Ο Γιάννης Δρόσος γράφει στο Kingsport.gr ένα σχόλιο για το χθεσινό 4-0 επί της Λάρισας, κάνοντας μια σύγκριση με την εικόνα της ομάδας τα τελευταία δύο χρόνια.
Πριν σχολιάσουμε την εικόνα του Ολυμπιακού στο χθεσινό 4-0 επί της Λάρισας, ας κάνουμε μια σύγκριση της εικόνας που είδαμε στα τελευταία 2,5 χρόνια. Από το καλοκαίρι του 2016 έως σήμερα.
Εκείνη τη σεζόν (2016-17) ο Ολυμπιακός κατέκτησε το τελευταίο του μέχρι σήμερα πρωτάθλημα. Ο τίτλος αυτός ουσιαστικά κρίθηκε στην καλή εικόνα της ομάδας και τη διαφορά που χτίστηκε στον πρώτο γύρο, με τον Πάουλο Μπέντο στην άκρη του πάγκου. Όταν είχε γίνει το 3 στα 3 στα ντέρμπι με Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ (όλα εκτός έδρας). Στον δεύτερο γύρο, με την αποχώρηση των Ιντέγε και Μιλιβόγεβιτς, η ομάδα κατέρρευσε, η καλή εικόνα πήγε περίπατο και η απόδοση ήταν τόση ώστε να έρθει το αποτέλεσμα.
Την περσινή χρονιά (2017-18), ο Τάκης Λεμονής είχε παραλάβει ένα συνονθύλευμα παικτών από τον Μπεσνίκ Χάσι και προσπαθούσε να συμμαζέψει ότι συμμαζευόταν, γλιτώνοντας την ομάδα από πολλά χειρότερα. Πέρυσι τέτοιες μέρες λοιπόν, Ιανουάριο του 2018, ο Ολυμπιακός βρίσκεται στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Όταν τον διαδέχτηκε ο Όσκαρ Γκαρθία, το ποδόσφαιρο που παίζει η ομάδα είναι τουλάχιστον κακό.
Και εκεί είναι η διαφορά! Πέρυσι ο Ολυμπιακός ήταν πρώτος παίζοντας κακό ποδόσφαιρο. Φέτος όμως, μπορεί να είναι δεύτερος και στο -8, όμως το ποδόσφαιρο που αποδίδει είναι πολύ ελκυστικό.
Το σημαντικότερο είναι ότι έχει επιστρέψει η καλώς εννοούμενη τρέλα. Έχει επιστρέψει ο ενθουσιασμός, η κ**λα για να το πούμε λαϊκά.
Παίζει ωραίο ποδόσφαιρο, βγάζει αυτοματισμούς, συνεργασίες αλλά και ατομικές ενέργειες. Και πέρα από αυτό, ο καθένας μέσα στην ομάδα, ξέρει και κάνει σωστά τη δουλειά του. Παίκτες, προπονητής και επιτελείο. Κανένας δεν μπλέκεται στη δουλειά του άλλου. Και αυτό βγαίνει και είναι πολύ καλό. Κοινώς δουλεύει σαν ομάδα, με την πλήρη έννοια της λέξης.
Στα αγωνιστικά τώρα… είδαμε μια διαφορετική αμυντική τετράδα από τη βασική, η οποία τα πήγε περίφημα, χωρίς ωστόσο η Λάρισα να απειλήσει.
Το δίδυμο των αμυντικών χαφ, Γκιλιέρμε και Νάτχο, δείχνει πλέον με τον καλύτερο τρόπο γιατί υπήρχε τόση επιμονή το καλοκαίρι για να αποκτηθούν. Αποτελούν βαρόμετρο γα το παιχνίδι του Ολυμπιακού, ενώ μάλιστα και οι δυο τους, πέρα από το να κόβουν τις επιθέσεις των αντιπάλων, βοηθούν και στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Βγάζουν μπαλιές μπροστά που φτάνουν στον προορισμό τους, πολλές από τις οποίες καταλήγουν σε γκολ. Μοιάζει αυτονόητο, αλλά είχαμε πολύ καιρό να το δούμε. Μάλιστα, ο Νάτχο είναι από τους παίκτες που διαβάζουν το παιχνίδι, βλέπει γήπεδο και στέλνει τη μπάλα εκεί που πρέπει.
Ο Κώστας Φορτούνης είναι σε μεγάλη φόρμα, οργανώνει όλο το παιχνίδι, βάζει γκολ και βγάζει ασίστ. Για πρώτη φορά στην καριέρα του πέτυχε χατ τρικ. Χτες έδωσε την καλύτερη απάντηση σε όσους τον επέκριναν τα προηγούμενα χρόνια (ειδικά πέρυσι) και δείχνει πως δεν τον σταματά τίποτα.
Το ίδιο και ο Ντανιέλ Ποντένσε. Βρίσκεται σε πλήρη φόρμα και αυτός και στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, το παιχνίδι παίχτηκε από την πλευρά του.
Ο Γιώργος Μασούρας δείχνει πως έχει μέλλον. Με το που ήρθε, βρήκε θέση στην ενδεκάδα, ενώ στα δύο ματς που ξεκίνησε βασικός και έπαιξε και στα 90 λεπτά (την προηγούμενη Τετάρτη με την Ξάνθη για το Κύπελλο και χτες), έδειξε την κλάση του. Έχει το γκολ, καθώς πέρα από αυτό που πέτυχε χτες για το 1-0, στα δύο αυτά ματς είχε και άλλες ευκαιρίες. Έχει εξαιρετική αίσθηση του κενού χώρου, κινείται συνεχώς, βγαίνει μπροστά παίρνοντας φάσεις και ως συνέπεια όλων αυτών, μπορεί να βρίσκεται ανά πάσα στιγμή σε σημεία που είναι απειλητικός για τον αντίπαλο τερματοφύλακα. Τόσο με τα πόδια όσο και με το κεφάλι.
Ουσιαστικά, ο λόγος που ο φετινός Ολυμπιακός δεν είναι πρώτος, είναι ότι δεν μπόρεσε να κερδίσει τα ντέρμπι του πρώτου γύρου. Ωστόσο η τωρινή του εικόνα, που όλοι οι παίκτες έχουν δέσει μεταξύ τους και φαίνεται το αποτέλεσμα της καλοκαιρινής προετοιμασίας, δίνει βάσιμες ελπίδες ότι τα ντέρμπι του δεύτερου γύρου μπορεί να τα κερδίσει.
Όλη αυτή η εικόνα, έχει φυσικά ονοματεπώνυμο: Πέδρο Μαρτίνς. Ο Πορτογάλος, που ίσως στην αρχή να μην άρεσε σε κάποιους, έχει κάνει εξαιρετική δουλειά. Και το θέαμα που αποδίδει, είχαμε να το δούμε από την εποχή του Ερνέστο Βαλβέρδε και του Μάρκο Σίλβα.
Πρέπει ο Μαρτίνς να μείνει για τουλάχιστον μια τριετία. Και αν δεν έχει μεγάλες αλλαγές στο έμψυχο υλικό, αυτή η ομάδα μπορεί να καταφέρει μεγάλα πράγματα.
Έχει μεγάλο ενδιαφέρον και κάτι άλλο, που δείχνει την διαφορά της εικόνας του Ολυμπιακού τα τελευταία 2 χρόνια. Και συγκεκριμένα, το προηγούμενο γκολ του Γιώργου Μασούρα στο Καραϊσκάκη.
Στις 26 Φεβρουαρίου 2017, ο Ολυμπιακός υποδέχεται τον Πανιώνιο και οι «κυανέρυθροι» κερδίζουν 0-1 με γκολ του Μασούρα στο 1ο λεπτό. Σε όλο το ματς, ακουγόταν το σύνθημα «αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό», ενώ μετά το σφύριγμα της λήξης, η κερκίδα έβριζε εν χορώ τον Πάουλο Μπέντο. 703 ημέρες μετά, ο ίδιος παίκτης πετυχαίνει πάλι γκολ στο Καραϊσκάκη, με τη φανέλα του Ολυμπιακό πια (και μάλιστα στην ίδια εστία). Η διαφορά ήταν ότι χτες ακουγόταν το σύνθημα «έτσι ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό», ενώ στο τέλος όλη η κερκίδα φώναζε ρυθμικά το όνομα του Πέδρο Μαρτίνς αποθεώνοντάς τον.
Αυτό τα λέει όλα. Άσχετα με το που θα καταλήξει το πρωτάθλημα, αυτό που βγάζει ο Ολυμπιακός αρέσει!
Πλέον μπαίνει ο Φεβρουάριος που θα κρίνει εν πολλοίς όλη τη σεζόν. Δύο ντέρμπι-φωτιά με ΑΕΚ και ΠΑΟΚ και φυσικά τα δύο ματς με τη Ντιναμό Κιέβου.