Εβίνα Μάλτση στο Kingsport.gr: «Αποχωρώ από το μπάσκετ πολύ χαρούμενη με όσα έκανα»

Η Εβίνα Μάλτση βραβεύτηκε στην εκδήλωση του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου για την προσφορά της στον αθλητισμό όλα αυτά τα χρόνια, ενώ ανακοίνωσε επίσημα την απόσυρσή της από την ενεργό δράση.

Η καλύτερη παίκτρια στην ιστορία του Ελληνικού μπάσκετ, μίλησε στο Kingsport.gr και στους Θάνο Φωτόπουλο και Γιάννη Δρόσο.

Αναφέρθηκε στο βραβείο και το γεγονός ότι ήταν πολύ τιμητικό για την ίδια. Έκανε μια σύντομη αναδρομή στην σταδιοδρομία της στην Εθνική ομάδα, ξεχωρίζοντας τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

Μίλησε επίσης για την απόφασή της να αποσυρθεί από τα παρκέ, αλλά και για τη νέα γενιά του ελληνικού μπάσκετ γυναικών και την αισιοδοξία που υπάρχει για μελλοντικές επιτυχίες

Αναλυτικά η συνέντευξη στο Kingsport.gr:

Εβίνα πες μας λίγα λόγια για το βραβείο.

Είναι μεγάλη η τιμή, όπως είπα και στον λόγο που έβγαλα, να βρίσκομαι ανάμεσα σε αυτούς τους αθλητές. Από μικρό παιδάκι πάντα έβλεπα αυτά τα βραβεία και αναρωτιόμουν πως θα γίνει να βρεθώ εδώ πέρα να τους θαυμάσω, να τους χειροκροτήσω. Σήμερα ο ΠΣΑΤ με βράβευσε για την προσφορά μου, είναι ασύλληπτο. Είμαι πολύ περήφανη.

Όταν ξεκίνησες να παίζεις μπάσκετ την περίμενες αυτή τη στιγμή;

Όχι, όχι! Σαν παιδάκι και από τη Γουμένισσα όπου μεγάλωσα, έβλεπα στην τηλεόραση το Μέγαρο Μουσικής και έλεγα «πωπω», μέχρι εκεί. Οπότε δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μια μέρα θα είμαι εδώ. Από εκεί και πέρα, όπως έλεγε και η μητέρα μου, αυτό που ξεχώριζε ήταν αυτοί οι αθλητές – πρότυπα, οι οποίοι ήταν αυτοί που με παρακίνησαν, διότι έλεγα πως θέλω να γίνω σαν αυτούς. Είναι αυτό που είπα, εκεί που κοιτάς εκεί θα πας. Σήμερα μου έδωσε το βραβείο μου ο Θοδωρής Παπαλουκάς, που είναι ένας θρύλος της Ευρωλίγκα, όπως και ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο θρύλος. Αυτοί ήταν τα ινδάλματα μου

Ποια στιγμή από την καριέρα σου ξεχωρίζεις;

Αισθάνομαι ιδιαίτερο δέος για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, διότι οι συγκεκριμένη διοργάνωση είναι η κορύφωση του αθλητισμού. Επίσης έγιναν στη χώρα μας και είχαν μία ιδιαίτερη αίγλη. Ταυτόχρονα, αυτοί οι αγώνες είναι που με κάνανε Ολυμπιονίκη. Σήμερα καθόμουν δίπλα στον Σπύρο Γιαννιώτη και φοβόμουν να τον ακουμπήσω. Μου αρέσει που έχω κρατήσει αυτό τον σεβασμό για αυτούς του αθλητές. Σίγουρα το 2009 ήταν η πρώτη μεγάλη διάκριση που φέραμε, αλλά και το 2017 όπου φτάσαμε στα μετάλλια.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να ανακοινώσεις το τέλος;

Είναι μία απόφαση που έχω πάρει εδώ και πάρα πολλούς μήνες και ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο. Όσοι με ξέρουν πολύ καλά, ήξεραν πως είναι φυσικό και επόμενο, να μην συνεχίσω να αγωνίζομαι από τη στιγμή που αποσύρθηκα από την Εθνική. Για εμένα η Εθνική ήταν το μεγαλύτερο κίνητρο και χωρίς αυτή δεν έβρισκα πλέον κανένα κίνητρο. Όλο το καλοκαίρι μου ερχόντουσαν συνέχεια προτάσεις και έλεγα συνέχεια «όχι», οπότε είπα «απλά πες το». Παρόλο που το έχω αποφασίσει και κινούμαι ανάλογα, ακόμα και σήμερα που πήρα την απόφαση να το ανακοινώσω εδώ, ήταν σαν το σώμα μου να μην ήθελε. Αλλά είναι αυτό που λέω, ότι πρέπει να κάνεις το βήμα για να βρεις το επόμενο. Γιατί όσο δεν το κάνεις μένεις πίσω. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς το μπάσκετ. Μου φαίνεται δύσκολο, κατά τα άλλα η καθημερινότητα μου χωρίς αυτό κυλάει πολύ ομαλά. Παραδόξως! Τώρα που πήρε σάρκα και οστά και από αύριο θα μου μιλάνε και θα με αντιμετωπίζουν διαφορετικά, ίσως να μου κακοφανεί λίγο. Φεύγω πολύ χαρούμενη με όσα έκανα αλλά όχι χορτάτη. Βέβαια δεν πρέπει στη ζωή να χάνεις το μέτρο της απληστίας και της ευγνωμοσύνης.

Είδαμε και τη συγκίνηση σου εκείνη την ώρα…

Η στιγμή ήταν τεράστια. Συγκινήθηκα για τον λόγω ότι ανακοίνωσα την αποχώρηση μου και όταν αναφέρθηκα στη μητέρα μου. Είναι πιο εύκολο να είσαι μέσα στο γήπεδο και να παίζεις, παρά να βγάζεις λόγο.

Μιας και βράβευσες και το λύκειο της Βούλας δίνοντας το βραβείο στην αρχηγό της ομάδας Ιωάννα Χατζηλεοντή θα ήθελα να μας πεις τη γνώμη σου για την επόμενη γενιά του γυναικείου μπάσκετ

Καταρχάς για την Χατζηλεοντή θέλω να πω ότι είναι από τις ελάχιστες μονάδες που ξεχωρίζουν στον χώρο μας. Πραγματικά νομίζω ότι αυτό το κορίτσι θα φτάσει πολύ ψηλά, είναι στο χέρι της. Αυτά τα παιδιά είναι πολύ τυχερά, διότι έχουν αλλάξει οι εποχές. Μαζί με τη Χριστινάκη, τη Φασούλα, τη Παυλοπούλου, τη Μποσγανά αφήνουν μία πολύ αισιόδοξη εικόνα. Δυστυχώς δεν υπάρχει μεγαλύτερη ποσότητα, θα θέλαμε να υπάρχει μεγαλύτερη ποσότητα, αλλά είναι κάτι που πρέπει να προσπαθήσουμε με τις δυνάμεις μας να το αλλάξουμε αυτό. Να βοηθήσουμε τα παιδιά να βρουν τα μέσα να παίξουνε μπάσκετ και να ολοκληρώσουν τα όνειρα τους.

Το επόμενο βήμα στην καριέρα  σου ποιο θα είναι; Θα ήθελες να βρεθείς στα Εθνικά κλιμάκια ακολουθώντας τα βήματα της Τούλας Καλέντζου, της Αναστασίας Κωστάκη και προσφάτως και της Στέλλας Καλτσίδου;

Θα δείξει. Καταρχάς δεν μου αρέσει να ακολουθώ τα βήματα κανενός. Θα ήθελα να μεταδώσω τις γνώσεις μου και τις εμπειρίες μου πάνω στο αθλητικό ιδεώδες στη νέα γενιά. Υπάρχουν πράγματα που βλέπω γύρω μου και δεν διαφωνώ, θέλω όμως να περάσω δικά μου μηνύματα.

Κλείνοντας θα ήθελα μια ευχή για τις γιορτές που έρχονται;

Εύχομαι αγάπη, ειρήνη και υγεία για όλο τον κόσμο.

Πηγή κεντρικής φωτογραφίας & φωτό 1 του άρθρου: Σεβαστή Βρακατσέλη

Πηγή φωτογραφιών 2 &3: προσωπικό αρχείο της Εβίνας Μάλτση στο Facebook