981, 1982, 1983, 2000, 2001, 2002, 2005, 2006, 2007, 2009, 2018, 2022, 2023
Κύπελλα Ελλάδας Γυναικών (11): 1965, 1966, 1983, 1984, 1985, 1986, 2001, 2005, 2006, 2007, 2008
Πάλη
Κύπελλο Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ελληνορωμαϊκής Ανδρών (1): 2006
Πρωταθλήματα Ελλάδας Ελληνορωμαϊκής Ανδρών (2): 1976, 2006
Πυγμαχία
Πρωταθλήματα Ελλάδας Ανδρών (7): 1970, 1985, 2017, 2018, 2019, 2021, 2022
Πρωταθλήματα Ελλάδας Γυναικών (3): 2012, 2015, 2023
Ιστιοπλοΐα
Πρωτάθλημα Ελλάδας Ανδρών (1): 1954
Ενόργανη γυμναστική
Πρωτάθλημα Ελλάδας Ανδρών (1): 1971
Κανόε Καγιάκ
Πρωτάθλημα Ελλάδας Όρθιας Σανιδοκωπηλασίας Γενικής (1): 2018
Ξιφασκία
Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Σπάθης Γυναικών (1): 2023
Το μήνυμα του Βαγγέλη Μαρινάκη για τα 99 χρόνια του συλλόγου:
Ο Θρύλος του Ελληνικού αθλητισμού γιορτάζει σήμερα τα 99 χρόνια της ασύγκριτης Ιστορίας του.
Ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος, αιώνιο σύμβολο της Νίκης και της Δόξας ταξίδεψε και ταξιδεύει γενιές φιλάθλων στο μεγαλείο του.
Σε αυτό το μεγαλείο θα συνεχίσουμε να συμβάλλουμε όλοι μας, χωρίς να υπολογίζουμε κούραση και θυσίες.
Για να κυματίζει η ερυθρόλευκη σημαία στις υψηλότερες κορυφές του κόσμου.
Για να συνεχίσει να μεγαλώνει η αγκαλιά του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ στους συνανθρώπους μας που τον χρειάζονται.
Χρόνια Πολλά μεγάλη μας αγάπη!
Ζήτω ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ.