Ο Γιάννης Δρόσος γράφει στο Kingsport.gr για την Εθνική Ομάδα Ποδοσφαίρου Γυναικών, τον απολογισμό από τα προκριματικά του Euro, την κατάσταση που επικρατεί και την επόμενη μέρα.
Η Εθνική Γυναικών ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις της στην προκριματική φάση του Women’s Euro 2022. Τερμάτισε στην 4η θέση του ομίλου, έδωσε 8 αγώνες, συγκεντρώνοντας 7 βαθμούς, με 2 νίκες, 1 ισοπαλία και 5 ήττες.
Ξεκίνησε τις υποχρεώσεις της στις 8 Οκτωβρίου 2019 με την ήττα 0-5 από τη Γερμανία στο «Κλεάνθης Βικελίδης», ακολούθησε στις 6 Νοεμβρίου 2019 το διπλό με 0-4 κόντρα στο Μαυροβούνιο, ενώ στις 12 του ίδιου μήνα η ισοπαλία 1-1 με την Ιρλανδία στη Νέα Σμύρνη. Στις 5 Μαρτίου 2020 υπήρξε η ήττα 1-0 από την Ιρλανδία και ακολούθως η διακοπή λόγω της πανδημίας. Με την επανέναρξη, στις 22 Σεπτεμβρίου 2020 η ήττα με 4-0 από την Ουκρανία, ένα μήνα μετά, στις 22 Οκτωβρίου η νίκη 1-0 επί του Μαυροβουνίου και στις 27 Οκτωβρίου η ήττα 0-4 από την Ουκρανία, με τα δύο αυτά παιχνίδια στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Και τέλος, στις 27 Νοεμβρίου, η ήττα από τη Γερμανία με 6-0.
Ομοσπονδιακός προπονητής στα πρώτα 4 παιχνίδια ήταν ο Αντώνης Πριόνας και στα 4 επόμενα ο Γιώργος Κυριαζής. Κλήθηκαν συνολικά 37 παίκτριες, από τις οποίες οι 29 αγωνίστηκαν έστω μία φορά.
Παράλληλα, οι 7 βαθμοί που συγκέντρωσε η Εθνική, ήταν η δεύτερη καλύτερη συγκομιδή σε προκριματικά, μετά τους 9 βαθμούς στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2011 (3η θέση σε όμιλο 5 ομάδων). Ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε τη 2η θέση με 6 βαθμούς στον προκριματικό όμιλο του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2019, όταν ελέω διαιτησίας στο ματς με την Αλβανία την τελευταία αγωνιστική, η Εθνική στερήθηκε την πρόκριση στον επόμενο προκριματικό γύρο.
Το παιχνίδι της τελευταίας αγωνιστικής κόντρα στη Γερμανία, άσχετα με το σκορ, δεν επιδέχεται κριτικής. Για κυρίως δύο λόγους. Ο ένας λόγος είναι ότι η Εθνική Γερμανίας βρίσκεται στη 2η θέση της κατάταξης της FIFA, πίσω μόνο από την Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Αμερική. Αποτελεί παγκόσμια υπερδύναμη του ποδοσφαίρου, έχοντας κατακτήσει 8 Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και 2 Παγκόσμια Κύπελλα! Τα μεγέθη δηλαδή είναι μη συγκρίσιμα.
Ο δεύτερος λόγος είναι πως η Εθνική πήγε να παίξει έναν τόσο δύσκολο αγώνα χωρίς προετοιμασία. Η αθλητική δραστηριότητα, όσον αφορά τις προπονήσεις, σταμάτησε ήδη από τις αρχές Νοεμβρίου, λόγω της γνωστής κατάστασης που επικρατεί. Εδώ και σχεδόν ένα μήνα, οι παίκτριες που αγωνίζονται σε ελληνικούς συλλόγους, προπονούνταν μόνο ατομικά. Όσες αγωνίζονται σε ομάδες του εξωτερικού, συμμετέχουν σε προπονήσεις και αγώνες, μιας και εκεί η δραστηριότητα δεν έχει διακοπεί. Όμως όσες αγωνίζονται στην Ελλάδα, έχουν να παίξουν επίσημο ματς με τους συλλόγους τους από τον περασμένο Φεβρουάριο, πριν 8 μήνες. Με εξαίρεση την ομάδα του ΠΑΟΚ που στις 4 Νοεμβρίου έπαιξε κόντρα στη Μπενφίκα για το Τσάμπιονς Λιγκ. Και πάλι χωρίς ουσιαστική προετοιμασία.
Το ίδιο διάστημα, με το ελληνικό πρωτάθλημα να έχει διακοπεί, η Εθνική έδωσε 4 αγώνες, από τον Σεπτέμβριο μέχρι τώρα. Χωρίς άλλα παιχνίδια, επίσημα ή φιλικά και με όσες προπονήσεις επέτρεπαν οι συνθήκες. Αυτό το διάστημα, η Εθνική είχε τη νίκη επί του Μαυροβουνίου, 2 ήττες από την Ουκρανία και την ήττα από τη Γερμανία.
Η εικόνα της ομάδας, ακόμα και στις ήττες, είχε θετικά στοιχεία. Παρόλο που με τα «αν», δεν γίνεται δουλειά, καθώς τα γεγονότα είναι που μένουν και όχι οι υποθέσεις. Στην προκειμένη περίπτωση, η υπόθεση είναι πως εάν δεν υπήρχε η πανδημία και η διακοπή, οι ομάδες (Εθνική και σύλλογοι) είχαν τη δραστηριότητα που έπρεπε και οι αγώνες ολοκληρώνονταν στον αρχικό τους προγραμματισμό, τότε το αποτέλεσμα θα ήταν εντελώς διαφορετικό.
Από τη στιγμή που έγινε η κλήρωση των ομίλων, υπήρχε η πίστη πως η 2η θέση που θα οδηγούσε σε πιθανή πρόκριση στην τελική φάση, ήταν εφικτός στόχος. Η εικόνα της ομάδας στο 1-1 κόντρα στην Ιρλανδία τον περασμένο Νοέμβριο, συνηγορούσε σε αυτό. Ενώ η ήττα στον επαναληπτικό, που ήταν ξεκάθαρα άδικη, δυσκόλεψε τα πράγματα.
Όμως, στη συνέχεια ήρθε η πανδημία, η οποία σταμάτησε τα πάντα και αποτέλεσε τροχοπέδη, όχι μόνο στο ελληνικό ποδόσφαιρο γυναικών, αλλά σε όλη την αθλητική δραστηριότητα παγκοσμίως.
Τώρα, άπαντες πρέπει να κοιτάξουν την επόμενη μέρα. Όσον αφορά την Εθνική Γυναικών, οι επόμενες επίσημες υποχρεώσεις της, αναμένεται να είναι το 2022, με τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2023.
Τον προσεχή Φεβρουάριο (με τον έως τώρα προγραμματισμό και εάν δεν αλλάξει κάτι από την UEFA), υπάρχουν οι προκριματικές φάσεις της Εθνικής Κορασίδων και της Εθνικής Νεανίδων, για τα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα Κ17 και Κ19 αντίστοιχα. Η Εθνική Κορασίδων θα αντιμετωπίσει Λιθουανία, Κόσσοβο και Αυστρία, ενώ των Νεανίδων θα παίξει κόντρα σε Ιρλανδία, Αγγλία και Κόσσοβο.
Ωστόσο, το άλλο μεγάλο θέμα είναι το τι μέλλει γενέσθαι με το ελληνικό πρωτάθλημα. Με την κατάσταση που επικρατεί, οι τρεις κατηγορίες του πρωταθλήματος γυναικών δεν έχουν ξεκινήσει ακόμη και κανένας δεν ξέρει πότε θα συμβεί αυτό. Ενώ παράλληλα, έχουν διακοπεί και όλες οι άλλες κατηγορίες πλην Super League, στα πρωταθλήματα των ανδρών. Δηλαδή οι επαγγελματικές Super League 2 και Football League, η ερασιτεχνική Γ’ Εθνική και τα πρωταθλήματα των ΕΠΣ. Αλλά και όλα τα υπόλοιπα αθλήματα σε γυναίκες και άνδρες, πλην της Basket League. Αυτό συνιστά καταστροφή του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Μιας και οι μόνες προπονήσεις που επιτρέπονται να είναι οι ατομικές.
Θα πρέπει όλοι οι αρμόδιοι φορείς, στην προκειμένη περίπτωση η ΕΠΟ, να ορίσουν ένα πρωτόκολλο όπως εκείνο της Super League, με τις ίδιες συνθήκες και τους ίδιους περιορισμούς, με τακτικά τεστ, έτσι ώστε να ξεκινήσει η αγωνιστική δραστηριότητα και στις ερασιτεχνικές διοργανώσεις.
Το καλύτερο που πρέπει να γίνει, είναι αρχικά να δούμε τη συνέχεια με αισιοδοξία. Να αναλάβουν τις κρίσιμες θέσεις, τόσο στην Ομοσπονδία, όσο και όπου αλλού χρειάζεται, άνθρωποι που το πιστεύουν και έχουν όραμα και κυρίως να δρουν με βάση το καλό του ποδοσφαίρου, αντί για το ατομικό τους συμφέρον. Και που θα δρουν με πράξεις και όχι με λόγια.
Πρέπει να γίνουν επενδύσεις σε υποδομές. Κάτι που θα βοηθήσει και το ανδρικό ποδόσφαιρο αλλά και τις ακαδημίες. Οι γυναικείες ομάδες, δεν έχουν διαθέσιμο γήπεδο για προπονήσεις, καθώς δίνεται προτεραιότητα στα ανδρικά τμήματα. Και τέλος, μέσα από την προβολή, να πάνε περισσότερα κορίτσια και να παίξουν μπάλα.
Και φυσικά, απεριόριστο σεβασμό σε αυτές τις παίκτριες. Σε αυτές που όλα τα προηγούμενα χρόνια μας έχουν κάνει περήφανους πολλές φορές, που έχουν στερηθεί πολλά και έχουν θυσιάσει πολλά για να κάνουν αυτό που αγαπούν και για να πάνε το άθλημα αυτό ένα βήμα μπροστά και να το δουν να ανθίζει κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες. Αλλά και στους προπονητές και το επιτελείο, που προσπαθούν να παράξουν έργο κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες.