Μπορεί να μην έπαιξε το ελκυστικότερο ποδόσφαιρο στην τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος των ελπίδων, είχε όμως αυτό που χρειαζόταν για να επιστρέψει στην κορυφή της Ευρώπης μετά από τέσσερα χρόνια! Ο Νίκος Στρατής εξηγεί στο Kingsport.gr τους λόγους που η Γερμανία του Stefan Kuntz απλά μας επιβεβαίωσε αυτό που είδαμε και στους διασυλλογικούς τελικούς κυπέλλων Ευρώπης. Ότι δηλαδή τα τρόπαια δεν τα κερδίζει η ομάδα που… αρέσει περισσότερο στο μάτι, αλλά εκείνη που ξέρει πώς θα φτάσει στον στόχο της την ώρα που η μπάλα…καίει!
Ήταν γενική παραδοχή τον περασμένο Μάρτιο στους ομίλους της τελικής φάσης του UEFA Euro U21 (λόγω Covid 19 η φετινή τελική φάση έγινε με διαφορά περίπου δύο μηνών από τους ομίλους ως τα νοκ άουτ) ότι η Πορτογαλία έπαιξε την καλύτερη μπάλα, γι’ αυτό άλλωστε τα γραφεία στοιχημάτων την αξιολόγησαν ως πρώτο φαβορί για το κύπελλο! Τρία στα τρία στον όμιλο της χωρίς να δεχτεί γκολ (1-0 Κροατία, 2-0 Αγγλία, 3-0 Ελβετία) και εξαιρετικό ποδόσφαιρο με γρήγορη ανάπτυξη με πολλές πάσες από πίσω, ποιοτικό κέντρο και μεσοεπιθετικοί (Fabio Vieira της Porto που ψηφίστηκε πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης, Vitinha της Wolves, αλλά δανεικός από Porto, Braganca της Sporting, Conceicao της Porto, Trincao της Barcelona που έχασε τα νοκ άουτ λόγω Covid κλπ) που πατούσαν ταυτόχρονα την αντίπαλη περιοχή και δημιουργούσαν τελικές.
Οι άλλες δύο ομάδες που δεν δέχτηκαν γκολ στους ομίλους ήταν η Δανία (Jacob Bruun Larsen της Anderlecht – Lindstrom της Brodby κλπ) και η Ισπανία (Cucurella της Getafe, Mingueza της Barcelona, Abel Ruiz της Braga, Puado της Espanyol κλπ). Τη Δανία την έβγαλαν εκτός οι Γερμανοί στον προημιτελικό στα πέναλτι σε ένα ματς που θα μπορούσε να έχει αλλάξει την ιστορία του τουρνουά. Και η Δανία γρήγορη και δυνατή ομάδα επίσης που θα μπορούσε να έχει φτάσει ακόμα και στον τελικό (είχε επικρατήσει της Γαλλίας στους ομίλους)
Φιλοσοφία Tuchel, συνταγή… Flick!
Η πανδημία ωστόσο έφερε την κατάσταση έτσι ώστε η τελική φάση να έχει μεταξύ ομίλων και νοκ άουτ χρονική απόσταση δύο μηνών. Λες και ήταν οι δύο… δόσεις του εμβολίου κατά του κορωνοϊού! Αυτό το διάστημα αναμενόταν και τελικά αποδείχτηκε μεγάλο. Άλλες ομάδες είδαμε στα τέλη του Μαρτίου και άλλες στις αρχές Ιουνίου. Οι… διστακτικοί στα γκρουπ Γερμανοί (3-0 την ‘‘οικοδέσποινα‘‘ Ουγγαρία και μετά 1-1 με Ολλανδία και 0-0 με την δυνατή Ρουμανία), είδα την τύχη να τους χαμογελάει στα πέναλτι κόντρα στους Δανούς στον νοκ άουτ προημιτελικό, αλλά στα ακόμα πιο κρίσιμα ήταν πραγματικοί …μαχητές. Πειθαρχημένο και ταχυδυναμικό …αλα Hansi Flick (Bayern 2019-20) σχήμα 4-2-3-1 με την τριπλέτα Wirtz (Leverkusen), Nmecha (Anderlecht δαν. από Man.City), Berisha (RB Salzburg) και τον επιτελικό Ozcan να σχηματίζουν μία τετράδα πίεσης προς την πρώτη πάσα της αντίπαλης άμυνας που δημιούργησαν προβλήματα στην Ολλανδία στο νικηφόρο 2-1 στον ημιτελικό (και με αυθεντικό χατ τρικ… δοκαριών του Berisha με δεξί αριστερό και… κεφαλια!) αλλά και στον τελικό με τους… “soft” παρότι φαντεζί, Πορτογάλους.
Κρίσιμες συγκυρίες στα νοκ άουτ ήταν και η ανατροπή των Ολλανδών που νίκησαν στον προημιτελικό 2-1 την ποιοτική Γαλλία (με τελικές 14-8 υπέρ των ‘‘τρικολορ‘‘ που υπερτερούσαν και στις on target με 6-2!) με τα δύο γκολ του Myron Boadu της AZ και φυσικά το αυτογκόλ του Jorge Cuenca (Almeria δαν. από Villareal) της Ισπανίας που στον ημιτελικό του Μάριμπορ έμεινε έξω από τους Πορτογάλους στο ιβηρικό ντέρμπι αν και η “rojita” (κάτοχος του 2019) του Luis de la Fuente ήταν κατά πολύ ανώτερη στο τερέν (20-9 τελικές, 4-2 on target). Καλύτερο παιχνίδι της διοργάνωσης χωρίς δεύτερη κουβέντα το εντυπωσιακό 5-3 της Πορτογαλίας επί της Ιταλίας στον προημιτελικό της Λιουμπλιάνας: 2-0, 2-1, 3-1, 3-3 η διακύμανση στα 90’ με τους Jota (Real Valladolid δαν. από Benfica, είχε γραφτεί πέρσι για Ολυμπιακό) και Francisco Conceicao (γιος του Sergio Conceicao, προπονητή της Porto) να κάνουν τη διαφορά στην παράταση με ασύλληπτα γκολ!
Το δίκαιο της κατάκτησης των Γερμανών (έχουμε γράψει πρόσφατα ότι αποδείχτηκαν οι πιο ευέλικτοι και προσαρμοστικοί στα νέα δεδομένα του ποδοσφαίρου) που με στρατηγική… Chelsea του Thomas Tuchel (μόνο που δεν έπαιζε με τρία στόπερ, όπως ο τεχνικός των ‘‘μπλε‘‘) περίμενε πίσω από τη μπάλα, όταν το έκρινε απαραίτητο, ώστε να ‘‘χτυπήσει‘‘ την κατάλληλη στιγμή, προκύπτει και από την κατηγορία των στατιστικών! Πρώτος σκόρερ του τουρνουά με 4 γκολ (και πρώτος σε συνολικές τελικές με 9) με πιο καθοριστικό αυτό στον χθεσινό τελικό, ο 23χρονος Lukas Nmecha που ανήκει στην Manchester City η οποία όμως τον έχει στείλει δανεικό κατά σειρά στις Preston, Wolfsburg, Middlesbrough και φέτος Anderlecht (Γερμανός ήταν ο πρώτος ‘‘μπόμπερ‘‘ και το 2019, ο Luca Waldschmidt!). Περισσότερες ασίστ στο τουρνουά (3) ο πολύ δραστήριος δεξιός χαφ Ridle Baku (Wolfsburg) που σε ημιτελικό και τελικό ο Kunz τον έβαλε δεξί μπακ.
Περισσότερα φάουλ (14) ο χαφ της Γάνδης Niklas Dorsch που πρόσφερε σημαντική ισορροπία στη μεσαία γραμμή ανακόπτοντας πολλές… εχθρικές επιθέσεις! Οι Γερμανοί λόγω αγωνιστικής φιλοσοφίας και βάσει σχεδίου εννοείται, εκτός από το κλείσιμο των χώρων και τις κόντρα επιθέσεις, έδωσαν μεγάλη έμφαση στο κομμάτι της σωματικής επαφής και της δύναμης στις μονομαχίες αφού ήταν η πρώτη ομάδα σε φάουλ στην διοργάνωση (89 έναντι 85 των δεύτερων στη σχετική κατηγορία Πορτογάλων), κάτι που τους βοήθησε να δημιουργήσουν περισσότερες και ευνοϊκότερες προϋποθέσεις επίθεσης, με αποτέλεσμα να είναι και η πρώτη ομάδα στο τουρνουά σε on target τελικές (συνολικά 31 με δεύτερη την Πορτογαλία με 29 ενώ η πιο δημιουργική Ισπανία με ένα ματς λιγότερο είχε 28!). Συνολικά σε αυτή την τελική φάση σημειώθηκαν 83 γκολ σε 31 αγώνες (24 όμιλοι, 7 νοκ άουτ)
Kuntz o… εθνικός ήρωας!
Μια κουβέντα και για τον προπονητή και “αρχιτέκτονα” του νέου θριάμβου Stefan Kuntz. Είχε οδηγήσει την εθνική ελπίδων στην κατάκτηση του κυπέλλου και το 2017 στην Πολωνία (1-0 στον τελικό το φαβορί Ισπανία) ενώ το 2019 έχασε από την ίδια ομάδα στον τελικό του Ούντινε! Τρεις σερί τελικοί πάντως, είναι κατόρθωμα που ξεπερνάει αυτό του Horst Hrubesch, ο οποίος είχε οδηγήσει τη Γερμανία στην πρώτη της σχετική κατάκτηση στα γήπεδα της Σουηδίας το 2009 (Neuer, Ozil, Khedira, Hummels κλπ). Hrubesch και Kunz έχουν γράψει πάντως και ως παίκτες με χρυσά γράμματα το όνομα τους στην ιστορία της εθνικής ανδρών της “mannschaft”. Ο Horst Hrubesch με δύο δικά του γκολ στον τελικό (Δ. Γερμανία – Βέλγιο 2-1) είχε δώσει το κύπελλο Εθνών Ευρώπης στη χώρα του το 1980, ενώ το 1996 στο Euro της Αγγλίας οι Γερμανοί κατέκτησαν το τρόπαιο στο Wembley με ήρωα τον Oliver Bierhoff στον τελικό με τους Τσέχους (τωρινό διευθυντή της εθνικής ομάδας) αλλά λίγοι θυμούνται ότι για να συμβεί αυτό είχε χρειαστεί ένα γκολ του Stefan Kuntz στον ημιτελικό με την ‘‘οικοδέσποινα‘‘ Αγγλία!